tak, podpisuję się pod opiniami innych osób - temat z olbrzymim potencjałem ale niestety nie porywająca. Wątek głównego bohatera Wawrzyńca Wspaniałego, na kartach tej książki jest pokazany jako mecenasa sztuki i przyjaciela Leonarda da Vinci i jako mężczyzny oddanego roli władcy miasta uciekającego od żony w ramiona swej długoletniej kochanki.
Interesujące jest to, że geniusz Leonarda został przedstawiony jako osoby, która w pogoni za wiedzą nie kończy dzieł, których się podjęła (nie wiedziałem tego i nie tak kojarzyłem geniusz Leonarda da Vinci).
Wątek małżeński Wawrzyńca pokazany jest jako totalna porażka i wręcz brak relacji z żoną, a tym czasem - jak znajduję w innych opracowaniach - Wawrzyniec miał wiele dzieci ze swoją żoną, zatem coś tam musiał działać!
No a gdzie tu historia? Gdzieś się pojawia, gdzieś przewija... ale szału nie ma.
Dokończę serię autorstwa Strukula, ale...nie sięgnię po kolejną książkę tego pana, który mam wrażenie pisze je, by dać upust swoim chorym fantazjom erotycznym, wplatanym raz na 100 stron książki.

tak, podpisuję się pod opiniami innych osób - temat z olbrzymim potencjałem ale niestety nie porywająca. Wątek głównego bohatera Wawrzyńca Wspaniałego, na kartach tej książki jest pokazany jako mecenasa sztuki i przyjaciela Leonarda da Vinci i jako mężczyzny oddanego roli władcy miasta uciekającego od żony w ramiona swej długoletniej kochanki.
Interesujące jest to, że...

5/10

5/10

Historia Florencji, w okresie panowania przez Wawrzyńca Wspaniałego ....?

Historia Florencji, w okresie panowania przez Wawrzyńca Wspaniałego ....?

Matteo Strukul nie jest Elżbietą Cherezińską, a szkoda 😉
Pasjonujące postaci i ciekawe wydarzenia przeszłych czasów, zasłużone rody, dworskie intrygi, walki o wpływy - wszystko już samo w sobie jest świetnym materiałem na powieść co najmniej nietuzinkową. "Medyceusze.Mężczyzna u władzy" moim zdaniem do takich właśnie należy, zawarta w niej fabuła naturalną siłą rzeczy intryguje. A jednak ta część serii nie do końca porywa.

Usprawiedliwieniem być może trudność objęcia losów wnuka Kosmy Medyceusza, Wawrzyńca, jednym tomem, podczas gdy złożoność tej osoby wręcz prosi się o kolejne opracowania. Konieczność rezygnacji z wielu wątków i wydarzeń dotyczących znamienitej florenckiej rodziny kazała autorowi ograniczyć się do mniej znanych aspektów jego biografii.
Nie mam mu tego za złe, to raczej pewien brak żywiołowości językowej (może to kwestia tłumaczenia?),sposobu snucia historii, oraz przedstawienie postaci na zasadzie czarno-białej kalki raziło mnie najbardziej.

Mam wrażenie, że M. Strukul wygładził swojego bohatera, naszym oczom ukazuje się tu portret władcy niemal doskonałego, będącego zarówno poetą, mecenasem sztuki i wielkim humanistą - cechami tymi bez wątpienia Lorenzo di Piero dysponował, z pewnością jednak nie był człowiekiem zupełnie bez wad.

Florencja XV wieku to również czas twórczości Leonarda da Vinci, który na kartach tej powieści przedstawiony jest jako artysta i uczony poszukujący własnej drogi, powodowany głodem wiedzy, próbujący sprecyzować swoje szerokie zainteresowania.

Powiem szczerze - chętnie czytam powieści historyczne i lektura "Medyceuszy" mnie satysfakcjonuje, historie spisku możnych mającego na celu obalenie Wawrzyńca, rozterki rządzących uwikłanych w problemy moralne, umacnianie władzy papieskiej, która nie stroni od uznania przemocy i manipulacji faktami - wszystko to składa się na niezłą opowieść.

Dorzućmy do tego wątki kulturalnej epoki renesansu, mając na uwadze, że ówczesne Włochy były wzorem piękna i przepychu dla całej Europy, oraz intrygi wewnątrzpałacowe, małżeństwa rodowe mające na celu wzmocnienie władzy, które niekoniecznie wiązały się z wzajemnymi sympatiami małżonków. Zdrady, pasje, namiętności i mroczne tajemnice - wszystko to było udziałem czasów Medyceuszy i zdecydowana większość tych zagadnień podjęta jest przez autora w powyżej publikacji. Niestety zrobił to nieco powierzchownie, niemniej jednak całość warta uwagi.

Najciekawszy był dla mnie konflikt wewnętrzny Wawrzyńca, rozdartego między głosem prywatnej namiętności a poczuciem obowiązku względem swojego miasta i rodu. Autor stara się pokazać w jaki sposób trud i ciężar władzy zmieniają charakter mecenasa, który coraz mocniej balansuje na granicy między prawem a samowolą. Czy te próby się powiodły? Czy Strukul potrafi oddać siłę oddziaływania wszelkich rozgrywających duszą władcy demonów? To już musicie sprawdzić sami.

Matteo Strukul nie jest Elżbietą Cherezińską, a szkoda 😉
Pasjonujące postaci i ciekawe wydarzenia przeszłych czasów, zasłużone rody, dworskie intrygi, walki o wpływy - wszystko już samo w sobie jest świetnym materiałem na powieść co najmniej nietuzinkową. "Medyceusze.Mężczyzna u władzy" moim zdaniem do takich właśnie należy, zawarta w niej fabuła naturalną siłą rzeczy...

Trochę rozczarowująca. Ale chyba na usprawiedliwienie napiszę, że o Wawrzyńcu Wspaniałym napisać w 300 str. się po prostu nie da. Rozdziały króciutkie, dialogi płytkie. Jak by ktoś wypunktował kilka faktów i króciutko o nich opisał. Książka dość płytka i powierzchowna. Raczej za wiele się z niej nie dwoimy. Dla miłośników Florencji

Trochę rozczarowująca. Ale chyba na usprawiedliwienie napiszę, że o Wawrzyńcu Wspaniałym napisać w 300 str. się po prostu nie da. Rozdziały króciutkie, dialogi płytkie. Jak by ktoś wypunktował kilka faktów i króciutko o nich opisał. Książka dość płytka i powierzchowna. Raczej za wiele się z niej nie dwoimy. Dla miłośników Florencji

Czytałam i niemal płakałam. To miasto, te postaci i ta historia zdają się być gwarantem dobrej powieści. A jednak płytkie dialogi i infantylny język zniweczyły ten potencjał. Nie wiem, czy to wina autora, czy tłumaczki - zbyt słabo znam włoski, żebym mogła to sprawdzić. Przyznaję jednak 5 gwiazdek, ponieważ przyszło mi do głowy, że przy wyborze tej pozycji (oraz wcześniejszej "Medyceusze. Rodzina u władzy") zamiast romansu do czytania na plaży, można poznać kilka faktów i postaci z historii Florencji. Pomimo poważnej tematyki będzie to z pewnością bardzo lekka lektura.

Czytałam i niemal płakałam. To miasto, te postaci i ta historia zdają się być gwarantem dobrej powieści. A jednak płytkie dialogi i infantylny język zniweczyły ten potencjał. Nie wiem, czy to wina autora, czy tłumaczki - zbyt słabo znam włoski, żebym mogła to sprawdzić. Przyznaję jednak 5 gwiazdek, ponieważ przyszło mi do głowy, że przy wyborze tej pozycji (oraz...

Podobnie jak historia Kosmy, ta książka też jest napisana metodą wybrania fragmentów, z życia Lorenza Medici i jako taka bardzo uboga. Większość bohaterów pokazana jest w negatywnym świetle, ale takim, że są to osoby wyłącznie złe. No i żenujący kazirodczy wątek - tu już chyba autor popłynął...

Podobnie jak historia Kosmy, ta książka też jest napisana metodą wybrania fragmentów, z życia Lorenza Medici i jako taka bardzo uboga. Większość bohaterów pokazana jest w negatywnym świetle, ale takim, że są to osoby wyłącznie złe. No i żenujący kazirodczy wątek - tu już chyba autor popłynął...