Sporo smaczków, szczegółów, o których wiele nie mówi się w przestrzeni publicznej. Widać, że autor patrzył z innej perspektywy na zbliżający się konflikt. Nie ze wszystkim się jednak zgodzę - czy w 1939 roku, pomimo racjonalnych argumentów, pan Studnicki nie wiedział co dzieje się w Niemczech, czy nie słyszał o represjach na Żydach i nie słyszał przemówień Hitlera? Mam pewne wątpliwości.
Mimo to, książkę uważam za bardzo ciekawą pozycję.

Sporo smaczków, szczegółów, o których wiele nie mówi się w przestrzeni publicznej. Widać, że autor patrzył z innej perspektywy na zbliżający się konflikt. Nie ze wszystkim się jednak zgodzę - czy w 1939 roku, pomimo racjonalnych argumentów, pan Studnicki nie wiedział co dzieje się w Niemczech, czy nie słyszał o represjach na Żydach i nie słyszał przemówień Hitlera? Mam...

Merytorycznie książka 10/10
Choć momentami bywała dość ciężkostrawna w odbiorze. Wybitnie smutne jest to, że dziś służy ona już tylko jako pamiętnik melancholijnych wspomnień, myśli i przestróg Studnickiego. A mogła mieć realny wpływ na dzieje i losy naszego Państwa...

Merytorycznie książka 10/10
Choć momentami bywała dość ciężkostrawna w odbiorze. Wybitnie smutne jest to, że dziś służy ona już tylko jako pamiętnik melancholijnych wspomnień, myśli i przestróg Studnickiego. A mogła mieć realny wpływ na dzieje i losy naszego Państwa...

Ocena bardzo wysoka. Wynika ona z trafności przewidywań oraz nadzwyczaj trzeźwej oceny sytuacji panującej na arenie międzynarodowej lat 30'tych.

Można wchodzić w dyskusję w komentarzach czy był możliwy sojusz z III Rzeszą czy też nie. Czy była by możliwa (jeśli by do takiego sojuszu doszło) zmiana frontów jeszcze w trakcie wojny (swoją drogą tak postąpiła Rumunia w trakcie II wojny światowej) czy też nie. Jest jeden fakt. Polska mimo, że znalazła się w bloku krajów które zwyciężyły, okazała się największym przegranym tej wojny.
Warto się nad tym zastanowić. A co najważniejsze powinniśmy wyciągać wnioski i pamiętać o tym, tym bardziej w czasach, które kreują wiele niepewnych sytuacji.

Ocena bardzo wysoka. Wynika ona z trafności przewidywań oraz nadzwyczaj trzeźwej oceny sytuacji panującej na arenie międzynarodowej lat 30'tych.

Można wchodzić w dyskusję w komentarzach czy był możliwy sojusz z III Rzeszą czy też nie. Czy była by możliwa (jeśli by do takiego sojuszu doszło) zmiana frontów jeszcze w trakcie wojny (swoją drogą tak postąpiła Rumunia w trakcie...

Świetna synteza czasów tuż przed wojną. Wnioski potwierdziła historia, niestety. Trafność oceny sytuacji Europy i konsekwencji z nich wynikających dla Polski potiwerdziły lata IIWW. Odbiór książki przez ówczesnych decydentów IIRP są obrazem świadomości politycznej na dni przed wybuchem stasznej dla losów Polaków wojny.

Świetna synteza czasów tuż przed wojną. Wnioski potwierdziła historia, niestety. Trafność oceny sytuacji Europy i konsekwencji z nich wynikających dla Polski potiwerdziły lata IIWW. Odbiór książki przez ówczesnych decydentów IIRP są obrazem świadomości politycznej na dni przed wybuchem stasznej dla losów Polaków wojny.

"Trudno wręcz wyobrazić sobie, co się musiało wówczas dziać w jego (Studnickiego) duszy. Był to człowiek znajdujący się na dnie czarnej rozpaczy. Wiedział, że jego ukochana Ojczyzna zmierza wprost ku przepaści. Czuł się jak pasażer pociągu, który pędzi wprost na gruby betonowy mur. Próbuje o tym ostrzec motorniczego, ale ten wzrusza ramionami i jeszcze bardziej przyspiesza." - Piotr Zychowicz.

A przecież wszystko mogło potoczyć się inaczej.

"Trudno wręcz wyobrazić sobie, co się musiało wówczas dziać w jego (Studnickiego) duszy. Był to człowiek znajdujący się na dnie czarnej rozpaczy. Wiedział, że jego ukochana Ojczyzna zmierza wprost ku przepaści. Czuł się jak pasażer pociągu, który pędzi wprost na gruby betonowy mur. Próbuje o tym ostrzec motorniczego, ale ten wzrusza ramionami i jeszcze bardziej...

Obowiązkowa lekcja historii Polski z najczystszego źródła.. Nie w postaci naukowego opracowania, lecz trafnej PROGNOZY, czyli tego co zdecydowanie najtrudniejsze.
Tutaj można czerpać niewygodną prawdę historyczną bez uników, ozdobników jednym słowem demagogii - wpływa na tożsamość i czyni czas spędzony w szkole na lekcjach historii okresu międzywojennego - straconym.
----
Cała ta historia o tym jak Studnicki napisał memorandum do członków rządu o nadchodzącej katastrofie, jak gorączkowo przekonywał wszystkich napotkanych na swojej drodze ludzi, jak wydał za własne pieniądze TĘ KSIĄŻKĘ, której cały nakład natychmiast skonfiskowano - przypomina jedno z opowiadań „Kronik Marsjańskich”, gdzie czterej Ziemianie wylądowali na Marsie i próbowali przekonać Marsjan, że są z Ziemi a ci po prostu zamknęli ich w domu wariatów i nie pomogły nawet najtwardsze argumenty (my mamy białe twarze i niebieskie oczy, a wy macie brązowe twarze i żółte oczy). Czterej Ziemianie zostali w końcu zastrzeleni przez marsjańskiego psychiatrę jako złudzenie, które tylko w ten sposób można zlikwidować (...) a Mars (w kolejnych opowiadaniach) został opanowany i eksplorowany przez miliony Ziemian.
---
A jak wielka jest siła MITU widać po niektórych komentarzach, z niskimi ocenami. To niesamowite jak przeczytawszy prawdę u źródła (poznając trafną prognozę, z perspektywy ex post a nie jakąś naukową analizę po fakcie) ludzka świadomość nadal się broni - tym tekstem:" nie wiadomo co by było, gdyby".

CO BY BYŁO GDYBY?

1. Zginęło pięć milionów trzysta osiemdziesiąt tysięcy Polaków - niewinnych ludzi – cywilów! To jest 16% ogółu ludności Polski wg stanu na 1939 rok. Zdecydowanie najwyższy odsetek ze wszystkich krajów w drugiej wojnie … Może ich spytamy co by było, gdyby?
2. W Katyniu, Twerze i Charkowie zamordowano dwadzieścia dwa tysiące polskich oficerów – może ich spytamy co by było, gdyby?
3. Nie było bardziej zdewastowanego wojną kraju.
4.. A po „zwycięstwie” wszyscy obywatele, mieszkańcy Polski żyli przez 44 lata w zniewolonym państwie, może tych co w komunie przeżyli całe swoje życie, marząc o wolności, której nigdy już nie doświadczyli, może ich spytamy co by było gdyby?

----

Obowiązkowa lekcja historii Polski z najczystszego źródła.. Nie w postaci naukowego opracowania, lecz trafnej PROGNOZY, czyli tego co zdecydowanie najtrudniejsze.
Tutaj można czerpać niewygodną prawdę historyczną bez uników, ozdobników jednym słowem demagogii - wpływa na tożsamość i czyni czas spędzony w szkole na lekcjach historii okresu międzywojennego -...

Kiedy usłyszałem o książce, bardzo chciałem ją przeczytać, bardzo mnie zainteresowało jak podobno trafnie ktoś przewidział możliwy przebieg II WŚ jeszcze przed jej wybuchem... Książka nie jest długa (więc nie zdążyłem całkiem stracić zainteresowania),przeczytałem (przesłuchałem) i analiza sytuacji politycznej oraz tego jak się ona rozwinie przez autora rzeczywiście robi wrażenie... ale no jest to ewidentnie książka polityczna, a ja chyba jednak aż tak się nie interesuję polityką Europy w latach '30-'40 booo jednak traciłem skupienie momentami ;) (żeby nie powiedzieć wprost że książka jest dosyć nudna mimo wszystko, no ale może dla prawdziwych pasjonatów polityki historycznej nie będzie).
Nazywanie tej książki "dziełem doniosłym" jest moim zdaniem jednak przesadą. Nie tylko on przewidywał wojnę, choć może tylko on tak to opisał i więcej relacji tekstowych nie mamy. No dobrze, to jest kawał niezłej analizy. Tylko że... Władysław Studnicki upierał się np. przy sojuszu z III Rzeszą co pewnie faktycznie uchroniłoby Polskę... na początku, ale czy pod koniec wojny nie postawiłoby jej w jeszcze gorszej pozycji niż ta, w której była? Trudno powiedzieć, aczkolwiek sojusz z III Rzeszą to z pewnością nie byłoby coś czym by się można potem chwalić :D Antysemityzmem z resztą też się nie ma co chwalić, więc jakby... no genialnie przewidział przebieg II WŚ tylko co z tego? Czy gdyby polscy politycy go wtedy posłuchali, to byłoby pod jakimś względem lepiej dla ludzkości? Bo śmiem wątpić, rozwiązania które proponował pozostawiają sporo do życzenia (może sprawiłyby, że Polska mniej by w wojnie ucierpiała... ale nawet tego nie jestem pewien).

(słuchana: 16-17.06.2022)
3/5 (6/10)

Kiedy usłyszałem o książce, bardzo chciałem ją przeczytać, bardzo mnie zainteresowało jak podobno trafnie ktoś przewidział możliwy przebieg II WŚ jeszcze przed jej wybuchem... Książka nie jest długa (więc nie zdążyłem całkiem stracić zainteresowania),przeczytałem (przesłuchałem) i analiza sytuacji politycznej oraz tego jak się ona rozwinie przez autora rzeczywiście robi...

Pozycja obowiązkowa. Momentami wręcz proroczy tekst!
Pomyśleć co by się stało, gdyby posłuchano autora!

Pozycja obowiązkowa. Momentami wręcz proroczy tekst!
Pomyśleć co by się stało, gdyby posłuchano autora!

Wydana na kilka miesięcy przed wybuchem II wojny światowej książka, która zasadniczo przewidziała jej przebieg: klęska Polaków z niedocenianymi siłami niemieckimi i brak realnego wsparcia zachodu.

Niestety o ile za diagnozę zbliżającej się katastrofy należy Studnickiego pochwalić, o tyle za jego próby jej uchronienia już nie bardzo.

Postulatem germanofila Studnickiego było mianowicie wejście w sojusz z Niemcami i stanie się tym samym junior partnerem III Rzeszy. Nie trzeba wielkiej filozofii aby domyślić się czymś takie coś by się najprawdopodobniej skończyło: oddanie Niemcom Gdańska, Śląska a może i dalszych obszarów, a następnie wspólny atak na Sowiety, który skończyłby się dewastacją Polski, po tym jak ZSRR wzmocniony sojuszem z aliantami, prędzej czy później przeprowadziłby skuteczną kontrofensywę. W tym miejscu Piotr Zychowicz pewnie podniósłby swój koronny argument, iż w momencie przechyłu zwycięstwa należałoby zmienić sojusze i przejść na stronę aliantów jak w czasie I wojny światowej legiony Piłsudskiego. Problem w tym, że jest to myślenie życzeniowe Zychowicza, inna sytuacja była w czasie I wojny gdy Polski na mapie świata nie było, a garstka naszych żołnierzy walczyła pod sztandarem zarówno jednej jak i drugiej strony, a nie oficjalnym państwem biorącym udział w wojnie… Zresztą sam Studnicki był germanofilem, który w swojej książce nic nie wspomniał o zmianie sojuszy (a wręcz zganił niesubordynację Piłsudskiego z I wojny),tym samym można zakładać że w imię swych germanofilskich ideałów stałby do końca wojny murem za Hitlerem…

Wydana na kilka miesięcy przed wybuchem II wojny światowej książka, która zasadniczo przewidziała jej przebieg: klęska Polaków z niedocenianymi siłami niemieckimi i brak realnego wsparcia zachodu.

Niestety o ile za diagnozę zbliżającej się katastrofy należy Studnickiego pochwalić, o tyle za jego próby jej uchronienia już nie bardzo.

Postulatem germanofila Studnickiego...

Książka autorstwa Władysława Studnickiego (1867-1953) - polskiego publicysty i działacza politycznego, znanego jako ,,germanofil" i zwolennik sojuszu Polski z III Rzeszą.

Autor słusznie przewidział, iż w trakcie wojny zostaniemy sami: Włochy już od XIX wieku trzymały z Niemcami i wówczas też miały interesy aby być w sojuszu (kwestia kolonii),Francja była zbyt słaba aby od razu po wybuchu wojny być zbrojnie aktywna, zaś Wlk. Brytania prowadziła różnego rodzaju gry aby odnieść dla siebie korzyści.

Dodawał, że Hitler jest przyjaźnie nastawiony do Polski. Brzmi absurdalnie, ale tak, w 1934 r. Piłsudski podpisał pakt o nieagresji, był szanowany przez nazistów, a przedstawiciele sanacji przyjaźnili się z nazistami. To są fakty. Dopiero w 1939 r. minister Beck w przededniu wojny zerwał z Niemcami i przeszedł na stronę Brytyjczyków (swoją drogą bardzo dziwny zabieg).

Jednak nie był bezkrytycznie nastawiony do Niemiec. Dodawał, iż Polacy mają prawo czuć się niekomfortowo z powodu aneksji Czech do Rzeszy czy chęci posiadania Gdańska przez Niemców, który jednak jak zaznaczył Studnicki był ,,niczyj", a i tak dominowali w nim Niemcy, a my mieliśmy przecież Gdynię.

Oczywiście, można Studnickiego krytykować w niektórych kwestiach i nie wszystko co przewidywał się sprawdziło, np. ,,pierwszy padnie Gibraltar", jednak trudno mu odmówić dobrych intencji, wiedzy i przede wszystkim realizmu.

Polska w ówczesnej sytuacji mogła przynajmniej zachować neutralność, dużo lepiej by na tym wyszła, niż na takim szabelkowaniu, zwłaszcza iż sami wcześniej utrzymywaliśmy z Niemcami dobre stosunki.

Na zakończenie konkluzja odnośnie wiadomej, obecnej sytuacji: czy warto jest na siłę pchać się do wojny, kiedy się nie ma odpowiednich możliwości? (i nie wybielam bynajmniej tych przeciw którym ta wojna ma być prowadzona)

Książka autorstwa Władysława Studnickiego (1867-1953) - polskiego publicysty i działacza politycznego, znanego jako ,,germanofil" i zwolennik sojuszu Polski z III Rzeszą.

Autor słusznie przewidział, iż w trakcie wojny zostaniemy sami: Włochy już od XIX wieku trzymały z Niemcami i wówczas też miały interesy aby być w sojuszu (kwestia kolonii),Francja była zbyt słaba aby od...