Reguła nr 1

To moje pierwsze spotkanie z książką tej autorki, nawiasem mówiąc chyba niezbyt udane. Nie jestem fanką mitologii, ale sporo podróżuję. (no, może nie w czasie pandemii ). Za mną min wiele wyjazdów w rejony Turcji i Grecji.. To kraje, od wieków nie pałające miłością do siebie, i choć będące blisko siebie, to jakże inne. I jakże bogate w spuściznę historyczną, kulturalną, architektoniczną itd. Bogactwo na wielu płaszczyznach zostało na kartach tej książki sprowadzone do jednego mitu o złotym runie, i jednego miejsca w Turcji. To trochę tak, jakby cały folklor turecki sprowadzić do kwiecistych szarawarów o których autorka tak często wspomina. Turcja to nie tylko Hatussa, a mitologia grecka to nie tylko złote runo. Jestem zawiedziona. Temat, który mógł być rozbudowany do wymiarów wieżowca został skutecznie spłaszczony do parterowego baraku. Proszę wybaczyć mi tę metaforę. Mam po prostu wrażenie, jakby autorka korzystała z niezwykle ubogich źródeł podczas pisania. I ta prostacka akcja, z cyklu jeden ucieka a drugi go goni.. Opisy na poziomie szkolnym, najważniejsze kto co na sobie ma, lub miał . Cóż. To nie Dan Brown. I z pewnością nie będę tracić czasu na kolejne spotkanie z autorką.

To moje pierwsze spotkanie z książką tej autorki, nawiasem mówiąc chyba niezbyt udane. Nie jestem fanką mitologii, ale sporo podróżuję. (no, może nie w czasie pandemii ). Za mną min wiele wyjazdów w rejony Turcji i Grecji.. To kraje, od wieków nie pałające miłością do siebie, i choć będące blisko siebie, to jakże inne. I jakże bogate w spuściznę historyczną, ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niespodziewałam się tak trzymającej w napięciu historii,wartkiej akcji nie nudziłam się ani przez moment i jeszcze ta okładka 😊 piękna bardzo przyciąga moja uwagę mam ochotę czytać inne książki autorki polecam

Niespodziewałam się tak trzymającej w napięciu historii,wartkiej akcji nie nudziłam się ani przez moment i jeszcze ta okładka 😊 piękna bardzo przyciąga moja uwagę mam ochotę czytać inne książki autorki polecam

Pokaż mimo to

Odkrywanie tajemnic ciekawiło ludzkość od wieków. Nie dziwi więc popularność filmów z motywami archeologicznymi, jak choćby te o Indianie Jones. Archeologia, artefakty i wykopaliska pojawiają się także w literaturze, czego przykładem jest, coraz bardziej rozpoznawana, nasza rodzima autorka – Marta Guzowska – twórczyni postaci wybitnego, ekscentrycznego Maria Ybla, bohatera, jak dotąd, czterech powieści autorki.

„Reguła nr 1” to kontynuacja „Chciwości” i zarazem nowa seria autorki o Simonie Brenner – doskonałej archeolog i jednocześnie świetnej złodziejce cennych zabytków. Tym razem główna bohaterka wikła się w poszukiwania mitycznego złotego runa.

Głównym plusem „Reguły numer 1” jest dynamiczność akcji – zaginięcia, morderstwa, ucieczki. Trzeba przyznać, że przy tej powieści nie można się nudzić, do czego przyczynia się również ciekawy pomysł fabularny – poszukiwania mitycznego złotego runa wraz z przytoczeniem mitu o Argonautach i wplecenie go w fabułę. Co do samej Simony Brenner – niestety nie jest ona bohaterką, którą da się polubić, a przynajmniej mi się to nie udało. Wzmaga to również fakt braku szczególnego przejęcia się zaginięciami tudzież zgonami osób, z jej otoczenia. Simona szybko przechodzi nad tymi zdarzeniami do porządku dziennego i gna w pogoni za złotym runem.

Tym razem autorka częściowo zmienia scenerię. O ile wiele jej książek rozgrywa się w upalnym klimacie Grecji/Turcji, którego mogą mieć dość stali czytelnicy autorki, o tyle w „Regule nr 1” wędrujemy z bohaterką do Rosji, by dopiero później przenieść się w gorącą atmosferę Grecji i Turcji. Taka częściowa zmiana miejsca rozgrywania się wydarzeń wprowadza nieco różnorodności.

Zakończenie nie wywołało u mnie efektu wow, choć osoby, która okazała się stać za wszystkimi zaginięciami i morderstwami nie obstawiałam – nieszczególnie mi do tego pasowała.

Do tej pory przeczytałam wszystkie powieści autorki dla dorosłego czytelnika (seria z Mariem Yblem – „Ofiara Polikseny”, „Głowa Niobe”, „Wszyscy ludzie przez cały czas”, „Czarne światło”, seria z Simoną Brenner – „Chciwość”, „Reguła nr 1”, a poza tym: „Ślepy archeolog”, „Rok szczura” i „Raj”). Nie wszystkie przypadły mi do gustu (najsłabszy był, moim zdaniem, „Rok szczura”), jednak „Regułę nr 1” muszę zaliczyć do tych bardziej udanych.

Jako niezobowiązująca rozrywka sprawdzi się idealnie, tym bardziej, że nie potrzeba znajomości poprzedniej części serii, by się odnaleźć w fabule.

Odkrywanie tajemnic ciekawiło ludzkość od wieków. Nie dziwi więc popularność filmów z motywami archeologicznymi, jak choćby te o Indianie Jones. Archeologia, artefakty i wykopaliska pojawiają się także w literaturze, czego przykładem jest, coraz bardziej rozpoznawana, nasza rodzima autorka – Marta Guzowska – twórczyni postaci wybitnego, ekscentrycznego Maria Ybla, bohatera,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z twórczością Pani Guzowskiej spotkałam się już w Zabójczym Pocisku, i wiedziałam że przy tej książce nie będę się nudzić. Jest to książka z cyklu z Simoną Brenner, ja aktualnie mam tom drugi, niestety nie przeczytałam pierwszego. To co podobało mi się w Regule nr 1, to dynamiczna akcja, powieść została fajnie napisana i szybko się czyta. Zawsze wciągały mnie kryminały archeologiczne i każdy miłośnik rządny przygód, będzie z niej zadowolony, mnóstwo starożytnych zagadek i tajemnica złotego runa. Czy ono, na prawdę istnieje czy to tylko mit ?

Z twórczością Pani Guzowskiej spotkałam się już w Zabójczym Pocisku, i wiedziałam że przy tej książce nie będę się nudzić. Jest to książka z cyklu z Simoną Brenner, ja aktualnie mam tom drugi, niestety nie przeczytałam pierwszego. To co podobało mi się w Regule nr 1, to dynamiczna akcja, powieść została fajnie napisana i szybko się czyta. Zawsze wciągały mnie kryminały...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu "Chciwości" miałam mały niedosyt, ale w tej części autorka zaspokoiła mój apetyt i nie zawiodła moich oczekiwań. Simona jak zwykle ma niezwykłe przygody i akcja zawsze rozkręca się w najmniej oczekiwanym momencie.

Po przeczytaniu "Chciwości" miałam mały niedosyt, ale w tej części autorka zaspokoiła mój apetyt i nie zawiodła moich oczekiwań. Simona jak zwykle ma niezwykłe przygody i akcja zawsze rozkręca się w najmniej oczekiwanym momencie.

Pokaż mimo to

Ciekawa, dobrze się czytało

Ciekawa, dobrze się czytało

Pokaż mimo to

Przygody Simony nawet ciekawe, choć nie obyło się bez kilku potknięć (jak choćby wspomniane już w poniższych komentarzach komórki). Ale język autorki, czerstwe żarty i spoufalanie się z czytelnikiem na co drugiej stronie kompletnie do mnie nie przemawiają. A że narracja pierwszoosobowa, siłą rzeczy nie polubiłam bohaterki. Pozostałych postaci też zresztą nie, bo zwyczajnie niczego nie można się o nich dowiedzieć, poz tym, jak się nazywają. A szkoda, bo sama historia momentami wciągająca.

Przygody Simony nawet ciekawe, choć nie obyło się bez kilku potknięć (jak choćby wspomniane już w poniższych komentarzach komórki). Ale język autorki, czerstwe żarty i spoufalanie się z czytelnikiem na co drugiej stronie kompletnie do mnie nie przemawiają. A że narracja pierwszoosobowa, siłą rzeczy nie polubiłam bohaterki. Pozostałych postaci też zresztą nie, bo zwyczajnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna część przygód archeolożki z wybujałym ego. Dr Brenner ma swoje zasady chyba tylko po to by je łamać przy każdej okazji. Zwłaszcza gdy stanie obok kolejnego kochanka. Nie przepadam za narracją w pierwszej osobie a tu poraz kolejny mamy jeszcze próbę interakcji z czytelnikiem. Tego już zupełnie nie lubię. Czy wszystkie książki Pani Guzowskiej prowadzone są w takiej narracji?

Kolejna część przygód archeolożki z wybujałym ego. Dr Brenner ma swoje zasady chyba tylko po to by je łamać przy każdej okazji. Zwłaszcza gdy stanie obok kolejnego kochanka. Nie przepadam za narracją w pierwszej osobie a tu poraz kolejny mamy jeszcze próbę interakcji z czytelnikiem. Tego już zupełnie nie lubię. Czy wszystkie książki Pani Guzowskiej prowadzone są w takiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest to pierwsza książka Marty Guzowskiej w mojej biblioteczce - myślę, że nie ostatnia. Na pewno żałuję, że nie przeczytałam najpierw Chciwości - I tomu, w którym główną bohaterką jest doktor Simona. Wartka akcja, w której bohaterowie na czele z Simoną, szukają złotego runa. Świetnie czytało się fragmenty akcji, co prawda pojawia się dużo historii starożytności, ale narracja I osobowa jest tak poprowadzona, że bohaterka przypomina co jakiś czas mit, zalezności między wątkami, opowiada i tłumaczy, jaki zrobi następny ruch. Świetny motyw z drugim fachem Simony :) Książkę z pewnością mogę polecić.

Jest to pierwsza książka Marty Guzowskiej w mojej biblioteczce - myślę, że nie ostatnia. Na pewno żałuję, że nie przeczytałam najpierw Chciwości - I tomu, w którym główną bohaterką jest doktor Simona. Wartka akcja, w której bohaterowie na czele z Simoną, szukają złotego runa. Świetnie czytało się fragmenty akcji, co prawda pojawia się dużo historii starożytności, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Jestem archeolożką i złodziejką” – zaczyna się ciekawie i … przez jakiś czas tak jest.
Niestety później Indiana Jones w spódnicy traci na wartości.
W poszukiwaniu – tym razem – mitycznego Złotego Runa kieruje się oprócz swojej wiedzy i doświadczenia powtarzanymi na każdym kroku regułami. Regułami które na stronach parzystych powtarza aż do znudzenia a na nieparzystych permanentnie łamie. I nie dotyczy to tylko tytułowej Reguły numer 1 czyli NIKOMU NIE UFAJ.

Książkę czyta się szybko ale czy wciąga ? Trudne pytanie.
Łatwość czytania i sprzyjający temu język powieści to wielki plus.
Wstawki historyczne odnośnie miejsc gdzie przenosi się akcja, częste nawiązywanie do mitów są pomysłowo wplecione i nie nurzące. Drugi plus i ostatni niestety.
Ciekawe pomysły przeplatają się z absurdalnymi rozwiązaniami w tej sensacyjno – podróżniczej lekturze. Przez co całość jednak wypada przeciętnie nawet kiedy staramy się czytać „z przymrużeniem oka”

Na chwilę obecną nie jestem zainteresowany dalszymi przygodami Simone Brenner, jak również poszerzenia swojej wiedzy na Jej temat przez przeczytanie pierwszej części przygód.

„Jestem archeolożką i złodziejką” – zaczyna się ciekawie i … przez jakiś czas tak jest.
Niestety później Indiana Jones w spódnicy traci na wartości.
W poszukiwaniu – tym razem – mitycznego Złotego Runa kieruje się oprócz swojej wiedzy i doświadczenia powtarzanymi na każdym kroku regułami. Regułami które na stronach parzystych powtarza aż do znudzenia a na nieparzystych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to