To moja pierwsza książka tej autorki. Bardzo dobrze mi sią ją czytało. Napewno sięgnę po następną.
Głównym wątkiem jest historia dwóch sióstr, które pokłóciły się ze sobą z powodu chęci ochrony jednej z nich. Chodzi tutaj o ochronę wspomnień i wyobrażeń o ojcu.
Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Czasami zabawne historie.

To moja pierwsza książka tej autorki. Bardzo dobrze mi sią ją czytało. Napewno sięgnę po następną.
Głównym wątkiem jest historia dwóch sióstr, które pokłóciły się ze sobą z powodu chęci ochrony jednej z nich. Chodzi tutaj o ochronę wspomnień i wyobrażeń o ojcu.
Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Czasami zabawne historie.

Izabela, pozornie szczęśliwa żona i matka oraz rozwodząca się już po raz drugi Marlena kiedyś były nie tylko siostrami, ale i najlepszymi przyjaciółkami. Jednak od śmierci ojca, nie odezwały się do siebie ani słowem. Odległość, jaka dzieli kobiety – prawie dwa tysiące kilometrów – nie sprzyja przełamaniu ciszy i jest źródłem wielu napięć w rodzinie oraz wśród znajomych.
Tymczasem Danka, jedna z przyjaciółek właśnie odpowiada przed angielskim sądem za zabójstwo. Ze starymi znajomymi, nawet ze wspierającą ją Marleną, nie chce rozmawiać. Dlaczego zabiła męża? Co się stanie z jej dziećmi?
W tym niezwykle trudnym dla wszystkich czasie ze Stanów wraca Alex, dawny przyjaciel z liceum. Jego nagłe pojawienie się wywraca życie obu sióstr do góry nogami i sprawia, że życie - zwłaszcza uczuciowe - komplikuje się jeszcze bardziej.


Jak trudna potrafi być siostrzana miłość?
Do czego może być zdolna matka w chwili zagrożenia dziecka?
Czy echa przeszłości można tak po prostu zignorować?

Izabela, pozornie szczęśliwa żona i matka oraz rozwodząca się już po raz drugi Marlena kiedyś były nie tylko siostrami, ale i najlepszymi przyjaciółkami. Jednak od śmierci ojca, nie odezwały się do siebie ani słowem. Odległość, jaka dzieli kobiety – prawie dwa tysiące kilometrów – nie sprzyja przełamaniu ciszy i jest źródłem wielu napięć w rodzinie oraz wśród...

"Ślady hamowania" kupiłam przypadkiem i jak się okazało - dobrze zrobiłam :)

Książka, która wydawała mi się lekką "babską" historyjką, okazała się ciekawym opowiadaniem o miłości, przyjaźni i wybaczaniu (czasem dopiero po śmierci).
Autorka poruszyła tu wiele poważnych tematów, które zaserwowała z wyczuciem w nieco lżejszej formie.
Mile zaskoczona POLECAM :)

"Ślady hamowania" kupiłam przypadkiem i jak się okazało - dobrze zrobiłam :)

Książka, która wydawała mi się lekką "babską" historyjką, okazała się ciekawym opowiadaniem o miłości, przyjaźni i wybaczaniu (czasem dopiero po śmierci).
Autorka poruszyła tu wiele poważnych tematów, które zaserwowała z wyczuciem w nieco lżejszej formie.
Mile zaskoczona POLECAM...

Pisarka za pomocą tzw. śladów hamowania- kolejnych rozdziałów przedstawia nam dwie bohaterki: Marlenę i Izę, dwie siostry, które od śmierci ojca nie odzywają się do siebie. Nie tylko brak kontaktu jest ich problemem, również pogarda, „co ona może o mnie wiedzieć”, niechęć oraz wzajemne oskarżenia. Zepsuły się ich relacje, życie wskoczyło na inne tory- Londyn, Warszawa. Co było tego przyczyną? Pisarka bardzo długo nie zdradza nam tego, za to ukazuje fragmentami ich bieżące życie, emocje, czasami sięga do przeszłości.

Powieść oprócz ukazania konfliktowych relacji międzyludzkich pokazuje inne życiowe problemy: przemoc w rodzinie, przyjaźń złudzenie- gdy ktoś kogoś zawiódł; kłopoty wychowawcze- trudni nastolatkowie; znieczulanie alkoholem; rozpad małżeństw, poszukiwanie zapomnienia i życie złudzeniami. Nie brakuje także pokazania pozytywnych momentów: zakochania, zrozumienia u drugiej osoby, rozluźnienie „pętli codzienności”.

Mimo wszystko zabrakło mi jednej ukazania wagi siostrzanej więzi, mam wrażenie powierzchowności poruszanej tematyki, nie przekonały mnie wszystkie rozwiązania fabularne. Emocje takie jak dręczące poczucie winy, podgrzewana nienawiść, cierpienie, żal owszem występują, ale jednak nie zżyłam się z bohaterkami, trudno mi było się z nimi utożsamić i –o zgrozo- nie wiem czemu, myliły mi się, która jest która. Na dodatek brakowało mi tu porządnego punktu kulminacyjnego, była pewna sytuacja, ale została rozwiązana spokojnie, wręcz za spokojnie. Z kolei ciekawie i realistycznie pod względem psychologicznym został przedstawiony moment, od którego zaczął się konflikt sióstr- chwila pominięcia, porzucenia, gorzkich słów, walki, oskarżeń o egoizm i zapalczywość. Co ciekawe pisarka nikogo nie wybiela, nawet ukazuje małostkowość bohaterki, bo tak właśnie się czuje.

„To był straszny moment, najczarniejszy korytarz, w jaki mogą wejść dwie kochające się osoby.”

„Ślady hamowania” to wielowątkowa obyczajowa historia ukazująca, że brak rozmów, ukrywane sekrety, fatalny błąd w ocenie drugiej osoby i sytuacji po prostu psują relacje międzyludzkie i tworzą niewidzialny mur; o tym, że łatwo zacząć podróżować w innych kierunkach i przeżywać wszystko inaczej, ale trudniej to naprawić. Czas nie zawsze działa na korzyść. Ale warto postarać się naprawić relacje- nie dowiemy się jak to będzie, jeśli nie spróbujemy. Powieść polecam zainteresowanym.

Pisarka za pomocą tzw. śladów hamowania- kolejnych rozdziałów przedstawia nam dwie bohaterki: Marlenę i Izę, dwie siostry, które od śmierci ojca nie odzywają się do siebie. Nie tylko brak kontaktu jest ich problemem, również pogarda, „co ona może o mnie wiedzieć”, niechęć oraz wzajemne oskarżenia. Zepsuły się ich relacje, życie wskoczyło na inne tory- Londyn, Warszawa. Co...

Świetna książka. Polecam

Świetna książka. Polecam

Pierwsza powieść tej autorki, moim zdaniem o wiele gorsza niż "Pola".

Pierwsza powieść tej autorki, moim zdaniem o wiele gorsza niż "Pola".

Mam pewien problem z książkami Pani Louis. Z jednej strony bohaterki mnie irytują, ale nic z tym nie robię, czytam dalej. Bo po prostu dobrze się czyta te książki. Właśnie zakończyłam lekturę "Śladów hamowania" jako trzecią i mam nadzieję na razie, ostatnią. W sumie chyba jednak umieściłabym ją na trzecim miejscu po "Poli" i "Kilka przypadków szczęśliwych". Tym nie mniej forma jest i czyta się przyjemnie. Wyczuwam, że autorka świetnie obserwuje ludzi i umie to przekazać w bohaterach :). Dużo w niej Polskiego narzekactwa :) ale nie powiedziałabym, że dalekie to od rzeczywistości.

Mam pewien problem z książkami Pani Louis. Z jednej strony bohaterki mnie irytują, ale nic z tym nie robię, czytam dalej. Bo po prostu dobrze się czyta te książki. Właśnie zakończyłam lekturę "Śladów hamowania" jako trzecią i mam nadzieję na razie, ostatnią. W sumie chyba jednak umieściłabym ją na trzecim miejscu po "Poli" i "Kilka przypadków szczęśliwych". Tym nie...

Jak dla mnie w swojej kategorii jest to książka rewelacyjna
Nie wiem co jeszcze mogłabym napisać
Bardzo mi się podobał styl, tematyka....
I czytając tę o to książkę przyszło mi do głowy odkrywczo :),że wiem co dla mnie oznacza, że książka kończy się happy endem:)
A mianowicie to, że opowieść kończy się po prostu dobrze, a ja nie mam parcia na to, aby poczytać o dalszych losach bohaterów bo w mojej głowie zostało za dużo niedopowiedzeń.
No owszem chętnie spotkałabym się z Marleną i Izką jeszcze raz, ale bez niedosytu
Po prostu, jak dla mnie cholernie dobre czytadło
Polecam

Jak dla mnie w swojej kategorii jest to książka rewelacyjna
Nie wiem co jeszcze mogłabym napisać
Bardzo mi się podobał styl, tematyka....
I czytając tę o to książkę przyszło mi do głowy odkrywczo :),że wiem co dla mnie oznacza, że książka kończy się happy endem:)
A mianowicie to, że opowieść kończy się po prostu dobrze, a ja nie mam parcia na to, aby poczytać o dalszych...

Wiedziałam co się święci jak tylko wzięłam tę książkę do ręki! Prawie w nocy nie spałam,żeby ją do końca przeczytać i dowiedzieć się, jak się zakończy cała historia. I bardzo dobrze, że się skończyła właśnie tak ;)

Wiedziałam co się święci jak tylko wzięłam tę książkę do ręki! Prawie w nocy nie spałam,żeby ją do końca przeczytać i dowiedzieć się, jak się zakończy cała historia. I bardzo dobrze, że się skończyła właśnie tak ;)

Super się czytało. Polecam.

Super się czytało. Polecam.