Refleksyjna rzeczywiście, czasem jak dla mnie za bardzo refleksyjna, ale z drugiej strony to jednak tak miała być, opowieść o spokojnym życiu na prowincji, i o jej przewadze nad wielkimi miastami. Każdy odnajdzie tutaj coś dla siebie, a na dodatek kilka ciekawych historii i informacji o Mazurach. Z całą pewnością dla ich miłośników to lektura obowiązkowa.

Refleksyjna rzeczywiście, czasem jak dla mnie za bardzo refleksyjna, ale z drugiej strony to jednak tak miała być, opowieść o spokojnym życiu na prowincji, i o jej przewadze nad wielkimi miastami. Każdy odnajdzie tutaj coś dla siebie, a na dodatek kilka ciekawych historii i informacji o Mazurach. Z całą pewnością dla ich miłośników to lektura obowiązkowa.

Czytadło, ale przyjemne. Nie czytam takich rzeczy, ale...No, wytłumaczę się. Mieszkam na Mazurach i lubię, gdy ktoś odgrzebuje stare pruskie i żydowskie historie. Katarzyna Enerlich to właśnie robi. Poza tym poznałam pisarkę na spotkaniu autorskim i uważam, że jest inteligentna, przesympatyczna i urocza. Praktykuje jogę i robi ziołowe kosmetyki. Książka nic ciekawego i nowego nie wnosi do świata literatury. Zgadzam się z niektórymi poglądami bohaterki, ale napisane to jest banalnie. Gdy się o pewnych sprawach mówi, brzmi to nieźle, ale gdy się to samo napisze, to już co innego. Te różne życiowe dygresje są literacko sztuczne i nieznośne. I już tak inteligentnie to nie wygląda.
Podam przykłady:
1)"No tak, chyba już światu znudziły się supermarkety. Teraz wybieramy małe sklepiki, w których towar jest świeży, a my nie jesteśmy anonimowi, możemy porozmawiać o pogodzie i przepisach".
2) "I pomyślałam o tych z wielkich miast. Co widzą, zamiast nieba, gdy spojrzą w górę? Może pozbawione duszy wieżowce ze szkłem i metalem! Beton zamiast wiejskich domów, otoczonych pelargoniami, rury wydechowe aut z naprzeciwka zamiast łapiących słońce twarzy sąsiadów, sygnalizatory świetlne zamiast kwiatów z przydomowego ogródka. Oj, dobrze, że jestem tutaj, na wsi".
Chyba nie wymagają już komentarza.

Czytadło, ale przyjemne. Nie czytam takich rzeczy, ale...No, wytłumaczę się. Mieszkam na Mazurach i lubię, gdy ktoś odgrzebuje stare pruskie i żydowskie historie. Katarzyna Enerlich to właśnie robi. Poza tym poznałam pisarkę na spotkaniu autorskim i uważam, że jest inteligentna, przesympatyczna i urocza. Praktykuje jogę i robi ziołowe kosmetyki. Książka nic ciekawego i...

Jestem urzeczona cyklem "Prowincja pełna..." Książki Katarzyny Enerlich są pełne emocji, wzruszeń, odkrywania samego siebie oraz... Mazur, ich historii, piękna krajobrazu. Coś cudownego, niebanalnego, bo rzadko kto potrafi tak pięknie opowiadać o historii polskich ziem i losach ludzi tu mieszkających. A to wszytko wplata się w życie głównej bohaterki - trzydziestoparoletniej Ludmiły, w postaci której można dostrzec pewne cechy autorki książki. Polecam - piękna, ciepła opowieść pełna wielu mądrości życiowych.

Jestem urzeczona cyklem "Prowincja pełna..." Książki Katarzyny Enerlich są pełne emocji, wzruszeń, odkrywania samego siebie oraz... Mazur, ich historii, piękna krajobrazu. Coś cudownego, niebanalnego, bo rzadko kto potrafi tak pięknie opowiadać o historii polskich ziem i losach ludzi tu mieszkających. A to wszytko wplata się w życie głównej bohaterki -...

efleksyjna opowieść o prowincjonalnej codzienności, której wielkie i małe historie rozgrywają się wśród mazurskich krajobrazów. Zaskakująca historia kobiety, która odbywa swoistą podróż w czasie, podróż do nieznanych korzeni. Odkrywa przeszłość, której nie znała i tajemnice, które niekoniecznie chciała poznać. Czytelnicy spotkali się z bohaterami powieści w książce – „Prowincja pełna marzeń”. Prowincja może być miejscem magicznym, pełnym wydarzeń i emocji, gdzie po prostu chce się żyć. Miejscem, w którym zdarza się tysiące spraw, zgodnie z przemianami tego świata, pokornie poddanym porom roku, biegnącym czasem może trochę wolniej, spokojniej, bez korków na ulicach i laptopów na kawiarnianych stolikach… Nad którym świecą te same gwiazdy, to samo słońce, brodzą w błękicie te same chmury. Nie ma spotkań przypadkowych. Nasze dzisiejsze spotkanie na pewno nie jest daremne… Katarzyna Enerlich

efleksyjna opowieść o prowincjonalnej codzienności, której wielkie i małe historie rozgrywają się wśród mazurskich krajobrazów. Zaskakująca historia kobiety, która odbywa swoistą podróż w czasie, podróż do nieznanych korzeni. Odkrywa przeszłość, której nie znała i tajemnice, które niekoniecznie chciała poznać. Czytelnicy spotkali się z bohaterami powieści w książce –...

"Prowincja pełna gwiazd" to książka z serii powieści mazurskich Katarzyny Enerlich. Jest to również kolejna seria, której nie zaczynam czytać od początku.
Główna bohaterka Ludmiła to bardzo sympatyczna kobieta, która oprowadza nas po mazurskich okolicach. Razem z nią odkrywamy przeszłość, tą bliską - przyrodnia siostra, o której istnieniu nie miała pojęcia oraz daleką - podróż w poznaniu swoich korzeni. Życie na prowincji ma wiele barw i smaków, co udowadnia nam główna bohaterka.
Powieść napisana jest lekkim piórem; czyta się ją szybko i przyjemnie.

"Prowincja pełna gwiazd" to książka z serii powieści mazurskich Katarzyny Enerlich. Jest to również kolejna seria, której nie zaczynam czytać od początku.
Główna bohaterka Ludmiła to bardzo sympatyczna kobieta, która oprowadza nas po mazurskich okolicach. Razem z nią odkrywamy przeszłość, tą bliską - przyrodnia siostra, o której istnieniu nie miała pojęcia oraz daleką -...

Po przeczytaniu pierwszego tomu, płynnie przeszłam do drugiej części.
Dużo się tu zadziało: poród, śmierć teściowej, budowa nowego domu, przeprowadzka, odkrywanie swojego żydowskiego pochodzenia, zagłębienie w rękodziele. A jeszcze niedawno Ludmiła czuła się samotna i wiodła dość przewidywalne życie...

Od razu wyczułam, że Martin zrobił badania DNA, by przekonać się o swoim ojcostwie. Kryzys małżeństwa, rozwód był już bliski. I tu pojawia się PIOTR - ten drugi, niby-przyjaciel, niby-zakochany, a zawsze blisko.

W poprzednim tomie Ludmiła żałowała związku z Piotrem, tutaj już jest zdania, że był on w jej życiu potrzebny. I tak parę razy. Trochę mnie to drażniło. Drugi tom jest bardzo emocjonalny.

Historia dość wciągająca, a przede mną kolejne tomy.

Po przeczytaniu pierwszego tomu, płynnie przeszłam do drugiej części.
Dużo się tu zadziało: poród, śmierć teściowej, budowa nowego domu, przeprowadzka, odkrywanie swojego żydowskiego pochodzenia, zagłębienie w rękodziele. A jeszcze niedawno Ludmiła czuła się samotna i wiodła dość przewidywalne życie...

Od razu wyczułam, że Martin zrobił badania DNA, by przekonać się o...

To moje kolejne podejście.. i po raz kolejny poległam. Nudno.. Kalicińska mnie zachwyciła, a tu - nudy...

To moje kolejne podejście.. i po raz kolejny poległam. Nudno.. Kalicińska mnie zachwyciła, a tu - nudy...

Piękna, refleksyjna powieść o życiu, miłości, rozstaniu, umieraniu, poszukiwaniu swoich korzeni, swojej historii ... "Nie ma spotkań przypadkowych..." - każda spotkana osoba coś wnosi w nasze życie, trzeba tylko umieć to dostrzec i odpowiednio wykorzystać. Czyta się książkę szybko, z wielką przyjemnością.

Piękna, refleksyjna powieść o życiu, miłości, rozstaniu, umieraniu, poszukiwaniu swoich korzeni, swojej historii ... "Nie ma spotkań przypadkowych..." - każda spotkana osoba coś wnosi w nasze życie, trzeba tylko umieć to dostrzec i odpowiednio wykorzystać. Czyta się książkę szybko, z wielką przyjemnością.

Wciąga, wciąga... Pora na tom trzeci.

Wciąga, wciąga... Pora na tom trzeci.

Polegalm, nie dalam rady skonczyc, to chyba nie dla mnie

Polegalm, nie dalam rady skonczyc, to chyba nie dla mnie