.

.

Uwielbiam styl autorki i jej poczucie humoru. Czyta się szybko i przyjemnie :)

Uwielbiam styl autorki i jej poczucie humoru. Czyta się szybko i przyjemnie :)

Moje pierwsze spotkanie z twórczością p.Guzowskiej. Początkowo bardzo spodobał mi się pomysł wprowadzenia czytelnika do świata Simony Brenner - samą główną bohaterkę też polubiłam, ale nie przekonało mnie rozwiązanie zagadki. Akcja goni akcję, trup ściele się gęsto, jest niby ciekawie, ale czegoś mi zabrakło w zakończeniu.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością p.Guzowskiej. Początkowo bardzo spodobał mi się pomysł wprowadzenia czytelnika do świata Simony Brenner - samą główną bohaterkę też polubiłam, ale nie przekonało mnie rozwiązanie zagadki. Akcja goni akcję, trup ściele się gęsto, jest niby ciekawie, ale czegoś mi zabrakło w zakończeniu.

Lekka, niezobowiązująca lektura na lato. Autorka ma sprawne pióro i akcja toczy się szybko, zwroty są nieoczekiwane, a przemieszczanie bohaterów błyskawiczne. Równie wydajnie przewraca się strony czytając. Taki sobie thriller z elementami humorystycznymi. Trochę mnie tylko irytowała ta narracja w 1 osobie, bo "podsłuchiwanie" myśli bohaterki nieuchronnie doprowadziło do konstatacji, że geniuszem to ona nie jest.

Lekka, niezobowiązująca lektura na lato. Autorka ma sprawne pióro i akcja toczy się szybko, zwroty są nieoczekiwane, a przemieszczanie bohaterów błyskawiczne. Równie wydajnie przewraca się strony czytając. Taki sobie thriller z elementami humorystycznymi. Trochę mnie tylko irytowała ta narracja w 1 osobie, bo "podsłuchiwanie" myśli bohaterki nieuchronnie doprowadziło do...

Bardzo przeciętna. Luźna, na wakacje może być. Fabuła mi się nie kleiła. Za dużo, za szybko. Raczej nie przeczytam kolejnych części.

Bardzo przeciętna. Luźna, na wakacje może być. Fabuła mi się nie kleiła. Za dużo, za szybko. Raczej nie przeczytam kolejnych części.

"Reguła nr 1" Marty Guzowskiej to moja pierwsza książka tej autorki i jak się kolejny raz okazało, warto sięgać po pisarzy, z którymi nie miało się wcześniej do czynienia.
Główna bohaterka to bardzo dobra archeolożka i znana w środowisku doktor. Jest też nieuchwytną złodziejką starożytnej biżuterii. Zawsze postępuje według ustalonych przez siebie reguł, a kiedy je naciąga nie wychodzi jej to na dobre.
Ma za zadanie odnaleźć legendarne złote runo. Co przytrafi jej się po drodze? Komu może zaufać?
Czemu giną ludzie? Przede wszystkim czy złote runo w ogóle istnieje? Czy uda jej się osiągnąć zamierzony cel?
Ja już znam odpowiedzi na te pytania. Teraz czas na Was . Polecam. Dla mnie 8.

"Reguła nr 1" Marty Guzowskiej to moja pierwsza książka tej autorki i jak się kolejny raz okazało, warto sięgać po pisarzy, z którymi nie miało się wcześniej do czynienia.
Główna bohaterka to bardzo dobra archeolożka i znana w środowisku doktor. Jest też nieuchwytną złodziejką starożytnej biżuterii. Zawsze postępuje według ustalonych przez siebie reguł, a kiedy je naciąga...

Reguła nr 1 przedstawia niezwykłą podróż i przygodę Simony Brenner w poszukiwaniu mitycznego skarbu., który podobno nie istnieje. Bohaterka zostaje, chcąc nie chcąc, wmanewrowana w tajemniczą misję. Jako że jest znanym archeologiem, musi sama znaleźć wskazówki, które doprowadzą ją i nie tylko do odnalezienia prawdy na temat tego niezwykłego przedmiotu. Po drodze przydarzają sie niezbyt przyjemne sytuacje, przez które Simone odkrywa prawdę o swojej przeszłości. Czy uda się odnaleźć skarb? Co jeszcze musi się przydarzyć, aby przejrzała na oczy, kto jest prawdziwym zleceniodawcą? I do czego jest zdolny?

Brawurowo i dynamicznie opisane przygody głównej bohaterki a także jej rozterki powodują, że nie można się oderwać od tej książki. Autorka tak opisała niezwykle wydarzenia, że czytelnik czuje się tak, jakby sam w nich uczestniczył oraz przeżył . Ja czułam się mocno zmęczona tak jak bohaterka.
Ciekawostki historyczne w powieści są bardzo w przystępny sposób opisane i nie dominują nad główną fabułą.

Podczas czytania miałam wrażenie, jakbym czytała przygody Indiany Jones' a w spódnicy.
Bo jest tu historia, przygoda, sensacja oraz źli bohaterowie czyli wszystko to co zawierał film Spielberga. Czy tylko to jest moje odczucie?

Jak dla mnie dobra pozycja na spokojny wypoczynek.
zaczytanapodrozniczka.blogspot.com

Reguła nr 1 przedstawia niezwykłą podróż i przygodę Simony Brenner w poszukiwaniu mitycznego skarbu., który podobno nie istnieje. Bohaterka zostaje, chcąc nie chcąc, wmanewrowana w tajemniczą misję. Jako że jest znanym archeologiem, musi sama znaleźć wskazówki, które doprowadzą ją i nie tylko do odnalezienia prawdy na temat tego niezwykłego przedmiotu. Po drodze...

Plus za sam pomysł na fabułę, ale w zasadzie reszta zupełnie do mnie nie przemawia. Irytująca narracja, opisy i prowadzenie akcji, do tego odrealnione decyzje głównej bohaterki, dają mieszankę, która dla mnie była po prostu kiepska. Książka raczej dla fanów gatunku typu: biegniemy z miejsca na miejsce, w którym okazuje się, że biegniemy dalej. Nie polecam.

Plus za sam pomysł na fabułę, ale w zasadzie reszta zupełnie do mnie nie przemawia. Irytująca narracja, opisy i prowadzenie akcji, do tego odrealnione decyzje głównej bohaterki, dają mieszankę, która dla mnie była po prostu kiepska. Książka raczej dla fanów gatunku typu: biegniemy z miejsca na miejsce, w którym okazuje się, że biegniemy dalej. Nie polecam.

Kolejne przygody archeolożko - złodziejki Simony.
Tym razem gra warta świeczki - Złote Runo...
Czy jest legendą? Czy tak jak w każdej legendzie jest ziarno prawdy?
Niestety tym razem Simona traci więcej niż mogłaby przypuszczać...
Na plus szybka akcja , tak jak w pierwszej części...

Kolejne przygody archeolożko - złodziejki Simony.
Tym razem gra warta świeczki - Złote Runo...
Czy jest legendą? Czy tak jak w każdej legendzie jest ziarno prawdy?
Niestety tym razem Simona traci więcej niż mogłaby przypuszczać...
Na plus szybka akcja , tak jak w pierwszej części...

To moje pierwsze spotkanie z książką tej autorki, nawiasem mówiąc chyba niezbyt udane. Nie jestem fanką mitologii, ale sporo podróżuję. (no, może nie w czasie pandemii ). Za mną min wiele wyjazdów w rejony Turcji i Grecji.. To kraje, od wieków nie pałające miłością do siebie, i choć będące blisko siebie, to jakże inne. I jakże bogate w spuściznę historyczną, kulturalną, architektoniczną itd. Bogactwo na wielu płaszczyznach zostało na kartach tej książki sprowadzone do jednego mitu o złotym runie, i jednego miejsca w Turcji. To trochę tak, jakby cały folklor turecki sprowadzić do kwiecistych szarawarów o których autorka tak często wspomina. Turcja to nie tylko Hatussa, a mitologia grecka to nie tylko złote runo. Jestem zawiedziona. Temat, który mógł być rozbudowany do wymiarów wieżowca został skutecznie spłaszczony do parterowego baraku. Proszę wybaczyć mi tę metaforę. Mam po prostu wrażenie, jakby autorka korzystała z niezwykle ubogich źródeł podczas pisania. I ta prostacka akcja, z cyklu jeden ucieka a drugi go goni.. Opisy na poziomie szkolnym, najważniejsze kto co na sobie ma, lub miał . Cóż. To nie Dan Brown. I z pewnością nie będę tracić czasu na kolejne spotkanie z autorką.

To moje pierwsze spotkanie z książką tej autorki, nawiasem mówiąc chyba niezbyt udane. Nie jestem fanką mitologii, ale sporo podróżuję. (no, może nie w czasie pandemii ). Za mną min wiele wyjazdów w rejony Turcji i Grecji.. To kraje, od wieków nie pałające miłością do siebie, i choć będące blisko siebie, to jakże inne. I jakże bogate w spuściznę historyczną, ...