"To nie jest koszmarny sen w jakiejś wyimaginowanej formie. To rzeczywistość, wyłaniająca się z każdego zaułka, parszywej, marginalnej codzienności."

Utwór, który wywołuje emocje: zdziwienia, niedowierzania, niekiedy zniesmaczenia, wkurzenia, irytacji, jak też momentami smutku i refleksji. Czasem jednak autorowi nie zależy na pozytywnych wrażeniach czytelnika. Niekiedy to on stawia siebie na piedestale, niczym mówca wygłaszający przemowę. A wy stoicie i słuchacie, nie mogąc mu odpowiedzieć ani przedstawić swojego punktu widzenia. W tym przypadku autor ma do powiedzenia wiele. A my go usłusznie posłuchajmy, nie otwierając ust. Widocznie tego mu potrzeba.

Noszczyk zabiera nas do parku, pokazując różne rzeczy, sytuacje i osoby. I w tych okolicznościach prowadzi monolog o brutalności życia, o tym co złe, gdy mogłobyć dobre i o relacjach damsko-męskich, skazanych na potępienie. Świat, w którym wrażliwość jest uważana za słabość. Liczy się pokaz siły, prymitywnych zapędów i prostactwa, które wygrywa w starciu z romantycznym podejściem do rzeczywistości.

"Albo nabieramy z dalekiego źródła wodę mądrości, charakteru, opanowania, albo udajemy się na skróty w kierunku doliny, by zaspokoić powierzchowne potrzeby banałów, zabawnej gry emocji, bezmyślnej szamotaniny kaprysów".

Czytając to opowiadanie, zahaczamy o prozę poetycką, naznaczoną egzaltowanym brzmieniem i powagą. Język jest patetyczny, wręcz melodyjny, co z jednej strony przejaskrawia napisaną treść, a z drugiej czyta się z przyjemnością, choć i zaskoczeniem. Gdzie na tej ziemi czas na piękne słowa? Ale cóż, wzniosłymi, malowniczymi słowami można opowiadać też o brudach życia. Niesprawiedliwość, brak zasad, upadek moralny i etyczny, gonitwa za zwierzęcym popędem. I tyrada o głupocie, próżności, banalności mężczyzn i kobiet.

Przy czym dla kobiet autor przewidział specjalne smaczki. Czytając o kobietach wiadomo, poczułam oburzenie, bo pod wytwornym językiem słychać było coraz nowsze bluzganie. Wywnioskowałam, że wiele przeszedł, odczuł odrzucenie miłosne i zamiast magii uczuć otrzymał cierpienie i ból. To może go tłumaczyć, ale... tutaj włącza się moje zdenerwowanie i brak możliwości dyskusji. Przecież nie wszystkie kobiety takie są, człowiek człowiekowi nierówny. Tak, pragnę bronić nas, płeć żeńską przed tym osobnikiem, którego repertuar zdaje się nie mieć końca. Staram się zdystansować jednak, bo przecież potrafię spojrzeć obiektywnie (lub też staram się) i wtedy widzę kilka małych prawd, choć tego nie chcę. Ale też widzę zwykły nietakt i krzyk niedojrzałego chłopca, który nie otrzymał tego, czego chciał. "Zakodowałyście sobie, że wy jesteście najistotniejszą częścią wszystkich spraw, aspektów. To wam muszą się kłaniać wszyscy, o was muszą rozmawiać nawet w klasztornych celach! Gloryfikować was?! Jesteście pępkiem wyimaginowanego przez siebie spaczonego mniemania. Dalej. Jesteście obłudnymi zdradziecko, upośledzonymi formalistkami (...)"

Zadaje sobie pytanie, czy polecam tę pozycję. Z jednej strony pragnę rzucić tę książkę w diabły, bo co to w ogóle ma być, a z drugiej... coś w sobie ma, tak bardzo prawdziwego, że aż prowadzącego do buntu, bo przecież jak to, gdzie szacunek, zrozumienie, gdzie dobro i sens, gdzie te nasze bajkowe ideały?

"To nie jest koszmarny sen w jakiejś wyimaginowanej formie. To rzeczywistość, wyłaniająca się z każdego zaułka, parszywej, marginalnej codzienności."

Utwór, który wywołuje emocje: zdziwienia, niedowierzania, niekiedy zniesmaczenia, wkurzenia, irytacji, jak też momentami smutku i refleksji. Czasem jednak autorowi nie zależy na pozytywnych wrażeniach czytelnika. Niekiedy to...

Ciekawa książka o refleksjach dorosłego mężczyzny na temat okresu dojrzewania. Dojrzewanie to ma wymiar przede wszystkim moralny ale w książce nie ma moralizatorstwa a dość autobiograficzne opisy zdarzeń i ich zwymiarowanie w relacji bohatera do ludzi i rzeczy, które inne mają znaczenie dla osoby wchodzącej w życie i tej już po inicjacji tego naszego świata.

Ciekawa książka o refleksjach dorosłego mężczyzny na temat okresu dojrzewania. Dojrzewanie to ma wymiar przede wszystkim moralny ale w książce nie ma moralizatorstwa a dość autobiograficzne opisy zdarzeń i ich zwymiarowanie w relacji bohatera do ludzi i rzeczy, które inne mają znaczenie dla osoby wchodzącej w życie i tej już po inicjacji tego naszego świata.

Książka opowiada o procesie ewolucji umysłu oraz emocji na skutek zderzenia się z absurdalnie wulgarnym środowiskiem, w które przypadkowo wkroczył główny bohater. Z każdą chwilą zagłębiania się on w agresywne otoczenie, zmienia się i dokonuje przerażającego, bulwersującego odkrycia.
Fabuła jest spójna i ściśle ukierunkowana na konkretne aspekty. Oprócz relacji międzyludzkich, problemu uczucia, jest jeszcze świadomość własnej egzystencji w brutalnym świecie.
To wszystko składa się na makabryczne wnioski i opisy dramatycznych scen. Czytelnicy, którzy szukają mocnej literatury nie zawiodą się, natomiast pozostali dla których bezpośrednia i wulgarna czasem szata literacka jest problemem, mogą nie zgadzać się z poglądami prezentowanymi przez autora. Jednakże całość jest dostatecznie wyważona, klarowna i dokładnie wyjaśnia poglądy opisywane w treści utworu.

Książka opowiada o procesie ewolucji umysłu oraz emocji na skutek zderzenia się z absurdalnie wulgarnym środowiskiem, w które przypadkowo wkroczył główny bohater. Z każdą chwilą zagłębiania się on w agresywne otoczenie, zmienia się i dokonuje przerażającego, bulwersującego odkrycia.
Fabuła jest spójna i ściśle ukierunkowana na konkretne aspekty. Oprócz relacji...

Iluminacja Wojciecha Noszczyka jest interesującym osiągnięciem prozatorskim. Autor sięga do tradycji kulturowo-literackiej z przełomu dziewiętnastego i dwudziestego wieku, ciekawie dialogując z nurtem dekadenckim – czytelnikowi w akcie lektury od razu nasuwają się na myśl skojarzenia ze stylem młodego Stanisława Przybyszewskiego. Są to związki nie tylko na poziomie stylistycznym i formalnym, lecz także tematycznym – Wojciech Noszczyk nie boi się bowiem kontrowersji i brawurowo wręcz sięga po wątek mizoginistyczny. W obrębie zainteresowań głównego bohatera fragmentu prozatorskiego leżą relacje damsko-męskie i to ich ukazaniu organizator tekstu podporządkowuje całą fabułę – czy raczej parafabułę – tak komponując poszczególne elementy, by uwypuklały one założoną tezę. W efekcie tekst tworzy barwną mozaikę różnych rejestrów językowych, stylów, gatunków, a nawet rodzajów literackich. Owo bogactwo – swoisty synkretyzm – cechujące Iluminację Wojciecha Noszczyka to świadectwo wirtuozerii autora, który z ogromną świadomością artystyczną panuje nad swoim dziełem.

Iluminacja Wojciecha Noszczyka jest interesującym osiągnięciem prozatorskim. Autor sięga do tradycji kulturowo-literackiej z przełomu dziewiętnastego i dwudziestego wieku, ciekawie dialogując z nurtem dekadenckim – czytelnikowi w akcie lektury od razu nasuwają się na myśl skojarzenia ze stylem młodego Stanisława Przybyszewskiego. Są to związki nie tylko na poziomie...

Jest to książka, która pokazuje jak wiele skomplikowanych procesów musi przejść młody umysł, aby w pełni wykształtować swoje poglądy i zapatrywania.
A to wszystko na przykładzie dwudziestoparolatka i spaceru po parku, który pobudził umysł głównego bohatera do budowy szkieletu moralnego i wyciągania wniosków.
Poznanie historii chłopaka jest niezwykłym przeżyciem, zwłaszcza, kiedy czytelnik zostanie uświadomiony, iż historia oparta jest na prawdziwych, niekiedy brutalnych i wstrząsających, przeżyciach autora.
Serdecznie polecam.

Jest to książka, która pokazuje jak wiele skomplikowanych procesów musi przejść młody umysł, aby w pełni wykształtować swoje poglądy i zapatrywania.
A to wszystko na przykładzie dwudziestoparolatka i spaceru po parku, który pobudził umysł głównego bohatera do budowy szkieletu moralnego i wyciągania wniosków.
Poznanie historii chłopaka jest niezwykłym przeżyciem,...

Nieczęsto spotyka się utwór literacki, który w tak bogaty i momentami krnąbrny sposób przedstawia świat emocji oraz myśli. Jednym z takich właśnie utworów jest „Iluminacja wieku młodością zroszonego" autorstwa W. Noszczyka. Już sam tytuł budzi wiele pytań i jednocześnie zastanawia. Czym jest i czego dotyczy?
Jest to opowiadanie liryczne (mieszanka styli literackich, połączenie wiersza i prozy w jednym wydaniu),które w swojej przejrzystej kompozycji zawiera interesującą dawkę metafor, aluzji oraz osobistych przemyśleń autora. Historia przedstawiona w tym utworze ukazuje relacje damsko-męskie w brutalnym, naturalistycznym środowisku, ale nie tylko. Oprócz tego jest ona również filozoficznym rozważaniem na tematy miłości, piękna, wartości.
Czytając go, można odnieść wrażenie, że rozmawia się z samym autorem. W trakcie tej „rozmowy", poprzez różnorodną symbolikę, dowiadujemy się interesujących prawd o samych sobie, o osobistych sukcesach i porażkach, wyzwaniach, pragnieniach. To niejako spojrzenie wstecz na życie widziane oczami poety, filozofa, zwyczajnego widza. Spojrzenie takie może być proste i bezpośrednie, lecz także dwuznaczne i wyuzdane. Takim właśnie wzrokiem autor przelatuje przez cały utwór, komentując, oskarżając, relacjonując wyłaniające się z toku fabuły alegoryczne obrazy oraz epizody.
Książka jest trudna w odbiorze, ale zaskakująca i bardzo błyskotliwa. Niektórzy Czytelnicy mogą czuć niesmak i odrazę w stosunku do groteskowych momentów jednakże doskonale trafiają one w sens literackiego i emocjonalnego przekazu, który wyłania się z każdą przeczytaną stroną. Wulgaryzm literacki obecny w pewnych fragmentach idealnie stopniuje atmosferę i podkreśla grę emocji rozgrywaną w tym opowiadaniu.
Podsumowując, jest to utwór, który w nietypowy sposób przedstawia ponadczasowe prawdy i relacje międzyludzkie. Jest olbrzymią metaforą brutalnego życia widzianą oczami młodego mężczyzny z nadziejami na własną przyszłość.
Oryginalna i nietypowa pozycja literacka dla wszystkich, których nie odstrasza szata językowa do ukazania prawd i błyskotliwych poglądów.

Nieczęsto spotyka się utwór literacki, który w tak bogaty i momentami krnąbrny sposób przedstawia świat emocji oraz myśli. Jednym z takich właśnie utworów jest „Iluminacja wieku młodością zroszonego" autorstwa W. Noszczyka. Już sam tytuł budzi wiele pytań i jednocześnie zastanawia. Czym jest i czego dotyczy?
Jest to opowiadanie liryczne (mieszanka styli literackich,...