Piąta pora roku

Świetnie się czyta, fabuła mnie pochłonęła, nie mogę się doczekać kolejnych części.

Świetnie się czyta, fabuła mnie pochłonęła, nie mogę się doczekać kolejnych części.

Pokaż mimo to

No niestety..., nie udało mi się dobrnąć do końca. Odpadłem po 3/4 książki, po dłuższych już mękach. Mimo szczerych chęci i rekomendacji od znajomych, nie udało mi się wejść z sukcesem w ten świat. Nie wiem przyznam szczerze gdzie jest problem. Na pewno, książka jest bardzo mroczna i może to było powodem, że czytanie tej pozycji nie sprawiło mi przyjemności? Piąta pora roku, jest trudna w odbiorze, ambitna i wyzywająca. Jest jednocześnie smutna, a świat przedstawiony w niej jest mocno depresyjny.
Mimo to, warto spróbować.

No niestety..., nie udało mi się dobrnąć do końca. Odpadłem po 3/4 książki, po dłuższych już mękach. Mimo szczerych chęci i rekomendacji od znajomych, nie udało mi się wejść z sukcesem w ten świat. Nie wiem przyznam szczerze gdzie jest problem. Na pewno, książka jest bardzo mroczna i może to było powodem, że czytanie tej pozycji nie sprawiło mi przyjemności? Piąta pora...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ksiazka gdzie dwa rowne watki tocza sie rownolegle aby w koncu sie polaczyc.

Ksiazka gdzie dwa rowne watki tocza sie rownolegle aby w koncu sie polaczyc.

Pokaż mimo to

Nie do końca udany crossover literatury poapokaliptycznej i fantasy.

"Piąta pora roku" zaczyna się od wysokiego C - jak u Hitchcocka dosłownie i w przenośni trzęsieniem ziemi. Główny zamysł świetny, bohaterowie dopracowani. Potem długo poziom nie opada. Tempo akcji zadowalające, rozwój postaci satysfakcjonujący, ciekawie przeprowadzona analiza wykluczeń społecznych i odnajdywania się człowieka w obliczu zmian klimatycznych. I byłoby pięknie, gdyby autorka zwieńczyła to wszystko przemyślanym, emocjonalnym zakończeniem. Niestety pod koniec czytelnik wpływa na mielizny fabularne. Zakończenie pozostawia absmak w ustach. Historia ucina się w połowie jakby ją zakończono na chybcika, bohaterowie miotają się bez ładu i co najgorsze stają mi się obojętni. Ani ich lubię ani nie lubię.

Szkoda. Zapowiadało się wybitnie, wyszło przeciętnie.

Nie do końca udany crossover literatury poapokaliptycznej i fantasy.

"Piąta pora roku" zaczyna się od wysokiego C - jak u Hitchcocka dosłownie i w przenośni trzęsieniem ziemi. Główny zamysł świetny, bohaterowie dopracowani. Potem długo poziom nie opada. Tempo akcji zadowalające, rozwój postaci satysfakcjonujący, ciekawie przeprowadzona analiza wykluczeń społecznych i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przygnębiająca, psychodeliczna, sięgającą do samego dnia ludzkiego Jestestwa. To chyba słowa, które najlepiej obrazują charakter tej książki. Dwa tragiczne światy ten Ziemski, którego wizja przyszłości zdecydowanie nie jest wizją, której chcielibyśmy dla naszych dzieci. Z drugiej strony ten wewnętrzny - Matki, która staje przed faktami oraz wyborami, na, które nie zasługuje żaden człowiek. Zdecydowanie warto, ale nie jest to książka z cyklu lekkiego fantasy!

Przygnębiająca, psychodeliczna, sięgającą do samego dnia ludzkiego Jestestwa. To chyba słowa, które najlepiej obrazują charakter tej książki. Dwa tragiczne światy ten Ziemski, którego wizja przyszłości zdecydowanie nie jest wizją, której chcielibyśmy dla naszych dzieci. Z drugiej strony ten wewnętrzny - Matki, która staje przed faktami oraz wyborami, na, które nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cały cykl - piękna sprawa! Rozpoczynam nim przygodę polegającą na przeczytaniu wszystkich książek - zdobywców nagrody Hugo. Kilka pasjonujących lat przede mną! :-)

Cały cykl - piękna sprawa! Rozpoczynam nim przygodę polegającą na przeczytaniu wszystkich książek - zdobywców nagrody Hugo. Kilka pasjonujących lat przede mną! :-)

Pokaż mimo to

Ja bym powiedziała, że to jest ta lepsza wersja Skrzydeł.
To też jest fantastyka z nowym światem, w którym jest dużo pustki i chodzenia, dużo tego, czym są ludzie (i jacy są) z dużą ilością uprzedzeń i kopania innych (co w sumie jest bardzo ludzkie).
Nie jest to może książka najłatwiejsza do czytania (oj były tam fragmenty, przez które ciężko było przejść), ale niewątpliwie wciąga. Zarówno świat, jak i bohaterki (heh). Jest w niej też kilka przyjemnych twistów i relacji międzyludzkich, które są poprowadzone w dość nietypowy sposób. Nie mam pojęcia, jak od punktu końcowego można pociągnąć dalsze tomy, ale z chęcią się przekonam.

(Ach tak, normalizowanie relacji lgbt i poliamorycznych zawsze na propsie)

Ja bym powiedziała, że to jest ta lepsza wersja Skrzydeł.
To też jest fantastyka z nowym światem, w którym jest dużo pustki i chodzenia, dużo tego, czym są ludzie (i jacy są) z dużą ilością uprzedzeń i kopania innych (co w sumie jest bardzo ludzkie).
Nie jest to może książka najłatwiejsza do czytania (oj były tam fragmenty, przez które ciężko było przejść), ale niewątpliwie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę fantasy, trochę s-f. Świat niszczony przez piąte pory roku, z dawnych cywilizacji pozostało niewiele, głównie asfalt i krążące po niebie obeliski. Ludzie żyją we wspólnotach i nienawidzą górotwórów.
Obiektem ich nienawiści są ludzie obdarzeni umiejętnościami prawie magicznymi, miedzy innymi mogą oni wywoływać trzęsienia ziemi, przesuwać energię i zamrażać świat wokół siebie. Wykrytemu górotworowi grozi śmierć chyba, że trafi pod opiekę stróża.
Wykreowany świat jest zadziwiający, autorka nie boi się operować brutalnością ludzką w stosunku do wszystkiego co inne. Genialne jednostki są zabijane lub żyją w strachu i stłamszeniu. Jest brudno i ponuro. Nad ludźmi wisi wizja zagłady.
Akcja książki toczy się w trzech miejscach, zaskakujące jest to co je łączy - nie chce psuć niespodzianki wiec zostawię to dla siebie :)

Trochę fantasy, trochę s-f. Świat niszczony przez piąte pory roku, z dawnych cywilizacji pozostało niewiele, głównie asfalt i krążące po niebie obeliski. Ludzie żyją we wspólnotach i nienawidzą górotwórów.
Obiektem ich nienawiści są ludzie obdarzeni umiejętnościami prawie magicznymi, miedzy innymi mogą oni wywoływać trzęsienia ziemi, przesuwać energię i zamrażać świat wokół...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jemisin w "Piątej Porze Roku" stworzyła unikalny świat magii i chyba jedne z najlepszych postaci kobiecych w literaturze fantasy ostatnich lat. Nagroda Hugo nie dziwi wcale.

Jemisin w "Piątej Porze Roku" stworzyła unikalny świat magii i chyba jedne z najlepszych postaci kobiecych w literaturze fantasy ostatnich lat. Nagroda Hugo nie dziwi wcale.

Pokaż mimo to

Bardzo oryginalna i fajna książka. Szybko się ją czytało i nie sposób było przewidzieć rozwoju fabuły. Jedynym minusem są pojawiające się niekiedy zastoje w opowiadanej historii.

Bardzo oryginalna i fajna książka. Szybko się ją czytało i nie sposób było przewidzieć rozwoju fabuły. Jedynym minusem są pojawiające się niekiedy zastoje w opowiadanej historii.

Pokaż mimo to