Dwóch chłopców, dwie drogi

Dwóch chłopców, dwie drogi

Życie świętego w kontraście do życia jednego z największych zbrodniarzy wszechczasów. Jak niewiele trzeba, żeby ścieżka życia się wykoleiła... pokazuje wyraźnie to zestawienie człowieka pokory (nieustannie podkreślanego posłuszeństwa) z człowiekiem będącym uosobieniem niemieckiej buty - którego bezwzględność doprowadzą do kierowania Auschwitz. Książka daje wiele do myślenia.... jak niewiele trzeba... żeby dać przyzwolenie by myśleć o drugich jak o podludziach, podczas gdy siebie rozgrzeszać z największych zbrodni. Wystarczy tylko trochę konsekwencji w złych decyzjach.... Podczas, gdy zawierzenie Niepokalanej zaprowadziło niezmiernie schorowanego człowieka na ołtarze, po życiu pełnym niebywałych osiągnięć nawet mierzonych jedynie ludzką miarą.

Życie świętego w kontraście do życia jednego z największych zbrodniarzy wszechczasów. Jak niewiele trzeba, żeby ścieżka życia się wykoleiła... pokazuje wyraźnie to zestawienie człowieka pokory (nieustannie podkreślanego posłuszeństwa) z człowiekiem będącym uosobieniem niemieckiej buty - którego bezwzględność doprowadzą do kierowania Auschwitz. Książka daje wiele do...

wiele ciekawych spraw z życia o których nie miałam pojecia . Polecam

wiele ciekawych spraw z życia o których nie miałam pojecia . Polecam

Bardzo wartościowa książka. Na szczególną uwagę zasługuje przede wszystkim pomysł na zestawienie obok siebie życiorysów dwóch postaci Maksymiliana Maria Kolbego i Rudolfa Hosa. Pierwszy został wielkim świętym Kościoła Katolickiego, a drugi uważany jest za jednego z największych zbrodniarzy w historii ludzkości i kojarzony jest głównie z rolą komendanta obozu zagłady Auschwitz. Co ciekawe, obaj bohaterowie mieli podobny początek życia. Dlatego tym bardziej warto przeczytać książkę, by samemu zobaczyć dlaczego skończyli je na dwóch przeciwstawnych biegunach. Dodatkowe plusy za dobrą narracje, rzetelne przedstawione życiorysy i ładne wydanie. Gorąco polecam!

Bardzo wartościowa książka. Na szczególną uwagę zasługuje przede wszystkim pomysł na zestawienie obok siebie życiorysów dwóch postaci Maksymiliana Maria Kolbego i Rudolfa Hosa. Pierwszy został wielkim świętym Kościoła Katolickiego, a drugi uważany jest za jednego z największych zbrodniarzy w historii ludzkości i kojarzony jest głównie z rolą komendanta obozu zagłady...

Pomysł na książkę jest wyjątkowy i ciekawy. Mam jednak zastrzeżenia, co do wykonania.
Ta książka jest umieszczona na półce LC "biografie". I na 300 stron książki, na cztery strony bibliografii przypada 1 (słownie: jeden) przypis. Nie wiem, czy przytoczone dialogi, opisy przeżyć mają jakiekolwiek źródła w rzeczywistości.
Językowo jest słabo. Autorze i Korekto (jeśli byłaś) - słowo "mnie" to jeden wyraz i NIE dzielimy go na sylaby. Radziłabym też unikać melodramatycznych wykrzykników.
Poza tym jest problem z przedstawieniem bohaterów. Kolbe, jak można było się spodziewać, jest istotą bez wad i aż dziw bierze, że żywcem nie poszedł do nieba. Nie zrozumcie mnie źle - rozumiem i doceniam jego działania, zwłaszcza poświęcenie własnego życia dla innego człowieka. Po przeczytaniu książki trudno oprzeć się jednak wrażeniu, że życie w nędzy i cierpieniu niewiele ma wspólnego z wiarą, a z tworzeniem i organizowaniem całkiem prężnie działającej instytucji.
Przez całą książkę Autor próbuje przedstawić Hossa jako postać niejednoznaczną, na którą duży wpływ wywierali przełożeni, by na sam koniec stwierdzić, że to bestia w ludzkiej skórze. Czasy wojny to trudne czasy - nic nie jest czarne ani białe. Skoro przez większą część biografii Autor decydował się na podkreślanie posłuszeństwa żołnierza, poddania się filozofii partii, przy jednoczesnym przedstawieniu całkiem zwyczajnego życia rodzinnego Hossa, to analogicznym powinno być wyważenie ostatecznej oceny. Niestety tak nie jest i bardzo tego brakuje. Szkoda.

Pomysł na książkę jest wyjątkowy i ciekawy. Mam jednak zastrzeżenia, co do wykonania.
Ta książka jest umieszczona na półce LC "biografie". I na 300 stron książki, na cztery strony bibliografii przypada 1 (słownie: jeden) przypis. Nie wiem, czy przytoczone dialogi, opisy przeżyć mają jakiekolwiek źródła w rzeczywistości.
Językowo jest słabo. Autorze i Korekto (jeśli byłaś)...

Bardzo dogłębne, dopracowane zestawienie losów dwóch postaci - Maksymiliana Marii Kolbego i Rudolfa Hossa. Mocne umocowanie faktograficzne jest największym atutem książki, styl natomiast sprawiał, że momentami nużyło mnie jej czytanie. Przeszkadzały mi też literówki. Mimo tego polecam, bo dość ciekawe jest jak osoby wyrosłe w podobnym środowisku, różnie skrajnie różnie pokierowały swoim życiem.

Bardzo dogłębne, dopracowane zestawienie losów dwóch postaci - Maksymiliana Marii Kolbego i Rudolfa Hossa. Mocne umocowanie faktograficzne jest największym atutem książki, styl natomiast sprawiał, że momentami nużyło mnie jej czytanie. Przeszkadzały mi też literówki. Mimo tego polecam, bo dość ciekawe jest jak osoby wyrosłe w podobnym środowisku, różnie skrajnie różnie...

Siła książki o. Kluza tkwi bardziej w treści niż w formie. Widać, że autor przyłożył się mocno do swojego zadania i wykonał benedyktyńską (choć jest karmelitą ;)) pracę. Publikacja obfituje w dokładne dane, biografie obu bohaterów pełne są szczegółów i nie mają luk, przez co całość zyskuje na płynności. Książka jest żywa i wciąga - mimo że dość wyraźnie widać w niej różne niedociągnięcia pisarskie. Da się je wszystkie wybaczyć, bądź co bądź, amatorowi. Niedociągnięcia te to głównie błędy interpunkcyjne czy literówki (brak korekty) oraz troszkę nienaturalny, nadmiernie uwznioślony język.
Świetnym pomysłem jest porównanie życiorysów ojca Kolbego i Rudolfa Hössa. Ich losy skrzyżowały się w Auschwitz, obaj też zaczynali w dość podobnym punkcie: w katolickich rodzinach, blisko wiary. Jeden poszedł w stronę dobra, drugi odwrócił się od religii i wybrał drogę zła. Obaj też, jak zauważa autor w tytule, żyli 47 lat, co jest niezwykłym zbiegiem okoliczności.
Na pewno nie jest to książka dla osób, których fascynacje są odległe od katolickich czy ogólnie chrześcijańskich. Nie chodzi o kwestie wartości - po prostu "laików" to zwyczajnie znudzi i wymęczy. W książce jest sporo o powierzeniu życia Maryi, o powołaniu życiowym, łączeniu wiary i pracy, etc. Dla mnie osobiście ogromnie ważne były rozważania ojca Kolbego na temat pracy dziennikarza w perspektywie katolickiej. Rozumiem jednak, że dla kogoś, kogo to w ogóle nie interesuje, książka nie wyda się ciekawa.

Siła książki o. Kluza tkwi bardziej w treści niż w formie. Widać, że autor przyłożył się mocno do swojego zadania i wykonał benedyktyńską (choć jest karmelitą ;)) pracę. Publikacja obfituje w dokładne dane, biografie obu bohaterów pełne są szczegółów i nie mają luk, przez co całość zyskuje na płynności. Książka jest żywa i wciąga - mimo że dość wyraźnie widać w niej różne...

Świetny pomysł na książkę. Dwie osoby, które u początków swojego życia były bardzo podobne. Chłopcy z katolickich rodzin, ministranci, wychowani przez wierzących rodziców. Bez reszty oddani ideom, w które wierzyli. To, jak dramatycznie różnią się ich późniejsze losy rodzi pytanie - co się stało? Jak to możliwe, że jeden z nich został świętym wzniesionym na ołtarze, a drugi został przeklęty jako jeden z największych zbrodniarzy ludzkości?

Jedynym minusem dla mnie było przytaczanie dokumentów w całości - a to regulaminu obozu koncentracyjnego, a to zeznań i wyroku Rudolfa. To trochę rozbijało narrację, aczkolwiek to, co dla mnie jest wadą - dla kogoś innego może być źródłową perełką. Warto przeczytać.

Świetny pomysł na książkę. Dwie osoby, które u początków swojego życia były bardzo podobne. Chłopcy z katolickich rodzin, ministranci, wychowani przez wierzących rodziców. Bez reszty oddani ideom, w które wierzyli. To, jak dramatycznie różnią się ich późniejsze losy rodzi pytanie - co się stało? Jak to możliwe, że jeden z nich został świętym wzniesionym na ołtarze, a drugi...

Piękna.

Piękna.

książka bardzo poruszająca. Podoba mi się jest zestawienie -> przeplatanie życia Maksymiliana Kolbego z Hossem, co daje możliwość porównania tych dwóch przeciwnych sobie osób.

książka bardzo poruszająca. Podoba mi się jest zestawienie -> przeplatanie życia Maksymiliana Kolbego z Hossem, co daje możliwość porównania tych dwóch przeciwnych sobie osób.