Książka sama w sobie mnie nie porwała, oczekiwałam ciekawszego, bardziej zaskakującego rozwiązania akcji.
Bohaterowie byli trochę jednobarwni, negatywna postać od pierwszych stron była irytująca i stereotypowa.

Plusem jest poruszenie przyziemnych problemów nastolatków takiego jak bunt, braku zrozumienia, czy gnębienie ze strony rówieśników. Sposób pisania autora jest przyzwoity i w miarę szybko się ją czytało.

Książka sama w sobie mnie nie porwała, oczekiwałam ciekawszego, bardziej zaskakującego rozwiązania akcji.
Bohaterowie byli trochę jednobarwni, negatywna postać od pierwszych stron była irytująca i stereotypowa.

Plusem jest poruszenie przyziemnych problemów nastolatków takiego jak bunt, braku zrozumienia, czy gnębienie ze strony rówieśników. Sposób pisania autora jest...

Opis był zachęcający i ciekawy. Początek książki fatalny ze względu na bohaterów, którzy nie przypadli mi do gustu. Plusem jest relacja między wnuczką a babcią, ich wzajemna nić porozumienia. Ogólnie książka dopiero w ostatnich stronach zaczęła mi się jakoś podobać, szkoda że dopiero tak późno.
Książkę czytało mi się przyjemnie, ponieważ wystarczyły dwie godzinki, nie uważam że zmarnowałam ten czas, ale zdecydowanie mogłam lepiej go wykorzystać.

Opis był zachęcający i ciekawy. Początek książki fatalny ze względu na bohaterów, którzy nie przypadli mi do gustu. Plusem jest relacja między wnuczką a babcią, ich wzajemna nić porozumienia. Ogólnie książka dopiero w ostatnich stronach zaczęła mi się jakoś podobać, szkoda że dopiero tak późno.
Książkę czytało mi się przyjemnie, ponieważ wystarczyły dwie godzinki, nie...

Jest to wzruszająca opowieść o miłości wnuczki do babci. Choć choroba odbiera babci Zoe zdolność rozpoznawania bliskich to i tak dziewczyna zostaje przy niej aż do końca. Akcja toczyła się bardzo szybko i w pewnym momencie zdałam sobie sprawę że to już koniec książki. A szkoda. Miło się czytało ale jak wszystko ta powieść też musiała się kiedyś skończyć.

Jest to wzruszająca opowieść o miłości wnuczki do babci. Choć choroba odbiera babci Zoe zdolność rozpoznawania bliskich to i tak dziewczyna zostaje przy niej aż do końca. Akcja toczyła się bardzo szybko i w pewnym momencie zdałam sobie sprawę że to już koniec książki. A szkoda. Miło się czytało ale jak wszystko ta powieść też musiała się kiedyś skończyć.

Zabrałam się za nią dzisiaj i dzisiaj skończyłam. Cały dzień siedziałam i czytałam powieść, nie dla tego, że mnie wciągnęła, tylko siedząc sama, chora w domu nie miałam nic lepszego do roboty. Zawiodłam się. Nie wiem czego się spodziewałam, ale na pewno czegoś więcej. Zachęcił mnie interesujący opis. Jedyną interesującą kwestią jest sprawa stryja. Chociaż nigdy nie miałam bezpośredniej styczności z osobą chorującą na demencję, wydaje mi się, że zostało to dobrze oddane. Nie odradzę przeczytania, ale również nie polecę. Ja osobiście zbyt wiele z tej książki nie wyniosłam.

Zabrałam się za nią dzisiaj i dzisiaj skończyłam. Cały dzień siedziałam i czytałam powieść, nie dla tego, że mnie wciągnęła, tylko siedząc sama, chora w domu nie miałam nic lepszego do roboty. Zawiodłam się. Nie wiem czego się spodziewałam, ale na pewno czegoś więcej. Zachęcił mnie interesujący opis. Jedyną interesującą kwestią jest sprawa stryja. Chociaż nigdy nie miałam...

Czy tak dobra jak pokazuje to ta wysoka ocena książki? Wybitna nie jest, przeciętna - tak. Dlaczego tak nisko oceniam 'Powrót do domu'? Chyba dlatego, że wszelkie sprawy fizjologiczne opisane są zbyt bardzo, dla mnie to już przesada, a znieść w książkach mogę naprawdę wiele, według mnie, to zaczynało być nawet już obrzydliwe. Sama książka w sumie też nie powala na kolana. Myślałam, że fabuła będzie jakoś ciekawiej rozbudowana, ale wątek ucieczki z domu i prześladowania głównej bohaterki był jednak interesujący, tak samo jak poznanie Rydera czy sprawa wuja. W tej chwili, nie wiem, dlaczego w ogóle zdecydowałam się przeczytać tą historię, bo wydarzenia z babcią za bardzo mnie nie wciągnęły ani też nie zachwyciły, trochę też się przy nich już nudziłam.
Aczkolwiek, dobrze pokazane jest, jak zachowują się osoby starsze z chorobą Alzheimera oraz, jak czują się prześladowane nastolatki.

Jednak, czy książka jest tak dobra na jaką wygląda?

Czy tak dobra jak pokazuje to ta wysoka ocena książki? Wybitna nie jest, przeciętna - tak. Dlaczego tak nisko oceniam 'Powrót do domu'? Chyba dlatego, że wszelkie sprawy fizjologiczne opisane są zbyt bardzo, dla mnie to już przesada, a znieść w książkach mogę naprawdę wiele, według mnie, to zaczynało być nawet już obrzydliwe. Sama książka w sumie też nie powala na kolana....

Teoretycznie 'Powrót do domu' to książka dedykowana młodym czytelnikom. Jednak gwarantuję, że Ci starsi też odnajdą się w lekturze.
Fabuła jest prawdziwa. Nie jest przerysowana, takie rzeczy faktycznie zdarzają się w realnym życiu i zmaga się z nimi duża część społeczeństwa.
Pozycja wzbudza skrajne emocje. Jest trochę śmiechu, trochę gniewu, nie braknie łez wzruszenia. Myślę, że warto po nią sięgnąć.

Przyczepię się jednak do wzmianek o potliwości taty. Były one co najmniej niesmaczne, ale może to po prostu ja jestem nadwrażliwa. Wiem, że wspominane wady miały na celu pokazać, że nikt nie jest idealny i że bez względu na wszystko najważniejszą wartością jest rodzina i trzeba zawsze stać za nią murem.

Teoretycznie 'Powrót do domu' to książka dedykowana młodym czytelnikom. Jednak gwarantuję, że Ci starsi też odnajdą się w lekturze.
Fabuła jest prawdziwa. Nie jest przerysowana, takie rzeczy faktycznie zdarzają się w realnym życiu i zmaga się z nimi duża część społeczeństwa.
Pozycja wzbudza skrajne emocje. Jest trochę śmiechu, trochę gniewu, nie braknie łez wzruszenia....

Jestem pozytywnie zaskoczona.
Historia Zoe jest pełna gniewu, ale też nadziei na lepszą przyszłość.
Jej relacja z babcią jest zachwycająca i pełna miłości. Dzięki niej mogłam poczuć taką więź, jakiej sama nigdy nie miałam.

Polecam! 😀

Jestem pozytywnie zaskoczona.
Historia Zoe jest pełna gniewu, ale też nadziei na lepszą przyszłość.
Jej relacja z babcią jest zachwycająca i pełna miłości. Dzięki niej mogłam poczuć taką więź, jakiej sama nigdy nie miałam.

Polecam! 😀

Zoe to wrażliwa, spokojna dziewczyna, która jest ofiarą prześladowania. Najgorsze jest to, że agresorem jest jej kuzynka, która jest uważana za ideał. Czyli w mniemaniu innych nie była by zdolna do tak strasznego czynu jakim jest prześladowanie. Jednak Zoe nie jest jej jedyną ofiarą. Zoe najlepiej dogaduję się ze swoją ukochaną babcią. Jednak babcia zaczyna wykazywać objawy Alzheimera, przez co rodzice Zoe chcą przenieść babcię do domu opieki. Dziewczyna nie zgadza się z ich decyzją i postanawia uciec wraz z babcią. Podróż w którą wyruszą przyniesie wiele nieoczekiwanych zwrotów akcji, nowych przyjaciół i pomoże znaleźć odpowiedzi na pytania. Czy Zoe odnajdzie wujka? Czy uda jej się pomóc babci? I czy ktoś ją wreszcie zrozumie? Czy winni zostaną ukarani za swoje nikczemne czyny? Czy Zoe poradzi sobie ze stratą ukochanej osoby? Czy znajdzie nowych przyjaciół i czy dogada się z rodzicami? I co przyniosła jej przebyta podróż?

Zoe to wrażliwa, spokojna dziewczyna, która jest ofiarą prześladowania. Najgorsze jest to, że agresorem jest jej kuzynka, która jest uważana za ideał. Czyli w mniemaniu innych nie była by zdolna do tak strasznego czynu jakim jest prześladowanie. Jednak Zoe nie jest jej jedyną ofiarą. Zoe najlepiej dogaduję się ze swoją ukochaną babcią. Jednak babcia zaczyna wykazywać objawy...

Popłakałam się. Nie udało mi się powstrzymać łez, ta opowieść jest po prostu zbyt poruszająca i zbyt dobrze napisana, aby nie łapać za serce. Nastoletnia Zoe nie ma lekko. Mieszka w salonie fryzjerskim, jest prześladowana przez wredną kuzynkę, a jej jedyną przyjaciółką jest babcia, która zdradza objawy choroby Alzheimera. Z tego powodu rodzice nastolatki chcą oddać staruszkę do domu opieki. Trudno pogodzić się z utratą jedynej bliskiej osoby, prawda? Dlatego Zoe postanawia uratować swoją babcię przed utratą wolności, przy okazji odkopując rodzinny sekret.

Dalej: morderczynimarzen.blogspot.com/2018/11/powrot-do-domu-allan-stratton.html

Popłakałam się. Nie udało mi się powstrzymać łez, ta opowieść jest po prostu zbyt poruszająca i zbyt dobrze napisana, aby nie łapać za serce. Nastoletnia Zoe nie ma lekko. Mieszka w salonie fryzjerskim, jest prześladowana przez wredną kuzynkę, a jej jedyną przyjaciółką jest babcia, która zdradza objawy choroby Alzheimera. Z tego powodu rodzice nastolatki chcą oddać...

Historia dziewczyny i jej ukochanej babci. Poruszony zostaje problem starości i związanych z nią chorób, buntu wobec rodziców, nienawiści do rówieśników oraz szczerej, wielkiej miłości głównej bohaterki do jej babki.
Autor ukazuje czytelnikom zmagania nastoletniej Zoe nad opieką babci oraz to jak próbuje zyskać zaufanie rodziców. W książce widzimy również dwulicowość znajomych, w tym przypadku kuzynki Zoe – Madi – która uchodzi za cudowną dziewczynę z dobre domu, bardzo dobrze wychowaną. W rzeczywistości jest złośliwą, rozpieszczoną panienką, która mocno daje się we znaki naszej głównej bohaterce, mimo tego, że są spokrewnione.
W powieści znajdujemy również poruszenie tematu ucieczki z domu przez nastolatków oraz jakie niebezpieczeństwa mogą czyhać na niepełnoletnie osoby podejmujące takie decyzje.

Historia dziewczyny i jej ukochanej babci. Poruszony zostaje problem starości i związanych z nią chorób, buntu wobec rodziców, nienawiści do rówieśników oraz szczerej, wielkiej miłości głównej bohaterki do jej babki.
Autor ukazuje czytelnikom zmagania nastoletniej Zoe nad opieką babci oraz to jak próbuje zyskać zaufanie rodziców. W książce widzimy również dwulicowość...