Jaki ten Jastrun potrafi być smaczny. Siadasz, bierzesz jego książkę do ręki i zanim się obejrzysz już chcesz prosić o dokładkę.

Króciutkie opowiadania o życiowych doświadczeniach i refleksjach, z którymi mierzymy się codziennie, wszyscy, jak jeden mąż. Śmieszne, smutne, wkurzające, dające do myślenia - pełen przekrój emocji. Trzeba przyznać, że Jastrun jest mistrzem obserwacji i wyłapywania szczegółów, które świetnie przerabia na uniwersalne, bardzo życiowe prawdy o ludziach.

Zobaczyłam w Splocie słonecznym siebie, swoich przyjaciół, rodzinę, sąsiadów... Dobrze jest móc przewertować od czasu do czasu, czarno na białym, swoje odbicie. Inaczej to wygląda niż obraz, który mamy w głowie, bo słowo pisane ma moc, która sprawia, że więcej dostrzegamy, dostrzegamy a nie widzimy - czujecie różnicę?

Kto nie czytał do tej pory powinien koniecznie się poczęstować! Zapewniam, że sięgnięcie po dokładkę :)

Jaki ten Jastrun potrafi być smaczny. Siadasz, bierzesz jego książkę do ręki i zanim się obejrzysz już chcesz prosić o dokładkę.

Króciutkie opowiadania o życiowych doświadczeniach i refleksjach, z którymi mierzymy się codziennie, wszyscy, jak jeden mąż. Śmieszne, smutne, wkurzające, dające do myślenia - pełen przekrój emocji. Trzeba przyznać, że Jastrun jest mistrzem...

Nie zalecam pochłaniania opowiadań pana Jastruna w całości. To dzieło godne delektowania się, smakowania, odkrywania kawałek po kawałku. Niekiedy absurdalne, ironiczne, niekiedy przeszywające i tragiczne. Te minihistorie, migawki z życia obcych sobie ludzi wprowadzają nas do pozornie zwyczajnego świata, w którym każdy czytelnik może przejrzeć się niczym w lustrze i uświadomić sobie moc rzeczywistości, w której przyszło nam żyć. W tak krótkiej formie autor zawarł wszystko, co kluczowe – ludzkie lęki, żądze, niepokoje i rozterki. Wszyscy za czymś tęsknimy, gonimy za nieosiągalnym, pragniemy tego, co dawno przepadło. Pióro pana Tomasza Jastruna jest dla mnie synonimem subtelności i wyrazu, a on sam niebywałym znawcą ludzkiej natury. Proza napisana niezwykle poetyckim językiem skropionym nutą melancholii i goryczy. Takich autorów chcę poznawać, tak refleksyjną prozę zgłębiać. Dla szukających niesamowitej prostoty wyrazu i świeżości muskającej każdą pojedynczą kartkę.

Nie zalecam pochłaniania opowiadań pana Jastruna w całości. To dzieło godne delektowania się, smakowania, odkrywania kawałek po kawałku. Niekiedy absurdalne, ironiczne, niekiedy przeszywające i tragiczne. Te minihistorie, migawki z życia obcych sobie ludzi wprowadzają nas do pozornie zwyczajnego świata, w którym każdy czytelnik może przejrzeć się niczym w lustrze i...

"Splot słoneczny "należy smakować powoli, odkrywać kawałek po kawałku jak charakter osoby, którą chcemy poznać. To zbiór migawek chwil. Momentów, które są słodko - gorzkie jak whiskey z colą. Puzzli z których zawarte jest życie. Znajdziecie tu każdy z etapów ludzkiego jestestwa. Obrazów namalowanych cierpieniem , radością, groteską, pewnego rodzaju nonszalancją. Tu nawet z świata widzianego barwami nieszczęścia chce się czerpać garściami. To proza po którą warto sięgnąć w przelocie aby z kilku utkanych słów z pojedynczego opowiadania móc dla siebie wyciągnąć jak najwięcej. Stanowi zbiór prozaicznych efemerycznych chwil z których budujemy siebie, tożsamość. A wszystko to podlane porwanymi relacjami, posypane szczyptą realizmu magicznego.
To szuka potrafić w kilku słowach tak wiele przekazać. Panu Tomaszowi się to udaje. To jedna z książek do których człowiek wciąż i wciąż rezonuje, pragnie co jakiś czas odkrywać je na nowo aby w tych pozornie błahych rzeczach odnaleźć fragment siebie samego. Naukę na przyszłość. Dla osób kochających się w prozie brak doświadczenia poznania jej będzie ( tak sądzę) niepowetowaną stratą. Najlepsza z pozycji Autora.

"Splot słoneczny "należy smakować powoli, odkrywać kawałek po kawałku jak charakter osoby, którą chcemy poznać. To zbiór migawek chwil. Momentów, które są słodko - gorzkie jak whiskey z colą. Puzzli z których zawarte jest życie. Znajdziecie tu każdy z etapów ludzkiego jestestwa. Obrazów namalowanych cierpieniem , radością, groteską, pewnego rodzaju nonszalancją. Tu nawet z...

Jest to zbiór krótkich, czasem nawet dwustronicowych opowiadań, w których autor przedstawia różne migawki z życia niezwiązanych ze sobą osób. Nie sposób się tu mocno wczuć w zmieniających się jak w mgnieniu oka kolejnych bohaterów, jednak wyrazistość ich postaci, bolączki i rozterki, jakich doświadczają, każą skupić uwagę na każdym z osobna. I to nic, że za chwilę wchodzimy w buty kogoś innego, to nic, że zaraz nie będziemy pamiętali czyjegoś imienia.
Ponieważ bohaterów jest wielu, jest też gęsto od zmieniających się emocji. Czasem można spojrzeć na kogoś z politowaniem lub współczuciem, a innym razem pokręcić głową na myśl o beznadziejnym zachowaniu, w które swobodnie wtajemnicza czytelników autor. Wierzę, że te historie mogłyby się przydarzyć niejednemu z nas. Dlatego to takie ciekawe.
Czytaj więcej na https://wrolimamy.pl/recenzja/splot-sloneczny/

Jest to zbiór krótkich, czasem nawet dwustronicowych opowiadań, w których autor przedstawia różne migawki z życia niezwiązanych ze sobą osób. Nie sposób się tu mocno wczuć w zmieniających się jak w mgnieniu oka kolejnych bohaterów, jednak wyrazistość ich postaci, bolączki i rozterki, jakich doświadczają, każą skupić uwagę na każdym z osobna. I to nic, że za chwilę wchodzimy...

grubiańska książka
nieśmieszne opowiadania
szydzi z Polski

grubiańska książka
nieśmieszne opowiadania
szydzi z Polski

Forma opowiadania jest chrztem bojowym dla każdego prozaika. Lubię i cenię Tomasza Jastruna, więc napiszę tylko, że, moim zdaniem, opowiadania nie są jego najmocniejsza stroną. Niskie stany strefy średniej.

Forma opowiadania jest chrztem bojowym dla każdego prozaika. Lubię i cenię Tomasza Jastruna, więc napiszę tylko, że, moim zdaniem, opowiadania nie są jego najmocniejsza stroną. Niskie stany strefy średniej.

Podoba mi się większość tych opowiadań,zakończenia są super takie mocne niedopowiedzenie,aż chciałoby się zobaczyć rozwinięcie.

Podoba mi się większość tych opowiadań,zakończenia są super takie mocne niedopowiedzenie,aż chciałoby się zobaczyć rozwinięcie.

Świetna książka. Każde opowiadanie zmusza do przemyśleń, zastanowienia się nad sobą i otaczającym światem. Zwraca uwagę na wszystkie aspekty: te dobre i te złe. Żal, że nie mówi się dużo o tej książce, bo z pewnością na to zasługuję.

Świetna książka. Każde opowiadanie zmusza do przemyśleń, zastanowienia się nad sobą i otaczającym światem. Zwraca uwagę na wszystkie aspekty: te dobre i te złe. Żal, że nie mówi się dużo o tej książce, bo z pewnością na to zasługuję.

W sumie udany zbiór krótkich opowiadań, w większości ciekawszych od tych ze zbioru debiutanckiego. Czytane jedno po drugim nieco nużą z powodu sporej monotematyczności.

W sumie udany zbiór krótkich opowiadań, w większości ciekawszych od tych ze zbioru debiutanckiego. Czytane jedno po drugim nieco nużą z powodu sporej monotematyczności.

Krótkie przyjemne do czytania opowiadania, mimo że ich tematyka nie zawsze była radosna. Ze względu na długość opowiadań, szybko i łatwo się je czyta.

Krótkie przyjemne do czytania opowiadania, mimo że ich tematyka nie zawsze była radosna. Ze względu na długość opowiadań, szybko i łatwo się je czyta.