Na ramionach olbrzymów

Świetna książka

Świetna książka

Umberto Eco to już marka. Marka najwyższej klasy. Każda jego książka stawała się bestsellerem. Każde spotkanie z czytelnikami ściągało rzesze fanów. Bo ten inteligentny, oczytany, elokwentny pisarz, filozof sprawiał, że spotkanie z jego twórczością stawało się ucztą intelektualną.
Tak też jest w przypadku najnowszej propozycji Wydawnictwa Noir sur Blanc. Książka „Na ramionach olbrzymów”, na którą składa się cykl artykułów wygłoszonych podczas festiwalu La Milanesiana, wpisuje się w kanon pozycji koniecznych do przeanalizowania.

Czytając publikację mamy wrażenie jakbyśmy przechodzili przez wcześniejsze działa Eco. Odnajdziemy tu znane tematy z dziedziny filozofii, estetyki, kultury, sztuki. Wiele odwołań do minionych jak i współczesnych zagadnień. Wiele, gdyż dla Niego przeszłość żyje, współgra z teraźniejszością oraz przyszłością. Jak czytamy już w pierwszym rozdziale: „być może krążą już gdzieś w cieniu nieznani nam jeszcze olbrzymi, gotowi usiąść na naszych ramionach, ramionach karłów.”

Wiele mówiące tytuły poszczególnych części: Piękno, Brzydota, Paradoksy i Aforyzmy, Kilka ujawnień o tajemnicy, niech zaświadczy o wyjątkowo szerokim wachlarzu podjętych tematów.
Każdy rozdział opatrzony jest fotografiami – slajdami podczas wykładów, co jak w przypadku rozważań o pięknie jest wskazane.

Ja to u Eco bywa, tematy nie są tylko encyklopedycznie podane, ale każde rozważania poparte są literaturą, sztuka, materiałami źródłowymi. Dzięki temu niewątpliwie książka jest bogactwem wiedzy.

Bardzo ciekawie prezentują się przy tym teksty o tajemnicach i spiskach. Autor rozwiewa wątpliwości, walczy z obiegowymi opiniami i kłamstwami. Tak jak przez lata omawiana sprawa rzekomego bogactwa księdza Sauniére’a w parafii Rennes-le-Château, które zręcznie wykorzystał Dan Brown w „Kodzie Leonarda da Vinci”. Bo jak kończy swój wykład: „uporczywe dążenie do zawładnięcia za wszelką cenę tajemnicą nienaruszalną i nieosiągalną to zaślinione pożądanie”

Umberto Eco nie boi się tematów trudnych jak świętość, która jest nie tylko teologicznym zagadnieniem, ale dotyka bardzo ludzkiej natury. Odwołując się tutaj do filozofów, duchownych, a nawet papieża przedstawia różne punkty widzenia.

Książka jest niezwykle ciekawa. Jego teksty są arcyciekawe. Nie znudzimy się nawet na moment, gdyż każde zdanie wciąga nas głębiej w umysł filozofa. Co ciekawe, mistrz ucieka się w swych dociekaniach również do swoich książek, które przecież były bestsellerami. „Cmentarz w Pradze”, „Wahadło Foucault” zyskuje nowe znaczenie, gdy rozjaśnia nam ich postanie sam autor.
W dzisiejszych czasach gonitwy warto sięgnąć po pozycję, która zmusi nas do refleksji. Pozwoli spojrzeć na otaczający świat z pewną dozą wiedzy filozoficzno – estetycznej.

Umberto Eco to już marka. Marka najwyższej klasy. Każda jego książka stawała się bestsellerem. Każde spotkanie z czytelnikami ściągało rzesze fanów. Bo ten inteligentny, oczytany, elokwentny pisarz, filozof sprawiał, że spotkanie z jego twórczością stawało się ucztą intelektualną.
Tak też jest w przypadku najnowszej propozycji Wydawnictwa Noir sur Blanc. Książka „Na...

Spodziewałem się czegoś więcej po "Intelektualnym credo Umberta Eco". Mimo wszystko pojawiło się zbyt mało przykładów z kultury, a te przytoczone zostały zbyt pobieżnie omówione. Poza tym całość tekstu zbyt mało przenikliwa.

Spodziewałem się czegoś więcej po "Intelektualnym credo Umberta Eco". Mimo wszystko pojawiło się zbyt mało przykładów z kultury, a te przytoczone zostały zbyt pobieżnie omówione. Poza tym całość tekstu zbyt mało przenikliwa.

Umberto Eco, cóż autora nie trzeba przedstawiać. Jeden z moich ulubionych pisarzy. Do tej książki przymierzałam się kilka razy, aż w końcu gdzieś pomiędzy gotowaniem sprzątaniem i codzienną bieganiną udało mi się ją przeczytać. Autor w sposób niezwykły opowiada o pięknie, brzydocie, paradoksach, nie tylko w otaczającym nas świecie i codziennym życiu ale i na przykład w sztuce. Nie zabrakło takich rozdziałów jak choćby o tym, że i płomień czy ogień może być piękny. Zależy jak go postrzegamy, trochę autor podchodzi bowiem do pewnych zagadnień filozoficznie. Niektóre wątki podparte są przykładami dzieł sztuki, co jest dla mnie szczególnie interesujące. Rozprawia na przykład o obrazie Magritte`a o przewrotnym tytule "To nie jest fajka", gdzie widać fajkę, która fajką nie jest....w sumie fakt, heh ;). Całość to zbiór 12 artykułów powstałych w latach 2001-2015, specjalnie na festiwal La Milanesiana, oraz wykładów, które tam wygłaszał opatrzonych właśnie ilustracjami. Jak przeczytałam we wstępie, są to tematy otoczone przez autora szczególną troską i które są dla niego bardzo ważne. Zbiór bardzo dobry, ciekawy i zachęcający do przeczytania jego innych dzieł. Polecam.

Umberto Eco, cóż autora nie trzeba przedstawiać. Jeden z moich ulubionych pisarzy. Do tej książki przymierzałam się kilka razy, aż w końcu gdzieś pomiędzy gotowaniem sprzątaniem i codzienną bieganiną udało mi się ją przeczytać. Autor w sposób niezwykły opowiada o pięknie, brzydocie, paradoksach, nie tylko w otaczającym nas świecie i codziennym życiu ale i na przykład w...

nierówna: niektóre przyczynki są arcydziele inne - takie sobie, powierzchowne... [przepraszam, od lat czczę mistrza, ale jestem szczera]

nierówna: niektóre przyczynki są arcydziele inne - takie sobie, powierzchowne... [przepraszam, od lat czczę mistrza, ale jestem szczera]

Umberto w swoich wykładach porusza się w dobrze znanej jego czytelnikom mieszaninie erudycji, humoru, filozofii, teologii, historii. W wielu punktach wyraźnie nawiązuje do tematyki swoich poprzednich dzieł, i dokonuje ich syntezy ale i uzupełnia je. Jeżeli ktoś planuje rozpocząć swoją przygodę z Eco to nie powinien zaczynać od tej pozycji. To raczej kompedium, genialne podsumowanie twórczości i życia genialnego człowieka, filozofa, pisarza.

Umberto w swoich wykładach porusza się w dobrze znanej jego czytelnikom mieszaninie erudycji, humoru, filozofii, teologii, historii. W wielu punktach wyraźnie nawiązuje do tematyki swoich poprzednich dzieł, i dokonuje ich syntezy ale i uzupełnia je. Jeżeli ktoś planuje rozpocząć swoją przygodę z Eco to nie powinien zaczynać od tej pozycji. To raczej kompedium, genialne...

Z wielką radością przeczytałam zbiór wykładów w znacznej mierze poświęconych największym zagadnieniom filozoficznym. Tym większa to była przyjemność, że erudycja, błyskotliwość, wielkie wyczucie słowa pisanego autora są niewątpliwe. W moim odczuciu U. Eco skupia w sobie jednocześnie postać mędrca, starego mistrza, który jest autorytetem dla swoich uczniów-czytelników oraz kolegę, z którym można mówić tym samym prostym, czasem potocznym językiem i śmiać się nawet z mało wyrafinowanych żartów. Był myślicielem, który w swoim rozumieniu świata w równym stopniu odnosił się do historii i do współczesności, upatrując w nich źródeł mądrości. Nad każdą jego myślą zawisała kultura jako podstawowe odniesienie, w oparciu, o które można wyjaśniać, dowodzić, odczarowywać.
Lekturę można określić jako nieco wymagającą, chociażby ze względu na wszechstronne potraktowanie tematów. Liczne odnośniki do literatury klasycznej, do myśli mniej lub bardziej sławnych naukowców i myślicieli, do światowego dziedzictwa sztuki czynią założenie, że czytelnik będzie umiał podążyć za myślą autora. Niemniej lektura może stanowić świetną przygodę intelektualną. I tak odebrałam tę książkę.
Każdy z tematów potraktowany został z powagą, lecz i pewną swadą. Piękno i brzydota, absolut i względność, świętość i niedoskonałość. Odniesienia do semiotyki logicznej: paradoksy i aforyzmy, o kłamstwie i fałszowaniu, o naturze tajemnicy i spisków. Poprzez umieszczenie zagadnień w kontrze uzyskujemy dużą przestrzeń do rozmyślań i dyskusji.
Po lekturze można pomyśleć, że oto pisarz znakomitej książki „Imię róży” osiągnął swoją pełnię. Elegancję myśli pisarza dodatkowo wyraża eleganckie wydanie, co tylko potęguje przyjemność z czytania ;-).

Z wielką radością przeczytałam zbiór wykładów w znacznej mierze poświęconych największym zagadnieniom filozoficznym. Tym większa to była przyjemność, że erudycja, błyskotliwość, wielkie wyczucie słowa pisanego autora są niewątpliwe. W moim odczuciu U. Eco skupia w sobie jednocześnie postać mędrca, starego mistrza, który jest autorytetem dla swoich uczniów-czytelników oraz...

Sięgacie czasami po lektury, które wymagają od was trochę większego zaangażowania tzw. lektury z górnej półki? Filozofia? Nauka? Literatura piękna?

Jedną z takich książek jest Na ramionach olbrzymów. Nie jest to moje pierwsze spotkanie z Umberto Eco, dlatego wiedziałam już mniej więcej czego mogę się spodziewać. To nie jest książka dla wszystkich. Jeśli jeszcze nie czytaliście nic tego autora to zacznijcie od innych pozycji.

Na ramieniu olbrzymów to dosyć zaawansowana lektury z gatunku literatury pięknej. Jest to zbiór wykładów wygłoszonych na festiwalu La Milanesiana w latach 2001-2015. Autor porusza w nich wiele tematów m.in. absolut, brzydotę, niewidzialność czy też świętość. Analizuje pojęcie piękna, kłamstwa i fałszu.
Jest to lektura dla bardziej wymagających czytelników, ponieważ dla wielu język może być za ciężki. W wykładach Eco nie brakuje humoru i ironii. Świetnym posunięciem ze strony wydawnictwa jest dodanie zdjęć dzieł, o których mowa w tekście.

Na ramionach olbrzymów to książka, którą można się długo delektować. Nie jest to pozycja na raz. Mnie zajęło trochę czasu przeczytanie jej, ponieważ zazwyczaj czytałam maksymalnie po dwa wykłady, aby móc się później nad nimi zastanowić. Umbreto Eco to niezwykły umysł, erudyta i filozof.

Sięgacie czasami po lektury, które wymagają od was trochę większego zaangażowania tzw. lektury z górnej półki? Filozofia? Nauka? Literatura piękna?

Jedną z takich książek jest Na ramionach olbrzymów. Nie jest to moje pierwsze spotkanie z Umberto Eco, dlatego wiedziałam już mniej więcej czego mogę się spodziewać. To nie jest książka dla wszystkich. Jeśli jeszcze nie...

Pozycja zdecydowanie dla zaawansowanych miłośników pióra Eco. Książka jest podzielona na osobne wykłady poświęcone pojedynczym zagadnieniom. Trudność w odbiorze jest zróżnicowana, ale trzeba przyznać, że dość wysoka. Jeżeli ktoś przeczytał minimum dwie książki autora można do niej podejść bez obaw. Dla pozostałych lepiej zacząć od któreś z powieści.

Pozycja zdecydowanie dla zaawansowanych miłośników pióra Eco. Książka jest podzielona na osobne wykłady poświęcone pojedynczym zagadnieniom. Trudność w odbiorze jest zróżnicowana, ale trzeba przyznać, że dość wysoka. Jeżeli ktoś przeczytał minimum dwie książki autora można do niej podejść bez obaw. Dla pozostałych lepiej zacząć od któreś z powieści.

W "Na ramionach olbrzymów" Umberto Eco pisze o zagadnieniach, które zajmowały go przez całe życie, a których wyrazem były książki wydane przez tego włoskiego filozofa na przestrzeni wielu lat. Myślę, że wiele z tych testów powstawało równolegle z pisanymi przez niego powieściami albo stanowiły rodzaj wstępu do przemyśleń bądź podsumowania rozważań. Podziwiam erudycję Eco zwłaszcza w esejach: "Niewidzialność" oraz "Mówić nieprawdę, kłamać, fałszować".

W "Na ramionach olbrzymów" Umberto Eco pisze o zagadnieniach, które zajmowały go przez całe życie, a których wyrazem były książki wydane przez tego włoskiego filozofa na przestrzeni wielu lat. Myślę, że wiele z tych testów powstawało równolegle z pisanymi przez niego powieściami albo stanowiły rodzaj wstępu do przemyśleń bądź podsumowania rozważań. Podziwiam erudycję Eco...