Władysław Kluz OCD

Moja pierwsza dodana książka. Jej wydanie pochodzi jeszcze z 1975 roku a nie wiem czy była wznawiana, dlatego może nie było jej na portalu. Kim był Brat Albert? Na pewno postacią wyjątkową. Jeszcze zanim stał się Bratem Albertem jako nastoletni chłopak brał udział w powstaniu styczniowym (1863 r.). Jego marzeniem jak i wielu jego kolegów było odzyskanie przez Polskę niepodległości. W powstaniu ułamek granatu uszkodził jego nogę, którą trzeba było amputować (i to bez znieczulenia). Odtąd już do końca życia nosił drewnianą protezę nogi. Ale to wcale w niczym mu nie przeszkodziło, gdyż jakiś czas potem podjął studia w Monachium, które było Mekką malarzy. A właśnie z malarstwem związał swe życie Adam Chmielowski. Jego przyjaciółmi były wybitne osobowości takie jak Józef Chełmoński, Stanisław Witkiewicz, Helena Modrzejewska czy Jacek Malczewski. W malarstwie osiągnął naprawdę dużo i dlatego tym bardziej dziwi fakt, że wieku 43 lat kiedy mógłby już spocząć na laurach, poświęcił się biednym. Zaczęło się od wyremontowania ogrzewalni w Krakowie, gdzie spotykali się włóczędzy i bezdomni. Potem doszedł jeszcze remont ogrzewalni kobiecej i budowa warsztatów, gdzie bezrobotni mogliby się przyuczać do zawodów. Zatrudnił też do pomocy nowych braci i nowe siostry, którzy to stali się pierwszymi albertynami. Z czasem nowy zakon rozszerzył swą działalność na Lwów, Zakopane, Tarnów i inne miasta. Takie były początki wielkiego dzieła Brata Alberta i jego zakonu albertynów, którzy dla niejednego stanowią wzór. Książka niniejsza jest wspaniałą biografią skromnego człowieka i zarazem posiadającego w sobie tyle miłości Brata Alberta. Jest napisana z pasją przez Ojca Władysława Kluza, dlatego jej czytanie było dla mnie niemałą przyjemnością. Pozycję tą poleciłbym każdemu kto szuka w życiu niezmierzonego dobra przepełnionego miłością. Słowa te może brzmią nieco górnolotnie ale wierzę, że wciąż istnieją tacy ludzie jak Brat Albert. Na pewno jestem pod dużym wrażeniem jego biografii.