The Call: Wezwanie

Fajnie skonstruowana książka, z pomysłem i ponurym, mrocznym klimatem - wstrzeliła się w moje gusta. Intrygująca fabuła i świetna główna bohaterka, którą bardzo polubiłam sprawiły, że przeczytałam "Wezwanie" w jeden wieczór.
Jedyne, co mnie raziło to miejscowe, zupełnie niepotrzebne wulgaryzmy w wypowiedziach - rozumiem, że taka była kreacja pewnej postaci, ale jakoś gryzło mi się to z całością, nie pasowało.
Zakończenie mnie usatysfakcjonowało. Z chęcią sięgnę po następny tom.

Fajnie skonstruowana książka, z pomysłem i ponurym, mrocznym klimatem - wstrzeliła się w moje gusta. Intrygująca fabuła i świetna główna bohaterka, którą bardzo polubiłam sprawiły, że przeczytałam "Wezwanie" w jeden wieczór.
Jedyne, co mnie raziło to miejscowe, zupełnie niepotrzebne wulgaryzmy w wypowiedziach - rozumiem, że taka była kreacja pewnej postaci, ale jakoś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zaczynając czytać "The Call. Wezwanie", nie wiedziałam czego się spodziewać - w sumie sądziłam, że będzie to średnia literatura, jednak okazała się wciągająca i bardzo oryginalna.

Zaczynając czytać "The Call. Wezwanie", nie wiedziałam czego się spodziewać - w sumie sądziłam, że będzie to średnia literatura, jednak okazała się wciągająca i bardzo oryginalna.

Pokaż mimo to

5 / 2021

5 / 2021

Pokaż mimo to

Jak na literaturę młodzieżowa jest ponura i dość brutalna. Zdecydowanie nie dla każdego

Jak na literaturę młodzieżowa jest ponura i dość brutalna. Zdecydowanie nie dla każdego

Pokaż mimo to

Jest książką która jest trudna- przez nią dostałam "niżu książkowego". Była rozczarowaniem i na pewno nie będę czytać Inwazji. Może dlatego mam taką opinie bo nie specjalnie lubię te klimaty.

Jest książką która jest trudna- przez nią dostałam "niżu książkowego". Była rozczarowaniem i na pewno nie będę czytać Inwazji. Może dlatego mam taką opinie bo nie specjalnie lubię te klimaty.

Pokaż mimo to

Ożesz, jak ta książka mnie wymęczyła. Przede wszystkim nie spodziewałam się, że to będzie dark fantasy, z naciskiem na body horror (horror związany z ciałem) i atmosferę beznadziejności. Myślę, że zmylił mnie fakt, że to książka dla młodzieży. Wiem, że istnieją horrory YA, ale to z okładki i blurba wyglądało jak generyczne Igrzyska Śmierci z elfami w tle. No a okazało się cięższym orzechem do zgryzienia.

Przede wszystkim wręcz nienawidzę właśnie takiej opresyjnej atmosfery, ponurego nastroju, bohaterów, którzy żyją w ciągłym stresie i uczucia bezsilności. Brzmi trochę jak Kafka, którego nie cierpię. Tylko że na okołokafkowską książkę to nie wygląda, bardziej na inspirowanie się horrorem. Szczególnie że autor posługuje się raczej prostym językiem pasującym do opisów akcji, dodatkowo dzieli wszystko na krótkie rozdziały. Co akurat wychodzi na dobre książce, po człowiek nie fiksuje się na jednym punkcie, tylko zaraz nas przenosi gdzieś indziej.

Bohaterowie potrafią być sympatyczni i łatwo się czasem w nich odnaleźć, ale jednocześnie drugo- i trzecioplanowi są jednowymiarowi, pewnie dlatego, że ciągle umierają. Ciekawa jest główna bohaterka z porażeniem nóg, zważywszy na to, że to książka o przetrwaniu; moim zdaniem bardzo dobry wybór, bo jej perspektywa staje się przez to bardziej unikalna, a jednocześnie nie jest to jedyna cecha ją definiująca. Podobała mi się też końcówka, szybka akcja i mniejsze skupienie na okropnościach i duszącej atmosferze, a bardziej na doprowadzeniu fabuły do końca.

Romans był... meh.

Sidhe byli za to rozczarowujący. Autor wolał się skupić na okropnościach, które kreowali, niż na jakiejś psychologii istot nieśmiertelnych, z deka szalonych, które tkwiły w szarym, niebezpiecznym świecie przez setki lat. Większość z nich wydaje się dziecinna i żaden z nich nie odstaje od reszty - trochę jakby mieli wspólny umysł i żadnej indywidualnej myśli. Szkoda, bo taki elfi portret jest w książkach dla młodzieży rzadkością.

Cóż mogę powiedzieć? To książka baaardzo nie dla mnie, aczkolwiek gdybym wiedziała wcześniej, że to TEGO typu dark fantasy, to kompletnie inaczej bym do niej podeszła. A tak pierwsza połowa wręcz mnie odstręczała.

Ożesz, jak ta książka mnie wymęczyła. Przede wszystkim nie spodziewałam się, że to będzie dark fantasy, z naciskiem na body horror (horror związany z ciałem) i atmosferę beznadziejności. Myślę, że zmylił mnie fakt, że to książka dla młodzieży. Wiem, że istnieją horrory YA, ale to z okładki i blurba wyglądało jak generyczne Igrzyska Śmierci z elfami w tle. No a okazało się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przedstawiam powody, dla których polecam tę książkę:

Zacznijmy od tego, że jest dosyć niecodzienna.

Mamy silną, wręcz bardzo młodą bohaterkę, która ma "jaja". Powiem szczerze, że zaczęłam ją podziwiać.

Sam początek wydawał mi się zbyt spokojny, coś jakbym czytała bajeczkę dla młodych nastolatków z delikatnymi wątkami pseudo-horroru.

Dobrze jednak, że to było tylko złudzenie!

Książka wkręciła mnie tak bardzo swoją oryginalną historią (lubię takie wątki i postacie), że gdyby nie zmęczenie to przeczytałabym ją w jeden wieczór.

Od razu mówię, to nie jest Harry Potter, więc zakończenie ujdzie dla niektórych i nie będą musieli czytać dalej, jeśli nie czują takiej potrzeby.

Romans jest trochę zbyt szybki i liczyłam na więcej oryginalności, lecz ujdzie w tłumie. Ukochany Nessy wcale nie jest taki zły.

Nie wiem czemu ale bardzo polubiłam te brutalne stworki, a historię przedstawioną w tej książce jeszcze przez kilka dni "poprzeżywam".

Akcja jest szybciutka i lekka jak masełko. W opisach się często rozkojarzyłam ale nie są skomplikowane.

Uwaga, brutalne opisy nie są dla osób o słabych nerwach! Nie kupujcie tej książki młodszym nastolatką, bo mogą mieć nowe, dziwne zainteresowania (dosyć niekorzystne dla reszty społeczeństwa).

Przedstawiam powody, dla których polecam tę książkę:

Zacznijmy od tego, że jest dosyć niecodzienna.

Mamy silną, wręcz bardzo młodą bohaterkę, która ma "jaja". Powiem szczerze, że zaczęłam ją podziwiać.

Sam początek wydawał mi się zbyt spokojny, coś jakbym czytała bajeczkę dla młodych nastolatków z delikatnymi wątkami pseudo-horroru.

Dobrze jednak, że to było tylko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Co to była za przygoda!
Chociaż opis powieści praktycznie nic nam nie mówi, ja w swojej opinii nie wyjaśnię, o co tak naprawdę w tej książce chodzi - popsułoby to wam przyjemność... Lepiej się czyta, gdy się nie wie nawet, czy jest to zwykła fantastyka, czy może jakaś dystopia, bo nawet tego nie dowiemy się z opisu!
Mnie 'The call' całkowicie zaskoczyło.
Zacznijmy od tego, że książka ta składa się z rozmaitych połączeń - ma w sobie coś z 'Igrzysk śmierci' i 'Więźnia labiryntu' - moich ulubionych powieści. Słyszałam jednak dużo opinii, że te dwie pozycje nie łączy nic z 'The call'. Ale ja wiem, co one mają wspólnego.
Klimat.
O tak, ten magiczny i straszny jednocześnie klimat. Czuć go na każdej stronie, w każdej literze, przez co zupełnie nie możemy się od lektury oderwać, mimo że co chwilę przechodzi nas dreszczyk.
Oprócz tego cudownego klimatu podobały mi się sceny Wezwania. Fajnie, że nie czekaliśmy przez całą książkę, żeby dowiedzieć się, czym dokładnie jest owo Wezwanie, bo co kilka rozdziałów któryś z drugoplanowych bohaterów go doświadczał. Te rozdziały były najlepsze, mimo, że były bardzo brutalne. I to też pokochałam w tej powieści - brutalne sceny w połączeniu z młodzieżowym językiem.
Jednak czasami miałam wrażenie, że ten język jest aż ZA prosty.
Znalazłam też coś, co mi się w 'The call' nie podobało. Mianowicie, bohaterami byli 14-latkowie, a zdarzały się wśród nich rzeczy takie jak ciąża, próby morderstwa i gwałtu. Serio, to było dosyć dziwne. Ale jednocześnie stanowi to część uroku całej książki, więc nie wiem, czy to było aż takie złe, że się tu te rzeczy pojawiły...
No i koniec nastał trochę za szybko. Główna akcja książki, później jej rozwiązanie, no i bum! Główna bohaterka wraca do normalnego życia. Nie było żadnych wyjaśnień, ani nic takiego. Mam nadzieję, że w 2 tomie wszystko się wyjaśni...
A póki co, szczerze mogę polecić wam tą pozycję, jest naprawdę świetna i warta uwagi.

Co to była za przygoda!
Chociaż opis powieści praktycznie nic nam nie mówi, ja w swojej opinii nie wyjaśnię, o co tak naprawdę w tej książce chodzi - popsułoby to wam przyjemność... Lepiej się czyta, gdy się nie wie nawet, czy jest to zwykła fantastyka, czy może jakaś dystopia, bo nawet tego nie dowiemy się z opisu!
Mnie 'The call' całkowicie zaskoczyło.
Zacznijmy od tego,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niepełno sprawna Nessa trenuje w szkole przetrwania. Nie dopuszcza do siebie żadnych ludzi z wyjątkiem jej najlepszej przyjaciółki Megan. Anto od zawsze kochał Nesse, ale czy ona odwzajemnia jego uczucia?

Przyznam czasami nie wiedziałam co się dzieje ani czy dany bohater to w końcu chłopak czy dziewczyna...Po jakimś czasie się połapałam i wciągnęłam. Polecam każdemu kto nie boi się brutalnych zemst i nagłych zgonów. :-)

Niepełno sprawna Nessa trenuje w szkole przetrwania. Nie dopuszcza do siebie żadnych ludzi z wyjątkiem jej najlepszej przyjaciółki Megan. Anto od zawsze kochał Nesse, ale czy ona odwzajemnia jego uczucia?

Przyznam czasami nie wiedziałam co się dzieje ani czy dany bohater to w końcu chłopak czy dziewczyna...Po jakimś czasie się połapałam i wciągnęłam. Polecam każdemu kto...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

•Bohaterowie bez polotu. Nic ciekawego sobą nie reprezentują. Nie rozumiem ich pewnych zachowań.

•A co co fabuły... Niby wiem do czego wszystko zmierza, ale jakoś tak nie orientuję się w sytuacji. Toczy się ona jak trzytonowy głaz. Od początku do końca trzymały się mnie wyjątkowo nijakie emocje.

•To jedna z tych książek, które zapomina się po tygodniu. Chociaż... Tak się przy niej wymęczyłam, że chyba przez to ją zapamiętam.

•Bohaterowie bez polotu. Nic ciekawego sobą nie reprezentują. Nie rozumiem ich pewnych zachowań.

•A co co fabuły... Niby wiem do czego wszystko zmierza, ale jakoś tak nie orientuję się w sytuacji. Toczy się ona jak trzytonowy głaz. Od początku do końca trzymały się mnie wyjątkowo nijakie emocje.

•To jedna z tych książek, które zapomina się po tygodniu. Chociaż... Tak się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to