Dzięki uprzejmości Wydawnictwu Manufaktura Słów miałem możliwość zapoznać się z debiutancką powieścią Macieja Masłowskiego, szumnie porównywaną do „Wojny Światów” Herberta Wellsa, jednaj z najbardziej rozpoznawalnych książek w historii gatunku science-fiction. Czy stwierdzenie jakoby „Na styku ciała i duszy” było polską odpowiedzią na wspomniany bestseller jest tutaj słuszne? Moim zdaniem nie. Po pierwsze jest to krzywdzące dla autora, który debiutuje powieścią i na starcie porównywany będzie do klasyka, po drugie obydwa tytuły nie mają za wiele wspólnych aspektów. Oczywiście można dopatrzeć się pewnych nawiązań, ale bardziej na myśl przychodziły mi jeszcze takie tytuły jak „Jestem Legendą” (Richard Matheson) czy „Pozostawieni” (Tom Perrotta).

Główna bohaterka, Laura, z której perspektywy prowadzona jest cała historia, budzi się i zdaje sobie sprawę, że wszelka ludzkość zniknęła. Na przestrzeni jednej nocy nastąpiła całkowita zagłada, gdzie się wszyscy podziali? Zostali uprowadzeni, zabici? „Na styku ciała i duszy” to historia o przetrwaniu i chęci poznania prawdy. Lekko filozoficzna, skupiająca się na przeżyciach Laury, jej emocjach, rozmyślaniach, dylematach, ale również obecnej przyjaźni i miłości w zupełnie nie sprzyjających do tego czasach.

Sam pomysł na fabułę nie jest zły. Ludzkość znika, co dalej? Co się stało? Powolne odkrywanie kolejnych poszlak, układanie strzępków informacji w całość. Czy za zagładę ludzkości odpowiedzialni są przybysze z kosmosu czy może jednak jest coś bardziej mistycznego? O ile schemat fabuły wydaje się w porządku, o tyle niestety pojawia się bardzo duża ilość nieścisłości, bezsensownych zachowań czy rozwiązań tworzących całą scenerię postapo. Niestety nawet finał historii nie polepsza odbioru całości – czegoś brakowało, został potraktowany bardzo po macoszemu i nie skleił poruszonych w książce wątków. Coś na zasadzie – co by się nie działo, mam zakończenie, które będzie pasować do wszystkiego.

Poza minusami dotyczącymi procesu twórczego muszę zwrócić jeszcze na błędy redakcji, które wybijają czytelnika z rytmu. Obecna jest spora liczba literówek, błędów stylistycznych, interpunkcyjnych, a nawet tak prozaicznych jak nagła zmiana czcionki i odstępów między akapitami i literami. Niby są to drobne błędy, ale w dużej ilości niestety nie pozostają niezauważone.

Mimo wszystko chciałbym zwrócić uwagę na pióra Macieja Masłowskiego, które zdradza zadatki na ciekawy i przyjemny styl. Jeżeli autor popracuje nad swoim warsztatem i sumiennie będzie go doskonalił, to na pewno tylko na tym zyska. Styl jakim zostało napisane „Na styku ciała i duszy” był na tyle przyjemny i łatwy w czytaniu, że błędy, które się pojawiły nie rzutowały aż tak mocno na odbiór całej historii.

Dzięki temu, lekturę można pochłonąć w jeden wieczór. Jeśli jesteś ciekawy/a jak wyglądałby Polski mix „Pozostawionych”, „Jestem Legendą” i – niech będzie – „Wojny Światów”, złap za tę książkę, czemu nie? Weź jednak poprawkę na to, iż jest debiutem Macieja Masłowskiego. Pamiętaj, że każdy od czegoś zaczyna i nie wymagaj od nowicjusza doświadczenia, którym może się pochwalić weteran. Jeśli tak zrobisz, na pewno „Na styku ciała i duszy” przeczytasz bardzo szybko i znajdziesz w niej coś dla siebie.

https://www.sajfaj.pl/recenzja-na-styku-ciala-i-duszy-maciej-maslowski/

Dzięki uprzejmości Wydawnictwu Manufaktura Słów miałem możliwość zapoznać się z debiutancką powieścią Macieja Masłowskiego, szumnie porównywaną do „Wojny Światów” Herberta Wellsa, jednaj z najbardziej rozpoznawalnych książek w historii gatunku science-fiction. Czy stwierdzenie jakoby „Na styku ciała i duszy” było polską odpowiedzią na wspomniany bestseller jest tutaj...