The Call: Inwazja

Często się mówi, że drugi tom z jakiejś serii już to nie to samo, słaby, bez wyrazu itd. Tutaj jest zdecydowanie inaczej. Można śmiało powiedzieć, że jeszcze lepszy od pierwszego tomu. Książka minimalnie różni się ilością strona, a miałam wrażenie, że więcej zostało napisane. Tutaj akcje mamy ciągle. Nie ma czasu na to, żeby myśleć co było kilka stron wcześniej. Ciągle jesteś ciekawa co będzie dalej. Również ogromny plus, nie mieliśmy ciągle opisywanej jednej i tej samej perspektywy, więc wiedzieliśmy co się dzieje w tym samy czasie. Nasza główna bohaterka Nessa, troszkę się zmieniła. Już nie jest aż tak poważna, bardzo lubi czerpać ze swojego życia radość. To co osiągnęła w pierwszej części, przełożyło się na drugą. Odebrała to jako swoje trofeum. Osiągnęła coś co przez innych było uważane za niemożliwe. Jeszcze bardziej zżyłam się z główną bohaterką. Można powiedzieć, że w tej części dowiadujemy się o rzeczach, o których nie było w pierwszym tomie. Autor zaczyna nowe wątki, a te stare, dokańcza. Oczywiście pod koniec książki nie wiemy co się dzieje i można powiedzieć, że aż siadamy z wrażenia. Zdecydowanie powinien być tutaj 3 tom. Ja teraz nie wiem czy mam sobie sama dopowiedzieć niektóre wątki czy może jakimś dziwnym trafem będzie wydane. Oczywiście wiem, że autor zaznaczył, że to będzie tylko dylogia, więc umieram w cierpieniu :(
Książkę oceniam 9/10.
Więcej znajdziecie u mnie na blogu: https://smallbookwoorld.blogspot.com/2019/09/recenzja-ksiazek-call-wezwanie-inwazja.html

Często się mówi, że drugi tom z jakiejś serii już to nie to samo, słaby, bez wyrazu itd. Tutaj jest zdecydowanie inaczej. Można śmiało powiedzieć, że jeszcze lepszy od pierwszego tomu. Książka minimalnie różni się ilością strona, a miałam wrażenie, że więcej zostało napisane. Tutaj akcje mamy ciągle. Nie ma czasu na to, żeby myśleć co było kilka stron wcześniej. Ciągle...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna kontynuacja. Choć początkowo fabuła nie była zbyt wciągająca to później zaczęło się naprawdę ciekawie dziać. W książce jest podział na dwa główne wątki fabularne z punktu widzenia Nessy oraz Anto, oczywiście między nimi przeplatają się wydarzenia z ich starej szkoły, czyli osób, przed którymi jeszcze czeka Wezwanie.
Po połowie lektury wszelkie wcześniejsze wątki złączyły się i ruszyły do przodu, tworząc naprawdę dobrą akcję. Do tego makabryczne ludzkie wytwory sidhé, ucieczki, walki i ostateczne starcie Nessy w Szaroziemi - o ja! To było naprawdę genialne, trochę przykro, że tak świetna fabuła została sprowadzona do 300-tu stron. Przygody Nessy naprawdę zasługują na rozwinięcie, ale z tego, co czytałam o autorze, pan O'Guilin zrobił kontynuację tylko dlatego, bo czytelnicy narzekali. I tak dobrze, że nie pisał na odczepnego, przyłożył się, ale skrócenia najfajniejszych zdarzeń da się dostrzec. Szkoda.
The Call to bardzo dobra duologia, jest co czytać, jest tajemnica i niebezpieczeństwo spotkania z sidhé na każdym kroku. Do tego Wezwania, które są najlepszymi momentami w książce. I dająca się lubić bohaterka, a to ważne.

Świetna kontynuacja. Choć początkowo fabuła nie była zbyt wciągająca to później zaczęło się naprawdę ciekawie dziać. W książce jest podział na dwa główne wątki fabularne z punktu widzenia Nessy oraz Anto, oczywiście między nimi przeplatają się wydarzenia z ich starej szkoły, czyli osób, przed którymi jeszcze czeka Wezwanie.
Po połowie lektury wszelkie wcześniejsze wątki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czekasz na daną książkę kilka miesięcy i gdy w końcu ją masz, z ekscytacją zabierasz się za jej pochłanianie, jednak później z kolejnym rozdziałem przekonujesz się, że ta wyczekiwana, wychuchana opowieść okazuje się klapą. Pierwsza część mega mi się podobała. Było to takie wielkie wow, coś niespotykanego w innych tego typu powieściach. Taki powiew świeżości z nutą grozy w tle. Do tego tak wciągająca w fabułę, że nie można było się od niej oderwać od początku do końca, aż wreszcie dojdzie się do szczęśliwego finału. Nieraz szokująca, podnosząca ciśnienie, wzbudzająca gęsią skórkę.

Natomiast druga - była całkowitym przeciwieństwem pierwszej. Czytając opowieść nie było już w ogóle tej ekscytacji, większość wątków z wcześniejszej części zatarła się w mojej pamięci i nie potrafiłam wejść w fabułę, przy czym wszystko mnie irytowało, denerwowało, niektóre informacje nie miały dla mnie sensu, nie potrafiłam wczuć się w historię, opowieść nie poruszyła mnie, nie wzbudziła emocji, no po prostu nic. Czytałam lekturę, jednak bardziej absorbowała mnie piękna pogoda, wypad na spacer niż książka, a tak nie powinno być, bo The Call. Wezwanie to była petarda, zbierałam szczękę z podłogi. Inwazje przeczytałam niemal całą, ale przed końcem zaniechałam czytania, bo po pewnym czasie uzmysłowiłam sobie, że nic nie pamiętam, co miało miejsce w poprzednim rozdziale, a tym bardziej w pozostałych. I mimo, że działo się w niej tak wiele, dużo było akcji, zawieruchy, to lektura mnie nie przekonała do siebie. Czytając kolejne zdania miałam wrażenie jakby bohaterowie mówili do mnie po chińsku albo po prostu bełkotali w innym języku, momentami nie wiedziałam o czym tak zażarcie dyskutują. Do tego nie podobało mi się to, że przeskakiwałam z jednej retrospekcji w drugą, co powodowało gubienie rytmu czytania.

Zabrakło mi w opowieści tej energii, dreszczyku emocji jaki znalazłam w pierwszej części. Druga, szczerze przyznam, momentami mnie usypiała. Przebiegałam wzrokiem po linijkach tekstu, ale nie potrafiłam wyciągnąć z nich żadnego sensu. Ot, czytałam historię, ale tak mnie zraziła do siebie od samego początku, modliłam się, by w końcu coś się zadziało takiego, że wypadnę z kapci. Jednak do tego w ogóle nie doszło, a szkoda, bo książka, historia ma swój potencjał a druga część powinna się dobrze wybronić, być lepszą opowieścią od poprzedniej. Mnie jednak do siebie nie przekonała. Jest to moja subiektywna opinia. Przedstawiam swoje odczucia jakie wywołała powieść względem mojej osoby. Jeśli spodobała wam się fabuła z ,,The Call. Wezwanie'' to zachęcam was do przeczytania kontynuacji i wyrobienia sobie zdania na jej temat. Mnie do siebie zraziła i gdybym miała drugi raz do niej powrócić, nie uczyniłabym tego. Nie sądzę bym zmieniła o niej zdanie, bo z tyłu głowy wciąż miałabym te rozczarowanie, które na początku u mnie wywołała.

Czekasz na daną książkę kilka miesięcy i gdy w końcu ją masz, z ekscytacją zabierasz się za jej pochłanianie, jednak później z kolejnym rozdziałem przekonujesz się, że ta wyczekiwana, wychuchana opowieść okazuje się klapą. Pierwsza część mega mi się podobała. Było to takie wielkie wow, coś niespotykanego w innych tego typu powieściach. Taki powiew świeżości z nutą grozy w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza część była zaskoczeniem drugą tylko powtórką.Po co szkolić młodych ludzi do walki z Sidhe,a potem uznać ich za zdrajców? Dobrze odmalowany drugi świat Szaroziemie i bestialskie eksperymenty Sidhe. Szkoda, że autor skupił się tylko na losach Nessy i Anto... Mogło być znacznie lepiej. Na szczęście zakończenie skutecznie spina akcję niczym klamra.

Pierwsza część była zaskoczeniem drugą tylko powtórką.Po co szkolić młodych ludzi do walki z Sidhe,a potem uznać ich za zdrajców? Dobrze odmalowany drugi świat Szaroziemie i bestialskie eksperymenty Sidhe. Szkoda, że autor skupił się tylko na losach Nessy i Anto... Mogło być znacznie lepiej. Na szczęście zakończenie skutecznie spina akcję niczym klamra.

Pokaż mimo to

Bardzo dziwna seria i ten świat. Zakończenie napisane w oryginalny i ciekawy jak dla mnie sposób. Jeśli lubisz czytać "coś innego" niż wszystko inne, to musisz po nią sięgnąć, czysty absurd, ale jednak ma coś co może się podobać.

Bardzo dziwna seria i ten świat. Zakończenie napisane w oryginalny i ciekawy jak dla mnie sposób. Jeśli lubisz czytać "coś innego" niż wszystko inne, to musisz po nią sięgnąć, czysty absurd, ale jednak ma coś co może się podobać.

Pokaż mimo to

Kontynuacja The Call Wezwanie,poznajemy dalsze losy bohaterów,polecam.

Kontynuacja The Call Wezwanie,poznajemy dalsze losy bohaterów,polecam.

Pokaż mimo to

The CaLL podobała mi sie ale zakończenie jakoś nie do końca ale warto przeczytać ta dulologie polecam

The CaLL podobała mi sie ale zakończenie jakoś nie do końca ale warto przeczytać ta dulologie polecam

Pokaż mimo to

Blog: http://bjcdobryfilmijeszczelepszaksiazka.blogspot.com/
Instagram: https://www.instagram.com/bjcczyta/
Facebook: https://www.facebook.com/bjcczyta/?ref=bookmarks

***************************************************************

JESTEŚ ZDRAJCĄ CZY BOHATEREM?
Nadchodzi prawdziwa Inwazja! Ważą się losy Nessy i całej Irlandii. Nikt nie przypuszczał, że po Wezwaniu przyjdzie im się zmierzyć z o wiele poważniejszym zagrożeniem. Zegar się zatrzymał, by wygrać z Sídhe nie wystarczą już 24 godziny…Po przeżyciu wielu niebezpieczeństw, Nessa i Anto mogą w końcu zacząć marzyć o wspólnym, szczęśliwym życiu. Spokój nie trwa jednak długo. Przerażający atak na ich szkołę daje początek polowaniu na zdrajców, którzy przeżyli Wezwanie. Wina Nessy jest oczywista, nikt nie wątpi, że spiskowała z wrogiem. Za karę dziewczyna zostaje odesłana do koszmarnej Szaroziemi. Ma tam spędzić resztę swojego życia w otoczeniu Sídhe, którzy zaplanowali już dla niej coś specjalnego.

Z dużym zaciekawieniem sięgnęłam po kontynuację książki, która nie przeszła bez echa za sprawą kilku trafnie dobranych haseł. Wezwanie, trzy minuty i cztery sekundy, sidle i ich okrzyki radości wydobywające się z Szaroziemi za sprawa kolejnego porwanego nastolatka. Brzmi to znajomo? „The Call: Wezwanie” zakończyło się w momencie, w którym właściwie wszystko się rozpoczynało. Mowa tutaj o Nessie, za sprawą swojej walki w Szaroziemi i niebywałemu sprytowi, chora na polio dziewczyna uszła z życiem. Spokojniejsza i zdeterminowana, przekonana o tym, że jedzie pomóc pozostałym nastolatkom przygotować się na kolejne nieuniknione wyzwania, a przede wszystkim spotkać się z ukochanym Anto.

***************************************************************
@bjcczyta @snieznooka #bjcczyta #snieznooka #współpraca
***************************************************************
Link do całości opinii: http://bjcdobryfilmijeszczelepszaksiazka.blogspot.com/2018/07/the-call-tom2-inwazja-peadar-o-guilin.html
***************************************************************

Blog: http://bjcdobryfilmijeszczelepszaksiazka.blogspot.com/
Instagram: https://www.instagram.com/bjcczyta/
Facebook: https://www.facebook.com/bjcczyta/?ref=bookmarks

***************************************************************

JESTEŚ ZDRAJCĄ CZY BOHATEREM?
Nadchodzi prawdziwa Inwazja! Ważą się losy Nessy i całej Irlandii. Nikt nie przypuszczał, że po Wezwaniu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeśli zapytacie przeciętnego irlandzkiego nastolatka, czego najbardziej się boi, bez wahania odpowie- „wezwania”. Nie da się go uniknąć. Nikt nie zna dnia ani godziny, ale wie, że w najmniej spodziewanym momencie jego ciało zniknie z naszego świata na trzy minuty, które w równoległym wymiarze są całym dniem wypełnionym strachem, uciekaniem i bólem. W świecie mitycznego ludu Sidhe, nie ma miejsca na litość. Te piękne i śmiertelnie niebezpieczne stworzenia z uśmiechem na ustach deformują wezwane dzieci, często pozbawiając je życia. To kara za wygnanie ich z pięknej i barwnej Irlandii, do potwornej Szaroziemi. Nikt, komu udało się powrócić nie jest już taki jak dawniej. Fizyczne deformacje, to jedno, ale dzień spędzony w Szaroziemii jest niczym bolesne piętno wypalone w umyśle. Choć bohaterom wydawało się, że nie ma nic gorszego niż wezwanie okazuje się, że największy koszmar wciąż przed nimi. Rozpoczyna się prawdziwa inwazja.

Sidhe nie mogą powrócić do Irlandii, która niegdyś była ich domem. Zostali z niej wypędzeni na mocy traktatu, który złamać może tylko król. Jednak pragnienie ponownego zobaczenia Krainy Tysiąca Barw jest w tym mitycznym narodzie tak silne, że nie stronią od podstępów i intryg, które mają zapewnić im upragnioną wolność. Te małe, piękne i okrutne stworzenia, są jednym z najbardziej fascynujących elementów serii i wielka szkoda, że autor tak bardzo skupił się na akcji, że mitologię i charakterystykę Sidhe nakreślił tylko pobieżnie.

Jak wspomniałam na brak akcji nie można narzekać. Kolejne wydarzenia dzieją się jedno po drugim, co jest dobre i złe za razem. Podobnie jak w pierwszym tomie akcja rusza z kopyta od samego początku, wiec jeśli fabuła „Wezwania” nieco przykurzyła się Wam w pamięci, możecie (podobnie jak ja) mieć mały problem z wczuciem się w pędzące wydarzenia. Niestety im więcej akcji, tym więcej pojawiało się też luk, których autor ostatecznie nie zapełnił informacjami. Nie lubię niedopowiedzeń fantastyce, a tutaj jeszcze sporo rzeczy można były bardziej rozwinąć i wyjaśnić.

To, co najbardziej przeszkadzało mi w „Wezwaniu”, to chłodny i surowy styl autora, w którym ciężko wyczuć jakiekolwiek emocje i niestety tym razem nie zaobserwowałam poprawy w tej kwestii. Seria „The Call”, jest naprawdę brutalnym młodzieżowym horrorem, ale nie potrafiłam poczuć, tego strachu i emocji targających bohaterami. Miałam wrażenie, że uczucia całkowicie zagubiły się w szale akcji, a trzecio osobowa narracja i wiele różnych perspektyw, tylko pogłębiły to wrażenie.

To, co naprawdę bardzo mi się podobało, to opisy wezwań i samej Szaroziemii. Autor miał rewelacyjny pomysł i mimo moich narzekań, całkiem nieźle go zrealizował. Odniosłam wrażenie, że za każdym razem kiedy przenosiłam się z bohaterami do Szaroziemii, autor spuszczał swoją szaloną wyobraźnię ze smyczy tworząc oszałamiające opisy i szalenie kreatywne wizje. Niespodziewanie wykreował się w tym tomie również całkiem zgrabny i poruszający wątek romansowy, którego jednak autor celowo nie rozwinął zbyt mocno, prawdopodobnie, by nie odstraszyć męskiej części czytelników.

O CZYM? „Inwazja”, to drugi tom dylogii „The Call”, która przenosi nas do pięknej, choć mrocznej i ogarniętej strachem Irlandii. Wróg staje się coraz bardziej agresywny i zdeterminowany, by odzyskać swój dawny dom. Bohaterowie z bezbronnych, uciekających nastolatków, stają się prawdziwymi rebeliantami. Jednak zasady gry drastycznie się zmieniły i równie szybko co bohaterami, mogą zostać ogłoszeni zdrajcami. Świetny klimat, mroczny i bogaty w folklor, szybka akcja i szalona wyobraźnia autora, to główne zalety serii. Choć mnie ta seria nie poruszyła i nie przeraziła tak jak oczekiwałam, zapewniła mi kilka godzin niezłej rozrywki i była powiewem świeżości w gatunku young adult. Jeśli oczekujecie właśnie tego, myślę, że seria się Wam spodoba.

Jeśli zapytacie przeciętnego irlandzkiego nastolatka, czego najbardziej się boi, bez wahania odpowie- „wezwania”. Nie da się go uniknąć. Nikt nie zna dnia ani godziny, ale wie, że w najmniej spodziewanym momencie jego ciało zniknie z naszego świata na trzy minuty, które w równoległym wymiarze są całym dniem wypełnionym strachem, uciekaniem i bólem. W świecie mitycznego ludu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W przerażającej rzeczywistości, w której codzienność to oczekiwanie na zbliżające się nieuchronnie wezwanie dobre chwile są ogromnie pożądane. Nessa zwyciężyła. Przechytrzyła Sídhe, ocaliła życie, do tego zyskała zdumiewającą zdolność. Złożyła swoje świadectwo i wydawało się, że odtąd będzie mogła spokojnie żyć. Założy rodzinę z ukochanym Anto, do którego właśnie jechała. Przyszłość jawiła się naprawdę pięknie. Dziewczynie jednak nie dane było cieszyć się szczęściem. Została pojmana i oskarżona o współpracę z wrogiem. Jej niepełnosprawność stała się oczywistym dowodem na to, że przetrwała tylko dzięki układowi z Wróżym Ludem. Nie pomagają tłumaczenia, że nastolatka walczyła ze wszystkich sił i stosowała to, czego uczono ją w szkole. Nikt nie przyjmuje do wiadomości, że ktoś taki, mógł dać sobie radę w okrutnej krainie wroga. Kara dla niej może być tylko jedna, odesłanie do Szaroziemi, gdzie niechybnie zginie.

Anto niedługo cieszy się spokojem. Wprost z przystanku, na którym czeka na swoją ukochaną zostaje zabrany do specjalnej jednostki. Chłopiec, który brzydzi się przemocą i nie może pogodzić ze zdeformowaną ręką, którą przepełnia agresja, nie jest najlepszym kandydatem na żołnierza. Czasy są jednak nieubłagane i nie można wybrzydzać. Na nastolatka będzie czekać nie tylko wyzwanie pokonania samego siebie i własnych przekonań, ale również bolesnych opinii o ukochanej. Wśród zawirowań związanych z głównymi bohaterami pojawiają się Sídhe. Irlandia się zmienia. Czekają już nie tylko wezwania, ale inwazja ludu, pragnącego powrócić do świata, z którego został wygnany. Nikt nie łudzi się, że tak piękni jak okrutni mieszkańcy Szaroziemi odpuszczą. Nie cofną się przed niczym, by opuścić przerażające miejsce wygnania i powrócić na Zieloną Wyspę. Czy Irlandczykom uda się wygrać i ocalić swoją przyszłość? Jaki los spotka Nessę, dla które Wróży Lud ma specjalny plan.

Zdecydowanie "The Call. Inwazja" nie jest dla młodszych czytelników. Za dużo tu mroku, bólu, przemocy, ciemności i bezwzględności. Wiele sytuacji jest wprost przerażających, starszym jednak może dać do myślenia. Książka stawia bowiem ważne pytania, czy wygląd czasami nie bywa złudny? Czy nie jest tak, że nieraz sami przyczyniamy się do tego, że inni stają się źli? Czy potrafimy uwierzyć drugiemu człowiekowi, nawet jeśli wydaje nam się, że logika mówi coś innego? W końcu, jak wielkie zaufanie pokładamy w drogich nam ludziach? Powieść Peadar'a O'Guilin'a jest zdecydowanie frapująca, dobrze napisana, z charakterystycznym autorowi rozmachem, wielką wyobraźnią. Wciąga i nie pozwala się oderwać do ostatniej strony. Jeśli szukacie dobrej młodzieżówki, która dostarczy wam wielu wrażeń, polecam.

Pełna wersja recenzji: https://spacerwsrodslow.blogspot.com/2018/07/peadar-oguilin-call-inwazja.html

W przerażającej rzeczywistości, w której codzienność to oczekiwanie na zbliżające się nieuchronnie wezwanie dobre chwile są ogromnie pożądane. Nessa zwyciężyła. Przechytrzyła Sídhe, ocaliła życie, do tego zyskała zdumiewającą zdolność. Złożyła swoje świadectwo i wydawało się, że odtąd będzie mogła spokojnie żyć. Założy rodzinę z ukochanym Anto, do którego właśnie jechała....

więcej

mniej

Pokaż mimo to