Zdecydowanie mam niedosyt zdjęć . Generalnie moim zdaniem reportaże powinny być drukowane na innym papierze a przynajmniej ta ich część która dotyczy właśnie zdjęć. Zwykły papier powoduje że tracą one na jakości.

Zdecydowanie mam niedosyt zdjęć . Generalnie moim zdaniem reportaże powinny być drukowane na innym papierze a przynajmniej ta ich część która dotyczy właśnie zdjęć. Zwykły papier powoduje że tracą one na jakości.

Oj bardzo się zawiodłam. Kocham tematykę himalaizmu ale w tą historię nie mogłam się wkręcić.

Oj bardzo się zawiodłam. Kocham tematykę himalaizmu ale w tą historię nie mogłam się wkręcić.

Książka jest mocno nierówna, ale mimo wszystko wciągająca. Ciekawy jest punkt widzenia autorów, kórzy nie ruszali się z bazy i tak naprawdę pokazali nam tą wyprawę "od kuchni". Sami himalaiści po obu stronach góry mają też różne podejścia do wspinaczki i do gór.
Polecam.

Książka jest mocno nierówna, ale mimo wszystko wciągająca. Ciekawy jest punkt widzenia autorów, kórzy nie ruszali się z bazy i tak naprawdę pokazali nam tą wyprawę "od kuchni". Sami himalaiści po obu stronach góry mają też różne podejścia do wspinaczki i do gór.
Polecam.

Uwielbiam literaturę podróżniczą i górską. Choć po górach sama nie chodzę to jestem w stanie pojąć, czego szukają w nich ludzie. Niestety do tej pozycji mam dziwny stosunek. Uważam ją za najmniej angażującą ze wszystkich dotyczących tematyki himalaizmu. Na samym jej początku nie mogłam się w ogóle odnaleźć, nie wiedziałam o co tak naprawdę chodzi. Kilku z himalaistów znam z historii, natomiast nie wszystkich, więc wysyp nazwisk był trudny.

Wciągnęłam się tak naprawdę po 2/3 książki szczególnie, kiedy dużo treści dotyczyło Mackiewicza.

Bardzo mi przykro, ale to pierwsza tego typu książka, która mnie nie zachwyciła. Jakieś to dla mnie tanio-sensacyjne. Z pewnością nie zostanie mi po niej ani jedno wspomnienie.

Daję jednak plus za zdjęcia. Zdjęcia są zawsze ekstra ;)

Uwielbiam literaturę podróżniczą i górską. Choć po górach sama nie chodzę to jestem w stanie pojąć, czego szukają w nich ludzie. Niestety do tej pozycji mam dziwny stosunek. Uważam ją za najmniej angażującą ze wszystkich dotyczących tematyki himalaizmu. Na samym jej początku nie mogłam się w ogóle odnaleźć, nie wiedziałam o co tak naprawdę chodzi. Kilku z himalaistów znam z...

"Nanga Parbat. Śnieg, kłamstwa i góra do wyzwolenia" Piotr Tomza, Dominik Szczepański
Nanga Parbat - naga góra, jeszcze do niedawna (do 2016 roku) była jednym z dwóch ośmiotysięczników (drugi szczyt to K2) niezdobytych zimą. Wielu wspinaczy pozostało tam na zawsze. Ta góra mimo, iż niższa od Everestu o ponad 700 metrów jest dużo trudniejsza. Można zdobyć ją z dwóch stron - z doliny Rupal i Diamir. Z jednej strony skąpana w słońcu, z drugiej pozostająca w cieniu. Mówią, że mieszkają na niej wróżki. Nic dziwnego, że z roku na rok pojawiali się pod nią ci, którzy zamierzali się o tym przekonać. Wielu wspinaczy było tam kilkukrotnie (Tomek Mackiewicz aż 6 razy).
Zdobywcami są Simone Moro, Alex Txikson i Muhammad Ali. Było to ogromne wydarzenie, w którym brali udział również Polacy - Adam Bielecki, Tomek Mackiewicz czy Marek Klonowski. Niestety nie dotarli na szczyt. Książka opisuje zmagania himalaistów. Dzięki dziennikarzom możemy przyjrzeć się przygotowaniom, zajrzeć do mesy, posłuchać rozmów, towarzyszyć wspinaczom podczas codziennych zmagań z temperaturą i śniegiem. Dowiemy się również czym jest styl klasyczny czy alpejski.
Nanga Parbat zawsze była areną wielkich wydarzeń. Stała się też symbolem tego, jak zmienia się himalaizm.
Wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy z tego czym jest prawdziwa passa. Gdy dojdzie do tragedii słychać oburzone głosy, że po co tam szli, do czego im to było potrzebne. Nigdy nie potępiam ludzi, którzy mają pasję i przez nią giną - oni są tego świadomi. Pięknie mówił o tym Kukuczka:
"Nagroda, którą otrzymuję za te trudy, jest niebotycznie wielka. Jest nią radość życia".

"Nanga Parbat. Śnieg, kłamstwa i góra do wyzwolenia" Piotr Tomza, Dominik Szczepański
Nanga Parbat - naga góra, jeszcze do niedawna (do 2016 roku) była jednym z dwóch ośmiotysięczników (drugi szczyt to K2) niezdobytych zimą. Wielu wspinaczy pozostało tam na zawsze. Ta góra mimo, iż niższa od Everestu o ponad 700 metrów jest dużo trudniejsza. Można zdobyć ją z dwóch stron -...

Może gdyby to była moja pierwsza książka o górach, to podobałaby mi się bardziej, a może zraziłabym się po niej i już nigdy nie sięgnęła po więcej. Pomijając spekulacje, nie jest to dzieło, do którego będę wracać po czasie. Historia zaczyna się w połowie i w połowie się też kończy. Autorów nie ma na miejscu w momencie zdobycia góry, przez co (według mnie) historia bardzo dużo traci. Miejscami chaotycznie, więc musiałam wracać, bo gubiłam wątki, a w innych częściach bardzo spłyca przeżycia i bohaterów.
Książka jest bardzo nierówna, a opowiadana historia raczej nie porywa (niestety).
Jeżeli chodzi o plusy, to możemy przynajmniej po części dowiedzieć się, dlaczego ludzie w ogóle chcą wchodzić tak wysoko, jaką cenę są w stanie za to zapłacić i widzimy też, w jak różnym stylu to robią.

Może gdyby to była moja pierwsza książka o górach, to podobałaby mi się bardziej, a może zraziłabym się po niej i już nigdy nie sięgnęła po więcej. Pomijając spekulacje, nie jest to dzieło, do którego będę wracać po czasie. Historia zaczyna się w połowie i w połowie się też kończy. Autorów nie ma na miejscu w momencie zdobycia góry, przez co (według mnie) historia bardzo...

Chcesz dowiedzieć się jak wygląda zimowa wspinaczka na dziewiątą najwyższą górę świata? Jaka jest codzienność w bazie i o czym rozmawiają himalaiści? Wtedy ta książka jest dla Ciebie.

Chcesz dowiedzieć się jak wygląda zimowa wspinaczka na dziewiątą najwyższą górę świata? Jaka jest codzienność w bazie i o czym rozmawiają himalaiści? Wtedy ta książka jest dla Ciebie.

Bez dwóch zdań, najgorsza "górska" książka jaką przeczytałem w życiu. Pod każdym względem.

Bez dwóch zdań, najgorsza "górska" książka jaką przeczytałem w życiu. Pod każdym względem.

Książka o górach pisana w hipisowskim stylu.
Nie mój klimat.

Książka o górach pisana w hipisowskim stylu.
Nie mój klimat.

Miło się czyta ale nie pozostawiła u mnie trwałego odcisku w pamięci.

Miło się czyta ale nie pozostawiła u mnie trwałego odcisku w pamięci.