Kierunek: Bracka 25. Cel: nabycie wszelakich artykułów codziennego użytku po przystępnych cenach.
Tym tropem podążył Cezary Łazarewicz, tworząc reportaż o losach Domu Towarowego Braci Jabłkowskich- najnowocześniejszego obiektu handlowego w II Rzeczpospolitej, który po II wojnie został właścicielom odebrany, upaństwowiony i doprowadzony do ruiny.
Autor między wierszami swojej książki przemyca nostalgię za światem, w którym panował etos pracy, w handlu panowała zasada szacunku do klienta, a kariery robiło się dzięki wytrwałości i konsekwentnemu podnoszeniu swoich kwalifikacji oraz doświadczeniu. I tak jak pracownicy sklepu wspinali się w górę, żeby zajmować coraz bardziej odpowiedzialne i lepiej opłacane stanowiska, tak i Cezary Łazarewicz wspina się po piętrach budynku zajmowanego kiedyś przez braci Jabłkowskich, żeby przedstawić wszystkie działy sklepu, ich pracowników, strukturę zarządu, działanie instytucji socjalnych, a także historię samego budynku i firmy. Dotarł do nielicznych żyjących dawnych pracowników, a także spadkobierców rodziny, którzy walczą o odzyskanie majątku przodków zagrabionego przez rząd komunistyczny.
Dzięki licznym fotografiom można na własne oczy zobaczyć, że na początku XX wieku na ziemiach polskich powstała firma, która niczym nie ustępowała firmom znajdującym się w zamożnych krajach Europy. Sklep Jabłkowskich był wówczas szczytem nowoczesności. Na zdjęciach widać sale wystawowe urządzone podobnie do dzisiejszych hipermarketów- towary są dostępne dla klientów, pogrupowane w oznaczonych działach, częste są także promocje, wyprzedaże i specjalne akcje sezonowe. Wydawano nawet specjalne katalogi wysyłkowe, dzięki czemu możliwe były zakupy nawet z najdalszych zakątków Królestwa Polskiego (a po I wojnie Rzeczpospolitej). Na fotografiach widać też założycieli spółki i pracowników. Wszyscy poważni, w eleganckich strojach, sztywno upozowani przez fotografa. Była to firma bardzo dbająca o zatrudnionych ludzi- przy domu towarowym, zatrudniającym w okresie świetności kilka tysięcy osób, działało przedszkole, stołówka, a nawet szkółka, gdzie uczono się języków obcych, aby móc obsługiwać cudzoziemców. Jak mówi jeden z rozmówców pana Łazarewicza- każdy chciał tam pracować.
Najbardziej poruszający był dla mnie fragment, kiedy autor opowiada o losach budynku po II wojnie. Najpierw wysiłek włożony przez ocalałych Jabłkowskich i ich przedwojennych pracowników w odbudowę sklepu, później uruchomienie handlu w zrujnowanym kraju, aby następnie przeżyć koszmar nacjonalizacji (horrendalne podatki, nękanie przez urzędy), w końcu bankructwo i likwidacja działającej przez 70 lat spółki. Na szczęście kilkanaście dni po I wydaniu tej książki rodzina Jabłkowskich odzyskała budynek na Brackiej 25 i zaczęła przygotowania do nowego otwarcia.
Reportaż Cezarego Łazarewicza to jednak nie tylko historia jednej firmy. To świetna opowieść o przemianach społecznych w Polsce. Dzięki odtworzeniu losów domu towarowego możliwe było też prześledzenie, jak zmieniał się handel, etyka pracy, w jaki sposób wielka historia wpływała na funkcjonowanie przedsiębiorstw i jak je niszczyła.
Chylę czoła przed autorem za pieczołowicie przeprowadzone dochodzenie reporterskie i przystępny sposób prezentacji jego wyników w postaci książki "Sześć pieter luksusu". Mrówcza praca zaowocowała świetnym tekstem, który czyta się jak powieść obyczajowo- historyczną, w której kibicuje się bohaterom, aby udało im się wyjść cało z opresji. Braciom Jabłkowskim się udało, co mnie bardzo cieszy.
Polecam wszystkim wielbicielom dobrej publicystyki.

Kierunek: Bracka 25. Cel: nabycie wszelakich artykułów codziennego użytku po przystępnych cenach.
Tym tropem podążył Cezary Łazarewicz, tworząc reportaż o losach Domu Towarowego Braci Jabłkowskich- najnowocześniejszego obiektu handlowego w II Rzeczpospolitej, który po II wojnie został właścicielom odebrany, upaństwowiony i doprowadzony do ruiny.
Autor między wierszami...