Piąta pora roku

Ciekawa ale brutalna. Kilka razy rozważałam porzucenie lektury, bo nie spodziewałam się, takich wątków w takim ujęciu (przemoc/przemoc seksualna/przemoc wobec dzieci/przemoc seksualna wobec dzieci), choć może to był szok przez to że wcześniej czytałam Sandersona (który jest mocno ugrzeczniony).

Ciekawa ale brutalna. Kilka razy rozważałam porzucenie lektury, bo nie spodziewałam się, takich wątków w takim ujęciu (przemoc/przemoc seksualna/przemoc wobec dzieci/przemoc seksualna wobec dzieci), choć może to był szok przez to że wcześniej czytałam Sandersona (który jest mocno ugrzeczniony).

Niesamowita, oryginalna, wciągająca, intrygująca, ciężka, dołująca, ale absolutnie warta każdej poświęconej minuty...wow to było coś. Chcę czytać dalej...

Niesamowita, oryginalna, wciągająca, intrygująca, ciężka, dołująca, ale absolutnie warta każdej poświęconej minuty...wow to było coś. Chcę czytać dalej...

Pięknie wykreowany świat, ciekawa historia... ale niestety nie prowadzi do niczego. Wiem, że to pierwszy tom, ale czuję się rozczarowana, że z całej tej historii do końca nic nie wynikło.

Pięknie wykreowany świat, ciekawa historia... ale niestety nie prowadzi do niczego. Wiem, że to pierwszy tom, ale czuję się rozczarowana, że z całej tej historii do końca nic nie wynikło.

"Piąta pora roku" była jedną z najdziwniejszych lektur, jakie miałam okazję przeczytać w życiu. Apokaliptyczny świat, odczuwalny afrykański klimat, wszechobecna dziwność - wszystko to brzmiało bardzo intrygująco. Po wielu zachwytach i pozytywnych opiniach o tej książce w końcu się za nią wzięłam i totalnie się zawiodłam.

Zacznę jednak od pozytywów:
+ ciekawy sposób narracji, niechronologiczny
+ bardzo ciekawy pomysł na wykreowany świat, w którym co jakiś czas następuje katastrofa i "końce świata" są cykliczne
+ pomysł na górotwórstwo i magię w tym świecie

Mimo plusów, dziwnego klimatu książki i nieoczywistej narracji, według mnie książka jest przede wszystkim nudna.
Największe minusy tej historii wg mnie:
- dziwny sposób narracji, raz trzecioosobowy, raz drugoosobowy - rozdziały pisane w drugiej osobie czyta się fatalnie. Kompletnie zaburzają dynamikę powieści, wytrącają z rytmu i sprawiają, że czytelnik się gubi.
- akcja bardzo wolno się rozkręca, fabuła jest niespieszna, ale przez to kompletnie nic się nie dzieje
- cała historia i wydarzenia są tak nudne, że od połowy książki to już męczyłam żeby doczytać do końca
- dużo literówek i różnych błędów w książce
- bardzo wyraźnie czuć, że jest to pierwszy tom z wielu - przez większość książki nie było wiadomo do czego to wszystko zmierza
- rozdziały Essun - usypiałam, kompletnie nie interesujące

Podsumowując, nie mogę powiedzieć, że ta książka jest zła, rozumiem co intryguje w niej jej fanów. Dla mnie jednak sam pomysł nie wystarczy - książka była po prostu nudna, i mimo bardzo ciekawego świata okropnie się wynudziłam. Daję 5/10 tylko dlatego, że sposób narracji jest tak inny i ciekawy, że uważam, że zasługuje na wyróżnienie. Raczej nie będę sięgać po kolejny tom z nadzieją, że się rozkręci. Nie polubiłam bohaterów, nie wiem do czego to wszystko zmierza (wg mnie nie ma w tym tomie ani punktu zaczepienia, który intrygowałby i zachęcał do sięgnięcia po kolejną część). Zawiodłam się.

"Piąta pora roku" była jedną z najdziwniejszych lektur, jakie miałam okazję przeczytać w życiu. Apokaliptyczny świat, odczuwalny afrykański klimat, wszechobecna dziwność - wszystko to brzmiało bardzo intrygująco. Po wielu zachwytach i pozytywnych opiniach o tej książce w końcu się za nią wzięłam i totalnie się zawiodłam.

Zacznę jednak od pozytywów:
+ ciekawy sposób...

Mroczna wizja swiata, w którym ludzie uciemierzaja tak zwanych ludzi z darem gorotworstwa, którzy są w stanie wykorzystywać potencjał ziemi i kontrolować trzęsienia ziemi, sterować ziemię i wykorzystywać ja w różny sposób. Uczciwie ostrzegam, że ksiazka momentami przygniata dystopijnym klimatem i jego trudnymi elementami np przemocą w stosunku do dzieci, bezwzglednoscia w stosunku do drugiego człowieka (tutaj skojarzenie z klimatem "Drogi"). Jeżeli ktoś lubi tego typu klimat, to bardzo polecam. Ksiazka raczej dla starszego i dojrzałego czytelnika, młodszy jej nie zrozumie. Ma o wiele bardziej skomplikowana budowę niż np "Rozjemca" Sandersona.

Mroczna wizja swiata, w którym ludzie uciemierzaja tak zwanych ludzi z darem gorotworstwa, którzy są w stanie wykorzystywać potencjał ziemi i kontrolować trzęsienia ziemi, sterować ziemię i wykorzystywać ja w różny sposób. Uczciwie ostrzegam, że ksiazka momentami przygniata dystopijnym klimatem i jego trudnymi elementami np przemocą w stosunku do dzieci, bezwzglednoscia w...

Z początku byłam bardzo pozytywnie nastawiona do tej książki. Najpierw zainteresowała mnie narracja drugoosobowa, która była dla mnie czymś nowym i niespotykanym w literaturze fantasy. Natomiast później czytanie książki w tej właśnie narracji okazało się bardzo trudne. Fabuła także początkowo wydawała się ciekawa i oryginalna. Czytelnik jednak już w pierwszym rozdziale zostaje wrzucony na głęboką wodę, jeśli chodzi o zrozumienie wykreowanego świata. Wiele terminów i zwrotów jest niezrozumiałych mimo załączonego słowniczka. Pomysł na fabułę jest niewątpliwie nieszablonowy. Bardzo podoba mi się koncepcja z górotwórstwem i sejszeniem. Mam jednak wrażenie, że autorka pewne rzeczy na siłę utrudnia tak, aby jeszcze bardziej skomplikować fabułę. Trudno jest połączyć wszystkie fakty ze sobą, niektóre wydają się nawet po prostu nielogiczne.

Jest wiele różnych opinii o "Piątej porze roku". Jedni nią się zachwycają, inni nie widzą w niej niczego szczególnego. Polecam ją przeczytać, aby wyrobić sobie własną opinię!

Z początku byłam bardzo pozytywnie nastawiona do tej książki. Najpierw zainteresowała mnie narracja drugoosobowa, która była dla mnie czymś nowym i niespotykanym w literaturze fantasy. Natomiast później czytanie książki w tej właśnie narracji okazało się bardzo trudne. Fabuła także początkowo wydawała się ciekawa i oryginalna. Czytelnik jednak już w pierwszym rozdziale...

Dyskryminacja , indoktrynacja i eksterminacja nacji która jest silniejsza niż ogół. Kawał dobrej fantasy.

Dyskryminacja , indoktrynacja i eksterminacja nacji która jest silniejsza niż ogół. Kawał dobrej fantasy.

🌱"Piąta pora roku" jest według mnie idealną pozycją do rozpoczęcia naszej wspólnej przygody w recenzowaniu i rozmawianiu o książkach.
Na mojej czytelniczej ścieżce zajmuje ona specjalne miejsce. Dlaczego?

🌿Dlatego, że na przykładzie tej książki zrozumiałem, jak bardzo czytanie mnie rozwija. Po pierwszym kontakcie z "Piątą porą roku" poczułem niedosyt i obojętność. Do historii tej powróciłem trzy lata później mając już na swojej półce wiele innych przeczytanych pozycji. Dopiero wtedy dotarło do mnie o wiele więcej informacji, których nie zakodowałem wcześniej, odnalazłem sens tego, co chciała przekazać autorka.

⛰️Każdy kolejny rozdział maluje przed nami obraz upadającego świata w obliczu piątej pory roku, jaką jest nieuchronny kataklizm. W świecie strachu i nadciągającej apokalipsy poznajemy bohaterów, którym towarzyszymy w przeżyciach oraz wspólnie z nimi odkrywamy tajemnice spękanej Ziemi. Podążamy za trzema postaciami, które muszą zmierzyć się ze swoimi demonami. Najmłodszą z nich jest Damaya odkrywająca powoli swe zdolności magiczne. Sjenit to kobieta poznająca brzemie mocy, która ma przed sobą naukę trudnej sztuki życia. Essun poznajemy jako matkę w cierpieniu po utracie dzieci.

🪐Surowy świat wypełniony magią związaną z petrologią na pewno nie jest miejscem w którym chciałbym się znaleźć, jednakże z wielką fascynacją poznawałem kolejne rozdziały trylogii. W moim odczuciu to pozycja, którą każdy miłośnik fantasy - sci-fi powinien przeczytać minimum raz.

Zapraszam do śledzenia!
IG: BookThrophy

🌱"Piąta pora roku" jest według mnie idealną pozycją do rozpoczęcia naszej wspólnej przygody w recenzowaniu i rozmawianiu o książkach.
Na mojej czytelniczej ścieżce zajmuje ona specjalne miejsce. Dlaczego?

🌿Dlatego, że na przykładzie tej książki zrozumiałem, jak bardzo czytanie mnie rozwija. Po pierwszym kontakcie z "Piątą porą roku" poczułem niedosyt i obojętność. Do...

Byłem przekonany, że już napisałem recenzję "Piątej Pory Roku". Ale jednak nie. No cóż, trzeba nadrobić zaległości i przybliżyć wam tę niełatwą - ale naprawdę świetną - książkę.
Ta książka to bardzo interesujący miks science fiction, fantasy i post apokalipsy. Bardzo unikatowy i świeży miks dodam, bo świat jest naprawdę niezwykły. Tajemniczy, brutalny (momentami nawet bardzo) i przybijający, a z drugiej strony jest w nim coś naprawdę pięknego.
Mamy tu do czynienia z trzema osobnymi fabułami. Śledzimy losy trzech kobiet: Damai, Sjenit oraz Essun. Tym głównym wątkiem wydaje się być ten ostatni. Tam śledzimy historię Essun, która próbuje odnaleźć męża, który zamordował ich synka i porwał córkę.
I jak słyszycie jest to naprawdę mocna powieść. Dużo nieprzyjemnych rzeczy się tu dzieje. Nie jest to może bardzo obsceniczne, ale naprawdę przykre. Tak po ludzku przykre.
O fabule nie mogę powiedzieć więcej, bo jest to zdecydowanie największa zaleta jej książki. I to nawet pomimo świetnych postaci i niesamowitego świata. Fabuła, a przede wszystkim zwroty akcji, to prawdziwy majstersztyk.
Książka jest również genialnie napisana (i przetłumaczona przez Jakuba Małeckiego). Nie czyta się jej może bardzo szybko, ani bardzo przyjemnie, gdyż jest to lektura wymagająca dużej uwagi i skupienia, ale powieść bardzo to skupienie wynagradza.
Nie jest to może historia dla każdego, ale moim zdaniem nagroda Hugo za tę historię jest jak najbardziej trafiona. Niesamowita, oryginalna i ciężka historia. Bardzo polecam.
Więcej o tej książce mówię w tym podsumowaniu.
Miłego dnia!

Byłem przekonany, że już napisałem recenzję "Piątej Pory Roku". Ale jednak nie. No cóż, trzeba nadrobić zaległości i przybliżyć wam tę niełatwą - ale naprawdę świetną - książkę.
Ta książka to bardzo interesujący miks science fiction, fantasy i post apokalipsy. Bardzo unikatowy i świeży miks dodam, bo świat jest naprawdę niezwykły. Tajemniczy, brutalny (momentami nawet...

Bardzo dobrze napisana książka, chociaż przygnębiająca. Apokalipsa, post-apo, tragedie osobiste, rasizm, wykluczenie - sporo tego, a jasnych stron jak na lekarstwo. Chyba jedynym optymistycznym elementem jest w niej to, że to jednak fikcja.
Za to jeżeli ktoś nigdy nie czytał powieści napisanej w drugiej osobie a chciałby spróbować, to akurat jest okazja.

Bardzo dobrze napisana książka, chociaż przygnębiająca. Apokalipsa, post-apo, tragedie osobiste, rasizm, wykluczenie - sporo tego, a jasnych stron jak na lekarstwo. Chyba jedynym optymistycznym elementem jest w niej to, że to jednak fikcja.
Za to jeżeli ktoś nigdy nie czytał powieści napisanej w drugiej osobie a chciałby spróbować, to akurat jest okazja.