Bieg do gwiazd

Książka bardzo fajna wzruszająca, można znaleźć w niej pełno refleksji i przemyśleń. Polecam dla każdego tą książkę, warto przeczytać.

Książka bardzo fajna wzruszająca, można znaleźć w niej pełno refleksji i przemyśleń. Polecam dla każdego tą książkę, warto przeczytać.

Pokaż mimo to

Niesamowita książka! Wzruszająca... Tak bardzo mi bliska. Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, ale chyba o to właśnie autorce chodziło. Polecam przeczytać wszystkim, nie tylko tym, którzy zmagają się z cukrzycą i depresją.

Niesamowita książka! Wzruszająca... Tak bardzo mi bliska. Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, ale chyba o to właśnie autorce chodziło. Polecam przeczytać wszystkim, nie tylko tym, którzy zmagają się z cukrzycą i depresją.

Pokaż mimo to

Nie potrafię ocenić tej książki, dotyka tematyki która jest mi naprawdę bliska.
Książka ok, czyta się dość przyjemnie, ale jeżeli miała ona przybliżyć tematykę cukrzycy, niestety autorka choć sama choruje, do wielu aspektów tej choroby podeszła dość trywialnie.
I jeśli diabetycy cierpiący na depresję tak bardzo przejmują się swoją chorobą (pomija fakt posiadania pompy insulinowej, której miesiętrzne utrzymanie, tzn. osprzet potrzebny aby jej działanie było skuteczne, jest dość kosztowne), to muszą być najlepiej wyrównanymi cukrzykami, a niestety śmiem wątpić...
Książkę jak najbardziej polecam ale nie koniecznie jaką źródło (źródełko) informacji o cukrzycy.

Nie potrafię ocenić tej książki, dotyka tematyki która jest mi naprawdę bliska.
Książka ok, czyta się dość przyjemnie, ale jeżeli miała ona przybliżyć tematykę cukrzycy, niestety autorka choć sama choruje, do wielu aspektów tej choroby podeszła dość trywialnie.
I jeśli diabetycy cierpiący na depresję tak bardzo przejmują się swoją chorobą (pomija fakt posiadania pompy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka zrobiła na mnie naprawdę dobre wrażenie. Przyznam, że gdy brałam ją z półki nie spodziewałam się takiej historii. Dzięki tej pozycji wiem o wiele więcej o cukrzycy i depresji, a przecież kto by pomyślał, że zwykła książka może nam pomóc zrozumieć takie osoby jak główna bohaterka Ada, czyli osoby z tymi chorobami. W paru momentach miałam łzy w oczach i byłam pod wrażeniem talentu oraz pomysłu autorki. Czuję, że jeszcze wrócę do tego dzieła.
Szczerze polecam!

Książka zrobiła na mnie naprawdę dobre wrażenie. Przyznam, że gdy brałam ją z półki nie spodziewałam się takiej historii. Dzięki tej pozycji wiem o wiele więcej o cukrzycy i depresji, a przecież kto by pomyślał, że zwykła książka może nam pomóc zrozumieć takie osoby jak główna bohaterka Ada, czyli osoby z tymi chorobami. W paru momentach miałam łzy w oczach i byłam pod...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ada jest nastolatką, której świat wali się w jednej chwili. Za sprawą listu od babci stawia sobie trzydzieści dni normalnego życia, dzięki któremu ma zdecydować - żyć czy nie żyć? Czy dziewczyna podejmie właściwą decyzję? Czy osoby napotkane na swojej drodze pomogą jej w tym? 


 Ada to dziewczyna chorująca na cukrzyce, która z dnia na dzień daje jej się we znaki. Dziewczyna nie potrafi sobie z tym poradzić, co doprowadza ją do wielokrotnych prób samobójczych. Nie ma wsparcia w swojej najbliższej rodzinie, lecz z czasem znajduje je w znajomych ze szkoły. 


 Według mnie powyższa historia ukazuje trudności życiowe z jakimi borykają się osoby chore. Jak widać nie mają oni łatwo, co nieraz doprowadza ich do depresji. 


Moim zdaniem autorka idealnie ukazała problem większości osób i jego skutki. Dobrze ukazane są tutaj uczynik i przemyślenia bohaterki. Powyższa opowieść jest pełna skrajnych emocji, które odczuwane są do samego końca. 

Jak dla mnie po tą książkę powinien sięgnąć każdy, kto myśli, że życie z chorobą jest proste i zabawne, bo dzięki tej historii pozna jaki jest ich los. 



 Moja ocena: 9/10

Ada jest nastolatką, której świat wali się w jednej chwili. Za sprawą listu od babci stawia sobie trzydzieści dni normalnego życia, dzięki któremu ma zdecydować - żyć czy nie żyć? Czy dziewczyna podejmie właściwą decyzję? Czy osoby napotkane na swojej drodze pomogą jej w tym? 


 Ada to dziewczyna chorująca na cukrzyce, która z dnia na dzień daje jej się we znaki....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"W pokoju miałam wiele powieści. Każda z nich była moją prywatną przepustką do świata fantazji i wyobraźni, do jedynego świata, w którym czułam się bezpiecznie i spokojnie. Do jedynego miejsca, gdzie nie liczyło się to, kim jestem i co czuję. Tu nie istniało pojęcie życia i śmierci. Nie istniało pojęcie bólu i cierpienia. Na końcu każdej historii pojawiał się happy end."
Zapraszam na moją opinię
https://mojezycieitpblog.blogspot.com/2018/12/bieg-do-gwiazd.html

"W pokoju miałam wiele powieści. Każda z nich była moją prywatną przepustką do świata fantazji i wyobraźni, do jedynego świata, w którym czułam się bezpiecznie i spokojnie. Do jedynego miejsca, gdzie nie liczyło się to, kim jestem i co czuję. Tu nie istniało pojęcie życia i śmierci. Nie istniało pojęcie bólu i cierpienia. Na końcu każdej historii pojawiał się happy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dziękuję autorce oraz blogowi Zapatrzona w książki za możliwość wzięcia udziału w Book Tour. Książka smutna i skłaniająca do refleksji nad swoim życiem.

Dziękuję autorce oraz blogowi Zapatrzona w książki za możliwość wzięcia udziału w Book Tour. Książka smutna i skłaniająca do refleksji nad swoim życiem.

Pokaż mimo to

Na samym początku chcę podziękować zapatrzonawksiazki.pl za udział w BookTour. To była świetna przygoda :)

W ogóle zapomniałam o udziale w tym BookTour, więc gdy książka do mnie nadeszła byłam strasznie zaskoczona 😉 Ale tak to już jest gdyż czasami trwają one bardzo długo i po prostu się nie pamięta. Na początku bałam się trochę tej pozycji, gdyż porusza ona ważny temat, choroby jaką jest cukrzyca. Główna bohaterka Ada, zachorowała na nią w wieku 7 lat. Wskutek braku wsparcia u najbliższych popada w depresję i kilka razy próbowała odebrać sobie życie. W książce Ada w wieku 19 lat postanawia przez 30 dni postarać się być normalną nastolatką. Robi to na prośbę swojej zmarłej już babci która wyraziła taką wolę pisząc przed śmiercią do niej list. Czy Adzie się uda? Czy po 30 dniach znów będzie próbowała odebrać sobie życie? Książka mnie dość mocno poruszyła. Człowiek na codzień nie zdaje sobie sprawy ile muszą wycierpieć ludzie dotknięci nieuleczalną chorobą. Ile znaczy dla nich zwykła sympatia nie mówiąc tu o wsparciu najbliższych. Kibicowałam Adzie z całego serca przez całą książkę, jednak końcówka mnie rozwaliła bo zostawiła taką wielką niewiadomą, że mam ochotę na drugą część. Może autorka się zlituje i dopisze dalszą część historii. Cieszę się, że ta książka do mnie trafiła. Od czasu do czasu trzeba sobie przypominać co w życiu jest najważniejsze.

Na samym początku chcę podziękować zapatrzonawksiazki.pl za udział w BookTour. To była świetna przygoda :)

W ogóle zapomniałam o udziale w tym BookTour, więc gdy książka do mnie nadeszła byłam strasznie zaskoczona 😉 Ale tak to już jest gdyż czasami trwają one bardzo długo i po prostu się nie pamięta. Na początku bałam się trochę tej pozycji, gdyż porusza ona ważny temat,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Literatura dotycząca wszelkich chorób czy też schorzeń jest bardzo ważna. Trzeba jednak umieć dobrze pisać i przekazywać między wierszami wzruszających historii prawdy życiowe i wiedzę. Czy tak też było o tym razem?

Cukrzyca. Dla siedmioletniej Ady to jedno słowo brzmi jak wyrok. Jest tym bardziej załamana, bowiem z chorobą zostaje zupełnie sama. Rodzice wolą odwrócić się od niej i zachowywać się tak jakby nigdy jej nie widzieli na oczy. Jedynie babcia wspiera dziewczynkę i daje jej powód do życia. Lecz nie na wiele się on zdaje - Ada załamuje się tak bardzo, że popada w depresję. Kilka razy próbuje się zabić, jednak zawsze ktoś ją w porę odnajduje. Po jednej z takich prób wraca do domu, gdzie zaskakuje ją kolejna smutna wiadomość. Jej ukochana babcia zmarła, a dla niej zostawiła list z pewnym wyzwaniem. Czy sprawi on, że dziewczyna zapragnie na nowo żyć?

Zabierając się za lekturę miałam olbrzymie oczekiwania. Naczytałam się wielu recenzji, opinii, że ta książka jest świetna i że wyciska z oczu morze łez. Zaczęłam czytać i mocno się rozczarowałam. Powieść została napisana takim męczącym stylem, że miejscami naprawdę musiałam się zmuszać do czytania. W głowie mi się nie mieści, że można było z cukrzycy uczynić najgorszą rzecz na świecie, jaka może spotkać człowieka. Nie, to nie jest koniec świata! Najbliższa mojego serca osoba właśnie cierpi na te schorzenie, więc mam okazję obserwować jak wygląda jej życie, że się tak wyrażę od kuchni. Jakoś nie zauważam, żeby chciał się zabić czy popadał w jakieś mroczne myśli. Owszem, można sobie zadawać pytania typu "dlaczego właśnie ja?", ale na pewno z tą chorobą da się normalnie żyć, jeśli tylko się tego bardzo chce. Główna bohaterka była strasznie irytująca. Za wszystkie niepowodzenia obarczała swoją chorobę. Owszem, z drugiej strony nie dziwię się, że popadła w depresję, po prostu nie była zbyt silna by ze wszystkim się zmierzyć samej. Ale wszystko tutaj jest tak wyolbrzymione i przerysowane, że aż sprawia wrażenie mało życiowego. Rodziców Ady to już kompletnie nie rozumiałam. Jak w XXI wieku słysząc o cukrzycy, można po prostu odwrócić się i odejść. Udawać, że nigdy się nie miało córki, albo wręcz zarzucić jej prosto w oczy, że jest naszą porażką. Serio? Poza tym wszyscy bohaterowie, którzy tutaj się pojawiają nie mają życia usłanego różami i ciągle ich coś złego spotyka. Taniec na rurze, pamięć absolutna, utrata siostry, choroba weneryczna... Mogłabym tak wymieniać i wymieniać. Jest tego tak dużo, że ponownie czytelnik ma jedynie ochotę złapać się za głowę. Irytującym i dość rażącym błędem było również używanie co i rusz słowa "zakomendować" - przykro mi, dość łatwo zrozumieć o jakie słowo chodziło, w słowniku jednak jest jedynie to: "zakomenderować", czyli polecić coś komuś lub rozkazać. Mały błąd, którego poprawa z pewnością wiele czasu by nie zajęła, a jednak wkurzający. Plusem tej książki z pewnością jest okładka - minimalistyczna, ale jednak przyciągająca wzrok. Poza tym ciekawym pomysłem było umieszczenie na początku każdego rozdziału cytatów z różnych książek - widać było, że autorka trochę nad tym siedziała, a nie że dobierała je na chybił trafił, postarała się by pasowały do treści danego rozdziału. Na końcu książki czytelnik odnajdzie słowniczek z najważniejszymi pojęcia związanymi z cukrzycą - dzięki niemu można się dowiedzieć wielu przydatnych informacji na temat tej choroby. Przyznam się szczerze, że przez cały czas spodziewałam się jedynie jednego zakończenia, zaś autorka zrobiła psikusa i zastosowała niezły zwrot akcji. I szczerze mówiąc zachowanie Ady było jakieś takie dziwne i dość specyficzne. Na koniec powiem, że nie chcę swoją opinią nikogo urazić, wyraziłam jedynie własne zdanie, książka mnie zwyczajnie nie urzekła i spodziewałam się czegoś lepszego.

Literatura dotycząca wszelkich chorób czy też schorzeń jest bardzo ważna. Trzeba jednak umieć dobrze pisać i przekazywać między wierszami wzruszających historii prawdy życiowe i wiedzę. Czy tak też było o tym razem?

Cukrzyca. Dla siedmioletniej Ady to jedno słowo brzmi jak wyrok. Jest tym bardziej załamana, bowiem z chorobą zostaje zupełnie sama. Rodzice wolą odwrócić się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Poznajcie Adę. Ada od dzieciństwa choruje na cukrzycę. W efekcie tej choroby traci wsparcie rodziców, co dla młodego człowieka może kończyć się tylko w jeden sposób - ciężka depresja staje się jej wiernym towarzyszem, a wizyty w szpitalach psychiatrycznych po próbach samobójczych to jej codzienność.

Kiedy umiera jej ukochana babcia, cały jej świat traci sens. Jest tylko jeden list; list, który ma na celu odmianę jej spojrzenia na świat - ostatnią próbę na odnalezienie radości z życia.


Lektura początkowo jest przygnębiająca - ilu z nas lubi wątki depresyjne? Ja nie, ja jestem wieczną optymistką szukającą pozytywów w każdym aspekcie życia.

Z biegiem kart autorka serwuje nam zaskakujące zwroty akcji, co sprawia, że książka robi się.. naprawdę fajna!

Zakończenie - kolejne zaskoczenie, i chętnie poznałabym dalsze losy bohaterów tej opowieści.

Teoretycznie jest to literatura młodzieżowa, ale niesie w sobie ważne treści, które powinni znać wszyscy - a myślę tu o cukrzycy.


Cukrzyca jest obecnie nazywana pierwszą niezakaźną epidemią na świecie, szacuje się że na świecie żyje 387 milionów osób cierpiących na cukrzycę, z czego 179 milionów, czyli prawie połowa, pozostaje niezdiagnozowana. W Polsce jest około 3,5 miliona osób chorych na cukrzycę, z czego około 1/3 z tych osób – ponad 1milion – pozostaje niezdiagnozowanych. Oznacza to, że co jedenasta osoba w Polsce cierpi na cukrzycę. Choroba ta niesie za sobą ogrom zmian, jakie osoba chorująca musi wprowadzić w życie.


Z jednej strony rozumiem więc uczucia Ady - w tym trudnym momencie bliscy się od niej odsunęli. Nie mogę tego pojąć! Jakim trzeba być rodzicem, żeby w ten sposób porzucić swoje dziecko....

Poznajcie Adę. Ada od dzieciństwa choruje na cukrzycę. W efekcie tej choroby traci wsparcie rodziców, co dla młodego człowieka może kończyć się tylko w jeden sposób - ciężka depresja staje się jej wiernym towarzyszem, a wizyty w szpitalach psychiatrycznych po próbach samobójczych to jej codzienność.

Kiedy umiera jej ukochana babcia, cały jej świat traci sens. Jest tylko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to