"Niedopowiedziane" to zbiór licznych opowiadań, które wyszły spod pióra Jarosława Prusińskiego. Autor jest znany również z innych niezwykle ciekawych utworów, które zaliczają się do fantastyki. I muszę przyznać, że pisarzowi nie brakuje bogatej wyobraźni. "Niedopowiedziane", jak sam tytuł wskazuje, to nic innego jak fragmenty opowiadań zebrane w pewną całość. To co łączy te opowiadania to bez wątpienia klimat i atmosfera. Jednakże... jak wypada zatem całościowo zbiór opowiadań?

Opowiadania podzielone są tematycznie i każde z nich wprowadza czytelnika w odpowiedni klimat. Z jednej strony mamy do czynienia z opowiadaniami nieco erotycznymi a z drugiej odnoszącymi się do fantasy, science fiction ( przenoszenie się w czasie, odkrycia, wynalazki ). Język opowiadań jest niezwykle barwny a zarazem przystępny, gdyż nie ma tam zbędnych opisów czy zbędnych dygresji. Autor w umiejętny sposób buduje swoisty świat rządzący się własnymi prawami i tym samym przyciąga uwagę czytelnika. Niektóre z opowiadań dają szczególnie do myślenia, czyli do głębszej refleksji.

Jakie wrażenia po lekturze? Oczywiście pozytywne, gdyż zarówno świat przedstawiony jak i sami bohaterowie wydają się być bardzo ludzcy i nie są czarno - biali. Jednym z ciekawszych opowiadań był "Isztar", który dotyczył losów współczesnego mężczyzny i bogini miłości. To co również mnie zaciekawiło to fragment powieści "Zapomniani bogowie". Na uwagę zasługują również inne opowiadania o podtekstach erotycznych. Najwidoczniej autor czuje się bardzo dobrze w tematyce science fiction, gdyż jego opowiadania są bardzo plastyczne i różnorodne, nie ma w nich żadnej sztuczności czy schematyczności.

Czego zabrakło w tym zbiorze opowiadań? Opowiadania te mogły być bardziej rozbudowane ( opisy zachowań bohaterów ) a także nieco bardziej pogłębione psychologicznie.

Dla kogo zatem są przeznaczone zbiory opowiadań? Zapewne dla osób, które fascynują się nie tylko światem fantastycznym.

Cała opinia na stronie:
https://moichksiazekswiat.pl/niedopowiedziane

"Niedopowiedziane" to zbiór licznych opowiadań, które wyszły spod pióra Jarosława Prusińskiego. Autor jest znany również z innych niezwykle ciekawych utworów, które zaliczają się do fantastyki. I muszę przyznać, że pisarzowi nie brakuje bogatej wyobraźni. "Niedopowiedziane", jak sam tytuł wskazuje, to nic innego jak fragmenty opowiadań zebrane w pewną całość. To co łączy te...

------------
http://www.martawsrodksiazek.pl/index.php/2020/09/06/niedopowiedziane-jaroslaw-prusinski/
------------


Jak wiele można wyrazić samymi słowami? Co skryć pod wierzchnią warstwą pozornie mało znaczących zlepków słów? Kończyć rozpoczęte opowieści, czy może raczej pozostawić je niedopowiedziane? Żartem, płynnie czy też tworząc z emocji? Przecież nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jak każda z nich zostanie odebrana.


Niedopowiedziane opowieści, krótkie historie, których dalszy ciąg zdarzeń musisz przewidzieć sam. Brutalne, prawdziwe i odnajdujące drogę do wnętrza naszej duszy. Erotyzm, agresja i dominacja mężczyzny zawarta w większej części opowiadań, mini form i urywanych myśli przeplata się z miłością autora do fantastyki w wielu wydaniach. Krótkie i zwarte, choć momentami niedopowiedziane właśnie teksty stanowią pożywkę dla czytelnika, który rozpoczyna podróż poprzez wszystkie teksty. Nie wie czego się spodziewać, do czego zmierza każda z historii. To swoista zabawa formą i światami, jakie pozwala stworzyć nam wieloświat fantastyczny. Znajdą się tu elementy, które zaskoczą, rozproszą i wciągną czytającego w mnóstwo różnych miejsc i sytuacji.

Autor zadbał o różnorodność zarówno postaci, które pojawiają się na przestrzeni całej naszej czytelniczej podróży, jak i fabuł, każdego tekstu. Przeskoki w czasie, alternatywne rzeczywistości, podróże do odległych galaktyk. Każda inna, przesycona emocjami, zmuszająca do działania, spojenia się z tekstem, nawet w tak krótkiej, a więc czytelniczo niepewnej formie. W przypadku postaci liczą się cechy, którymi zostali naznaczeni. To ich wybory, błędy i pragnienia wciągają nas na ścieżkę losu, który poprzez nie wybrali.



Co prawdą, a co ułudą?


Każde kolejne spotkanie z twórczością autora urzeka mnie mocniej, inaczej, bardziej. Niedopowiedziane nie jest wyjątkiem. Niesiona ciekawością, niczym zaczarowana wczytywałam się w każdą historię, każdego bohatera. Tu codzienność splata się z tym, co niezwykłe, niewyobrażalne. Nie przewidzimy biegu wydarzeń, damy się mu zaskoczyć. Kilkanaście opowieści, które łączy jedno, język, jakim posługuje się autor. Jarosław Prusiński słowem działa na wyobraźnie, pozwala nam krok po kroku odnaleźć sens każdej ze spisanych przez siebie historii, które są niezwykle barwne, różnorodne i posiadają głębie, którą odkryjemy z przyjemnością.

Spisane ze smakiem i bez cenzury, jednych zachwycą, innych zaś oburzą. Wywołają emocje, których autor nie żałuje nawet w bardzo krótkiej formie. Nie wszystkie są idealne, nie każda z nich zapadnie w pamięć, jednak jako całość Niedopowiedziane stanowi ciekawą lekturę, od której nie można się oderwać. Mnie osobiście urzekło to, co spaja ten zbiór. Ostatnie opowiadanie, które pozostawia niedosyt, jest zapowiedzią czegoś większego, równocześnie będąc tylko jednym z kilkunastu tekstów.



Podsumowanie


Krótka forma tekstu może zachęcić czytelnika, wzmóc w nim chęć poznania dalszych losów czy stylu autora. Jarosław Prusiński potrafi do siebie przekonać nawet kilkoma zdaniami. Nie owija w bawełnę, szczerze i bez ogródek daje czytelnikowi wstęp do świata, który spaja to, co niedopowiedziane. Miłośnicy tej formy literackiej bez problemu odnajdą się w tym zbiorze opowiadań i pozwolą ponieść się emocjom. Jeśli lubisz realizm zmieszany z fantastyką, świetny styl podparty różnorodnością tekstów i niestraszne ci zbiory opowiadań, Niedopowiedziane to strzał w dziesiątkę.

------------
http://www.martawsrodksiazek.pl/index.php/2020/09/06/niedopowiedziane-jaroslaw-prusinski/
------------


Jak wiele można wyrazić samymi słowami? Co skryć pod wierzchnią warstwą pozornie mało znaczących zlepków słów? Kończyć rozpoczęte opowieści, czy może raczej pozostawić je niedopowiedziane? Żartem, płynnie czy też tworząc z emocji? Przecież nie jesteśmy w...

Z twórczością Jarosława Prusińskiego zetknęłam się już wcześniej, ponieważ miałam okazję przesłuchać jego minipowieść pt. „Szary mag” w formie audiobooka. O ile dobrze pamiętam, jechałam wówczas samochodem, a książka nie była wymagająca pod względem skupienia uwagi, więc czas i droga szybko mi upłynęły. A co znalazłam w zbiorze opowiadań pt. „Niedopowiedziane”?
Autor chyba dobrze się czuje w fantastyce, podczas gdy ja akurat średnio przepadam za tym gatunkiem, ale w podtytule widnieje informacja, że to nie tylko science fiction, więc pomyślałam, że może ryzyko się opłaci? W zbiorze znajduje się kilkanaście opowiadań, niektóre dość obszerne, inne w formie zwartych miniatur, bo „Misterium” to ledwie niepełna strona tekstu. Króluje fantastyka z domieszkami podtekstów erotycznych, widoczne są także zawodowe zainteresowania autora, a inżynierskie podejście ujawnia się niejednokrotnie w technologicznych nowinkach i progresywnych możliwościach (mowa jest nawet o Prawie Prusińskiego). Nie brak również pierwiastków historycznych, gdzie prasłowiańskie nuty przeplatają się ze starymi sumeryjskimi śladami. Wydaje się, że spośród futurystycznych wątków autor skoncentrował się głównie na kształtowaniu alternatywnych rzeczywistości, przenoszeniu się między wymiarami (sięga po pętle czasowe z analogiami do filmowego „Dnia świstaka”),podróżowaniu w przeszłość oraz wypadach do odległych części wszechświata. Jak widać, niemało tu zagadnień mogących wzbudzić żywe zainteresowanie czytelnika.
W zdecydowanej większości opowiadań Prusiński postawił w centrum historii mężczyznę. Większość stworzonych przez niego męskich postaci charakteryzuje brutalna siła fizyczna, agresywność i wojowniczość. Z kolei kobiety zwykle służą mężczyznom jako niewolnice, nałożnice lub nierządnice do rozładowywania seksualnych napięć. Dla odmiany w utworze „Ksaya” Prusiński przedstawił wprawdzie waleczne amazonki, a w „Inwazji” wyjątkowo zaakcentował inteligencję bohaterki, jednak i tu nie przeszedł obojętnie wobec jej niewieścich wdzięków. Pojawienie się na kartach opowiadań kobiety będzie konsekwentnie łączyło się z wyeksponowaniem jej cech natury seksualnej i podkreślało jej podrzędną rolę społeczną aż do poniżenia włącznie. Tym samym erotykę zdeterminował aspekt stricte cielesny z momentami ostrym męskim pożądaniem. Wersje światów obecne w wizji Prusińskiego opierają się więc przede wszystkim na przemocy i agresji, niewiele w nich natomiast finezyjnych możliwości intelektualnych bohaterów, chyba że czarodziejska magia miałaby stanowić ich namiastkę. To poniekąd potwierdzałoby słuszność teorii, którą formułuje główny bohater „Inwazji”, iż za podstawowe motory ludzkiej egzystencji uważa instynkt samozachowawczy i potrzebę zachowania gatunku.
Największe wrażenie wywarły na mnie fragmenty „Inwazji”, które wcale dla SF typowe nie są, a mianowicie urywki, w których narrator pozwala swojemu bohaterowi podzielić się z czytelnikami jego wspomnieniami z wojska czy przemyśleniami na temat religii, nabytej znieczulicy społecznej czy kłamstwa. Stanowiły apetyczny kąsek wśród przeważającej części dialogowej, która nawet jeśli żywa i potoczysta, to jednak nie oddawała wnętrza postaci. Ale może to cecha science fiction, które stawia na bogactwo fantastycznych zdarzeń, magicznych umiejętności, niezwykłych „cudów-wianków”, pozostawiając człowieka z jego światem wewnętrznym, rozterkami, odczuwaniem i emocjami nieco na uboczu. Podobne prawidłowości zauważyłam, jeśli chodzi o konstrukcję przyczynowo-skutkową, zwłaszcza w opowiadaniu „Ksaya”, gdzie poszczególnym scenom jakby brakowało lepiszcza celowościowego.
„Niedopowiedziane” Jarosława Prusińskiego to opowiadania kreatywnie różnorodne i spójne w koncepcji tematycznej, co uważam za główne atuty zbioru. Do plusów...
Całość recenzji tu: https://czytamduszkiem.blogspot.com/2020/09/jarosaw-prusinski-niedopowiedziane-z.html
Zapraszam.

Z twórczością Jarosława Prusińskiego zetknęłam się już wcześniej, ponieważ miałam okazję przesłuchać jego minipowieść pt. „Szary mag” w formie audiobooka. O ile dobrze pamiętam, jechałam wówczas samochodem, a książka nie była wymagająca pod względem skupienia uwagi, więc czas i droga szybko mi upłynęły. A co znalazłam w zbiorze opowiadań pt. „Niedopowiedziane”?
Autor chyba...

Mając ostatnio kilka potknięć przy wyborze zbioru opowiadań, postanowiłam sięgnąć po autora, po którym spodziewałam się trafienia w gust i ciekawych treści. Jako, że "Zapomniani Bogowie" należą do moich ulubionych książek, z miłym zaskoczeniem powitałam fakt, że postaci z tej książki, doczekały się krótkiego opowiadania, jak również sporego fragmentu wyjętego z fabuły, który dotyczył Amazonek.
Jeśli mam oceniać całość, to jest naprawdę bardzo dobrze. Chyba tylko jedno z opowiadań nie trafiło w mój gust, natomiast pozostałe czytałam z ciekawością. Język, pomysły i wykonanie spajają wydarzenia niesamowite z codziennością i nie ukrywam, że kiedy na koniec przeczytałam, że opowiadanie 'Isztar', które podobało mi się najbardziej, doczeka się osobnej książki, ucieszyłam się niezmiernie. Polecam serdecznie :)

https://angeliconpoint.blogspot.com/

Mając ostatnio kilka potknięć przy wyborze zbioru opowiadań, postanowiłam sięgnąć po autora, po którym spodziewałam się trafienia w gust i ciekawych treści. Jako, że "Zapomniani Bogowie" należą do moich ulubionych książek, z miłym zaskoczeniem powitałam fakt, że postaci z tej książki, doczekały się krótkiego opowiadania, jak również sporego fragmentu wyjętego z fabuły,...

Zbiór opowiadań i fragmentów powieści (wg. autora stanowiących zamkniętą całość) głównie w klimacie sf i fantasy, o bardzo zróżnicowanym poziomie. Parę pomysłów intrygujących, parę odniesień do klasyki gatunku, ogólnie - krótki przegląd możliwości twórczych autora i co wyraźnie jest podkreślone, że bez cenzury, lecz droga daleka przed p.Jarosławem, by dorównać choćby H.Millerowi. W ocenie skłaniam się do opisu okładkowego - to jest po prostu dobre (ale bez wykrzyknika),co nie oznacza, że nie sięgnę po jakąś dłuższą formę.

Zbiór opowiadań i fragmentów powieści (wg. autora stanowiących zamkniętą całość) głównie w klimacie sf i fantasy, o bardzo zróżnicowanym poziomie. Parę pomysłów intrygujących, parę odniesień do klasyki gatunku, ogólnie - krótki przegląd możliwości twórczych autora i co wyraźnie jest podkreślone, że bez cenzury, lecz droga daleka przed p.Jarosławem, by dorównać choćby...

Świetne opowiadania!
Napisane, co typowe dla tego Autora, soczystym językiem, bardzo przyjemnym do czytania.
Fabuła niejednokrotnie naprawdę zaskakująca, świadcząca o nieograniczonej i niestereotypowej wyobraźni. Zdecydownie chciałabym przeczytać większą formę s-f tego Autora.

Opowiadania są bardzo zróżnicowane tematycznie, chociaż wszystkie na tym samym wysokim poziomie, i, co podkreśla sam Autor, nieocenzurowane.
I to jest mój zarzut. Chyba lepiej byłoby je ocenzurować. Niektóre sceny seksu są tak bez związku z fabułą, że sprawiają wrażenie dodanych na siłę. Czyżby Autor chciał udowodnić, że nie boi się być kontrowersyjny?
Ale o tym najlepiej przekonać się samemu, bo zdecydowanie warto tę książkę przeczytać. Doskonały relaks na jesienne wieczory :)

Świetne opowiadania!
Napisane, co typowe dla tego Autora, soczystym językiem, bardzo przyjemnym do czytania.
Fabuła niejednokrotnie naprawdę zaskakująca, świadcząca o nieograniczonej i niestereotypowej wyobraźni. Zdecydownie chciałabym przeczytać większą formę s-f tego Autora.

Opowiadania są bardzo zróżnicowane tematycznie, chociaż wszystkie na tym samym wysokim poziomie,...

Niecierpliwie wyczekiwany, (ku mojej przeogromnej uciesze przeczytany na długo przed premierą),w końcu się pojawił: nietypowy, niebanalny, niegrzecznie nieocenzurowany zbiór opowiadań "Niedopowiedzianych" skłaniający do refleksji nad życiem na wielu jego płaszczyznach. Nie warto go nie przeczytać.

Niecierpliwie wyczekiwany, (ku mojej przeogromnej uciesze przeczytany na długo przed premierą),w końcu się pojawił: nietypowy, niebanalny, niegrzecznie nieocenzurowany zbiór opowiadań "Niedopowiedzianych" skłaniający do refleksji nad życiem na wielu jego płaszczyznach. Nie warto go nie przeczytać.

Zbiór opowiadań , które całkowicie mnie porwały i przeniosły w inny wymiar.
Pobudziły moją wyobraźnię,zaciekawiły,czytałam jednym tchem.
To moje pierwsza spotkanie z twórczością autora , ale zapewne nie ostatnie. Moc wrażeń zapewniona.Gorąco polecam.

Zbiór opowiadań , które całkowicie mnie porwały i przeniosły w inny wymiar.
Pobudziły moją wyobraźnię,zaciekawiły,czytałam jednym tchem.
To moje pierwsza spotkanie z twórczością autora , ale zapewne nie ostatnie. Moc wrażeń zapewniona.Gorąco polecam.

Nie wiem, kto jest autorem słów "kolejny doskonały zbiór". Podejrzewam, że sam autor.

Nie wiem, kto jest autorem słów "kolejny doskonały zbiór". Podejrzewam, że sam autor.