Na ramionach olbrzymów

nierówna: niektóre przyczynki są arcydziele inne - takie sobie, powierzchowne... [przepraszam, od lat czczę mistrza, ale jestem szczera]

nierówna: niektóre przyczynki są arcydziele inne - takie sobie, powierzchowne... [przepraszam, od lat czczę mistrza, ale jestem szczera]

Pokaż mimo to

Umberto w swoich wykładach porusza się w dobrze znanej jego czytelnikom mieszaninie erudycji, humoru, filozofii, teologii, historii. W wielu punktach wyraźnie nawiązuje do tematyki swoich poprzednich dzieł, i dokonuje ich syntezy ale i uzupełnia je. Jeżeli ktoś planuje rozpocząć swoją przygodę z Eco to nie powinien zaczynać od tej pozycji. To raczej kompedium, genialne podsumowanie twórczości i życia genialnego człowieka, filozofa, pisarza.

Umberto w swoich wykładach porusza się w dobrze znanej jego czytelnikom mieszaninie erudycji, humoru, filozofii, teologii, historii. W wielu punktach wyraźnie nawiązuje do tematyki swoich poprzednich dzieł, i dokonuje ich syntezy ale i uzupełnia je. Jeżeli ktoś planuje rozpocząć swoją przygodę z Eco to nie powinien zaczynać od tej pozycji. To raczej kompedium, genialne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z wielką radością przeczytałam zbiór wykładów w znacznej mierze poświęconych największym zagadnieniom filozoficznym. Tym większa to była przyjemność, że erudycja, błyskotliwość, wielkie wyczucie słowa pisanego autora są niewątpliwe. W moim odczuciu U. Eco skupia w sobie jednocześnie postać mędrca, starego mistrza, który jest autorytetem dla swoich uczniów-czytelników oraz kolegę, z którym można mówić tym samym prostym, czasem potocznym językiem i śmiać się nawet z mało wyrafinowanych żartów. Był myślicielem, który w swoim rozumieniu świata w równym stopniu odnosił się do historii i do współczesności, upatrując w nich źródeł mądrości. Nad każdą jego myślą zawisała kultura jako podstawowe odniesienie, w oparciu, o które można wyjaśniać, dowodzić, odczarowywać.
Lekturę można określić jako nieco wymagającą, chociażby ze względu na wszechstronne potraktowanie tematów. Liczne odnośniki do literatury klasycznej, do myśli mniej lub bardziej sławnych naukowców i myślicieli, do światowego dziedzictwa sztuki czynią założenie, że czytelnik będzie umiał podążyć za myślą autora. Niemniej lektura może stanowić świetną przygodę intelektualną. I tak odebrałam tę książkę.
Każdy z tematów potraktowany został z powagą, lecz i pewną swadą. Piękno i brzydota, absolut i względność, świętość i niedoskonałość. Odniesienia do semiotyki logicznej: paradoksy i aforyzmy, o kłamstwie i fałszowaniu, o naturze tajemnicy i spisków. Poprzez umieszczenie zagadnień w kontrze uzyskujemy dużą przestrzeń do rozmyślań i dyskusji.
Po lekturze można pomyśleć, że oto pisarz znakomitej książki „Imię róży” osiągnął swoją pełnię. Elegancję myśli pisarza dodatkowo wyraża eleganckie wydanie, co tylko potęguje przyjemność z czytania ;-).

Z wielką radością przeczytałam zbiór wykładów w znacznej mierze poświęconych największym zagadnieniom filozoficznym. Tym większa to była przyjemność, że erudycja, błyskotliwość, wielkie wyczucie słowa pisanego autora są niewątpliwe. W moim odczuciu U. Eco skupia w sobie jednocześnie postać mędrca, starego mistrza, który jest autorytetem dla swoich uczniów-czytelników oraz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgacie czasami po lektury, które wymagają od was trochę większego zaangażowania tzw. lektury z górnej półki? Filozofia? Nauka? Literatura piękna?

Jedną z takich książek jest Na ramionach olbrzymów. Nie jest to moje pierwsze spotkanie z Umberto Eco, dlatego wiedziałam już mniej więcej czego mogę się spodziewać. To nie jest książka dla wszystkich. Jeśli jeszcze nie czytaliście nic tego autora to zacznijcie od innych pozycji.

Na ramieniu olbrzymów to dosyć zaawansowana lektury z gatunku literatury pięknej. Jest to zbiór wykładów wygłoszonych na festiwalu La Milanesiana w latach 2001-2015. Autor porusza w nich wiele tematów m.in. absolut, brzydotę, niewidzialność czy też świętość. Analizuje pojęcie piękna, kłamstwa i fałszu.
Jest to lektura dla bardziej wymagających czytelników, ponieważ dla wielu język może być za ciężki. W wykładach Eco nie brakuje humoru i ironii. Świetnym posunięciem ze strony wydawnictwa jest dodanie zdjęć dzieł, o których mowa w tekście.

Na ramionach olbrzymów to książka, którą można się długo delektować. Nie jest to pozycja na raz. Mnie zajęło trochę czasu przeczytanie jej, ponieważ zazwyczaj czytałam maksymalnie po dwa wykłady, aby móc się później nad nimi zastanowić. Umbreto Eco to niezwykły umysł, erudyta i filozof.

Sięgacie czasami po lektury, które wymagają od was trochę większego zaangażowania tzw. lektury z górnej półki? Filozofia? Nauka? Literatura piękna?

Jedną z takich książek jest Na ramionach olbrzymów. Nie jest to moje pierwsze spotkanie z Umberto Eco, dlatego wiedziałam już mniej więcej czego mogę się spodziewać. To nie jest książka dla wszystkich. Jeśli jeszcze nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pozycja zdecydowanie dla zaawansowanych miłośników pióra Eco. Książka jest podzielona na osobne wykłady poświęcone pojedynczym zagadnieniom. Trudność w odbiorze jest zróżnicowana, ale trzeba przyznać, że dość wysoka. Jeżeli ktoś przeczytał minimum dwie książki autora można do niej podejść bez obaw. Dla pozostałych lepiej zacząć od któreś z powieści.

Pozycja zdecydowanie dla zaawansowanych miłośników pióra Eco. Książka jest podzielona na osobne wykłady poświęcone pojedynczym zagadnieniom. Trudność w odbiorze jest zróżnicowana, ale trzeba przyznać, że dość wysoka. Jeżeli ktoś przeczytał minimum dwie książki autora można do niej podejść bez obaw. Dla pozostałych lepiej zacząć od któreś z powieści.

Pokaż mimo to

W "Na ramionach olbrzymów" Umberto Eco pisze o zagadnieniach, które zajmowały go przez całe życie, a których wyrazem były książki wydane przez tego włoskiego filozofa na przestrzeni wielu lat. Myślę, że wiele z tych testów powstawało równolegle z pisanymi przez niego powieściami albo stanowiły rodzaj wstępu do przemyśleń bądź podsumowania rozważań. Podziwiam erudycję Eco zwłaszcza w esejach: "Niewidzialność" oraz "Mówić nieprawdę, kłamać, fałszować".

W "Na ramionach olbrzymów" Umberto Eco pisze o zagadnieniach, które zajmowały go przez całe życie, a których wyrazem były książki wydane przez tego włoskiego filozofa na przestrzeni wielu lat. Myślę, że wiele z tych testów powstawało równolegle z pisanymi przez niego powieściami albo stanowiły rodzaj wstępu do przemyśleń bądź podsumowania rozważań. Podziwiam erudycję Eco...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wyjątkowa gratka dla koneserów wielkiej sztuki. Choć nie zaszkodzi przeczytać laikom

Wyjątkowa gratka dla koneserów wielkiej sztuki. Choć nie zaszkodzi przeczytać laikom

Pokaż mimo to

Książka „Na ramionach olbrzymów” Umberto Eco, to zbiór wykładów wygłoszonych w latach 2001-2015 przez U. Eco na festiwalu La Milanesiana. Rozważania dotyczą pojęć z pozoru prostych, takich na przykład jak, piękno, brzydota, prawda, kłamstwo, i wiele innych pojęć, które przybliżane są w sposób bardzo przystępny. Nie znaczy to, że wiedza przedstawiona jest w sposób pobieżny, niewiele wnoszący do naszej chęci poznania tematu.

Pierwszy tytułowy wykład „Na ramionach olbrzymów” pokazuje zależność osiągnięć nauki i kultury od epok wcześniejszych. Pojęcie „piękna” i „brzydoty” autor ukazuje w sposób barwny i ciekawy, w odniesieniu do napisanych przez siebie książek o tych samych tytułach. Poruszane są również pojęcia znacznie cięższej wagi jak, „prawda, kłamstwo, fałsz”, „ukazywanie świętości”, istnienie „paradoksu i aforyzmu” czy o współczesnej obsesji wszechobecnego „spisku”.

Przytoczę fragment recenzji która zachęciła mnie do sięgnięcia po tę książkę.

"- „Na ramionach olbrzymów” jest kwintesencją intelektualnego świata Umberta Eco – nasyconego celnymi spostrzeżeniami, ale niepozbawionego ironii i humoru. Jego wizjonerska myśl dzisiaj wydaje się potrzebna bardziej niż kiedykolwiek nam wszystkim, którzy, jak karzełki usadowione na ramionach olbrzymów, próbujemy zrozumieć i opisać współczesny świat."

Nic więcej dodać nie trzeba. Czytanie tej książki, to prawdziwa uczta duchowa i wspaniale spędzone godziny obcowania z twórczością Umberta Eco.

Książka „Na ramionach olbrzymów” Umberto Eco, to zbiór wykładów wygłoszonych w latach 2001-2015 przez U. Eco na festiwalu La Milanesiana. Rozważania dotyczą pojęć z pozoru prostych, takich na przykład jak, piękno, brzydota, prawda, kłamstwo, i wiele innych pojęć, które przybliżane są w sposób bardzo przystępny. Nie znaczy to, że wiedza przedstawiona jest w sposób pobieżny,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Na ramionach olbrzymów" to 'kwintesencja świata Eco'. W książce zostały poruszone takie tematy jak: ramiona olbrzymów, piękno, brzydota, absolut i względność, ogień, niewidzialność, paradoksy i aforyzmy, kłamstwo, niedoskonałość, tajemnica, spisek oraz świętość, a wszystko to w ramach wystąpień jakie wygłosił autor w latach 2001-2015 specjalnie dla festiwalu La Milanesiana.
Nie da się ukryć, że ta pozycja to połączenie elokwencji z erudycją podczas filozoficznych rozważań na poszczególne tematy, w ramach których dopieszczeni jesteśmy nie tylko słowem, obyciem autora, ale i sztuką. Trzeba przyznać, że wydawnictwo postarało się i wydanie zostało wzbogacone o obrazy dzieł, na temat których jest mowa w tekście, co ułatwia odbiór, bo nie trzeba szukać w internecie, będąc w trakcie czytania.
Lektura tej książki to była dla mnie intelektualna uczta, aż żałuję, że się skończyła.
Na pewno sięgnę jeszcze po niejedną książkę Umberta.

"Na ramionach olbrzymów" to 'kwintesencja świata Eco'. W książce zostały poruszone takie tematy jak: ramiona olbrzymów, piękno, brzydota, absolut i względność, ogień, niewidzialność, paradoksy i aforyzmy, kłamstwo, niedoskonałość, tajemnica, spisek oraz świętość, a wszystko to w ramach wystąpień jakie wygłosił autor w latach 2001-2015 specjalnie dla festiwalu La...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest niebywała – to kompilacja mistrzowskich wykładów inaugurujących kolejne edycje włoskiego festiwalu humanistycznego La Milesiana. A wykłady owe (dotyczące tematów oczywistych jak chociażby piękno i mniej oczywistych jak ten dotyczący niewidzialności) to szczyt erudycji, to połączenie swobodnego tonu narracji z omawianiem kluczowych kulturowych toposów. To antropologia kultury jaką uwielbiam.
Jak czytać tak wielkie dzieło? Niech mi ktoś powie? Na pewno wracać do całych poszczególnych wykładów i to wracać po wielokroć! Może czytać po jednym (na tydzień? na miesiąc?) i dawać sobie czas na głębszą refleksję nad ich treścią, a może nawet i na podążenie jakimiś zarysowanymi tropami? A może połknąć ją w dwa dni i od razu nasycić ich treścią? Ja wybrałem przypadkowo tą drugą wersję (podczas czterodniowych długich zawodów biegowych nie uruchomił mi się audiobook z inną książką; z pozycją nie lżejszą, ale może mniej wymagającą – „Opowiadania kołymskie” Szałamowa). I może nawet nie było to połączenie najgorsze: ekstremalny wysiłek fizyczny w połączeniu z wysiłkiem umysłowym, odrywającym od sygnałów ciała? Tym nie mniej wiem na pewno, że utopiłem się w treści tej książki jak w potopie faktów, postaci, tropów kultury. Nie wiem, ile jeszcze razy będę musiał do niej wrócić, by odczytać z niej wszystko, co Eco nam nam wyrysował? Na razie opętał mnie wykład o ogniu, jako ostatnim niepoddającym się człowiekowi żywiole i może to właśnie do niego wrócę jako pierwszego?
Eco to niebywały erudyta, niezrównany odkrywca śladów i tropów kulturowych, swobodnie poruszający się po czasie i przestrzeni kultury ludzkiej, a jeszcze zahaczający o filozofię i wszystkie właściwie nauki humanistyczne. Wielka postać naszych czasów. Co za umysł, co za oko!

Książka jest niebywała – to kompilacja mistrzowskich wykładów inaugurujących kolejne edycje włoskiego festiwalu humanistycznego La Milesiana. A wykłady owe (dotyczące tematów oczywistych jak chociażby piękno i mniej oczywistych jak ten dotyczący niewidzialności) to szczyt erudycji, to połączenie swobodnego tonu narracji z omawianiem kluczowych kulturowych toposów. To...

więcej

mniej

Pokaż mimo to