Czapkins. Historia Tomka Mackiewicza

Książka budząca emocje i to niewątpliwie, porażające jest to, że scenariusz napisało samo życie. Piękny "pomnik" Tomka Mackiewicza, człowieka nietuzinkowego, kolorowego ptaka, freaka. Zmarł robiąc to co kochał na górze z którą nie mógł się rozstać. Nanga Parbat nie wypuściła go ze swoich objęć, pozostał z nią na zawsze...
Co do samej książki to świetnie napisana, kawał dobrej roboty z podziałem na rozdziały odnoszące się do jego życia osobistego, problemów z jakimi się stykał i perełka w postaci szczegółowego opisu jego wypraw. Dzięki temu my czytelnicy mieliśmy okazję poznać tego człowieka i jego historię bliżej, poczuć się takk jakby sam nam ją opowiadał.Kapitalne zdjęcia, okładka przyciągająca uwagę, fotka na ostatniej stronie przyprawiająca o wzruszenie. Dominik Szczepański w formie.
Od śledzenia w Internecie/mediach akcji na Nanga Parbat zaczęło się moje zainteresowanie himalaizmem i literaturą z tym związaną. Uwielbiam czytać o górach, oglądać filmy i fotografie z wypraw. Budzi to we mnie spore emocje, czuję się zafascynowana tym cudownym światem.
Książkę o Tomku oceniam 9/10.

Książka budząca emocje i to niewątpliwie, porażające jest to, że scenariusz napisało samo życie. Piękny "pomnik" Tomka Mackiewicza, człowieka nietuzinkowego, kolorowego ptaka, freaka. Zmarł robiąc to co kochał na górze z którą nie mógł się rozstać. Nanga Parbat nie wypuściła go ze swoich objęć, pozostał z nią na zawsze...
Co do samej książki to świetnie napisana, kawał...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest dziwna; taka jakby krzywa.

To znaczy z jednej strony autor naprawdę się napracował i zebrał bardzo dużo ciekawego materiału , ale następnie zamiast napisać ciekawą, obiektywną biografię - wszystko tak pociął i poskładał, naciągnął z całej siły - żeby z tego wyszła śliczna laurka.
I ta laurka jest taka niespójna i trochę kiczowata, jedno nie pasuje do drugiego. Taki wyklejany kolaż. Ciężko się to czyta.

Autor podaje jakieś fakty z życia bohatera, a potem od razu , natychmiast je komentuje -takim głosem narratora zza kadru - żeby głupi czytelnik wiedział jak fakty rozumieć i interpretować.
Nie pozwala czytelnikowi przyjrzeć się postaci bohatera, ale każdy ruch, fakt czy zdarzenie od razu komentuje w taki dziwaczny sposób, dając gotowe odpowiedzi na wszystkie mozliwe pytania -bo wiadomo czytelnik jest za głupi, żeby sam myślał. Tyle, że te odpowiedzi nie mają sensu.

Brał narkotyki? no tak, ale to tylko dlatego, ze był nadwrażliwy, dużo lepszy od innych ludzi, najlepszy, szósty cud świata, był bardziej uczynny, bardziej lubiany, bardziej pomocny niż inni, w ogóle we wszystkim był bardziej niż inni.

Ne przestrzegał przepisów? nie płacił mandatów? no tak, bo kochał wolność, i pragnął wolności dla całego świata . Chciał uratować cały świat.

Zostawiał dzieci bez zabezpieczenia finansowego i wyjeżdżał w nieznane? no tak, ale to było z miłości do rodziny; przecież to dla nich chciał wejść na Górę. On to wszystko robił dla dzieci.

Nie ubezpieczał się przy wyjazdach? no tak, ale to dlatego,że nie uznawał komercji i konsumpcjonizmu. Propagował nowe spojrzenie na wspinaczkę, świeże i nowatorskie.

Autor jakoś tak opisuje swojego bohatera jakby był on co najmniej jakimś świętym, a inni wspinacze, którzy mają lepsze zabezpieczenie, normalne liny, ubezpieczenie, i wsparcie byli tymi złymi, chciwymi i bezmyślnymi. ludźmi, niegodnymi gór.

Myślę, że bohater jest bardzo ciekawą postacią, ale takie jego przedstawienie, jako tego prawego w walce ze złym światem, który go uciska, wymaga od niego płacenia mandatów i przestrzegania przepisów, oraz odpowiedzialności za dzieci, powoduje, ze budzi on we mnie niechęć. Bo sam chce żeby wszyscy akceptowali jego i jego wybory, wisi na innych, i uważa to za normalne, ale sam wcale nie akceptuje innych ludzi i ich wyborów. Uważa się za lepszego od innych ludzi, w tym innych wspinaczy, bardziej wolnego, bardziej wyluzowanego, bardziej doświadczonego. Takiego guru.
W kazdym razie tak go przedstawił autor książki zachwalając, naprawdę przesadnie, każdy jego wybór i każdą jego decyzję- i to zachwalał uzywając bardzo wielkich słów typu wolność, miłość itd.

Bardzo dużo jest w książce fragmentów dotyczących wielkiej miłości bohatera i jego drugiej żony / drugiej kobiety, co powoduje, że książka jest tez takim trochę dziwnym melodramatem.
Z wikipedii, o ile możną wierzyć wikipedii, wynika że bohater miał tylko jedną żonę, a potem był w związku nieformalnym. W książce nie jest to wprost i jednoznacznie napisane. Nie ma to znaczenia dla mnie, ale po prostu nie wiem jak prawidłowo powinnam pisać o pani Annie.

Mam wrażenie, ale oczywiscie może niesłuszne, ze to nie jest biografia , ale taka melodramatyczna i częściowo fikcyjna opowieść o tym kim był i co myślał czy czuł bohater, a jednocześnie próba pogodzenia sie z jego śmiercią i z jego wyborami.

A postać jest naprawdę ciekawa, nietypowa, szalona i niesamowicie zafiksowana na swoim punkcie. Może ktoś jeszcze kiedyś wróci do tematu i napiszę normalną trójwymiarową biografię, zamiast takiej płaskiej melodramatycznej laurki.

Takie postacie, zafiksowane na swoim punkcie, są raczej trudne w codziennym życiu, ale w literaturze są na pewno fascynujace i inspirujące.

Książka jest dziwna; taka jakby krzywa.

To znaczy z jednej strony autor naprawdę się napracował i zebrał bardzo dużo ciekawego materiału , ale następnie zamiast napisać ciekawą, obiektywną biografię - wszystko tak pociął i poskładał, naciągnął z całej siły - żeby z tego wyszła śliczna laurka.
I ta laurka jest taka niespójna i trochę kiczowata, jedno nie pasuje do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgnęłam po książkę, bo chciałam bardziej poznać historię Tomka Mackiewicza, bo do tej pory był mi znany tylko jako "ten co zginął" w słynnej akcji ratunkowej pod Nanga Parbat.
Książka ukazuje jak wyglądało jego życie, od walki z narkotykami poprzez powolną realizację marzeń. Jego miłość do gór od samego początku była ogromna, zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że mimo wszystko większa niż do najbliższych mu osób. Pierwsze małżeństwo rozpadło się, drugie trwa do końca, ale chyba tylko wielkiej tolerancji i zrozumieniu do jego pasji przez małżonkę.
Na Nanga Prabat Czapkins podejmuje kilka podejść, mimo początkowych przeszkód, jak brak pieniędzy, sprzętu, a jednak w jego zapisach od razu czuć, że od samego początku czuję z górą jakąś głębszą więź. Ona go wzywała, poddawała próbie, by na koniec związać ze sobą na zawsze.

Sięgnęłam po książkę, bo chciałam bardziej poznać historię Tomka Mackiewicza, bo do tej pory był mi znany tylko jako "ten co zginął" w słynnej akcji ratunkowej pod Nanga Parbat.
Książka ukazuje jak wyglądało jego życie, od walki z narkotykami poprzez powolną realizację marzeń. Jego miłość do gór od samego początku była ogromna, zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że mimo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historię Tomka chciałam przeczytać już od dawna... Do dziś pamiętam tragedię spod Nanga Parbat... Dwie strony obozu po której staliśmy jako Polacy... Temat nie jest łatwy i jeśli mogę wyrazić swoje skromne zdanie to podziwiam Himalaistów za upór, odwagę, pasję. W tej książce, w moim odczuciu ta ogromna miłość Tomka do gór, do wspinaczki, do pokonywania własnych słabości jest niesamowicie ukazana... Miałam bardzo wiele przemyśleń po tej biografii... W końcu Mackiewicz był nie tylko pasjonatem ale też Mężem... Nie oceniam - tym bardziej jestem w szoku jak bardzo góry go do siebie ciągnęły... Wracając jeszcze do akcji ratunkowej o której było bardzo głośno - podziwiałam odwagę tych, którzy się jej podjęli. A po przeczytaniu tej książki utwierdziłam się w przekonaniu, że chociaż decyzja o zaprzestaniu ratowania Tomka była zapewne jedną z trudniejszych w życiu tych niesamowitych osób - to jednak była jedyną z możliwych...
Polecam

Historię Tomka chciałam przeczytać już od dawna... Do dziś pamiętam tragedię spod Nanga Parbat... Dwie strony obozu po której staliśmy jako Polacy... Temat nie jest łatwy i jeśli mogę wyrazić swoje skromne zdanie to podziwiam Himalaistów za upór, odwagę, pasję. W tej książce, w moim odczuciu ta ogromna miłość Tomka do gór, do wspinaczki, do pokonywania własnych słabości...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę otrzymałam w prezencie urodzinowym. Nie wiem, czy sama bym ją sobie kupiła, ponieważ nigdy nie interesowałam się aż tak bardzo wyprawami Tomka Mackiewicza. On sam nie był wspinaczem medialnym, więc też niezbyt wiele o nim mówiono. Przez "prawdziwych himalaistów" traktowany był raczej z przymrużeniem oka.
Jednak czytanie literatury górskiej zawsze sprawia mi wiele przyjemności, zagłębiłam się więc w treść z czystej ciekawości.
Początkowo niezbyt mnie wciągnęła. Wyrywkowe wspomnienia z młodości, problemy z uzależnieniem. Styl też jakoś nieciekawy. Ale im dalej, tym coraz bardziej zaczęła mnie wciągać historia człowieka, który dla swojej pasji był w stanie poświęcić wszystko. Z opisem każdej kolejnej wyprawy na Nangę, która poniekąd stała się obsesją Tomka, zaczęłam dostrzegać w nim ogromną determinację, poświęcenie w dążeniu do życiowego celu. Poznałam człowieka niezwykle silnego psychicznie ale też niestety egoistę - "nie jestem po to, by uszczęśliwiać innych".
W książce opisana jest również historia miłości Tomka i Ani. Dla mnie Ania to żona idealna - bezwarunkowa miłość, akceptacja każdej decyzji męża (samotne święta, poświęcanie wszystkich środków na finansowanie wypraw, ciągłe przeprowadzki, brak jakiejkolwiek stabilizacji rodzinnej). Tylko czy tak naprawdę szczęśliwa? Myślę, że niełatwo jest być żoną człowieka z tak silnie rozwiniętą potrzebą samospełnienia.
Tomek raz wzbudzał mój wielki podziw, innym razem okropnie mnie denerwował. Podziwiałam go za to, że przy minimalnym nakładzie finansowym, potrafił dokonać rzeczy, których inni nie osiągali ze wsparciem profesjonalnych wypraw. Był wspinaczem nietuzinkowym, idącym pod prąd, potrafiącym stawić czoła największym trudnościom.
Książka na pewno godna polecenia, ukazująca inną stronę himalaizmu, tą mniej komercyjną. Opisująca dylematy człowieka rozdartego pomiędzy miłością kobiety, troską o rodzinę a niespełnioną miłością go Góry.

Książkę otrzymałam w prezencie urodzinowym. Nie wiem, czy sama bym ją sobie kupiła, ponieważ nigdy nie interesowałam się aż tak bardzo wyprawami Tomka Mackiewicza. On sam nie był wspinaczem medialnym, więc też niezbyt wiele o nim mówiono. Przez "prawdziwych himalaistów" traktowany był raczej z przymrużeniem oka.
Jednak czytanie literatury górskiej zawsze sprawia mi wiele...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobrze było poznać dość nietypową postać ze środowiska górskiego. Outsider, który miał obsesje na punkcie Nangi. Postać, która dużo lepiej się czuła w świecie gór niż na nizinach. Można go poznać w obu tych światach, gdzie tylko w górach żył jak chciał. Można poczuć ten smutek zwykłego życia oraz zachwyt podróży i zdobywania.

Dobrze było poznać dość nietypową postać ze środowiska górskiego. Outsider, który miał obsesje na punkcie Nangi. Postać, która dużo lepiej się czuła w świecie gór niż na nizinach. Można go poznać w obu tych światach, gdzie tylko w górach żył jak chciał. Można poczuć ten smutek zwykłego życia oraz zachwyt podróży i zdobywania.

Pokaż mimo to

Książka składania do wielu refleksji. Szkoda, że często "piękni" ludzie decydują się na życie w cieniu, a wydobywani są z niego w momencie, kiedy stają w obliczu Boga.

Książka składania do wielu refleksji. Szkoda, że często "piękni" ludzie decydują się na życie w cieniu, a wydobywani są z niego w momencie, kiedy stają w obliczu Boga.

Pokaż mimo to

Tomasz Mackiewicz, pseud. Czapkins, postać, która wywoływała wiele kontrowersji. Muszę się przyznać, że ja sama nie słyszałam o nim aż do słynej akcji ratunkowej pod Nanga Parbat, kiedy Adam Bielecki, Jarosław Botor, Denis Urubko i Piotr Tomala, ruszyli, by ratować Tomka i Elisabeth.

Sięgnełam po ksiązkę by zrozumieć Czapkinsa, by poznać drogę jaką przebył i co chiał osiągnąć. Książka pokazała mi człowieka pogubionego w tym życiu, goniącego za nierealnym marzeniem, nie umiejącego do końca poradzić sobie z codziennym życiem, z jego przytłaczającymi problemami. Podążającego ciągle za nowymi wyzwaniami, adrenaliną, za chęcią zdobycia Nagiej Góry, która zabrala go do siebie na wieczność.

Wiem co znaczy miłość do gór i poniekąd rozumiem fascynację Tomka, jednak wiem jedno nie moglabym żyć z człowiekiem, który szuka wciąż wrażeń i boi sie stabilizacji. Wybiera wsinaczkę zamiast spędzania czasu z żoną i dziećmi. Pewnie niektórzy powiedzą to była jego pasja, miłość nie może ograniczać i mają rację… Miłość nie może ograniczać, ale miłość to też sztuka rezygnowania z siebie dla drugiej osoby.

Tomasz Mackiewicz, pseud. Czapkins, postać, która wywoływała wiele kontrowersji. Muszę się przyznać, że ja sama nie słyszałam o nim aż do słynej akcji ratunkowej pod Nanga Parbat, kiedy Adam Bielecki, Jarosław Botor, Denis Urubko i Piotr Tomala, ruszyli, by ratować Tomka i Elisabeth.

Sięgnełam po ksiązkę by zrozumieć Czapkinsa, by poznać drogę jaką przebył i co chiał...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobrze napisane, ale odniosłem wrażenie, że to bardziej hagiografia niż biografia. Wątki niekorzystne dla bohatera są dość szybko ucinane na rzecz pochwały jego pasji i miłości do gór. W sytuacji gdy copyright oprócz autorowi przypisano również żonie Mackiewicza nie może to jednak dziwić i trzeba brać na to poprawkę.

Dobrze napisane, ale odniosłem wrażenie, że to bardziej hagiografia niż biografia. Wątki niekorzystne dla bohatera są dość szybko ucinane na rzecz pochwały jego pasji i miłości do gór. W sytuacji gdy copyright oprócz autorowi przypisano również żonie Mackiewicza nie może to jednak dziwić i trzeba brać na to poprawkę.

Pokaż mimo to

Mega wciągająca pomimo tego, że nie jestem miłośnikiem gór. Bardzo ciekawe studium przeżyć wewnętrznych Tomka. Polecam

Mega wciągająca pomimo tego, że nie jestem miłośnikiem gór. Bardzo ciekawe studium przeżyć wewnętrznych Tomka. Polecam

Pokaż mimo to