Thirianna jest zdecydowanie lepiej napisana niż Korlandril (skończona maruda). Jej początkowe rozterki powoli i sukcesywnie zamieniają się w coś o wiele większego i ważniejszego niż ona sama.

Wspaniałe opisy wszystkiego, co jest zbudowane z wraithbone'a (widmokości? nie wiem, jakie jest polskie tłumaczenie i czy w ogóle istnieje). W twórczości Thorpe'a zawsze zachwyca mnie, jak wspaniale ten człowiek odnajduje się w scenach batalistycznych (te ciągną się tu naprawdę przez dłuuuugie strony).

Jestem rozdarta, bo na poziomie samej opowieści podobała mi się bardziej, niż "Path of the Warrior", natomiast nie miała tego niesamowitego wymiaru mitologicznego, jaki miała poprzednia część. Niemniej jednak uważam, że warto. Skein (po polsku byłby to chyba "motek", co zupełnie nie oddaje tego, czym skein jest) to coś wspaniałego.

Thirianna jest zdecydowanie lepiej napisana niż Korlandril (skończona maruda). Jej początkowe rozterki powoli i sukcesywnie zamieniają się w coś o wiele większego i ważniejszego niż ona sama.

Wspaniałe opisy wszystkiego, co jest zbudowane z wraithbone'a (widmokości? nie wiem, jakie jest polskie tłumaczenie i czy w ogóle istnieje). W twórczości Thorpe'a zawsze zachwyca...