storytel

storytel

Sympatyczna i przyjemna pozycja, która nie wymaga zbyt wiele od czytelnika oraz nie tworzy skomplikowanego świata czy bohaterów. Całość wydaje się być prologiem do interesującej historii.

Sympatyczna i przyjemna pozycja, która nie wymaga zbyt wiele od czytelnika oraz nie tworzy skomplikowanego świata czy bohaterów. Całość wydaje się być prologiem do interesującej historii.

Sympatyczna lektura, lekka i niewymagająca. Główni bohaterowie budzą sympatię i dla ich dalszych przygód warto sięgnąć po kolejne tomy

Sympatyczna lektura, lekka i niewymagająca. Główni bohaterowie budzą sympatię i dla ich dalszych przygód warto sięgnąć po kolejne tomy

.

.

Ta książka stoi bohaterami i tym jak bardzo są różni. Z dwóch osi fabularnych była zwolenniczką jednej ta Gwen przez długi czas była dla mnie mało angażująca. Książkę bardzo fajnie się czytało tylko przy końcówce siadło dla mnie napięcie ale pomijając to było bardzo ciekawie.

Ta książka stoi bohaterami i tym jak bardzo są różni. Z dwóch osi fabularnych była zwolenniczką jednej ta Gwen przez długi czas była dla mnie mało angażująca. Książkę bardzo fajnie się czytało tylko przy końcówce siadło dla mnie napięcie ale pomijając to było bardzo ciekawie.

Przygnębiający nastrój wykreowanego świata przedstawiony w bardzo wylewny i bogaty sposób. Ubóstwo, prostytucja, wyzysk, niesprawiedliwość społeczna, śmierć i ludzka tragedia na każdym kroku. Na tym wszystkim wyrastają dwaj główni bohaterowie i garstka pobocznych. Przeznaczenie lub coś zgoła innego pociąga za sznurki w tak złożony i bezwzględny sposób że mamy wrażenie że nie przeżywamy przygód bohaterów tylko odhaczamy kolejne etapy z gory zaplanowanej budowy. To jak ten tom się skończy jest powiedziane w przepowiedni już w jednej trzeciej, więc nie było zaskoczenia albo dreszczyku. Rozmowy i docinki głównej dwójki tak zachwalane w innych opiniach przypominały mi teksty z sitcomu. Całość to nawet fajne fantasy ale magii mi trochę brakuje bo wspomnienie o jednym goblinie magii i miecza nie czyni. Ok, przepraszam, było wróżenie z ręki i oczu;)

Przygnębiający nastrój wykreowanego świata przedstawiony w bardzo wylewny i bogaty sposób. Ubóstwo, prostytucja, wyzysk, niesprawiedliwość społeczna, śmierć i ludzka tragedia na każdym kroku. Na tym wszystkim wyrastają dwaj główni bohaterowie i garstka pobocznych. Przeznaczenie lub coś zgoła innego pociąga za sznurki w tak złożony i bezwzględny sposób że mamy wrażenie że...

Bardzo dobra i nieskomplikowana książka. Prosta fabuła, można się dość szybko zorientować w sytuacji, wiadommo dokąd historia zmierza. Relacja między głownymi bohaterami to sztos, ich docinki mnie bawiły.

Bardzo dobra i nieskomplikowana książka. Prosta fabuła, można się dość szybko zorientować w sytuacji, wiadommo dokąd historia zmierza. Relacja między głownymi bohaterami to sztos, ich docinki mnie bawiły.

Hadrian Blackwater, były żołnierz, odwiedza starego przyjaciela swojego ojca, wykładowcę na uniwersytecie. Nie jest jednak jedynym gościem starego profesora Arcadiusa; poznaje u niego tajemniczego i antypatycznego Royce’a Melborne’a. Mężczyźni od początku pałają do siebie wyraźną niechęcią, a ku ich niezadowoleniu, zostają zmuszeni do współpracy – muszą włamać się do najbardziej strzeżonej twierdzy w królestwie, Wieży Koronnej, i ukraść stamtąd coś dla profesora.

Sięgnęłam po „Wieżę Koronną”, bo chciałam przeczytać coś lżejszego i przygodowego, co byłoby dla mnie odskocznią od czytania innej książki. I powieść Sullivana okazała się prawdziwym strzałem w dziesiątkę. Co prawda może i nie była to powieść naszpikowana akcją od pierwszej do ostatniej strony, ale relacja dwóch głównych bohaterów wynagradza to z nawiązką. Ich wzajemna niechęć została zarysowana przez autora naprawdę wyraźnie i dobrze; powiem nawet, że niektórzy inni pisarze mogliby się od niego co nieco nauczyć jeśli o to chodzi. Tym też lepiej wypada później ich współpraca i topnienie lodów w ich relacji, choć przyznaję, że połowa tak krótkiej książki to dla mnie troszkę za mało czasu antenowego na pokazanie tego, jak ich podejście do siebie nawzajem się zmienia. Ale nie mam co narzekać, w końcu przede mną jeszcze trzy tomy i kolejna seria Sullivana o tych samych bohaterach, więc naczytam się o tym dość.

Ciekawą bohaterką jest też Gwen, której autor również poświęca pewną część książki. Wątek jej i innych dziewczyn, które uniezależniają się od swojego alfonsa i idą na swoje nie był może tak ciekawy jak ten Hadriana i Royce’a, ale zaciekawił mnie. Wątek ten prawie przez całą książkę toczy się w oderwaniu od głównego, ale w pewnym momencie wszystko się spaja, więc całość wypadła o wiele lepiej i ciekawej niż na przykład w „Legendzie o popiołach i wrzasku”, w której również dwa wątki toczyły się równolegle i niezależne od siebie, ale w żadnym momencie się nie splotły. A przyznam, że przez moment bałam się, że to nie nastąpi, na szczęście niepotrzebnie.

Nie jest to też typowa książka fantasy. Nie ma tutaj magii ani magicznych ras, choć elfy i krasnoludy są kilkukrotnie wspominane. Całość wygląda bardziej na wariację na temat średniowiecza w Europie, ale spodziewam się, że w kolejnych tomach (albo ewentualnie kolejnej serii) motywy te dadzą bardziej o sobie znać, a świat zostanie bardziej rozbudowany.

Nie mogę też nie zwrócić uwagi na to, że sam wątek tytułowej Wieży Koronnej i kradzieży nie jest wbrew pozorom clue powieści. Jest to bardziej pretekst do tego, żeby Royce i Hadrian zaczęli współpracować i zawiązali nić porozumienia. Wyszło to całkiem nieźle, chociaż jeśli ktoś sięga po tę książkę właśnie dla wątku włamu to może się nieźle rozczarować. Jednak ostatni rozdział sugeruje, że na Hardiana i Royce’a jeszcze wiele czeka.

Na pewno będę kontynuować czytanie tej serii, bo bardzo dobrze bawiłam się przy tym tomie i mam ochotę na więcej.

Hadrian Blackwater, były żołnierz, odwiedza starego przyjaciela swojego ojca, wykładowcę na uniwersytecie. Nie jest jednak jedynym gościem starego profesora Arcadiusa; poznaje u niego tajemniczego i antypatycznego Royce’a Melborne’a. Mężczyźni od początku pałają do siebie wyraźną niechęcią, a ku ich niezadowoleniu, zostają zmuszeni do współpracy – muszą włamać się do...

Porzuciłem książke na 250 stronie z 360. Książka jest pisana jak dla niedojrzałych nastolatków.
Mówiono mi że nie bedzie to fantastyka wysokich lotów, a postacie będą prostolinijni , ale wydaje mi się że taki opis tej książki był bardzo pobłażliwy dla niej.

Winą za mój stracony czas i pieniądze obarczam KsiążkoweBajdurzenie, ponieważ zakupiłem ją z jego polecenia. Jeżeli to czytasz, to możesz się spodziewać na dniach wezwania do zapłaty.

Porzuciłem książke na 250 stronie z 360. Książka jest pisana jak dla niedojrzałych nastolatków.
Mówiono mi że nie bedzie to fantastyka wysokich lotów, a postacie będą prostolinijni , ale wydaje mi się że taki opis tej książki był bardzo pobłażliwy dla niej.

Winą za mój stracony czas i pieniądze obarczam KsiążkoweBajdurzenie, ponieważ zakupiłem ją z jego polecenia. Jeżeli...

Lekkie, przyjemne i proste fantasy (choć w tej części tych fantastycznych rzeczy jest tyle co nic). Wątek prostytutek jak dla mnie mógłby być okrojony bo o ile dobrze napisany, tak za wiele akcji tam nie było. O wiele lepiej czytało się wątki Hadriana i Royca i ich wieczne dogryzania i sprzeczki.
btw. okładka książki jakoś niezbyt odzwierciedla wygląd chłopaków.... zrobili z nich jakiś starszych panów

Lekkie, przyjemne i proste fantasy (choć w tej części tych fantastycznych rzeczy jest tyle co nic). Wątek prostytutek jak dla mnie mógłby być okrojony bo o ile dobrze napisany, tak za wiele akcji tam nie było. O wiele lepiej czytało się wątki Hadriana i Royca i ich wieczne dogryzania i sprzeczki.
btw. okładka książki jakoś niezbyt odzwierciedla wygląd chłopaków.......