Ciekawy "nieporadnik" , który zachęca do przemyślenia pewnych kwestii w naszym życiu, weryfikacji naszych przekonań lub stwierdzeniu się w przekonaniu, że nie tylko my postrzegamy niektóre sprawy w dany sposób. Podoba mi się styl pisania autora oraz jego tok myślenia mimo, że nie ze wszystkim jego zdaniami się zgadzam. Nie czytałam ksiazki po kolei rozdziałami. Autor zaznaczył , że nie ma takiej konieczności i faktycznie na początek pod lupę wzięłam tematy, które mnie zaciekawiły już samym tytułem.
Książka czyta się dobrze. Z chęcią siegne po kolejne pozycje tego autora.
Dziękuję Autorowi Panu Sławomirowi Franc i Moni z Zaczytanego Świata Moni za zorganizowanie Book Tour z tą książką i możliwość jej przeczytania.

Ciekawy "nieporadnik" , który zachęca do przemyślenia pewnych kwestii w naszym życiu, weryfikacji naszych przekonań lub stwierdzeniu się w przekonaniu, że nie tylko my postrzegamy niektóre sprawy w dany sposób. Podoba mi się styl pisania autora oraz jego tok myślenia mimo, że nie ze wszystkim jego zdaniami się zgadzam. Nie czytałam ksiazki po kolei rozdziałami. Autor...

Książka trafiła do mnie dzięki Book Tour i jak dla mnie nie jest ona do przeczytania na raz. Trudno mi było tak na szybko ogarnąć 49 przemyśleń dotyczących spraw, które towarzyszą nam na co dzień. Książka napisana przystępnym językiem, przemyślenia opisane zabawnie poparte wydarzeniami z życia autora to duży plus dla tej książki, dzięki temu nie jest ona kolejnym nudnym "poradnikiem". Sposób przedstawiania kolejnych rozdziałów zmusza do refleksji, zastanowienia się nad sobą i sposobem w jaki postępujemy w naszym życiu. Z wieloma przemyśleniami mogłabym się zgodzić a nad innymi muszę się jeszcze zastanowić, nad ich znaczeniem dla mnie i mojego dalszego życia (dlatego nie jest to dla mnie książka na raz). Na pewno sprawię sobie mój osobisty egzemplarz żeby móc wracać do tych spostrzeżeń i czerpać z nich jak najwięcej.

Książka trafiła do mnie dzięki Book Tour i jak dla mnie nie jest ona do przeczytania na raz. Trudno mi było tak na szybko ogarnąć 49 przemyśleń dotyczących spraw, które towarzyszą nam na co dzień. Książka napisana przystępnym językiem, przemyślenia opisane zabawnie poparte wydarzeniami z życia autora to duży plus dla tej książki, dzięki temu nie jest ona kolejnym nudnym...

A kto mi, kuźwa, zabroni... początek tytułu był dla mnie idealnym podsumowaniem książki. Książka nie jest ani powieścią, ani poradnikiem. Jak określa ją autor, to zbiór reportaże, które powstały w wyniku obserwacji dokonanych przez autora.
Przyznam, że różnie mi się czytało te 46 opowiastek: jedne- lepiej, inne- gorzej. A najbardziej przemówił do mnie sam tytuł.
Czy można traktować tę książkę motywująco... i tak, i nie. To nie jest poradnik i jak podkreślał autor, on nie jest ekspertem w sprawach psychologicznych. Jest on bacznym obserwatorem i publicystą reagującym na to, co dzieje się w jego otoczeniu. Opowiedziane historię mogą zachęcić, by stawić czoło pewnym przyjętym standardom i pójść pod przysłowiowy prąd; by wyjść ze swojej strefy komfortu i ruszyć przed siebie; by spojrzeć na własne problemy z innej strony, nabrać do nich dystansu i wyłączyć emocje, w tym obawy, lęki i strach.
Styl, w jakim autor prowadzi czytelnika, jest dosyć lekki. Jednak wtrącenia i ostrzeżenia autora, czasami dekoncentrują i wybijają z toku myśli.
Za możliwość przeczytania dziękuje Moni z Zaczytanego świata Moni i autorowi- bo, kto mi, kuźwa, zabroni...

A kto mi, kuźwa, zabroni... początek tytułu był dla mnie idealnym podsumowaniem książki. Książka nie jest ani powieścią, ani poradnikiem. Jak określa ją autor, to zbiór reportaże, które powstały w wyniku obserwacji dokonanych przez autora.
Przyznam, że różnie mi się czytało te 46 opowiastek: jedne- lepiej, inne- gorzej. A najbardziej przemówił do mnie sam tytuł.
Czy można...

Książka trafiła do mnie w idealnym momencie mojego życia. W wieku prawie 30 lat zaczęłam się zastanawiać co dalej... Czy coś w życiu mnie jeszcze czeka? Powoli zaczęłam dochodzić do wniosku, że przecież nikt za mnie mojego życia nie przeżyje, nikt za mnie żadnej decyzji nie podejmie, nikt za mnie mojego życia nie zaplanuję, nikt nie wie co lubię, o czym marzę, co bym chciała jeszcze zrobić. Nie ważne czy jest to mądre, czy nie do końca według niektórych, bo tak naprawdę... Kto mi kuźwa zabroni postąpić tak, a nie inaczej 😉 myślę, że to jest godna pozycja do przeczytania dla każdego człowieka. Ponieważ, każdy boryka się z jakimiś problemami. Mniej, czy bardziej trudnymi do ogarnięcia i jestem przekonana, że ta książka pozwoli wielu z nas spojrzeć na sytuację z tej lepszej strony. Ja na pewno spróbuję inaczej podejść mój "problem".

Książka trafiła do mnie w idealnym momencie mojego życia. W wieku prawie 30 lat zaczęłam się zastanawiać co dalej... Czy coś w życiu mnie jeszcze czeka? Powoli zaczęłam dochodzić do wniosku, że przecież nikt za mnie mojego życia nie przeżyje, nikt za mnie żadnej decyzji nie podejmie, nikt za mnie mojego życia nie zaplanuję, nikt nie wie co lubię, o czym marzę, co bym...

Nie przepadam za poradnikami, ale nie jest to stricte poradnik, raczej opowieści, z których czytelnik sam powinien wyciągać wnioski. Nie jest to filozoficzny wywód, co daje szczęście i jak je osiągnąć. Jest to lekka książka pisana prostym językiem. Opowieści autora z życia osobistego, które są przykładami na to, że faktycznie można. Nad wieloma z rad można by dyskutować, ale dla kogoś zagubionego, stojącego na rozstaju dróg czy dla większości młodego pokolenia mogłaby stać się jakimś wyznacznikiem i uzmysłowić pewne kwestie. Być może nawet pomóc dokonać wyboru. Znajdują się tam przysłowia, mądrości ludowe i dobrze obrazujące dany temat opowieści. Z wieloma aspektami się zgodzę, z kilkoma nie do końca, ale książka na pewno ma sens. I jeszcze jedno: grubość kartki wciąż mnie zaskakiwała. Gdy chciałam przełożyć kartkę na drugą stronę za każdym razem myślałam, że kilka mi się zlepiło razem. Jeszcze nigdy nie zaskoczyła mnie grubość kartki w jakiejkolwiek książce.
Nie przepadam za tego typu książkami ale autor nie narzuca co i jak powinniśmy robić, raczej podaje przykłady i zachęca do podejmowania samodzielnych decyzji. To, co mi przeszkadzało, to, że autor wciąż podkreślał, że nie jest ekspertem w danej dziedzinie, i że na dany temat można by napisać opasłą księgę. Robił to stanowczo za często, odrywało myśli od opisywanej kwestii a skupiało uwagę na autorze. Ale kto mu, kuźwa, zabroni ;)

Nie przepadam za poradnikami, ale nie jest to stricte poradnik, raczej opowieści, z których czytelnik sam powinien wyciągać wnioski. Nie jest to filozoficzny wywód, co daje szczęście i jak je osiągnąć. Jest to lekka książka pisana prostym językiem. Opowieści autora z życia osobistego, które są przykładami na to, że faktycznie można. Nad wieloma z rad można by dyskutować,...

To jest i nie jest kolejny poradnik o tym, gdzie szukać szczęścia. To książka zachęcająca do tego, aby z dystansem i mądrością spojrzeć na własne doświadczenia, i ocenić je z szerszej perspektywy. Sławomir Franc, autor tej książki to doktor nauk społecznych, emerytowany policjant i weteran Misji Pokojowej w Kosowie. Bogatego życiorysu odmówić mu z pewnością nie można.

Pełna recenzja na stronie: www.monikapawelec.pl

To jest i nie jest kolejny poradnik o tym, gdzie szukać szczęścia. To książka zachęcająca do tego, aby z dystansem i mądrością spojrzeć na własne doświadczenia, i ocenić je z szerszej perspektywy. Sławomir Franc, autor tej książki to doktor nauk społecznych, emerytowany policjant i weteran Misji Pokojowej w Kosowie. Bogatego życiorysu odmówić mu z pewnością nie...

"A kto mi kuźwa zabroni" jest typowym lekkim motywatorem, teoretycznie przydatnym w życiu. Mogłabym polemizować długo na temat rad zawartych w poradniku, który ma za zadanie przybliżyć nam drogę do szczęścia, ale nie sądzę żeby to było konieczne. Takie książki najlepiej ocenia się samemu.

Sławomir Franc w 49 przykładach próbuje nam pokazać, że choć jesteśmy różni to cel mam jeden; być szczęśliwi. Każdy z nich to tak naprawdę, krótka i zabawna anegdotka na temat codziennego życia i przeciwności jakie napotykamy na swojej drodze. Zawierają one dylematy oraz błędy życiowe, które każde z nas popełnia, nie zależnie od tego kim jesteśmy. Dostajemy również przemyślenia na tematy wszelakie, począwszy od problemów osobistych aż do spełniana marzeń i jak to się ma do codziennego życia. Według autora bowiem : 

" Życie w gruncie rzeczy polega na przechodzeniu od porażki do porażki bez utraty entuzjazmu"

Każdy z podanych w książce przykładów, możemy odnaleźć u siebie w codziennym dniu. Cała książka nie jest jednak potraktowana jako filozoficzne bajdurzenie "czym tak właściwie jest to mityczne "szczęście", tylko raczej dowodem na to, że największą przeszkodzą w osiągnięciu celu, jesteśmy my sami, chociażby nieumiejętnie odczytując mowę ciała innej osoby. Oczywiście są też czynniki zewnętrzne, jednak w dużej mierze za porażki odpowiadamy sami. 

"Dlaczego ludzie z takim trudem podejmują decyzje dotyczące poprawy komfortu swojego życia?"

Nie jest to książka, która zmieni w jakikolwiek sposób postrzeganie świata oraz ludzi dookoła, choć na pewno znajdą się osoby, które wyciągną z niej zdecydowanie więcej niż ja. Jest napisana bardzo lekkim i przyziemnym językiem, więc raczej jest to lektura na jeden wieczór, ewentualnie do sięgania co jakiś czas, gdy zwątpimy w swoje działania. Autor nie uważa się za specjalistę w tej dziedzinie, co można przypisać na plus, gdy dzięki temu nie czuje się, by twórca wywyższał się na innymi. Sam osobiście przeżywa porażki i chwilę zwątpienia, szuka odpowiedzi na pytania, które zadaje sobie każdy z nas.

Nie jestem fanką tego typu literatury, traktuję je raczej jako ciekawostkę bardziej, niż encyklopedię wiedzy. Nie dowiecie się z niej jak wygrać w totka czy pokochać poniedziałki, ale kto wie? Może dzięki niej odkryjecie drogę do szczęścia ;) ? 



Sylwia 'Sirroco' Stinia

"A kto mi kuźwa zabroni" jest typowym lekkim motywatorem, teoretycznie przydatnym w życiu. Mogłabym polemizować długo na temat rad zawartych w poradniku, który ma za zadanie przybliżyć nam drogę do szczęścia, ale nie sądzę żeby to było konieczne. Takie książki najlepiej ocenia się samemu.

Sławomir Franc w 49 przykładach próbuje nam pokazać, że choć jesteśmy różni to cel...