Złodziejka dusz

Niestety opowieść o złodziejce dusz nie przemówiła do mnie,wręcz nudziłam się przy tej historii.

Niestety opowieść o złodziejce dusz nie przemówiła do mnie,wręcz nudziłam się przy tej historii.

Pokaż mimo to

Książkę zakupiłam w księgarni Tak Czytam drogą wysyłkową jako niespodziankę owiniętą w szary papier. Opis był zachęcający. Niestety, tylko on zdał egzamin. Sama powieść była nudna i się ciągnęła. Ani tajemnica z przeszłości mnie nie zaciekawiła, ani żadna z postaci nie sprawiła, że zapałałam do niej sympatią. Gdyby bardziej rozbudować ten wątek tajemnicy, a darować sobie pseudo romans (który był, a jakby go nie było), byłoby lepiej. W pewnym momencie sama już nie wiedziałam, co autorka miała na myśli.

Książkę zakupiłam w księgarni Tak Czytam drogą wysyłkową jako niespodziankę owiniętą w szary papier. Opis był zachęcający. Niestety, tylko on zdał egzamin. Sama powieść była nudna i się ciągnęła. Ani tajemnica z przeszłości mnie nie zaciekawiła, ani żadna z postaci nie sprawiła, że zapałałam do niej sympatią. Gdyby bardziej rozbudować ten wątek tajemnicy, a darować sobie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Złodziejka dusz" przyjemnie mi się czytało. Książka trzyma w napięciu przez ciekawość. Polecam świetna i tajemnicza książka, na pew o sięgnę po kolejne książki tej autorki.

"Złodziejka dusz" przyjemnie mi się czytało. Książka trzyma w napięciu przez ciekawość. Polecam świetna i tajemnicza książka, na pew o sięgnę po kolejne książki tej autorki.

Pokaż mimo to

Urocze miasteczko i zaciszna willa. Chodź wścibstwo są sąsiadki mnie drażniło. Bohaterka irytująca na maksa, powtarzalne przemyślenia, bujanie w obłokach i szukanie gdzieś czegoś czego nie ma. Strach przed otwarciem drzwi, strach bo coś stuka - rany jaka ona zlękniona, a na pomoc super bohater Tedi, który również nie zabłysł swoją osobą jak dla mnie. Tedi od Tadeusza - serio ? Takie to banalne. I jeszcze w tle te bratki - ani rozckliwianie się nad nimi nie było urocze, ani czytanie o nich. Wyjątkowo głupiutka ta cała historia jak i bohaterka. Niby taka oczytana, ale chyba jej to nie pomogło. Jak jej się nie pokaże, nie powie to wymyśla bzdury. Już kot miał więcej inteligencji od niej.

Urocze miasteczko i zaciszna willa. Chodź wścibstwo są sąsiadki mnie drażniło. Bohaterka irytująca na maksa, powtarzalne przemyślenia, bujanie w obłokach i szukanie gdzieś czegoś czego nie ma. Strach przed otwarciem drzwi, strach bo coś stuka - rany jaka ona zlękniona, a na pomoc super bohater Tedi, który również nie zabłysł swoją osobą jak dla mnie. Tedi od Tadeusza -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawość i chęć podjęcia się rzuconego jej wyzwania doprowadza Anastazję do miasteczka, gdzie ma opiekować się willą. „Chciała sprawdzić co się wydarzy, jeśli zrobi kolejny krok.”
Z willą, w której ma zamieszkać bohaterka wiąże się kilka plotek, uważano go w rodzinie za nawiedzony dom złodziejki dusz. Na miejscu zamiast spokoju czeka Anastazje kilka niespodzianek, tajemniczy list... na pomoc woła pewnego pana złotą rączkę, który okazuje się być całkiem atrakcyjny.
Sympatyczna historia, niespieszny prowincjonalny rytm, bo w biegu czasem można coś przegapić.
OCENA 5+/6

Ciekawość i chęć podjęcia się rzuconego jej wyzwania doprowadza Anastazję do miasteczka, gdzie ma opiekować się willą. „Chciała sprawdzić co się wydarzy, jeśli zrobi kolejny krok.”
Z willą, w której ma zamieszkać bohaterka wiąże się kilka plotek, uważano go w rodzinie za nawiedzony dom złodziejki dusz. Na miejscu zamiast spokoju czeka Anastazje kilka niespodzianek,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka puzzle. Bohaterka irytująca, a jej przemyślenia strasznie rozwlekłe i powtarzające się. Sama historia może być całkiem ciekawa, ale bardzo mocno naciągana. Żaden z bohaterów nie wydał mi się ciekawy ani bliski.

Za to w jakiś tajemniczy sposób do dziś została mi atmosfera i widok willi i miasteczka, zupełnie jakbym sama tam mieszkała. I te bratki!

ps. sceny z kotem, a raczej gazetą... bez komentarza.

Książka puzzle. Bohaterka irytująca, a jej przemyślenia strasznie rozwlekłe i powtarzające się. Sama historia może być całkiem ciekawa, ale bardzo mocno naciągana. Żaden z bohaterów nie wydał mi się ciekawy ani bliski.

Za to w jakiś tajemniczy sposób do dziś została mi atmosfera i widok willi i miasteczka, zupełnie jakbym sama tam mieszkała. I te bratki!

ps. sceny z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Anastazja Niebieska, pedantyczna, dość osobliwa bibliotekarka zostaje opiekunką willi swoich kuzynów, których nie zna...
Dom jest dość specyficzny jak szybko się okazuje, a i sąsiedzi również nie są zwyczajni.
Anastazja powoli odkrywa tajemnice domu, gdzie znikają rzeczy, same otwierają się drzwi i znikają owoce...
Kim była jej przodkini zwana złodziejką dusz i dlaczego to ona znalazła się w tym miejscu? W zasadzie obca osoba?
Sąsiedzi mili i wzbudzający zaufanie, jednak pełni tajemnic. Co skrywają?
Czy może zaufać Tadeuszowi, który wprawdzie jest pomocny i nawiązuje się między nimi więź, ale wzbudza też w Anastazji podejrzenia.
Kto obserwuje ją i kręci sie po domu, czego szuka?
Tajemnicza, fantastyczna, pełna magii książka, pełna dziwnych zjawisk, ciekawych postaci i humoru.
Trzymająca czytelnika w napięciu, nie gasnącej ciekawości i mistycyźmie.
Wraz z bohaterką odkrywamy wszystkie karty, a jeśli wam się wydaje, że wiecie w czym rzecz szybciej od niej, to będziecie w błędzie, bo pani Renata zapędzi Was w kozi róg w tym labiryncie zdarzeń. Dopóty nie dojdziecie do końca niczego się wcześniej nie domyślicie :-)

To już trzecia książka Pani Renaty, którą przeczytałam i z każdą kolejną mam chęć czytać więcej, także śmiem twierdzić, że autorka też posiada magiczne zdolności ;-) wprawnie czarując słowem i ciekawymi pomysłami, wciągnie Was w wykreowany w książce świat i poczujecie się jak Alicja w krainie czarów.

Anastazja Niebieska, pedantyczna, dość osobliwa bibliotekarka zostaje opiekunką willi swoich kuzynów, których nie zna...
Dom jest dość specyficzny jak szybko się okazuje, a i sąsiedzi również nie są zwyczajni.
Anastazja powoli odkrywa tajemnice domu, gdzie znikają rzeczy, same otwierają się drzwi i znikają owoce...
Kim była jej przodkini zwana złodziejką dusz i dlaczego to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna, tajemnicza, chwilami zaskakująca i nieprzewidywalna. Żadna z tych cech nie wynika z recenzji na tyle okładki. Anastazja może sprawiać wrażenie dziwaczki, ale wcale nią nie jest. Każdy, kto doświadczyłby tego, co spotkało ją w domu kuzynostwa, zachowywałby się podobnie...
Polecam szczerze.

Świetna, tajemnicza, chwilami zaskakująca i nieprzewidywalna. Żadna z tych cech nie wynika z recenzji na tyle okładki. Anastazja może sprawiać wrażenie dziwaczki, ale wcale nią nie jest. Każdy, kto doświadczyłby tego, co spotkało ją w domu kuzynostwa, zachowywałby się podobnie...
Polecam szczerze.

Pokaż mimo to

Przyjemna książka na wieczór czy dwa.

Przyjemna książka na wieczór czy dwa.

Pokaż mimo to

60/2019
Nie da się ukryć, że sięgnęłam po niniejszą książkę, gdyż urzekła mnie zarówno okładka, opis, jak i fakt, że Złodziejkę dusz napisała Renata Kosin, dobrze mi znana chociażby z trylogii kociewskiej. Czym prędzej zabrałam się za lekturę i niestety kilka razy miałam ochotę zrezygnować. Złodziejka dusz to podróż w przeszłość rodu Niebieskich, próba rozwiązania tajemnicy życia i zaginięcia prababci głównej bohaterki – notabene o tym samym imieniu – Anastazji Niebieskiej. Anastazja przebywając na przymusowym urlopie spowodowanym przeprowadzanym remontem w miejscu dotychczasowej pracy udaje się do willi, którą ma się zaopiekować podczas nieobecności jej dalszych krewnych, których widziała raz w życiu. Na przekór sobie oraz ze względu na zagmatwaną sytuację osobistą, postanawia skorzystać z zaproszenia. Już podczas pierwszej nocy zaczynają się dziać dziwne rzeczy, jednak Anastazja nie należy do strachliwych i nawet na chwilę nie chce wierzyć miejscowym, że dom może być nawiedzony. Wraz z sympatycznym i usłużnym Panem Tadziem – złotą rączką, zaczyna odkrywać historię swojego rodu. Niestety ani główna bohaterka ani nikt inny w tej książce mnie nie zainteresował. Irytowały mnie wtrącane cytaty z Muminków oraz Alicji w krainie czarów oraz Kubusia Puchatka. Pomysł na książkę może i ciekawy, jednak nie porwał mnie. Wprawdzie przeczytałam Złodziejkę dusz, ale czuję, że straciłam czas. Może podczas następnego spotkania z Renatą Kosin będzie lepiej.

60/2019
Nie da się ukryć, że sięgnęłam po niniejszą książkę, gdyż urzekła mnie zarówno okładka, opis, jak i fakt, że Złodziejkę dusz napisała Renata Kosin, dobrze mi znana chociażby z trylogii kociewskiej. Czym prędzej zabrałam się za lekturę i niestety kilka razy miałam ochotę zrezygnować. Złodziejka dusz to podróż w przeszłość rodu Niebieskich, próba rozwiązania tajemnicy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to