Wszyscy jesteśmy dziwni. Opowieści z Coney Island

Jeśli reportaż wydają "Dowody na istnienie", to nie może być słaby. Bardzo przyjemnie napisana opowieść o rozwoju rozrywki i popkultury na Coney Island. Ma w sobie coś magicznego.

Jeśli reportaż wydają "Dowody na istnienie", to nie może być słaby. Bardzo przyjemnie napisana opowieść o rozwoju rozrywki i popkultury na Coney Island. Ma w sobie coś magicznego.

Chyba każdy z nas był kiedyś na pokazie kuglarstwa, magii lub spotkał ulicznego artystę. Są miejsca na świecie, w których tych ludzi można spotkać częściej i w których czują się jak w domu.

Właśnie o takim miejscu jest reportaż Karoliny Sulej “Wszyscy jestesmy dziwni” (@dowodynaistnienie, @sulej.kubik). Coney Island, bo o niej mowa, jest miejscem magicznym, pełnym lunaparków i sideshows, które przyciągają ludzi z całego świata. Jest to azyl położony kilka kilometrów od Manhattanu, w którym każdy może być sobą. Karolina Sulej oprowadza nas po nim, opowiadając o psychologii cyrku i o początku tego miejsca. To tutaj narodziła się Parada Syren, konkurs w opozycji do Pokazów piękności. To również tutaj narodził się słynny konkurs obżarstwa, związany z jedzeniem hot dogów na czas. Jest to podróż po dzielnicy pełnej magii ale też trawionej problemami. Mimo to nadal trwa i nic nie wskazuje na to, aby miało się to zmienić.

Chyba każdy z nas był kiedyś na pokazie kuglarstwa, magii lub spotkał ulicznego artystę. Są miejsca na świecie, w których tych ludzi można spotkać częściej i w których czują się jak w domu.

Właśnie o takim miejscu jest reportaż Karoliny Sulej “Wszyscy jestesmy dziwni” (@dowodynaistnienie, @sulej.kubik). Coney Island, bo o niej mowa, jest miejscem magicznym, pełnym...

Karolina Sulej pisze o sobie w stopce, że jest dziwna. W swojej książce porusza kwestię „normy”. Co to właściwie znaczy być dziwnym? Odstawać od normy? Ale co jest tą normą? Ile razy w życiu przekonaliśmy się, że coś, co dla nas jest „dziwne”, dla innych jest częścią życia i ową „normalnością”? Jednocześnie każdy, już od dziecka chce być „normalny”. Bo to znaczy, że przynależy do czegoś, kogoś, jest częścią jakiejś społeczności, a ludzie jako istoty stadne pragną takiej przynależności i identyfikacji z grupą. No i nie wyróżniać się za bardzo. W każdym razie nie negatywnie. Bohaterowie książki K. Sulej na pewno wyróżniają się. Wyglądem, upodobaniami, stylem życia, umiejętnościami. A jednocześnie znaleźli sobie taką społeczność, w której wcale nie są „dziwni”. Właśnie ta „dziwność” sprawiła, że do niej przynależą. I to nieważne, czy sami się wytatuowali, czy od dziecka cierpią na zniekształcającą ich cało chorobę lub urodzili się z wadą genetyczną, czy też po prostu mają nietypowe zainteresowania. I co z tego wynika? Że świat jest piękny, a otwartość na „inność” sprawia, że możemy go doświadczać bardziej świadomie, więcej przeżywać, mieć szersze horyzonty, pełniej żyć i więcej rozumieć…

Karolina Sulej pisze o sobie w stopce, że jest dziwna. W swojej książce porusza kwestię „normy”. Co to właściwie znaczy być dziwnym? Odstawać od normy? Ale co jest tą normą? Ile razy w życiu przekonaliśmy się, że coś, co dla nas jest „dziwne”, dla innych jest częścią życia i ową „normalnością”? Jednocześnie każdy, już od dziecka chce być „normalny”. Bo to znaczy, że...

Cieszę się, że takie pozycje powstają. To książka o zabawie, rozrywce, tolerancji.
Pokazuje związek ludzi cyrku ze swoją pasją.
Kilka faktów mnie zaskoczyło. Nawet sięgnęłam do źródeł. I wtedy okazało się, ze o takim polskim rodowodzie hotdogów nikt poza autorką nie pisze.
Czytałam wersję ebooka- w takim układzie fotografie zamieszczone na końcu książki, a nie przy opisach w poszczególnych rozdziałach, są niekorzystnym rozwiązaniem. Szkoda, bo podnoszą one wartość książki.

Cieszę się, że takie pozycje powstają. To książka o zabawie, rozrywce, tolerancji.
Pokazuje związek ludzi cyrku ze swoją pasją.
Kilka faktów mnie zaskoczyło. Nawet sięgnęłam do źródeł. I wtedy okazało się, ze o takim polskim rodowodzie hotdogów nikt poza autorką nie pisze.
Czytałam wersję ebooka- w takim układzie fotografie zamieszczone na końcu książki, a nie przy...

"Wszyscy jesteśmy dziwni" to reportaż o osobach związanych z Coney Island - dzielnicą Nowego Jorku słynącą z parków rozrywki, tłumnie odwiedzanej plaży, dziwnych parad i ekscentrycznych pokazów. Temat ciekawy, oprócz opowieści o ludziach jest też trochę historii i tła politycznego, ale czegoś temu zbiorkowi brakuje - trudno mi było poczuć klimat lokacji, a styl pełen krótkich, urwanych zdań może wydać się trochę pretensjonalny. "Opowieści z Coney Island" to taka wprawka reporterska, autorka nie rozwinęła tu jeszcze pełni swojego talentu.

"Wszyscy jesteśmy dziwni" to reportaż o osobach związanych z Coney Island - dzielnicą Nowego Jorku słynącą z parków rozrywki, tłumnie odwiedzanej plaży, dziwnych parad i ekscentrycznych pokazów. Temat ciekawy, oprócz opowieści o ludziach jest też trochę historii i tła politycznego, ale czegoś temu zbiorkowi brakuje - trudno mi było poczuć klimat lokacji, a styl pełen...

Lekka, przyjemna, bezpretensjonalna książka non-fiction. Przy odpowiednim nastawieniu może się bardzo spodobać - szczęśliwie ja nastawiłam się dobrze.

Lekka, przyjemna, bezpretensjonalna książka non-fiction. Przy odpowiednim nastawieniu może się bardzo spodobać - szczęśliwie ja nastawiłam się dobrze.

Temat jak i sami bohaterowie ciekawi, intrygujący. Jednak nie przekonała mnie forma podania, jak dla mnie zbyt chaotycznie, czasem zbyt krótko rozwinięte wątki.

Temat jak i sami bohaterowie ciekawi, intrygujący. Jednak nie przekonała mnie forma podania, jak dla mnie zbyt chaotycznie, czasem zbyt krótko rozwinięte wątki.

Trochę przeczytana, trochę przekartkowana. Książka poszerzająca horyzont, przedstawiająca tak wiele sposobów przeżywania swojego życia, do których wymyślenia nam Europejczykom nie starcza wyobraźni. Warto sięgnąć, nawet do przekartkowania.

Trochę przeczytana, trochę przekartkowana. Książka poszerzająca horyzont, przedstawiająca tak wiele sposobów przeżywania swojego życia, do których wymyślenia nam Europejczykom nie starcza wyobraźni. Warto sięgnąć, nawet do przekartkowania.

<backlog z innego forum>
Pozycja szybka. Kilka (a może nawet -naście?) życiorysów, silnie nieszablonowych postaci z krwi i kości na delikatnie naszkicowanym tle amerykańskiej historii i kultury. Gdyby ukazywały się w jakimś tygodniku gdy byłem w liceum, wycinałbym i składał w segregatorze. Tymczasem przeczytałem, zrozumiałem trochę bardziej kilka fragmentów wspomnień Patti Smith (wyjaśniła mi się funkcja miejsca do którego przyjeżdżała z Mapplethorpem), dołożyłem kawałek do obrazu, który zbudowała mi Seria Amerykańska wydawnictwa Czarne i już - nic więcej. Lektura warta uwagi - ale bez przesady.

<backlog z innego forum>
Pozycja szybka. Kilka (a może nawet -naście?) życiorysów, silnie nieszablonowych postaci z krwi i kości na delikatnie naszkicowanym tle amerykańskiej historii i kultury. Gdyby ukazywały się w jakimś tygodniku gdy byłem w liceum, wycinałbym i składał w segregatorze. Tymczasem przeczytałem, zrozumiałem trochę bardziej kilka fragmentów wspomnień Patti...