Kocham pomysł na stworzony świat i jego przedstawianie i to jest dla mnie główny powód uwielbienia tych książek. Powoli rozwijane szczegóły i warstwowe, choć nie nazbyt skomplikowane postacie.
Seria wciągała mnie, można by rzec, „nierównomiernie”. Punkty kulminacyjne, owszem na końcu każdego tomu, ale i w trakcie, i na początku bywały momenty, od których nie mogłam się oderwać, a potem chwilowe przestanki i znowu budowanie napięcia.

Nawet ten dziwnie rozwijany wątek romantyczny łyknęłam, choć w pierwszym tomie wydawało się to nieco niespodziewane, to prawda. A może niedopowiedzenia i pozostawienie pola do wyobraźni dla pewnych szczegółów to cecha pisania Neala Shustermana.

Jedynie zakończenie… sama nie wiem co o nim sądzić. Nie usatysfakcjonowało mnie. Może jeszcze go nie rozumiem, ale chyba liczyłam na coś innego. Chyba było za spokojne dla mnie jak na budowane przez trzy tomy napięcie. I tylko dlatego ostatni tom oceniłam słabiej niż poprzednie, którym dałam 5 gwiazdek.

Cała seria, którą oceniam na 4,5/5, na pewno zostanie ze mną długo, i coś mi się wydaje, że chętnie do niej wrócę.

Kocham pomysł na stworzony świat i jego przedstawianie i to jest dla mnie główny powód uwielbienia tych książek. Powoli rozwijane szczegóły i warstwowe, choć nie nazbyt skomplikowane postacie.
Seria wciągała mnie, można by rzec, „nierównomiernie”. Punkty kulminacyjne, owszem na końcu każdego tomu, ale i w trakcie, i na początku bywały momenty, od których nie mogłam się...

Gdyby nie audiobook to bym nie przebrnęła przez tę książkę. Przeskoki czasowe, zmiany narratorów, wprowadzają chaos. Chaos panuje też w Midmeryce, i rozciąga się na całym świat. Jeden z czarnych charakterów, kosiarz Goddart, niegdyś patocelebryta, staje się dyktatorem. Niszczy wszystkie zasady Kosodomu i doprowadza do podziału. Thunderhead nie może mieszać się w sprawy kosiarzy, ale zawsze znajdzie sposób na obejście swojej zasady. Gdybym miała oceniać "Żniwo" jako pojedynczą książkę, to średnio wypada. Ale cała trylogia jest bardzo, bardzo, dobra. Błyskotliwa, zmuszająca do zastanowienia nad kondycją ludzkości. Jednak autor mówi, że zawsze jest nadzieja!

Gdyby nie audiobook to bym nie przebrnęła przez tę książkę. Przeskoki czasowe, zmiany narratorów, wprowadzają chaos. Chaos panuje też w Midmeryce, i rozciąga się na całym świat. Jeden z czarnych charakterów, kosiarz Goddart, niegdyś patocelebryta, staje się dyktatorem. Niszczy wszystkie zasady Kosodomu i doprowadza do podziału. Thunderhead nie może mieszać się w sprawy...

Ostatnia część cyklu Kosiarze przyniosła mi szybką lekturę i dobre zakończenie. Wdarło się tu sporo tajemniczości, gdyż plan Thunderheada dość długo pozostał nieznany. Osoby, które oczywiście prawidłowo wybrał do realizacji swoich zamiarów wywiązały się świetnie z powierzonych misji. Sporo przemyśleń o naturze człowieka oraz ludzkości jako spójnej całości wypowiedzianych zarówno przez Chmurę jak i żyjących bohaterów. Wiele ciekawych i mądrych postaci, jak Jeri, Loriana,Munira napędzało akcję pozytywnie w opozycji do przesiąkniętego złymi intencjami Supraostrza Goddarda. Ten ostatni nadal ogrywał wszystkich, manipulował i kłamał, aby osiągnąć swoje, czysto egoistyczne cele. Troszkę męczące były według mnie komentarze wikariusza oraz świadectwa Zgiełku, niestety po kilku próbach wczytania się w nie, zaczęłam omijać kolejne. Losy Citry i Rowana nie przyćmiły fabuły, ich powiedzmy wątek miłosny pozytywnie zamknął serię. Zakończenie ciekawe, nie spodziewałam się takiego rozwiązania. Zachęcam do lektury.

Ostatnia część cyklu Kosiarze przyniosła mi szybką lekturę i dobre zakończenie. Wdarło się tu sporo tajemniczości, gdyż plan Thunderheada dość długo pozostał nieznany. Osoby, które oczywiście prawidłowo wybrał do realizacji swoich zamiarów wywiązały się świetnie z powierzonych misji. Sporo przemyśleń o naturze człowieka oraz ludzkości jako spójnej całości wypowiedzianych...

Książka podobała mi się, ale muszę przyznać, że poprzednia część bardziej mną wstrząsnęła. Czegoś mi brakowało. Może sam pomysł wyprawy w kosmos nie był zbyt zadowalający, a śmierć Goddarda była trochę mało efektywna. Spodziewałam się więcej po głównym villainie. Ale dość narzekania. Bohaterowie byli jak zwykle wspaniali. Uwielbiem postać Citry (kosiarz Anastazji) i jej akcja, żeby zdemaskować Goddarda była świetna. Trochę było mi żal Rowana. Biedak tyle się nacierpiał w tych książkach. Ogólnie akcja wartka, postacie wspaniałe, historia na medal. Świat stworzony przez Shustermana nigdy nie przestanie mnie zadziwiać. Szkoda, że to koniec Kosiarzy.

Książka podobała mi się, ale muszę przyznać, że poprzednia część bardziej mną wstrząsnęła. Czegoś mi brakowało. Może sam pomysł wyprawy w kosmos nie był zbyt zadowalający, a śmierć Goddarda była trochę mało efektywna. Spodziewałam się więcej po głównym villainie. Ale dość narzekania. Bohaterowie byli jak zwykle wspaniali. Uwielbiem postać Citry (kosiarz Anastazji) i jej...

Koniec trylogii o kosiarzach zdecydowanie jest warty uwagi. Zaraz po zakończeniu drugiego tomu wiedziałem, że będę musiał przeczytać kolejny jak najszybciej. W taki o to sposób udało mi się przeczytać prawie 700 stronnicową książkę w trzy dni. Zdecydowanie komentarze dotyczące powolnej akcji książki aż do 300 strony są trafne. Autor poświęcił bardzo dużo czasu na budowaniu napięcia po wydarzeniach z drugiego tomu.
Co do plusów jest to zdecydowanie wartka akcja od około 270 strony do końca. Odwiedzanie wielu miejsc także jest plusem. Samo rozwiązanie tej historii oraz sam pomysł na zakończenie był dosyć zaskakujący ale satysfakcjonujący.
Książka nie była jednak perfekcyjna. Brakowało mi tam większego udziału Rowana, Citry oraz co mnie dosyć mocno zaskoczyło Kosiarz Rand. W drugiej części skupił się autor mocno na jej postaci. W ostatnim tomie było jej mało a jak już była to nic większego do historii nie wzniosła. Nowe postacie są także w większości na plus.
Podsumowując;
Świetnie się bawiłem podczas czytania trylogii kosiarzy i zdecydowanie polecam ją dla osób, które chcą się zapoznać z fantastyką w w kierunku dystopijnego sci-fi.

Koniec trylogii o kosiarzach zdecydowanie jest warty uwagi. Zaraz po zakończeniu drugiego tomu wiedziałem, że będę musiał przeczytać kolejny jak najszybciej. W taki o to sposób udało mi się przeczytać prawie 700 stronnicową książkę w trzy dni. Zdecydowanie komentarze dotyczące powolnej akcji książki aż do 300 strony są trafne. Autor poświęcił bardzo dużo czasu na budowaniu...

Ostatni tom jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniej części. Absolutnie nie mogę zdradzić co tu się dzieje. A dzieje się dużo!

Pierwszy tom mnie zachwycił! Byłam i nadal jestem zauroczona całą historią i pomysłem na fabułę. Tym nietypowym światem, cudownym i jednoczenie przerażającym. Drugi tom utrzymał ten zachwyt. A co z ostatnią częścią? Całym domknięciem tej historii? Ciężko ocenić już ten tom jako odrębną książkę, kiedy patrzy się na wszystkie części jako jedną spójną całość. Aczkolwiek "Żniwo" w moim odczuciu było ciu inne niż poprzednie tomy. Było tu bardzo dużo przeskoków zarówno czasowych jak i przeskoki z miejsca do miejsca. Nie byłoby to uciążliwe gdyby było od razu zaznaczane w jakim czasie jesteśmy. Tego mi brakowało troszkę. Czytając rozdział dopiero po jakimś czasie orientowałam się, że nagle przeskoczyliśmy w czasie i jesteśmy gdzieś indziej. Mam też wrażenie, że tu akcja mocno zwolniła i wszystko jest za bardzo przegadane. Dopiero od połowy coś konkretnego zaczyna się dziać. Przez pierwsze dwie części po prostu płynęłam. Czytało się je szybko i z zapartym tchem. Ten tom nie dał mi tego samego. Szło mi oporniej. Momentami czekałam aż coś się zacznie dziać.
Seria jako całość jest wspaniała! Jednak ostatni tom, moim zdaniem, jest słabszy niż poprzednie. Samo zakończenie jest dobre. Mimo wszystko nadal uwielbiam ten świat i była to fantastyczna przygoda ☺️

Ostatni tom jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniej części. Absolutnie nie mogę zdradzić co tu się dzieje. A dzieje się dużo!

Pierwszy tom mnie zachwycił! Byłam i nadal jestem zauroczona całą historią i pomysłem na fabułę. Tym nietypowym światem, cudownym i jednoczenie przerażającym. Drugi tom utrzymał ten zachwyt. A co z ostatnią częścią? Całym domknięciem tej...

Zdecydowanie poziom nie odbiega od dwóch pozostałych części, jednak czuję pewien niedosyt.
Autor zaprezentował naprawdę rozbudowaną, wielowątkową historię, którą chciało się śledzić, a w końcowych rozdziałach wręcz nie mogłem oderwać się od czytania.
Z pewnością jest to dopracowana, przemyślana i wyśmienicie skomponowana książka.
Problemem natomiast pozostaje samo zakończenie.
O ile jest ono naprawdę kreatywne i sprawia, że czujemy podziw względem autora w kwestii połączenia tak złożonych wątków, to jednak miałem inne wyobrażenie o końcu serii.
Napięcie wzrastało przez bardzo długi czas, po czym zostało rozładowane w nie do końca satysfakcjonujący sposób. I choć uważam, że pomysł z ucieczką w kosmos i tym, co przygotował Thunderhead był naprawdę wciągający, to brakowało mi domknięcia pewnych spraw. Wiem, że to pewnie zupełnie nieoryginalne, ale chciałem zobaczyć widowiskową klęskę Goddarda. Co prawda został pokonany i wszystko skończyło się dobrze, ale brakowało mi czegoś. Chciałem zobaczyć, jak cały Kosodom zwraca się przeciw niemu. Jak grunt zawala mu się spod nóg. Jak na oczach wszystkich następuje jego spektakularny upadek. Tymczasem jego porażka była zupełnie niespodziewana, mało widowiskowa i sprawiła, że zwyczajnie poczułem niedosyt.
Z pewnością zakończenie prezentowane przez Shustermana nie jest złe, ale po prostu spodziewałem się czegoś innego. Wielkiej wojny kosiarzy, obalenia Supraostrza, chwili triumfu Citry i Rowana. Tymczasem wszystko skończyło się porzuceniem Ziemi i nagłym zawaleniem się imperium Goddarda. I choć większość ma tu sens, czuję niedosyt, bo mam wrażenie, że wszystko skończyło się za szybko, zbyt nerwowo i przede wszystkim, jako niepodważalny argument w subiektywnej opinii, nie tak jak chciałem.

Zdecydowanie poziom nie odbiega od dwóch pozostałych części, jednak czuję pewien niedosyt.
Autor zaprezentował naprawdę rozbudowaną, wielowątkową historię, którą chciało się śledzić, a w końcowych rozdziałach wręcz nie mogłem oderwać się od czytania.
Z pewnością jest to dopracowana, przemyślana i wyśmienicie skomponowana książka.
Problemem natomiast pozostaje samo...

Od prawie 300 strony zaczelo sie dziac cos ciekawego

Od prawie 300 strony zaczelo sie dziac cos ciekawego

Super

Super

Bardzo ciężko mi to ocenić, bo jednocześnie dałabym słaba i dobra ocenę xD zakończenie mnie zmiotlo, naprawdę xd

Bardzo ciężko mi to ocenić, bo jednocześnie dałabym słaba i dobra ocenę xD zakończenie mnie zmiotlo, naprawdę xd