Szkoła na wzgórzu

Determinacja i upór jednego człowieka może doprowadzić do odkrycia prawdy i ujawnić tajemnice skrywane przez lata. Tak można by w jednym zdaniu oddać motyw przewodni kryminału Sebastiana Imielskiego "Szkoła na wzgórzu", która sprawiła mi ogromną przyjemność czytania.

Sylwester Cichy po zerwaniu przez narzeczoną zaręczyn ucieka z rodzinnego Gdańska i zatrudnia się jako nauczyciel języka polskiego w niewielkim miasteczku Sławino na Kaszubach. Wynajmuje pokój w domku emerytowanej bibliotekarki Zofii Sawickiej. Pewnego dnia w niewyjaśnionych okolicznościach ginie jedna z jego uczennic klasy maturalnej - Alicja Maj, opracowująca kronikę szkoły. Policja po nieudolnym raczej przeprowadzeniu dochodzenia uznaje, że dziewczyna po prostu uciekła z rodzinnego domu. Zaciekawiony kroniką pisaną przez dziewczynę Sylwester trafia w jej notatkach na informację o zaginięciu przed niemal ćwierć wiekiem innej uczennicy tej szkoły - Magdy Kraśnik. Czy te dwa zaginięcia mają coś wspólnego ze sobą, czy przyczyniła się do nich ta sama osoba?
Wobec bierności policji Cichy próbuje zainteresować sprawą media; na jego apel odpowiada jedynie dziennikarz z lokalnej gdańskiej gazety - Karol Zawada, który jak się okazuje w przeszłości zajmował się zaginięciem Magdy Kraśnik. Obaj panowie, próbując zachowywać się jak rasowi detektywi, podejmują własne karkołomne śledztwo, którego prowadzenie ktoś za wszelką cenę próbuje udaremnić, dokonując ataków i napaści na Sylwestra Cichego.

Książka trzyma w napięciu, a konstrukcja fabuły nie pozwala łatwo wytypować sprawcy, choć wiele mogłoby wskazywać na dyrektora szkoły, ale czy faktycznie mógłby być on zdolny do morderstwa? Akcja zmienia się jak w kalejdoskopie, zaskakując czytelnika, co rusz ujawniając nowe fakty, przypuszczenia, podejrzenia, budząc wiele emocji i napięcia. Do ostatnich niemal stron czytelnik nie wie kto zabił Magdę, dlaczego zniknęła Alicja, kto za tym wszystkim stoi. Rozwiązanie tych tajemnic mnie przynajmniej zaskoczyło, bo żadna z osób faktycznie winnych nie znalazła się w gronie przeze mnie typowanych sprawców. Polecam, bo książka jest naprawdę bardzo dobrze, zgrabnie napisana i budzi zainteresowanie, a poza tym nie ma w niej przesadnej przemocy i wymyślnych zbrodni mrożących krew w żyłach.

Determinacja i upór jednego człowieka może doprowadzić do odkrycia prawdy i ujawnić tajemnice skrywane przez lata. Tak można by w jednym zdaniu oddać motyw przewodni kryminału Sebastiana Imielskiego "Szkoła na wzgórzu", która sprawiła mi ogromną przyjemność czytania.

Sylwester Cichy po zerwaniu przez narzeczoną zaręczyn ucieka z rodzinnego Gdańska i zatrudnia się jako...

Niezłe, ale bez szału. W podobnym klimacie, co Rana Chmielarza, ale wg mnie lepsze.

Niezłe, ale bez szału. W podobnym klimacie, co Rana Chmielarza, ale wg mnie lepsze.

Sylwester Cichy przyciąga same kłopoty, które oplatają go jak bluszcz. Po kolejnej serii niepowodzeń zawodowych i osobistych postanawia zmienić środowisko i przenosi się do Sławina. Przyjmuje posadę w Zespole Szkół i za cel stawia sobie nauczanie języka polskiego tak ambitnie, że uczniowie będą zachwyceni i poczują miłość do ojczystego języka. Podnajął pokój u pewnej miłej, starszej Pani, której jedynym dotychczasowym towarzyszem był kot. Niestety plany planami a rzeczywistość rzeczywistością. Szczególnie jak ktoś się urodził pod pechową gwiazdą tak jak nasz bohater. W szkole nie zbiera ochów i achów i jakby tego było mało wszedł w konflikt z synem samego starosty powiatu, dyrekcją szkoły a na dokładkę jedna z jego uczennic znika bez śladu.
Zaniepokojony losami dziewczyny i tym jak miejscowa policja bagatelizuje zniknięcie twierdząc, że to pewnie ucieczka z domu, postanawia sprawą zainteresować media. Kontaktuje się z nim dziennikarz z Gdańska Karol Zawada (a jakżeby! też po przejściach), który dzięki tej sprawie chce wrócić na pierwszy plan w redakcji. Panowie rozpoczynają prywatne śledztwo. W Sławinie nie wszystko jest takie piękne jak się wydaje na pierwszy rzut oka a jeden z uczniów znajduje czaszkę. Okazało się, że to kość dziewczyny, która zniknęła w tajemniczych okolicznościach wiele lat temu.

Jeśli ktoś szuka kryminału z mrocznym klimatem, ciężkiego kalibru, poruszającego trudną tematykę, bardzo zawiłą zagadką, wielopiętrową intrygą, z morzem krwi i dużą dawką przemocy, to niech od tej książki trzyma się z daleka. „Szkoła na wzgórzu” to leciutki kryminalik na poprawę nastroju. Aż się zdziwiłam, gdy się dowiedziałam, że Autor jest znany z opowiadań z gatunku fantastyki. A tu proszę! Udało mu się popełnić miłe czytadło z zagadką i ciekawymi bohaterami. Polecam na weekendowe odstresowanie w przyjemnym klimacie.

Sylwester Cichy przyciąga same kłopoty, które oplatają go jak bluszcz. Po kolejnej serii niepowodzeń zawodowych i osobistych postanawia zmienić środowisko i przenosi się do Sławina. Przyjmuje posadę w Zespole Szkół i za cel stawia sobie nauczanie języka polskiego tak ambitnie, że uczniowie będą zachwyceni i poczują miłość do ojczystego języka. Podnajął pokój u pewnej miłej,...

Książka z polecenia. Swoje przeleżała na półce, bo jakoś nie miałem serca do autora, którego nie znałem. Może dlatego zrobiła na mnie takie wrażenie. To po prostu świetnie skonstruowany kryminał. Bardzo dobrze się go czyta. Wątek małomiasteczkowy doskonale zarysowany, podobnie jak atmosfera szkoły. Wartka akcja, brak absurdów (choć gdzieniegdzie można się przyczepić) i bardzo dobry finał z furtką na kontynuację jako cykl. Polecam każdemu miłośnikowi kryminału, który nie oczekuje fontann krwi i przewalających się flaków.

Książka z polecenia. Swoje przeleżała na półce, bo jakoś nie miałem serca do autora, którego nie znałem. Może dlatego zrobiła na mnie takie wrażenie. To po prostu świetnie skonstruowany kryminał. Bardzo dobrze się go czyta. Wątek małomiasteczkowy doskonale zarysowany, podobnie jak atmosfera szkoły. Wartka akcja, brak absurdów (choć gdzieniegdzie można się przyczepić) i...

Trafiłem przypadkiem na tę książkę. Nazwisko autora nic mi nie mówiło, ale zaryzykowałem. I tu duże zaskoczenie... UCZTA czytelnicza! Jeden ze wspanialszych kryminałów (thrillerów?), jakie przeczytałem. Po lekturze zacząłem wertować strony internetowe w poszukiwaniu jakichś innych pozycji tego autora, ale niestety nie znalazłem. Szkoda. W każdym razie duża przyjemność z czytania. Jednym tchem od deski do deski... No, trochę przesadziłem...;-)

Trafiłem przypadkiem na tę książkę. Nazwisko autora nic mi nie mówiło, ale zaryzykowałem. I tu duże zaskoczenie... UCZTA czytelnicza! Jeden ze wspanialszych kryminałów (thrillerów?), jakie przeczytałem. Po lekturze zacząłem wertować strony internetowe w poszukiwaniu jakichś innych pozycji tego autora, ale niestety nie znalazłem. Szkoda. W każdym razie duża przyjemność z...

Należy zacząć od tego, że ta powieść jest normalna.
W czasach gdy próbujący się wyróżnić autorzy serwują znudzonym czytelnikom coraz dziwniejsze historie, pełne bezsensownej brutalności i absurdalnych rozwiązań, człowiek czuje się wspaniale czytając zwykłą dobrą książkę.

Konstrukcja powieści jest stosunkowo prosta. Dostajemy kilka tajemniczych wątków - co się stało z zaginioną uczennicą? Co tę sprawę łączy z zaginięciem sprzed lat? Dlaczego zniknął ojciec głównego bohatera? I co ukrywają pracownicy szkoły?
Zakończenie jest zaskakujące, ale nie nieprawdopodobne. Całą sprawę udaje się rozwiązać (oczywiście) dzięki głównemu bohaterowi, który po drodze wyjaśnia także kilka innych zagadek.
Sylwester, bo tak mu na imię, uciekł na wieś od problemów. Nie jest człowiekiem wszechmocnym, tylko porzuconym przed ślubem mężczyzną; nauczycielem z odrobiną powołania. Czasem robi coś głupio bohaterskiego bo tak trzeba, a czasem zapomina o swoich ambicjach i gnuśnieje. To bardzo "ludzki" bohater, z którym łatwo się utożsamić, a co za tym idzie - polubić.

Ogólnie książka jest bardzo dobra, chyba nic mnie w niej nie zirytowało, poza równoważnikami zdań w rozpoczęciu i tandetną okładką jak dla romansidła z kiosku. Nie jest jednak jakimś nadzwyczajnym, niezapomnianym dziełem. Określiłabym ją raczej jako typowy kryminał, w którym brak pościgów, wybuchów i rozbrajania bomb, mających zniszczyć całą ludzkość, ale w zamian dostajemy ludzi. Takich z krwi i kości.

Należy zacząć od tego, że ta powieść jest normalna.
W czasach gdy próbujący się wyróżnić autorzy serwują znudzonym czytelnikom coraz dziwniejsze historie, pełne bezsensownej brutalności i absurdalnych rozwiązań, człowiek czuje się wspaniale czytając zwykłą dobrą książkę.

Konstrukcja powieści jest stosunkowo prosta. Dostajemy kilka tajemniczych wątków - co się stało z...

Bardzo sympatycznie napisana książka.
Tak, właśnie sympatycznie.
Może trochę trąci "młodzieżówką", ale nie odbiera to przyjemności z lektury.
Dominująca nad mieściną szkoła a w niej mroczne tajemnice.
Bohater - opowiadacz jest taki zwyczajny. Ot, polonista trafiający na diament, który znika. Początkowe zaniepokojenie szybko przeradza się w "prawdziwe" śledztwo prowadzone z pomocą tabloidowego dziennikarza.
Sylwester jest momentami rozbrajająco naiwny, fabuła czasami fiksuje, zakończenie odrobinę karkołomne a mimo to odczuwam satysfakcję z przeczytania powieści Imielskiego.

Na słoneczne(?) wiosenne dni to fajna rozrywka.

Bardzo sympatycznie napisana książka.
Tak, właśnie sympatycznie.
Może trochę trąci "młodzieżówką", ale nie odbiera to przyjemności z lektury.
Dominująca nad mieściną szkoła a w niej mroczne tajemnice.
Bohater - opowiadacz jest taki zwyczajny. Ot, polonista trafiający na diament, który znika. Początkowe zaniepokojenie szybko przeradza się w "prawdziwe" śledztwo prowadzone z...

Cała historia klimatem przypomina serial Belfer i jak nic po pewnych zmianach, powinna zostać sfilmowania, jako III seria. Owe zmiany wymusza fakt, że scenarzyści I części zaczerpnęli sporo szczegółów z tej powieści, jednak sama zagadka kryminalna jest inna.

Nieznany autor, nieznane wydawnictwo, a tu taka perełka :) Ciekawa zagadka, fajni bohaterowie, dobre dialogi i na pewno nierozczarowujące zakończenie.

Jeśli ta, naprawdę bardzo dobra książka, zajęła dopiero II miejsce w konkursie na powieść kryminalną, to kto wygrał???? Na pewno to sprawdzę:)

Cała historia klimatem przypomina serial Belfer i jak nic po pewnych zmianach, powinna zostać sfilmowania, jako III seria. Owe zmiany wymusza fakt, że scenarzyści I części zaczerpnęli sporo szczegółów z tej powieści, jednak sama zagadka kryminalna jest inna.

Nieznany autor, nieznane wydawnictwo, a tu taka perełka :) Ciekawa zagadka, fajni bohaterowie, dobre dialogi i na...

Trafiłam na nią przypadkowo, bo kiedyś wyczytałam w internecie, że twórcy pierwszej serii "Belfra" otarli się o plagiat (tak, tak) i padł tytuł tej książki. Książka trafiła na konkurs literacki w 2014 roku i zdobyła 2. miejsce. Scenariusz 1. serii "Belfra" powstał później.

Szczerze? Po przeczytaniu "Szkoły na wzgórzu" nie mam wątliwości, że "podobieństwa" nie są jedynie dziełem przypadku. Wierzę w przypadki, ale nie takie i nie w takiej kumulacji.
Nauczyciel polonista z Gdańska (w serialu - z Warszawy) przyjeżdża na prowincję - Kaszuby (Mazury) z powodów osobistych. Wynajmuje pokój u przyjaznej, starszej kobiety i zaczyna pracę w szkole. Pojawia się konflikt z uczniem - synem miejscowego bogacza-cwaniaka. Zaczyna się kumplować u historykiem (w serialu - wuefistą). Ginie zdolna dziewczyna-uczennica szkoły. Nauczyciel rozpoczyna prywatne śledztwo przy pomocy sponiewieranego przez życie dziennikarza. Czym głębiej kopie tym bardziej ryzykuje swoim życiem.

Brzmi znajomo?

Na szczęście dalej akcja nie wygląda już jak kopiuj-wklej. Dzięki temu jest element zaskoczenia.

Na miejscu Imielskiego jednak nie zostawiłabym tej sprawy. Prawa autorskie, pomysł był jego. Zwłaszcza biorąc pod uwagę skalę oglądalności "Belfra" w porównaniu z niszowym wydaniem książki. Scenarzyści mogli chociaż w czołówce serialu umieścić tytuł jego książki jako pomysł, inspirację, itp.

Sama książka jest debiutem autora i dla mnie naprawdę świetnym!
Nie jest oczywiście idealna, ale napisana dobrym, rozbudowanym językiem, świetni bohaterowie, oddana atmosfera miasteczka, ale także ciekawe nawiązania do lat 80-tych i życia wtedy. A poza tym, co ważne w kryminale, thrillerze, wciąga bardzo, aż chce się szybko wiedzieć co dalej.
Rozwiązanie zagadki może nie do końca mnie usatysfakcjonowało, ale nie można mieć wszystkiego.

Zastanawia mnie dlaczego Szkoła na wzgórzu- Imielskiego i np. Cokolwiek uczyniliście - PM Nowaka, przeszły zupełnie bez echa, choć osobiście uważam, że nie ustępują niczym książkom najlepszych twórców np. skandynawskim czy brytyjskim, a marne kryminaliki Katarzyny Bondy czy Remigiusza Mroza rozchodzą się w ogromnych nakładach i ludzie się nimi zaczytują.
Marketing, rozumiem, ale mimo wszystko to ogromna szkoda, że świetne książki o podobnej tematyce są zupełnie niewidzialne.

Stąd moja długa opinia tutaj - może dzięki temu przynajmniej jedna osoba więcej przeczyta te dwa polskie kryminały/thrillery, bo na pewno zasługują na to bardziej niż top sellery o może i pięknych okładkach, ale z mizerią w środku.

Trafiłam na nią przypadkowo, bo kiedyś wyczytałam w internecie, że twórcy pierwszej serii "Belfra" otarli się o plagiat (tak, tak) i padł tytuł tej książki. Książka trafiła na konkurs literacki w 2014 roku i zdobyła 2. miejsce. Scenariusz 1. serii "Belfra" powstał później.

Szczerze? Po przeczytaniu "Szkoły na wzgórzu" nie mam wątliwości, że "podobieństwa" nie są jedynie...

Znakomity kryminał, bardzo dobrze wymyślony i napisany, zaskakująco wręcz podobny fabularnie do popularnego ale PÓŹNIEJSZEGO serialu "Belfer". Z jednej strony wątpię, czy scenarzyści Belfra mieli okazję poznać niszową książkę Imielskiego, z drugiej podobieństwa są tak duże, że aż momentami zaczynam wątpić w czystość intencji....

Do niewielkiego kaszubskiego miasteczka przybywa, chcąc zaleczyć rany po rozpadzie narzeczeństwa, nowy nauczyciel polskiego. Zwraca on uwagę na szczególnie zdolną nastolatkę, ta jednak wkrótce znika bez wieści. Okazuje się, że dziewczyna prowadziła badania dotyczące historii miejscowego liceum. Przed laty w szkole doszło do podobnego zdarzenia - tragicznego zaginięcia uczennicy. Tajemnica nie została wyjaśniona do dziś.

Nauczyciel rozpoczyna prywatne śledztwo, w którym pomaga mu dziennikarz z pomorskiego tabloidu, niegdyś zajmujący się tą sprawą. Podejrzenia obu mężczyzn zaczynają krążyć coraz bardziej wokół obecnego dyrektora liceum, przy okazji lokalnego polityka. Mężczyzna ukrywa różne tajemnice, od dawna okazuje zainteresowanie młodymi dziewczętami, ma również pozamałżeński romans. Atmosfera gęstnieje, gdy nauczyciel zaczyna otrzymywać ostrzeżenia, później zaś dokonywane są zamachy na jego życie.

Wszystko w "Szkole Na Wzgórzu" jest udane i wysokiej jakości. Dobrze wymyślona i umiejętnie prowadzona intryga, zajmujący bohaterowie, narastający suspens w końcu udany, całkiem zaskakujący finał rodem z dobrych włoskich gialli. Na dodatek Imielski dysponuje świetnym warsztatem - książkę bardzo dobrze się czyta. A to uderzające wręcz podobieństwo do serialu ? Hm, Nie mnie osądzać twórców "Belfra". Ostatecznie to fakt, że "Szkoła Na Wzgórzu" jest dość niszowa, a obie linie fabularne, mimo tożsamego punktu wyjścia (nauczyciel po przejściach, prowincjonalna szkoła, zaginięcie uczennicy) zmierzają ostatecznie w nieco innych kierunkach. No a przede wszystkim na początku było "Miasteczko Twin Peaks"...

W każdym razie tak fani "Twin Peaks" jak i "Belfra", a także inni czytelnicy zainteresowani po prostu dobrą rozrywką kryminalną będą po lekturze "Szkoły Na Wzgórzu" bardzo zadowoleni - szczerze polecam.

Znakomity kryminał, bardzo dobrze wymyślony i napisany, zaskakująco wręcz podobny fabularnie do popularnego ale PÓŹNIEJSZEGO serialu "Belfer". Z jednej strony wątpię, czy scenarzyści Belfra mieli okazję poznać niszową książkę Imielskiego, z drugiej podobieństwa są tak duże, że aż momentami zaczynam wątpić w czystość intencji....

Do niewielkiego kaszubskiego miasteczka...