Przeżyć. Moja tragedia na Nanga Parbat

Jest to bardzo osobista książka, którą przeczytałam jednym tchem.

Jest to bardzo osobista książka, którą przeczytałam jednym tchem.

Pokaż mimo to

Pasja , miłość i ból - i niewyobrażalna dla mnie odwaga aby to wszystko połączyć i żyć .
Śledziłam akcję ratunkową na bieżąco wiedziałam o niewyobrażalnym dla mnie wysiłku jaki trzeba było podjąć jak wielką mieć siłę i odwagę żeby to przetrwać ,Niesamowita osobowość , niesamowita walka i niesamowici ludzie biegnący z pomocą .

Pasja , miłość i ból - i niewyobrażalna dla mnie odwaga aby to wszystko połączyć i żyć .
Śledziłam akcję ratunkową na bieżąco wiedziałam o niewyobrażalnym dla mnie wysiłku jaki trzeba było podjąć jak wielką mieć siłę i odwagę żeby to przetrwać ,Niesamowita osobowość , niesamowita walka i niesamowici ludzie biegnący z pomocą .

Pokaż mimo to

Trochę obawiałam się tej książki. Patrzyłam na nią i nie byłam pewna, czy rozpocznę jej lekturę. Czy to była próba przypomnienia o sobie za pomocą tragedii, jaka przydarzyła się 2 lata temu? Czy chęć rozliczenia się z przeszłością? Jednak gdy zaczęłam, nie potrafiłam przerwać. Ta wyczerpujaca podróż zostala wreszcie rozliczona. I choć zawsze już będziemy znać tylko tę jedną relację, choć przywróciła zapewne bolesne dla wielu wspomnienia, to jednak myślę, że dobrze, że ta książka się ukazała. I że zdobyłam się na odwagę, by ją przeczytać

Trochę obawiałam się tej książki. Patrzyłam na nią i nie byłam pewna, czy rozpocznę jej lekturę. Czy to była próba przypomnienia o sobie za pomocą tragedii, jaka przydarzyła się 2 lata temu? Czy chęć rozliczenia się z przeszłością? Jednak gdy zaczęłam, nie potrafiłam przerwać. Ta wyczerpujaca podróż zostala wreszcie rozliczona. I choć zawsze już będziemy znać tylko tę jedną...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka wyjaśnia co się wydarzyło dokładnie na górze. Jednak nie jestem za bardzo przekonana czy jest napisana szczerze. Rozumiem, że to dla niej spowiedź ale za duży nacisk w książce stawia się na Tomka. Niby wszystko dla niego to robiła ale wydaję mi się że to też siła przetrwania dawała jej możliwości stawania kolejnych kroków. Nie tylko myśli o pomocy dla Tomka stanowiły "pierwsze skrzypce "ale też inne czynniki. Jak czytałam to miałam wrażenie, że liczył się tylko Tomek. Przecież ona też nie była już w najlepszej formie i mogła też tego nie przeżyć.

Książka wyjaśnia co się wydarzyło dokładnie na górze. Jednak nie jestem za bardzo przekonana czy jest napisana szczerze. Rozumiem, że to dla niej spowiedź ale za duży nacisk w książce stawia się na Tomka. Niby wszystko dla niego to robiła ale wydaję mi się że to też siła przetrwania dawała jej możliwości stawania kolejnych kroków. Nie tylko myśli o pomocy dla Tomka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Odniosłam wrażenie, że książka ma być odkupieniem Elizabeth, za pozostawienie w w czeluściach Nangi swojego ówczesnego partnera wędrówki - Tomka Mackiewicza.

Alpinistka opisuje nie tylko sam moment zdobycia szczytu, ale przede wszystkim to, co dzieje się później. To jaką heroiczną walkę musiała przejść z samą sobą, by ratować siebie i Tomka z objęć zabójczej góry. To jak wylano na nią wiadro pomyj, aż w końcu to, jakie piętno odcisnęła na niej ta nieudana ekspedycja.

Książkę przeczytałam z zapartym tchem.

Odniosłam wrażenie, że książka ma być odkupieniem Elizabeth, za pozostawienie w w czeluściach Nangi swojego ówczesnego partnera wędrówki - Tomka Mackiewicza.

Alpinistka opisuje nie tylko sam moment zdobycia szczytu, ale przede wszystkim to, co dzieje się później. To jaką heroiczną walkę musiała przejść z samą sobą, by ratować siebie i Tomka z objęć zabójczej góry. To jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo osobista relacja. Stąd trudno ocenić książkę. Napisana językiem niezwykle emocjonalnym. Może miejscami nie brak egzaltacji, ale można to zrozumieć. Walka o przetrwanie w samotności najwyższych gór świata, odpowiedzialność za partnera, do tego żywioł, którego nie można sobie nawet wyobrazić czyni książkę wyjątkową.

Bardzo osobista relacja. Stąd trudno ocenić książkę. Napisana językiem niezwykle emocjonalnym. Może miejscami nie brak egzaltacji, ale można to zrozumieć. Walka o przetrwanie w samotności najwyższych gór świata, odpowiedzialność za partnera, do tego żywioł, którego nie można sobie nawet wyobrazić czyni książkę wyjątkową.

Pokaż mimo to

Książka ciekawa z wiadomych względów, ale zastanawia mnie pamięć Revol, , myślę że niemożliwe jest w takiej sytuacji zapamiętanie tak wielu szczegółów, ale poza tym czyta się dobrze i kolejny raz człowiekowi smutno że Tomek został tam na zawsze :(

Książka ciekawa z wiadomych względów, ale zastanawia mnie pamięć Revol, , myślę że niemożliwe jest w takiej sytuacji zapamiętanie tak wielu szczegółów, ale poza tym czyta się dobrze i kolejny raz człowiekowi smutno że Tomek został tam na zawsze :(

Pokaż mimo to

Pod kątem literackim wypada gorzej niż słabo. Krótkie, proste zdania, pełna powtórzeń, czasami zaprzeczeń. Teoretycznie można wybaczyć ale jestem zwolenniczką zasady: jak już się czegoś podejmjesz to rób to na 100%.

Co do treści, Revol tłumaczy, że musiała napisać tę książkę aby rozparawić się z przeszłością. No cóż. równie dobrze mogłaby zapisać swoje przemyślenia w zeszycie i schować do szuflady. O ile jestem w stanie zrozumieć buzujące w niej emocje, o tyle nie godzę się z tym, że książka, krótka i w sumie mało ciekawa, zostaje wydana niemalże równo w 2 lata po tragedii na Nandze, z gigantyczną otoczką marketingową, wywiadami w telewizjach śniadaniowych itp. To nie jest sposób na przetrawienie pewnych kwestii, wyjście na prostą, uporanie się z przeszłością.

Żeby nie było, nie uważam, że Eli w jakikolwiek przyczyniła się do śmierci Mackiewicza - decyzja o kontynuacji wspinaczki była wspólna i jestem pewna, że gdyby zauważyła wcześniej pierwsze znaki ostrzegawcze, syuacja potoczyłaby się inaczej. Czasami jednak, mimo pełnej autonomiczności, pozornej wolności, nie mamy zupełnie wpływu aby przeciwstawić się temu, co los dla nas zaplanował.

Mimo całego szacunku dla Eli, sądzę, że ta książka nigdy nie powinna się ukazać - choćby przez wzgląd na Tomka, który nie chciałby aby tragedia na Nandze została w taki sposób skomercjalizowana.

Pod kątem literackim wypada gorzej niż słabo. Krótkie, proste zdania, pełna powtórzeń, czasami zaprzeczeń. Teoretycznie można wybaczyć ale jestem zwolenniczką zasady: jak już się czegoś podejmjesz to rób to na 100%.

Co do treści, Revol tłumaczy, że musiała napisać tę książkę aby rozparawić się z przeszłością. No cóż. równie dobrze mogłaby zapisać swoje przemyślenia w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo na tą książkę czekałem, ciekawa i dobrze się czyta....nie zawiodłem się !

Bardzo na tą książkę czekałem, ciekawa i dobrze się czyta....nie zawiodłem się !

Pokaż mimo to

Książkę szybko się czyta. Jest napisana w przyjemny sposób. Mam jednak trochę mieszane uczucia co do intencji autorki. Nie mniej nie mnie to oceniać.
Revol przedstawia całą tragedię na Nanga Parbat ze swojej perspektywy. Ciekawa lektura, a wnioski musi każdy wyciągnąć sam.

Książkę szybko się czyta. Jest napisana w przyjemny sposób. Mam jednak trochę mieszane uczucia co do intencji autorki. Nie mniej nie mnie to oceniać.
Revol przedstawia całą tragedię na Nanga Parbat ze swojej perspektywy. Ciekawa lektura, a wnioski musi każdy wyciągnąć sam.

Pokaż mimo to