Przeważnie czytam thrillery, ale dla odmiany wzięłam się za obyczajówkę. jak dla mnie bardzo rozwleczona i mimo tajemnic męczyłam ją

Przeważnie czytam thrillery, ale dla odmiany wzięłam się za obyczajówkę. jak dla mnie bardzo rozwleczona i mimo tajemnic męczyłam ją

Zupełnie nie rozumiem siebie, dlaczego dopiero teraz sięgnęłam po książki Pani Agnieszki Janiszewskiej. Cudownie czytało mi się " Urok późnego lata". I chociaż nie polubiłam Adrianny nie przeszkadzało mi to w odbiorze. Rodzinne tajemnice, nieporozumienia i małe wojenki mają to do siebie, że kiedyś przychodzi czas aby ujrzały światło dzienne. Tak jest i tym razem. Przeszłość się o siebie upomni. Czy po wielu latach uda się rodzinie zakopać topór wojenny? Czytajcie sami. Ja, co mi się praktycznie nie zdarza, natychmiast sięgam po drugi tom z cyklu. Wciągnęły mnie losy taj rodziny. A autorka na dokładkę pisze wspaniałe wstawki historyczne.

Zupełnie nie rozumiem siebie, dlaczego dopiero teraz sięgnęłam po książki Pani Agnieszki Janiszewskiej. Cudownie czytało mi się " Urok późnego lata". I chociaż nie polubiłam Adrianny nie przeszkadzało mi to w odbiorze. Rodzinne tajemnice, nieporozumienia i małe wojenki mają to do siebie, że kiedyś przychodzi czas aby ujrzały światło dzienne. Tak jest i tym razem. Przeszłość...

Lubię historie rodzinne z tajemnicą w tle.
Książka jednak trochę rozwleczona.

Lubię historie rodzinne z tajemnicą w tle.
Książka jednak trochę rozwleczona.

Warszawa. Świetna powieść o skomplikowanych ludzkich losach. Mądra i wciągająca. Podobał mi się też wątek związany z przeszłością bohaterów.

Warszawa. Świetna powieść o skomplikowanych ludzkich losach. Mądra i wciągająca. Podobał mi się też wątek związany z przeszłością bohaterów.

Początkowo sporo dłużyzn ale z każdą stroną dalej coraz bardziej wciągała i wciągała...

Początkowo sporo dłużyzn ale z każdą stroną dalej coraz bardziej wciągała i wciągała...

To nie jest moje pierwsze spotkanie z książką Agnieszki Janiszewskiej. Poprzednie,.dwie pozycje mnie zdecydowanie zachwyciły. Teraz było podobnie,.ale schemat powieści jest bardzo podobny. Skomplikowane losy i ludzkie zawiłości. Jest miłość, zdrada i rodzina - relacje rodzinne, małżeńskie i rodzicielskie a w tle pytanie - ile można poświęcić dla drugiego człowieka. Książkę zdecydowanie polecam 🙂

To nie jest moje pierwsze spotkanie z książką Agnieszki Janiszewskiej. Poprzednie,.dwie pozycje mnie zdecydowanie zachwyciły. Teraz było podobnie,.ale schemat powieści jest bardzo podobny. Skomplikowane losy i ludzkie zawiłości. Jest miłość, zdrada i rodzina - relacje rodzinne, małżeńskie i rodzicielskie a w tle pytanie - ile można poświęcić dla drugiego człowieka. Książkę...

Zachwycałam się w tej książce lekkim i barwnym językiem Pani Agnieszki Janiszewskiej. Spodobała mi się zastosowana przez Autorkę narracja, dzięki której odnosimy wrażenie, że zamiast czytać kolejną lekturę, siedzimy w wygodnym fotelu z kubkiem chłodnej już herbaty, o której zapomnieliśmy, słuchając z pełnym zaangażowaniem i szczerym zainteresowaniem wspomnień starszej kobiety, Adrianny.

Pisarka poprowadziła ciekawą fabułę utrzymaną w nostalgicznym i melancholijnym. Opowiada historię poszczególnych postaci, która układa się w piękną i porywającą opowieść wielopokoleniowej rodziny, w której wiele spraw zostało zapomnianych lub starannie usuniętych w kąt.

W moim odczuciu, powieść ta jest dobrą lekturą na parę jesiennych wieczorów, chociaż nie wciąga od razu. Potrzebuje czasu, aby się rozkręcić, ale kiedy już to robi - ciekawi, trzyma w napięciu, odsłaniając powoli i stopniowo, kolejne rodzinne tajemnice.

Smaku całej książce dodaje wiedza historyczna jaką Pani Agnieszka dzieli się z Czytelnikiem pomiędzy opowieściami o urokliwych miejscach oraz o zwykłych postaciach z sąsiedztwa, jakimi są przede wszystkim kobiety.

Polecam "Urok późnego lata" każdemu, kto lubi odkrywać sekrety rodzinne oraz zgłębiać dawne jej dzieje. To prawdziwa perła wśród literatury obyczajowej!

Zachwycałam się w tej książce lekkim i barwnym językiem Pani Agnieszki Janiszewskiej. Spodobała mi się zastosowana przez Autorkę narracja, dzięki której odnosimy wrażenie, że zamiast czytać kolejną lekturę, siedzimy w wygodnym fotelu z kubkiem chłodnej już herbaty, o której zapomnieliśmy, słuchając z pełnym zaangażowaniem i szczerym zainteresowaniem wspomnień starszej...

Książka bardzo długo się rozkręca. Ale jak już się rozkręci to zaczyna mocno wciągać. Szczególnie rozdziały, w których jedna z bohaterek – Adrianna - wspomina swe dzieciństwo (m.in. mroczny, zimny i nieprzyjazny dom, matkę melancholiczkę, despotycznego ojca, macochę, której nigdy nie zaakceptowała w boku ojca). Natomiast rozdziały opisujące aktualną sytuację rodziny Adrianny (na którą ogromny wpływ mają jakieś nieznane nam wydarzenia sprzed lat) wypadają już słabiej – nudzą i niewiele wartościowego wnoszą do fabuły. Ogólnie jednak książka jest całkiem dobra. Ciekawi, chwilami trzyma w napięciu, klimat dawnego dworskiego życia też został jako tako zaakcentowany. I najważniejsze, że cały czas czytaniu towarzyszy nam myśl, jaka to właściwie tajemnica zostaje tak skrzętnie przed nami skrywana. Bo od samego początku wiemy, że w historii rodziny Adrianny są jakieś sekrety i niedomówienia, które pokomplikowały jej relacje z najbliższymi. Autorka zaczyna je przed nami odkrywać, lecz robi to bardzo powoli i stopniowo. No i niestety, tom ten nie wyjaśnia nam wszystkiego. W zasadzie to nie daje on zbyt dużo konkretów, pozwala jedynie na snucie domysłów, co do powodów chłodnych relacji między Adrianną i jej córką. Ale czy nasze domysły są słuszne? Aby się tego dowiedzieć musimy sięgnąć po kolejną część sagi. Ja z pewnością to zrobię, gdyż zaciekawiła mnie historia Ady i jej najbliższych. Przyjemnie mi się ją czytało, nie tylko ze względu na wciągającą treść dotyczącą wspomnień bohaterki, ale także prosty język i lekki styl, które zostały tutaj zastosowane.

Polecam!

Książka bardzo długo się rozkręca. Ale jak już się rozkręci to zaczyna mocno wciągać. Szczególnie rozdziały, w których jedna z bohaterek – Adrianna - wspomina swe dzieciństwo (m.in. mroczny, zimny i nieprzyjazny dom, matkę melancholiczkę, despotycznego ojca, macochę, której nigdy nie zaakceptowała w boku ojca). Natomiast rozdziały opisujące aktualną sytuację rodziny...

Przyjemna rodzinna opowieść ,wspomnienia i ukrywane tajemnice sprzed lat .Bardzo lubię tego typu książki.

Przyjemna rodzinna opowieść ,wspomnienia i ukrywane tajemnice sprzed lat .Bardzo lubię tego typu książki.

polecam

polecam