Virion. Obława

Drugi tom przygód Viriona pozwala czytelnikowi bliżej poznać Niki-choc w dalszym ciągu nie wiadomo jaki konkretnie gatunek reprezentuje, to powoli zaczyna się wyjaśniać dlaczego jest "inna". Sporo czasu autor poświęcił małżeństwu-w przyjemny sposób opisał wzajemne stosunki/szacunek, a nawet miłość ktora połączyła tych dwoje.
Virion uczy się sztuki przetrwania od innych ludzi wyjętych spod prawa, a z otrzymanych lekcji szybko korzysta.
W tym tomie na przemian czytamy o Virionie lub scigajacej Go bezwzględnej czarownicy (której wątek jest nie mniej ciekawy).

Drugi tom przygód Viriona pozwala czytelnikowi bliżej poznać Niki-choc w dalszym ciągu nie wiadomo jaki konkretnie gatunek reprezentuje, to powoli zaczyna się wyjaśniać dlaczego jest "inna". Sporo czasu autor poświęcił małżeństwu-w przyjemny sposób opisał wzajemne stosunki/szacunek, a nawet miłość ktora połączyła tych dwoje.
Virion uczy się sztuki przetrwania od innych...

Dalszy ciąg przygód Viriona i jego żony Niki... Tak jak wskazuje tytuł motywem przewodnim będzie obława, ale książka nie jest ani trochę przewidywalna i dzieje się w niej naprawdę dużo... Ziemiański serwuje czytelnikom fantasy na wysokim poziomie, lektura jak najbardziej warta przeczytania!👌 POLECAM🤩❤️

Dalszy ciąg przygód Viriona i jego żony Niki... Tak jak wskazuje tytuł motywem przewodnim będzie obława, ale książka nie jest ani trochę przewidywalna i dzieje się w niej naprawdę dużo... Ziemiański serwuje czytelnikom fantasy na wysokim poziomie, lektura jak najbardziej warta przeczytania!👌 POLECAM🤩❤️

Kontynuacja Viriona na podobnym wysokim poziomie. Czytając nie nudziłem się ani przez chwilę. Jedna wielka OBŁAWA trwa. Co świadczy o tym, że dana seria wciąga, oczywiście, że chęć sięgnięcia po kontynuację.
Plusy:
- kolejne perypetie Viriona i Niki w trakcie ucieczki przed pościgiem;
- pokazanie jak to plotki przeradzają się w legendę, która zaczyna się rozrastać;
- przemiana Niki pod wpływem wysiłków Viriona i tajemniczej Nikt;
- próby prefekt Taidy w złapaniu Viriona z pomocą ambitnej czarownicy;
- dobra rozrywka, relaks i zabawa zapewnione;
- pełno intryg, knowań i bezwzględnej walki o przetrwanie;
- kilka nowych, interesujących, ciekawie wykreowanych postaci;
- czuć atmosferę osaczenia i zaszczucia, a czasami wręcz beznadziei sytuacji;
- opisywanie wydarzeń z różnych perspektyw, oczami kolejnych bohaterów;
- żeby nie było cały czas poważnie, spora dawka zabawnych sytuacji i humoru;
- ciekawe zakończenie, już mam ochotę sięgnąć po kolejny tom.
Minusy:
- jak Virion został szermierzem natchnionym, skoro nie ćwiczy fechtunku;
- w środkowej części akcja i fabuła za bardzo zwolniła.
Ogółem książka bardzo dobra.

Kontynuacja Viriona na podobnym wysokim poziomie. Czytając nie nudziłem się ani przez chwilę. Jedna wielka OBŁAWA trwa. Co świadczy o tym, że dana seria wciąga, oczywiście, że chęć sięgnięcia po kontynuację.
Plusy:
- kolejne perypetie Viriona i Niki w trakcie ucieczki przed pościgiem;
- pokazanie jak to plotki przeradzają się w legendę, która zaczyna się rozrastać;
-...

Mamy tendencję zwyżkową. Tom drugi sprawił mi jeszcze więcej przyjemności niż pierwszy.

Mamy tendencję zwyżkową. Tom drugi sprawił mi jeszcze więcej przyjemności niż pierwszy.

Jak już kiedyś pisałam Achaja przypadła mi do gustu. Dlatego z zainteresowaniem sięgnęłam po Viriona. W końcu to osoba, która jest człowiekiem legenda w historii Achaii! No ale okazało się, że nie.

Przeczytałam dwa tomy, ale bez jakiejś szczególnej przyjemności, po kolejne nawet nie sięgnęłam. Trochę szkoda bo byłam ciekawa historii tej postaci. Cóż bywa.

Jak już kiedyś pisałam Achaja przypadła mi do gustu. Dlatego z zainteresowaniem sięgnęłam po Viriona. W końcu to osoba, która jest człowiekiem legenda w historii Achaii! No ale okazało się, że nie.

Przeczytałam dwa tomy, ale bez jakiejś szczególnej przyjemności, po kolejne nawet nie sięgnęłam. Trochę szkoda bo byłam ciekawa historii tej postaci. Cóż bywa.

Oceniam całą serię. Poszczególne książki to tylko części tej samej historii. Ciężko różnicować poszczególne tomy, bowiem, nie można przeczytać żadnego z nich z osobna. A ocena pierwszego (który moim zdaniem jest najsłabszy) nie wpływa na całą serią, bo dopiero cała historia się rozkręca i nabiera impetu.

A ta seria jest absolutnie R E W E L A C Y J N A. Trafiłem na to przypadkiem i po prostu za jednym zamachem pochłonąłem wszystkie tomy. Żona zdziwiona co robię, też sięgnęła z niedowierzeniem i również wpadła w świat Viriona.

Losy Viriona dzieją się przed wydarzeniami opisanymi w sadze Achai, schemat odrobinę podobny. Bezlitosne dzieje dopadają niby zwykłego człowieka, który z musu stawia się losowi i zaczyna się dziać. Ale co najfajniejsze, historia prowadzona jest spójnie, to nie jest tak, że ktoś nagle odkrywa drzemiące głęboko w podświaodmości moce i staje się super bohaterem. Nic z tych rzeczy ale nie chcę zdradzać fabuły.

Co najfajniejsze, to oczywiście bohaterzy, kurde są genialnie dopracowani z krwi i kości. Wątki równoległe prowadzone są tak, że nic nie męczy, nic nie zanudza, cały czas jest wartka akcja, które nie daje chwili wytchnienia. Tu jest zauważalna różnica w porównaniu do Achai, która potrafiła miejscami zamęczyć. Tu autor wyraźnie udoskonalił warsztat. Dawno nie czytałem czegoś, tak wciągającego a wcale nie jestem fanem tego typu pozycji.

Jedna rada na koniec, ta seria jest ostatnią ale chronologicznie w świecie Achai dzieje się najpierw. Warto zastanowić się jak podejść do serii. Jeżeli zaczniecie od Viriona, to z Achają możecie się nieco męczyć. Więc może warto zacząć właśnie od Achai, choć tu jest ryzyko, że jak się zniechęcicie, to nie sięgniecie po Viriona.

Oceniam całą serię. Poszczególne książki to tylko części tej samej historii. Ciężko różnicować poszczególne tomy, bowiem, nie można przeczytać żadnego z nich z osobna. A ocena pierwszego (który moim zdaniem jest najsłabszy) nie wpływa na całą serią, bo dopiero cała historia się rozkręca i nabiera impetu.

A ta seria jest absolutnie R E W E L A C Y J N A. Trafiłem na to...

"Virion natarł na niego, ale tamten nie zrobił nawet ruchu. No, może ledwie zauważalnie przesunął się lekko w bok. Klinga broni Viriona świsnęła najwyżej o grubość palca od twarzy przeciwnika. Jednak nie wywołało to w nim żadnej reakcji. Ani drgnięcia, okrzyku czy choćby zmarszczenia brwi.

- Poddaj się - powiedział tamten spokojnie. Beznamiętnie nawet. Zupełnie jakby wcaleni nie toczyli właśnie boju na śmierć i życie.

Virion ponownie uniósł miecz. Tym razem oburącz nad głową. Ostrze zatoczyło koło i opadło tak samo jak poprzednio, nie robiąc na przeciwniku najmniejszego wrażenia. Jedynie uchylenie się na bok było o jakieś pół palca głębsze niż przedtem.

Ashleon, który został z tyłu, bez słowa osunął się na ziemię. Kilku żołnierzy oddzieliło Viriona od dziewczyny. Skupieni byli na niej, ignorując zupełnie kogokolwiek innego. Jedyną przeszkodą pozostawał więc ten tajemniczy mężczyzna z twarzą owiniętą chustą.

- Poddaj się - powtórzył właśnie - Nie zabiję cię, uwierz.

- Won!

Virion wyprowadził pchnięcie. Tym razem przeciwnik przyjął je na miecz, poprowadził swoje ostrze wzdłuż klingi Viriona i delikatnie odepchnął je na bok."



Każdy z was, kto czytał pierwszy tom Viriona, wiedział, że powstanie kolejny. Po dynamicznej rozgrywce, którą dostarczył nam autor, główny bohater pragnie na chwile przystanąć. Virion trafia do osady drwali, gdzie zaczyna się jego kolejny etap jego przygód oraz odkrywania siebie. Mamy tutaj do czynienia ze zwolnieniem całej akcji, tak jak było to w pierwszej części. Mimo tego przyjemność czytania z każdą przewracaną stroną, jest taka sama.

Równocześnie, gdy Virion zaczyna zawierać nowe znajomości i doświadczenia, gdzieś w tym samym czasie Taida główkuje jak złapać i wytropić zbiega. Wybór pada na najlepszą czarownicę, Lune. Posiada ona specjalizacje w odnajdywaniu ściganych osób. Jednak żądania finansowe, jakich oczekuje Luna są bardzo wysokie. Czy kobiecie uda się zdobyć tak wysokie honorarium, nawet gdyby trzeba była wystawić swoją godność na próbę?

Autor tak jak wcześniej już wspominałem, zwalnia, mimo tego nie czujemy efektu znudzenia, przynajmniej w moim przypadku. Bohaterowie ewoluują z każdym zdarzeniem. Kila, którego kojarzycie z poprzedniej części, jest tego świetnym przykładem. Postać przebiegła, umiejąca korzystać idealnie ze swojego mózgu, że tak to ujmę. Przypomina mi troszeczkę Biafrę. Dla niewtajemniczonych występuje jako jedna z głównych postaci w Achai.

W dalszym stopniu fascynuje mnie postać Niki. Przemiana następująca w niej jest poprowadzona małymi kroczkami, co uważam za strzał w dziesiątkę. Uwierzcie mi, nie raz gęsia skórka wystąpi na waszym ciele z ekscytacji.

Dodatkowo podobają mi się elementy polityczne, które występują podczas wydarzeń, lecz nie są one przytłaczające, za to duży plus.

Lekka książka, powodująca zaskoczenie, rozbawienie i bolące oczy, bo nie oderwiecie się od niej za szybko. Polecam!

Wyczekujcie na recenzje tomu III, już wkrótce.

"Virion nagle zrozumiał, że wszystko wokół wcale nie jest snem. To tylko naturalna konsekwencja wcześniej podjętych decyzji. Że nie można już teraz zmieniać sytuacji, bo doszedł do takiego momentu, kiedy wszystko dzieje się samo."


http://slowamiedzyrozdzialami.blogspot.com/2021/12/virionobawa-andrzej-ziemianski.html#more

"Virion natarł na niego, ale tamten nie zrobił nawet ruchu. No, może ledwie zauważalnie przesunął się lekko w bok. Klinga broni Viriona świsnęła najwyżej o grubość palca od twarzy przeciwnika. Jednak nie wywołało to w nim żadnej reakcji. Ani drgnięcia, okrzyku czy choćby zmarszczenia brwi.

- Poddaj się - powiedział tamten spokojnie. Beznamiętnie nawet. Zupełnie jakby...

Jakie to było dobre ! Niki wymiata !

Jakie to było dobre ! Niki wymiata !

Dalszy ciąg niezwykłego życia na pozór zwykłego chłopaka z gimnazjonu. Dowcipne i wciągające.

Dalszy ciąg niezwykłego życia na pozór zwykłego chłopaka z gimnazjonu. Dowcipne i wciągające.

Ziemianski jak zawsze super

Ziemianski jak zawsze super