Osobodramy

Thriller psychologiczny. Portrety osobników skrzywionych w różne strony.
Wstrząsające. Po paru z nich tak mną zabujało, że musiałem odpocząć i przetrawić. Polecam.

Thriller psychologiczny. Portrety osobników skrzywionych w różne strony.
Wstrząsające. Po paru z nich tak mną zabujało, że musiałem odpocząć i przetrawić. Polecam.

"Oczywistość w końcu to jedyne, czemu koniecznie trzeba tak gwałtownie i desperacko zaprzeczyć, by ratować swoje życie przed nieuniknioną klęską o wielkości rozdmuchanej przez siłę wyobraźni".

Chcielibyście doświadczyć pewnych uczuć bez ponoszenia prawdziwych konsekwencji swoich działań? Bezpiecznie wypróbować nowe zachowania z równoczesnym wyciągnięciem trafnych wniosków? "Osobodramy" wam to zapewnią, ale z pewnością łatwo nie będzie, gdyż wyczuwalna w tych opowiadaniach sprawczość ludzkich działań w fikcyjnym świecie, jest porażająca.

Joanna Burgiełł to z wykształcenia i z zawodu psycholog. Autorka od wielu lat należy do grupy Laboratorium Literackie, najchętniej pisze prozę, artykuły popularnonaukowe i wiersze. Jej teksty są publikowane w czasopismach kulturalnych i psychologicznych. Mieszka i pracuje w Warszawie.

"Osobodramy" to zbiór 16 opowiadań ukazujących ludzi, będących na różnym etapie życia. Ludzi i ich wewnętrzne przeżycia związane z rolami, jakie na co dzień wykonują. Zbiór uzupełniają wymowne grafiki autorstwa Aleksandra Dynarka.

Autorka tego zbioru musi posiadać ponadprzeciętny zmysł obserwacji ludzkich zachowań, co w połączeniu z uprawianą profesją psychologa, daje tak niezwykle potrzebną w zawodzie pisarza, umiejętność kreowania rzeczywistości. Ukazane w tych nowelach wyprawy sięgające głęboko w duszę człowieka, porażają bowiem swoją intensywnością oraz przede wszystkim, wpływają na sprawność sensoryczną czytelnika. Nie spodziewałabym się, że tak niepozorny zbiór opowiadań pozwoli mi lepiej poznać samą siebie, a co za tym idzie, będzie pełnić swoistą funkcję terapeutyczną.

W nowelach Joanny Burgiełł można spotkać kobietę, która poprzez doskonałość swojego oprawcy, sama tę doskonałość ostatecznie wykorzystuje na swój sposób. Można także poznać psychopatę owładniętego obsesją miłości do ukochanej, czy też poczuć klimat grozy pod postacią zgubienia się w lesie młodych ludzi, wśród których czai się morderca. Jest także pewien klaun będący symbolem powszechności teatru życia i sprzedajności oraz chichotu losu w obsadzeniu życiowych ról. Jak widać więc, przekrój wielości światów, jakie pokazała autorka jest naprawdę szeroki, a to w konsekwencji podsyca ciekawość i pozwala zaangażować się w pełni, w każdą, odrębną historię, którą cechuje swoista mroczność i niedopowiedzenie, jako celowo użyte środki wyrazu.

Wśród wszystkich opowiadań, kilka zwróciło moją szczególną uwagę. "Ciało" ukazujące postać Hanny – kobiety zamkniętej w swoim ciele. Intensywność przeżycia wraz z bohaterką jej losu okazała się w tym przypadku niezwykle wzmocniona poprzez wyrafinowany i trafnie użyty język. "Mamo" to z kolei wynurzenia wewnętrzne córki do matki, spisane w formie listu. Odczuwalny fatalizm głównej bohaterki pozwala lepiej zrozumieć naturę człowieka. "Nerwowiec" to nowela pokazująca w pełni tę część ludzkiej osobowości do której niechętnie się zapuszczamy, a co gorsze, udajemy, że ona nie istnieje. "Lustro" wieńczące zbiór to najkrótsze opowiadanie i jednocześnie podnoszące temat wariactwa i jego definicji.

Joanna Burgiełł w dość skondensowanej formie i jednocześnie w sposób dość lapidarny, stworzyła szesnaście dram obfitujących w wielość światów i wielość postaci. Pierwszoosobowa narracja zastosowana przez autorkę jedynie dodała aury niezwykłości tym głosom, co w połączeniu z wymownymi, czarno-białymi ilustracjami, tworzy niesamowity efekt.

Nie jest łatwo debiutować zbiorem opowiadań, ale z takim zapleczem psychologicznym oraz umiejętnością obserwacji ludzkich zachowań, Joannie Burgiełł udało się to zrobić w świetnym stylu. Aż chciałoby się powiedzieć, proszę o więcej, gdyż jestem przekonana, że dłuższa forma pozwoliłaby autorce jeszcze wymowniej ukazać wielopłaszczyznowość ludzkiej natury.

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl

"Oczywistość w końcu to jedyne, czemu koniecznie trzeba tak gwałtownie i desperacko zaprzeczyć, by ratować swoje życie przed nieuniknioną klęską o wielkości rozdmuchanej przez siłę wyobraźni".

Chcielibyście doświadczyć pewnych uczuć bez ponoszenia prawdziwych konsekwencji swoich działań? Bezpiecznie wypróbować nowe zachowania z równoczesnym wyciągnięciem trafnych wniosków?...

"Osobodramy" to debiutancki tom opowiadań Joanny Burgiełł. Młodej pisarki, która z wykształcenia jest psychologiem. Pani Joanna jest zafascynowana człowiekiem i jego duchowym obrazem wyłaniającym się z materialnego tła i to właśnie odzwierciedla jej książka.
"Osobodramy" jest to bowiem zbiór szesnastu krótkich nowelek, których tematem jest za każdym razem inny człowiek, inna historia, inne psychologiczne wnętrze. Są to, idąc za tytułem, takie właśnie krótkie dramy a raczej psychodramy gdzie bohaterowie odkrywają się przed widzem i obnażają swoje lęki, marzenia, dziwactwa czy fobie. Przekrój tych psychologicznych "przypadków" jest bardzo duży. Autorka sprawnie operuje piórem i w zależności od opisywanej historii bardzo przekonująco maluje obrazy kolejnych osób, co ważne bardzo charakterystycznych osób. Mnie ostatecznie do tej lektury przekonało to, że wiele z tych historii kołacze mi się w głowie jeszcze jakiś czas po przeczytaniu. One są i intrygujące i odpychające, czasem wulgarne, czasem śmieszne lub dramatyczne. Są jakieś i to mocno jakieś. Same historie również dotykają przeróżnych spraw i problemów. Ciekawa też jest ich konstrukcja gdzie bohater odsłania się stopniowo i cała ta krótka opowieść dąży do finału zawartego w ostatnich akapitach.
Autorka bardzo mocno "grzebie ' w psychice swoich bohaterów. Moim zdaniem udało jej się stworzyć kalejdoskop przedziwnych ale przekonujących postaci i zachowań w których pewnie odnajdziemy coś znajomego. Stworzyła też taki klimat książki, trochę mroczny, ale i na tyle intrygujący żeby zaciekawić i zostać z czytelnikiem dłużej.
Ja od początku czułam się zainteresowana tym tytułem. Cieszę się z lektury. Mocno kibicuje młodym twórcom, którzy nie boją się pisać inaczej.
"Osobodramy" zostały w tym roku nominowane do literackiej nagrody Angelus więc będę trzymać kciuki . Sama zaś na pewno będę jeszcze wracać do niektórych opowiadań z tego tomu i polecam zwrócić uwagę na ten debiut.

"Osobodramy" to debiutancki tom opowiadań Joanny Burgiełł. Młodej pisarki, która z wykształcenia jest psychologiem. Pani Joanna jest zafascynowana człowiekiem i jego duchowym obrazem wyłaniającym się z materialnego tła i to właśnie odzwierciedla jej książka.
"Osobodramy" jest to bowiem zbiór szesnastu krótkich nowelek, których tematem jest za każdym razem inny człowiek,...

Dlaczego te opowiadania są tak brutalne? Tyle przemocy z nich wybija.

Dlaczego te opowiadania są tak brutalne? Tyle przemocy z nich wybija.