Czas ognistych kwiatów

Cudowna. Mimo ogromnej objętości dosłownie ją pochłonęłam. Niecierpliwie biorę się za drugi tom :)

Cudowna. Mimo ogromnej objętości dosłownie ją pochłonęłam. Niecierpliwie biorę się za drugi tom :)

Pokaż mimo to

Świetna. Monumentalna opowieść o osadnikach niemieckich w nowej Zelandii, w ich nowym świecie. Mnóstwo interesujących szczegółów z życia Maorysów. Tragiczne i szczęśliwe losy bohaterów przeplatające się że sobą. Warto przeczytać

Świetna. Monumentalna opowieść o osadnikach niemieckich w nowej Zelandii, w ich nowym świecie. Mnóstwo interesujących szczegółów z życia Maorysów. Tragiczne i szczęśliwe losy bohaterów przeplatające się że sobą. Warto przeczytać

Pokaż mimo to

Sarah Lark to zupełnie nowe dla mnie nazwisko. Owszem obiło mi się o uszy, ale nigdy nie miałam przyjemności przeczytać żadnej książki autorki. Czas ognistych kwiatów to pierwszy tom Sagi ognistych kwiatów. Przyznaję, że nawet nie zdawałam sobie sprawy, że, książka jest tak gruba. Moja mina po rozpakowaniu przesyłki była bezcenna. I pierwsza myśl: ja tego nie przeczytam przez najbliższe pół roku. Na szczęście byłam w błędzie, bo od książki nie sposób się oderwać. Jedyny mankament to taki, że nie czytałam w łóżku, bo obawiałam się o własną głowę. Też pewnie tak czasami macie, że czytacie do momentu, aż książka Wam nie wyleci z ręki. W tym przypadku mogłoby to się skończyć wizytą u chirurga albo innego neurologa. Nie żałuję ani sekundy spędzonej z książką, bo to z niezwykłym rozmachem napisana historia, która pochłania od pierwszej strony.

Tak wydawnictwo rekomenduje Czas ognistych kwiatów:

" Porywająca historia młodych kobiet zdanych tylko na siebie w zupełnie innym świecie.

Meklemburgia, rok 1842. Grupa chłopskich rodzin postanawia wyjechać z małej wioski, wiedziona obietnicami lepszego życia i otrzymania własnego kawałka ziemi w odległej Nowej Zelandii. Wśród nich podróżuje siedemnastoletnia Ida Lange i jej ojciec, surowy luteranin. Na statek zaciąga się także Karl, od dawna zakochany w dziewczynie.

Gdy okręt Sankt Pauli wreszcie dociera do wybrzeży Wyspy Południowej, osadników czeka niemiła niespodzianka. Obiecana im ziemia została już przydzielona innym...

Przybysze decydują się założyć osadę w dolinie rzeki. Ida czuje, że jej życie zaczyna wymykać się spod kontroli, a bliski jej sercu Karl odpływa na Wyspę Północna, by tam szukać szczęścia. Jedynym wsparciem jest dla niej egzotyczna przyjaciółka Cat zwana Jasnowłosą Maoryską. Którejś nocy nadchodzi ogromna powódź...."

W zasadzie nie jestem miłośniczką książek historycznych, ale do Czasu ognistych kwiatów ciągnęło mnie już dawno. Źle, chciałam poznać twórczość autorki i zobaczyć o czym pisze Pani Sarah Lark, z której książkami zetknęłam się w niemieckich księgarniach. I zawsze intrygowało mnie co też można umieścić w tak opasłym tomie. Oj można i to nawet nie zdajecie sobie sprawy ile. Wyobraźcie sobie, że nie tylko musicie rzucić wszystko co znacie, miejsce swojego urodzenia, dom rodzinny, przyjaciół, bo tak zarządził ojciec. To właśnie ojciec Idy mamiony obietnicami postanowił wraz z dziećmi wyemigrować do Nowej Zelandii. Dzieciaki nie miały prawa głosu, tak samo zresztą jak i kobiety, bo na wyjazd z Meklemburgii zdecydował się kilka rodzin, nie tylko rodzina Idy. Rzuceni na zupełnie inny kontynent, bez znajomości języka, , pozostawieni w zasadzie sami sobie. Nie tak wyobrażali sobie życie w Nowej Zelandii przybysze z Meklemburgii. To miała być kraina mlekiem i miodem płynąca. Po kolejnych czczych obietnicach postanowili osiedlić się nad brzegiem rzek. Kto by słuchał innych? Dzień po dniu, w pocie i znoju powstawało ich miejsce na ziemi. Każda wolną chwilę mężczyźni przeznaczali na budowę, a kobiety na uprawę ziemi. I, gdy wszystko zdawałoby się zaczyna się układać to przychodzi żywioł, który po raz kolejny zabiera im wszystko. Ile raz można zaczynać od nowa?? Sięgnijcie po Czas ognistych kwiatów i przekonajcie się sami.

Dla Idy miało to być lepsze życie. Poślubiła mężczyznę, którego wybrał jej ojciec. Miała być bezpieczna i szczęśliwa, a młodzieniec okazał się szubrawcem pierwszej kategorii. Dlaczego? Sięgnijcie po książkę, bo mnie aż trudno o tym pisać. Jak to dobrze, że nie żyję w tamtych czasach, bo pewnie po tygodniu wykluczyli by mnie ze społeczności, gdzie podstawowym zadaniem kobiety było rodzić dzieci i uprawiać ziemię. Nie miały kompletnie nic do powiedzenia i musiały być posłuszne najpierw ojcu, a potem mężowi.

To przepięknie opowiedziana historia, w której przeplata się wiele wątków. Wątków, które w dzisiejszych czasach nie miałyby racji bytu, ale pamiętajmy że akcja powieści rozpoczyna się w 1842 roku. Jestem niezmiernie ciekawa dalszego ciągu tej porywającej i barwnej opowieści., po której kolejne części z pewnością sięgnę.

Sarah Lark to zupełnie nowe dla mnie nazwisko. Owszem obiło mi się o uszy, ale nigdy nie miałam przyjemności przeczytać żadnej książki autorki. Czas ognistych kwiatów to pierwszy tom Sagi ognistych kwiatów. Przyznaję, że nawet nie zdawałam sobie sprawy, że, książka jest tak gruba. Moja mina po rozpakowaniu przesyłki była bezcenna. I pierwsza myśl: ja tego nie przeczytam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zacznę od tego, że sięgając po obszerniejsze książki, zawsze stwierdzam, że dużo czasu zajmie mi jej przeczytanie. Bo wiem, że będzie dużo opisów, i że akcja książki będzie toczyła się bardzo powoli. Jednak ta książka to był wyjątek. Już od pierwszych stron sprawiła, że coś mnie do niej przyciągało.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i na pewno nie ostatnie.

W tej książce mamy możliwości poznania historii Nowej Zelandii, kultury Maorysów, ich wierzeń, zwyczajów. I muszę przyznać, że bardzo przyjemnie to się czytało, mimo iż nie przepadam a dużą ilością opisów, to w tej książce to mi kompletnie nie przeszkadzało. A zwłaszcza, że wiele wydarzeń i osób jest opartych na faktach.

Ta książka uświadomiła mi jak wiele się zmieniło. Przerażające jest to, że kiedyś kobieta nie miała prawa głosu i nie mogły być mądrzejsze od mężczyzny. Małżeństwa nie były zawierane z miłości a partnera na całe życie wybierali rodzice.

Historia ta ukazuje też, że często mamy klapki na oczach i ślepo dążymy do naszego celu nie widząc tego, co nas otacza. Warto jest tez czasem sięgnąć po pomoc i skorzystać z czyjejś rady, bo może się okazać, że możemy nie mieć racji.

Główne bohaterki Ida i Cat pokazują, jaką siłą dysponuje płeć piękna. Mimo przeciwnościom losu, zawsze po upadku się podnoszą i idą pod wiatr.

Mi osobiście bardzo podobała się postać Karla. Młody mężczyzna, któremu nikt nie wróżył świetlanej przyszłości. A okazuje się ze wystarczy chcieć a marzenia mogą się spełnić. Cierpliwie dążył za swoimi celami i znacznie lepiej poradził sobie w nowym kraju, niż reszta jego sąsiadów z niemieckiej wsi.

Muszę przyznać, iż książkę uważam za świetną. Mimo iż trochę czasu zajmuje jej przeczytanie, bo ma ponad 850 stron, to to nie był stracony czas. Wiec naprawdę, jeśli tego typu książki was interesują to gorąco polecam. A ja mam nadzieję ze uda mi się przeczytać jeszcze kolejne dwa tomy z tej serii.

Zacznę od tego, że sięgając po obszerniejsze książki, zawsze stwierdzam, że dużo czasu zajmie mi jej przeczytanie. Bo wiem, że będzie dużo opisów, i że akcja książki będzie toczyła się bardzo powoli. Jednak ta książka to był wyjątek. Już od pierwszych stron sprawiła, że coś mnie do niej przyciągało.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i na pewno nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa książka, pozwalająca na poznanie historii Nowej Zelandii i kultury Maorysów. Wszystko zapowiada się bardzo fajnie, jednak kilka rzeczy mi się nie spodobało. Historie głównych bohaterów przedstawione są bardzo dokładnie, od okresu dzieciństwa do okresu dorosłości, sytuacje są często bardzo przewidywalne. Część postaci bywa irytująca, a niektóre wątki zostały poprowadzone według mnie bezcelowo. Czasmi miałam wrażenie, że gdyby nie tło historyczne, książka byłaby tanim romansem. Mimo wad chciałabym kiedyś sięgnąć po kolejną część, na razie, po skończeniu tej odczuwam pewne zmęczenie.

Ciekawa książka, pozwalająca na poznanie historii Nowej Zelandii i kultury Maorysów. Wszystko zapowiada się bardzo fajnie, jednak kilka rzeczy mi się nie spodobało. Historie głównych bohaterów przedstawione są bardzo dokładnie, od okresu dzieciństwa do okresu dorosłości, sytuacje są często bardzo przewidywalne. Część postaci bywa irytująca, a niektóre wątki zostały...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza z trylogii świetna powieść w klimacie przygoda/romans opisująca dzieje osadnictwa w Nowej Zelandii. Wiek XIX ciekawe dzieje Maorysów. Większość fabuły oparta na faktach. Piękne opisy przyrody. Bardzo ciekawa pozycja, pokłady wiedzy o tym zakątku świata. Szczerze polecam przeczytanie całości. Dobrze, lekko się czyta, absolutnie nie należy do nudnych.

Pierwsza z trylogii świetna powieść w klimacie przygoda/romans opisująca dzieje osadnictwa w Nowej Zelandii. Wiek XIX ciekawe dzieje Maorysów. Większość fabuły oparta na faktach. Piękne opisy przyrody. Bardzo ciekawa pozycja, pokłady wiedzy o tym zakątku świata. Szczerze polecam przeczytanie całości. Dobrze, lekko się czyta, absolutnie nie należy do nudnych.

Pokaż mimo to

Sarah Lark nie zawodzi. Kolejna seria, tym razem o niemieckich osadnikach w NZ, pokazuje realia życia w kolonii rządzonej przez mężczyzn. Pióro Lark przyjemnie i dość lekko prowadzi czytelnika przez koleje losu bohaterów, niemniej pewne schematy, znane już z poprzednich powieści autorki, zostają niejako powielone - historie kobiet są do siebie podobne, choć nie odbiera to całkowicie przyjemności czytania. Lark nadal wspaniale opisuje krajobrazy otaczające bohaterów, przenoszące nas w czasie i przestrzeni do zupełnie innego świata.

Sarah Lark nie zawodzi. Kolejna seria, tym razem o niemieckich osadnikach w NZ, pokazuje realia życia w kolonii rządzonej przez mężczyzn. Pióro Lark przyjemnie i dość lekko prowadzi czytelnika przez koleje losu bohaterów, niemniej pewne schematy, znane już z poprzednich powieści autorki, zostają niejako powielone - historie kobiet są do siebie podobne, choć nie odbiera to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść obyczajowa o losach kobiet w Nowej Zelandii. Dla mnie ciekawy obraz Nowej Zelandii, kultury Maorysów i ich życia w obecności pionierów, którzy w połowie XIX wieku osiedlali się tam.
Bardzo przyjemna opowieść obyczajowa co ciekawe dużo historii autorka oparła na faktach.
Mimo, że opasła księga to wciąga i czyta się szybko.

Powieść obyczajowa o losach kobiet w Nowej Zelandii. Dla mnie ciekawy obraz Nowej Zelandii, kultury Maorysów i ich życia w obecności pionierów, którzy w połowie XIX wieku osiedlali się tam.
Bardzo przyjemna opowieść obyczajowa co ciekawe dużo historii autorka oparła na faktach.
Mimo, że opasła księga to wciąga i czyta się szybko.

Pokaż mimo to

Fabuły streszczać nie będę - tym chyba moje recenzje się charakteryzują:) Opasły tom z gatunku literatury przygodowo-romansowej i od pierwszych stron widać pochodzenie autorki oraz jej miłość do Nowej Zelandii. Opisy przyrody ziemi Maorysów, życia rdzennych mieszkańców, ich wierzeń. Od początku też zauważyć można, że autorka ma z Bogiem chrześcijan totalnie nie po drodze. Nie wiem, czy wynika to z jej osobistych doświadczeń protestantki (może byłej), ale stara się jak może zohydzić czytelnikowi relacje z Najwyższym. I to główny powód, dlaczego nie sięgnę po kolejny tom - nie lubię wyśmiewania się z żadnej religii i czyichś przekonań, a zrobienie z wierzących bohaterów zbrodniczych bądź naiwnych półgłówków to jednak przesada. Powodem na "nie" dla następnego tomu jest też prowadzenie wątków miłosnych: nie przemówiło do mnie ani ich pogmatwanie, ani rozwiązanie. Lektura "Czasu ognistych kwiatów" nie była godzinami straconymi, ale następne przeznaczę na coś innego.

Fabuły streszczać nie będę - tym chyba moje recenzje się charakteryzują:) Opasły tom z gatunku literatury przygodowo-romansowej i od pierwszych stron widać pochodzenie autorki oraz jej miłość do Nowej Zelandii. Opisy przyrody ziemi Maorysów, życia rdzennych mieszkańców, ich wierzeń. Od początku też zauważyć można, że autorka ma z Bogiem chrześcijan totalnie nie po drodze....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sarah Lark w swojej liczącej ponad osiemset stron powieści, przedstawia -na podstawie swoich badań historycznych, - życie pionierów, którzy w połowie XIX wieku osiedlali się w Nowej Zelandii.
Wspaniała opowieść o ludziach, którzy walczą z przeciwnościami losu na tle dzikiej przyrody i panującego tam klimatu.
Jest to powieść przede wszystkim o trudnych wyborach, decyzjach, o relacjach w rodzinie , o miłości, przyjaźni, poświęceniu i odwadze. Polecam !!!
Czekam na drugą część.

Sarah Lark w swojej liczącej ponad osiemset stron powieści, przedstawia -na podstawie swoich badań historycznych, - życie pionierów, którzy w połowie XIX wieku osiedlali się w Nowej Zelandii.
Wspaniała opowieść o ludziach, którzy walczą z przeciwnościami losu na tle dzikiej przyrody i panującego tam klimatu.
Jest to powieść przede wszystkim o trudnych wyborach, ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to