Deadpool: Koniec błędu

Całkiem przypadkowo przeczytany komiks ze stajni Marvela – podrzucony przez mojego ucznia, któremu sam przemycam dzieła marki DC. Tomik, lekki i wartko przeczytany, jest dokładnie taki jak tytułowy Deadpool – zwariowany i nieobliczalny. Są momenty naprawdę mocne, ale dominują fragmenty raczej słabe i wręcz infantylne.
Mam mieszane odczucia w związku z historią Masacre, czyli odpowiednika głównego bohatera w wydaniu meksykańskim. Z jednej strony jego bezpardonowość i styl walki zachwycają, z drugiej zaś satyryczne odwołanie do Batmana i Jima Gordona wzbudza zażenowanie. I taki jest cały komiks. Po prostu nierówny.
Na pewno pozytywnie mogę wypowiedzieć się o rysunkach i kolorach w tym albumie. Kunszt artystyczny jest szczególnie widoczny w licznych scenach walki.

Całkiem przypadkowo przeczytany komiks ze stajni Marvela – podrzucony przez mojego ucznia, któremu sam przemycam dzieła marki DC. Tomik, lekki i wartko przeczytany, jest dokładnie taki jak tytułowy Deadpool – zwariowany i nieobliczalny. Są momenty naprawdę mocne, ale dominują fragmenty raczej słabe i wręcz infantylne.
Mam mieszane odczucia w związku z historią Masacre,...

W ostatnim albumie Deadpool zebrał ekipę najemników do wynajęcia, został zdradzony i miał problemy ze swoim wizerunkiem. W drugim tomie dalej przeżywa kryzys emocjonalny, choć pobyt w łóżku z małżonką trochę poprawił mu humor. W zasadzie im obojgu. Niemniej już na tym etapie wyczuwam pewne zmęczenie materiału w scenariuszu. Tak naprawdę jest to zbiór niezbyt powiązanych z sobą historii. Pierwsza skupia się na tytułowej postaci, kolejna prezentują sylwetki najemników Deadpoola przed przystąpieniem do wyszczekanego najemnika, a ostatnia przenosi nas do uniwersum Marvel 2099. Ma to swój urok, ale mnie dość mocno wymęczyło.

Tak naprawdę ciężko cokolwiek napisać o tym komiksie, aby nie sypnąć garścią spoilerów. Każda z historyjek jest bardzo krótka, w zasadzie robiąca za prolog do większej opowieści lub uzupełnienie tego co już znamy. Dla przykładu, ostatni rozdział osadzony w 2099 roku z jednej strony zdradza kilka istotnych informacji dla obecnej ścieżki fabularnej, a z drugiej jako osobna opowieść pozostawia czytelnika w pół zdania. Rozumiem, ze słowa "Ciąg dalszy nastąpi" miały we we mnie wzbudzić jakiś dreszczyk wyczekiwania, ale tak się nie stało. W zasadzie jest odwrotnie, bo jakoś wisi mi ta opowieść, a wolę skupić się na obecnej rozgrywającej się w 2015 roku.

Podobnie było z tymi wszystkimi historyjkami opisującymi najemników Deadpoola. Ani to śmieszne, ani specjalnie ciekawe i ogólnie dla mnie było jakieś takie nijakie. Ktoś tam postrzelał, ktoś inny posiekał maczetami, a jeszcze jeden typek bawi się w psychologię w międzyczasie mordując ludzi. W mojej opinii wypadło to kompletnie nijako. Nawet nie słabo, czy po prostu źle, a kompletnie nijako. Ciężko mi inaczej ocenić ten album, choć na szczęście kolejny z udziałem Sabretooth zapowiada się dużo lepiej. Tak naprawdę tylko pierwsza historyjka trzymała jakiś sensowny poziom i meni zaciekawiła.

Od strony graficznej jest oczywiście dobrze, ale do tego już przywykłem. Mnie drugi tom zawiódł pod kątem moich oczekiwań i mam nadzieję, że Duggan w kolejnych albumach dał coś ciekawszego. Początek nowej przygody Najemnika z Nawijką miał dobry start, ale błyskawicznie spadł u mnie w notowaniach. Mimo wszystko mam nadzieję, że to pojedyncze takie potkniecie. Szkoda że na starcie, ale cóż, mówi się trudno i idzie dalej.

W ostatnim albumie Deadpool zebrał ekipę najemników do wynajęcia, został zdradzony i miał problemy ze swoim wizerunkiem. W drugim tomie dalej przeżywa kryzys emocjonalny, choć pobyt w łóżku z małżonką trochę poprawił mu humor. W zasadzie im obojgu. Niemniej już na tym etapie wyczuwam pewne zmęczenie materiału w scenariuszu. Tak naprawdę jest to zbiór niezbyt powiązanych z...

Drugi tom Deadpoola, czyli najbardziej wygadanego superbohatera wszech czasów, w cyklu Marvel Now! 2.0. Wbrew wszystkiemu podobał mi się bardziej niż pierwszy tom. "Wszystkiemu", czyli temu, że prawie w ogóle nie porusza wątków z poprzedniego tomu. Główny wątek pozostaje więc chaosem. Ale tutaj dostałam wytchnienie w postaci backgroundu członków drużyny Deadpoola, czyli Najemników do wzięcia.

Zaczynamy od zeszytu poświęconemu Deadpoolowi i jego kłopotom z pamięcią, gdzie Deadpool wreszcie jest zabawny, o wiele bardziej niż w całym pierwszym tomie. Potem jest tylko lepiej - gościnne występy rysowników w poszczególnych historiach to różnorodność stylów, kolorów i klimatów. Krótkie, zamknięte historie pozwalają lepiej poznać bohaterów bez wprowadzania zamętu. Aż dwie części poświęcone Masacre'owi, meksykańskiemu byłemu księdzu, który postanowił zawalczyć o sprawiedliwość z maczetą w dłoni, w tym jedna w całości po hiszpańsku - y ya estoy contenta (tłumaczenie umieszczono na końcu, więc bez obaw). Jedynie ostatni zeszyt był trochę... konsternujący. Przenosimy się w dość dziwną przyszłość, w której Deadpool jest kobietą, a wydarzenia nie mają raczej związku z bieżącą historią. Niemniej jednak poza końcówką bawiłam się bardzo dobrze, a przecież o to właśnie chodzi.

Drugi tom Deadpoola, czyli najbardziej wygadanego superbohatera wszech czasów, w cyklu Marvel Now! 2.0. Wbrew wszystkiemu podobał mi się bardziej niż pierwszy tom. "Wszystkiemu", czyli temu, że prawie w ogóle nie porusza wątków z poprzedniego tomu. Główny wątek pozostaje więc chaosem. Ale tutaj dostałam wytchnienie w postaci backgroundu członków drużyny Deadpoola, czyli...

Ta i więcej recenzji na GeekLife.pl
Zapraszam :)

Pierwszy zeszyt to kapitalny powrót do Deadpoola jakiego uwielbiam. Wade przez kasowanie wspomnień przez Butlera, wielokrotne urazy głowy, dekapitacje, strzały między oczy, przebijanie mózgu i tym podobne przygody ma poważne problemy z pamięcią. Czuje potrzebę zemsty, ale nie bardzo wie na kim i z jakiego powodu, więc kieruje się bazgrołami ze swojego zniszczonego pamiętnika. Mści się na Ręce (po raz kolejny),czy na gościu, który zaspoilerował mu szóstą książkę Harry’ego Pottera. Poczucie humoru jest naprawdę znakomite i praktycznie nie ma strony, byśmy nie uśmiechali się od ucha do ucha.

I wtedy przychodzi cała reszta albumu. Pierwszy zeszyt był niejako zapowiedzią komiksu Deadpool kontra Sabretooth, który przeczytamy niedługo. Pozostałe zeszyty tego komiksu przesuwają Wade’a Wilsona na dalszy plan i skupiają się na Najemnikach do wzięcia, czyli grupie osobliwości stworzonej przez Deadpoola. Są to krótkie opowieści od różnych scenarzystów i każda opowiada o innym z najemników.

Dziesięciostronicowe opowieści w większości przypadków są naprawdę dobre. Historia Terrora, zombie/ghula, który może absorbować części ciała innych ludzi i tym samym zdobywać ich wiedzę i umiejętności jest ekstra. Tak samo opowieść Slapsticka, gościa przemienionego w postać z kreskówki (nie pytajcie),ma świetny pomysł i jeszcze lepsze wykonanie. Natomiast Solo, Foolkiller i Stingray to już nudne i mało zabawne historyjki nie bardzo pasujące do Deadpoola.

Jedna z opowieści, a także kolejny cały zeszyt poświęcono postaci o ksywie Masacre. W dziesięciostronicowej opowieści wszyscy oprócz Deadpoola mówią praktycznie tylko po hiszpańsku. Nie mamy tłumaczenia, więc musimy wyciągnąć wnioski z niektórych wtrąceń i poszczególnych kadrów. Całkiem zabawny pomysł. Wspomniany pełny zeszyt Masacre jest już bardziej zrozumiały, ale został napisany po angielsku, przełożony na hiszpański, następnie znów na angielski i polski. Efektem czego jest bardzo słaby, oczywiście intencjonalnie, przekład pełen durnych i koślawych tekstów. I to chyba jedyne co zapada w pamięć.

Ostatni zeszyt tego albumu to Deadpool 2099. Wzorem Spider-Mana przenosimy się w przyszłość, gdzie grasuje pani Deadpool, a Wade… zobaczycie sami. Niestety nie jest to poziom przygód Pająka z przyszłości, a już na pewno nie poziom Deadpoola jakiego oczekujemy. Spore rozczarowanie.

Deadpool Tom 2: Koniec Błędu skołował mnie jeszcze bardziej niż tom Nuworysz z Nawijką. Naprawdę nie wiem, co z stało się moją ulubioną postacią i nie mam pojęcia co będzie dalej. Chaos tego albumu wyjaśnia nieco fakt, iż przygotowano go z okazji 25 urodzin postaci w uniwersum Marvela i zaserwowano nam gościnne występy innych scenarzystów. Pierwszy zeszyt jest świetny, dwie opowieści o najemnikach również się bronią, a pozostała część komiksu do zapomnienia. Cała nadzieja w Deadpool kontra Sabretooth.

Ta i więcej recenzji na GeekLife.pl
Zapraszam :)

Pierwszy zeszyt to kapitalny powrót do Deadpoola jakiego uwielbiam. Wade przez kasowanie wspomnień przez Butlera, wielokrotne urazy głowy, dekapitacje, strzały między oczy, przebijanie mózgu i tym podobne przygody ma poważne problemy z pamięcią. Czuje potrzebę zemsty, ale nie bardzo wie na kim i z jakiego powodu, więc...

Dwudziestopięciolecie Deadpoola

Całkiem niedawno Deadpool miał sporo okazji do świętowania. Najpierw wziął ślub, co pozwoliło twórcom przygotować kilka okazjonalnych opowieści, potem seria o jego przygodach osiągnęła 250 numerów (a że zbiegło się to z zagładą całego uniwersum, było naprawdę wybuchowo),a teraz – a przynajmniej w roku 2016, kiedy ten album miał premierę w USA – nasz Najemnik z Nawijką świętuje ćwierćwiecze swoich przygód. Dlatego w Koniec Błędu możecie spodziewać się nie tylko serii najróżniejszych opowieści z jego udziałem, ale także – a może przede wszystkim – gościnnych występów paru znakomitych twórców.

Życie Wade’a zmieniło się nie do poznania, kiedy został sławny i… Okej, w parze z wielką sławą nie zawsze idzie wielkie bogactwo, ale coś tam do kieszeni zawsze wpada. Dlatego Deadpool założył oddział najemników, działa na całym świecie, ale jego ekipa jest tak skuteczna, jak dziwaczna. Kim właściwie są jego pomocnicy i skąd w ogóle się wzięli?

A to zaledwie początek tego, co czeka na czytelników w tym tomie. W kolejnych opowieściach Deadpool trafia do Meksyku i urządza masakrę, a na scenie pojawia się Deadpool 2099. W skrócie: znów będzie się działo!

Całość mojej recenzji na portalu Planeta Marvel: https://planetamarvel.net/deadpool-koniec-bledu-tom-2-recenzja/

Dwudziestopięciolecie Deadpoola

Całkiem niedawno Deadpool miał sporo okazji do świętowania. Najpierw wziął ślub, co pozwoliło twórcom przygotować kilka okazjonalnych opowieści, potem seria o jego przygodach osiągnęła 250 numerów (a że zbiegło się to z zagładą całego uniwersum, było naprawdę wybuchowo),a teraz – a przynajmniej w roku 2016, kiedy ten album miał premierę w...