Ta książka wciągnęła mnie na dobrych kilka godzin. Zaczyna się od wstępu autobiograficznego, w którym autorka krótko i powściągliwie wspomina okres pobytu w obozie w Ravensbruck, potem trudny powrót do powojennej rzeczywistości, w końcu początki znajomości z księdzem Karolem Wojtyłą. Większość książki zajmują refleksje i rozważania autorki na tematy zadawane jej przez Brata - jak nazywa swojego powiernika, ojca duchowego i przyjaciela, Karola Wojtyłę. Pomiędzy swoje refleksje wplata opisy wspólnych wypraw wakacyjnych w Beskidy/Bieszczady z mężem i Bratem, zapiski z codziennych zajęć. I listy księdza Wojtyły. Książka ta jest bardzo osobistym zapisem relacji, wspólnoty ducha pomiędzy kobietą, żoną, matką, lekarzem a księdzem, biskupem, papieżem.

Ta książka wciągnęła mnie na dobrych kilka godzin. Zaczyna się od wstępu autobiograficznego, w którym autorka krótko i powściągliwie wspomina okres pobytu w obozie w Ravensbruck, potem trudny powrót do powojennej rzeczywistości, w końcu początki znajomości z księdzem Karolem Wojtyłą. Większość książki zajmują refleksje i rozważania autorki na tematy zadawane jej przez ...

Piękna książka i głębokie refleksje. Poszukiwania odpowiedzi na pytanie "kim jest człowiek", a w tle przyjaźń z jednym z największych ludzi XX wieku, jego kierownictwo duchowe i malownicze krajobrazy, które zbliżają do Boga.

Druga część książki trochę trudniejsza w odbiorze, jakby bardziej "prywatna", tylko "dla niego".

Piękna książka i głębokie refleksje. Poszukiwania odpowiedzi na pytanie "kim jest człowiek", a w tle przyjaźń z jednym z największych ludzi XX wieku, jego kierownictwo duchowe i malownicze krajobrazy, które zbliżają do Boga.

Druga część książki trochę trudniejsza w odbiorze, jakby bardziej "prywatna", tylko "dla niego".

Książki dzielą się na łatwe i przyjemne oraz na takie, które wymagają myślenia i w razie jakichkolwiek wątpliwości powracać do frapującego nas wątku. Książka Wandy Półtawskiej "Beskidzkie rekolekcje" zdecydowanie należy do tych drugich. Kiedy zaczęłam ją czytać, zakładałam, że skończę po 2-3 miesiącach. Minęły dwa lata. Niejednokrotnie mówiłam sobie - przeczytam dzisiaj dwa rozdziały - zwykle kończyło się na kilku kartkach... Trudna książka wymagająca od czytelnika myślenia i zrozumienia poruszanej tematyki. Rozważania cytatów biblijnych, "rozmowa" z przyjacielem, postrzeganie świata i swojego bytu w nim. I nieme pytanie - a co ja sądzę o tym wszystkim. To nie jest biografia pani Wandy Półtawskiej(chociaż publikacja zawiera elementy biograficzne) ale świadectwo jej nieskazitelnej miłości do Najwyższego.

Książki dzielą się na łatwe i przyjemne oraz na takie, które wymagają myślenia i w razie jakichkolwiek wątpliwości powracać do frapującego nas wątku. Książka Wandy Półtawskiej "Beskidzkie rekolekcje" zdecydowanie należy do tych drugich. Kiedy zaczęłam ją czytać, zakładałam, że skończę po 2-3 miesiącach. Minęły dwa lata. Niejednokrotnie mówiłam sobie - przeczytam dzisiaj dwa...

Czytając tę pozycję,byłam głęboko poruszona wielką przyjaźnią pomiędzy autorką i Janem Pawłem II.Bardzo sobie cenię tę pozycję!

Czytając tę pozycję,byłam głęboko poruszona wielką przyjaźnią pomiędzy autorką i Janem Pawłem II.Bardzo sobie cenię tę pozycję!

Wyciszenie ... warto wracać do tej ksiązki

Wyciszenie ... warto wracać do tej ksiązki

Intrygująca - duchowy pamiętnik.

Intrygująca - duchowy pamiętnik.

Podtytuł doskonale uściśla istotę tej książki.
Jest w niej jednak coś więcej. Jest człowiek i jest Bóg obecny w tym człowieku oraz w otaczającej go przyrodzie.
Niezwykle ważne dla mnie rozważania.

Podtytuł doskonale uściśla istotę tej książki.
Jest w niej jednak coś więcej. Jest człowiek i jest Bóg obecny w tym człowieku oraz w otaczającej go przyrodzie.
Niezwykle ważne dla mnie rozważania.

Bardzo cenię p.Wandę Półtawską i jej działalność. Jednak czytając tę książkę nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że napisała ona swoistą "autohagiografię". Nawet nie doczytałam do końca. Nie stawia się pomników żyjącym.

Bardzo cenię p.Wandę Półtawską i jej działalność. Jednak czytając tę książkę nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że napisała ona swoistą "autohagiografię". Nawet nie doczytałam do końca. Nie stawia się pomników żyjącym.

Nie zachwyciła mnie ta książka, może nie jestem dobrym czytelnikiem.

Nie zachwyciła mnie ta książka, może nie jestem dobrym czytelnikiem.

Historia niezwyklej przyjaźni.

Historia niezwyklej przyjaźni.