Piąta pora roku

Bardzo oryginalna i fajna książka. Szybko się ją czytało i nie sposób było przewidzieć rozwoju fabuły. Jedynym minusem są pojawiające się niekiedy zastoje w opowiadanej historii.

Bardzo oryginalna i fajna książka. Szybko się ją czytało i nie sposób było przewidzieć rozwoju fabuły. Jedynym minusem są pojawiające się niekiedy zastoje w opowiadanej historii.

Pokaż mimo to

Książka jest świetna.
Wyczerpująca emocjonalnie i ogólnie smutna ale też pokazująca jak społeczeństwo i w ogóle ludzie funkcjonują w trudnych czasach.
Poruszony jest problem dyskryminacji i tego jak traktujemy innych w sytuacji gdy ich nie znamy i się ich boimy.

Książka jest świetna.
Wyczerpująca emocjonalnie i ogólnie smutna ale też pokazująca jak społeczeństwo i w ogóle ludzie funkcjonują w trudnych czasach.
Poruszony jest problem dyskryminacji i tego jak traktujemy innych w sytuacji gdy ich nie znamy i się ich boimy.

Pokaż mimo to

Troche sie wloklo na poczatku ale koniec mnie zaskoczyl totalnie, wiec chyba dam szanse jeszcze drugiemu tomowi.

Troche sie wloklo na poczatku ale koniec mnie zaskoczyl totalnie, wiec chyba dam szanse jeszcze drugiemu tomowi.

Pokaż mimo to

Całkiem ciekawa powieść. Mocno zaskakująca, i to nie tylko na samym końcu (chociaż to też). Polecam fanom dobrej fantastyki!

Całkiem ciekawa powieść. Mocno zaskakująca, i to nie tylko na samym końcu (chociaż to też). Polecam fanom dobrej fantastyki!

Pokaż mimo to

Książka Jemisin wpisuje się w nowy trend w Amerykańskiej fantasy - takiej skupionej na społecznych problemach współczesnego świata zrekonstruowanych w fantastycznych realiach. W miejsce "the competent man" jedną z głównych bohaterek jest matka, przeżywająca śmierć dziecka z rąk własnego męża, a następnie wygnanie z własnego domu i tułaczkę po zbliżającym się ku katastrofie krainie. W świecie książki istnieją ludzie obdarzeni darem kontrolowania mas ziemi i skał - górotwórcy - zdolni zarówno do ochrony ludzkości przed kaprysami Ojca Ziemi, a także szalenie niebezpieczni gdy nie kontrolują swoich mocy. Z tego powodu muszą albo ukrywać swoją moc przed innymi bądź być poddawani stałej kontroli. Społeczeństwo boi się i pogardza górotwrócę nadając mu przydomek "rogga" - jest to mało subtelna alegoria tego jak n*gga stanowi dla czarnoskórych zarówno kolokwialny przydomek lub najgorszą z obelg. Rasa i rasizm przesiąkają książkę która stanowi refleksję nad problemami społecznymi stanowiącymi uniwersalny aspekt życia mniejszości. Wraz z problemami rasizmu pojawiają się też wątki dotyczące orientacji seksualnej i nietypowych związków. Postacie występujące w książce, mimo pozornych różnic łączy wspólny los. Elementem który nie przypadł mi do gustu to słowotwórstwo Autorki w postaci odpowiednich dla świata powieści synonimów oraz maniera w której prowadzona jest momentami narracja w drugiej osobie - stanowi to jednak mały szkopuł do którego można się przyzwyczaić. Książkę można polecić dla miłośników fantasy skupionego na ciekawych bohaterach i na społecznych aspektach świata.

Książka Jemisin wpisuje się w nowy trend w Amerykańskiej fantasy - takiej skupionej na społecznych problemach współczesnego świata zrekonstruowanych w fantastycznych realiach. W miejsce "the competent man" jedną z głównych bohaterek jest matka, przeżywająca śmierć dziecka z rąk własnego męża, a następnie wygnanie z własnego domu i tułaczkę po zbliżającym się ku katastrofie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Co może powstać z miksu fantazy i sci-fi? N.K. Jemisin w swojej Piątej porze roku, tomie, który otwiera trylogię Pękniętej Ziemi pokazuje nam, że z takiej mieszanki może wyjść bardzo dobra książka. Taka, którą bez wątpienia warto nagrodzić Hugo

Akcja powieści dzieje się zaraz przed końcem świata, i to dosłownie. Essun, jedna z głównych bohaterek, to zwykła kobieta, matka dwójki dzieci. Jest nauczycielką w miejscowej szkole. Nic nie wskazuje na to, że w jej ułożonym jako-tako życiu, wydarzy się tragedia. Po powrocie do domu okazuje się, że mąż Essun zabił najmłodsze dziecko, a drugie uprowadził. Kobieta pogrążona w żałobie i rozpaczy, postanawia zemścić się na mężu i odzyskać córkę Nassun. Nie będzie to proste zadanie, ponieważ wraz z morderstwem na świecie zapanowała Piąta Pora Roku- czas śmierci, pyłu i katastrofy.

Pierwszą rzeczą, na którą zwraca się uwagę podczas lektury jest narracja i jej dostosowanie do poszczególnej bohaterki. Kiedy czytamy rozdziały poświęcone Essun, narrator zwraca się prosto do nas. To my mamy wcielić się w tę kobietę i jej oczami widzimy świat. Jest to genialny zabieg, do którego trzeba się jednak przyzwyczaić.
Kolejnym, niesamowicie ciekawym aspektem Piątej Pory Roku jest system magiczny. Jemisin pokusiła się o wykorzystanie siły płynącej z głębi ziemi. Górotwórstwo, bo tak nazywa się umiejętność manipulowania termalnymi, kinetycznymi i innymi rodzajami energii. Górotworami są osoby, które władają takimi zdolnościami. Mogą oni sejszyć, tworzyć skały, trzęsienia ziemi i tsunami. Muszę przyznać, że żaden system magii (nie licząc Sandersona) nie spodobał mi się tak bardzo. Jest to w końcu coś nowego!

Klimat oraz atmosfera są wyczuwalne już od pierwszej strony i to one budują tę książkę. Kiedy czytamy PPR możemy wyobrazić sobie, z jak ciężką rzeczywistością przyszło zmierzyć się bohaterom. Ludzie po kolejnych wyniszczających sezonach, zmuszeni zostali do stworzenia małych społeczności, w których każda para rąk i umiejętności są potrzebne.

Co do bohaterów, to autorka w zgrabny sposób przedstawiła ich portrety psychologiczne. Losy wszystkich postaci powoli łączą się, krok po kroku odkrywane są wszystkie tajemnice, tak aby na końcu zaskoczyć czytelnika. Wszystko w tej powieści jest niesamowicie przemyślane, nie ma zbędnych opisów i dodatków, które nie trzymają się kupy. Jemisin dopracowała każdy szczegół.

Nie zgadzam się z głosami, jakoby PPR była przesiąknięta politycznymi nawiązaniami, i że autorka dostała Hugo tylko dlatego, że wygrała poprawność polityczna. Historia broni się sama i zasługuje na nagrody!

Teraz przyszedł czas na drugi tom, ponieważ autorka postanowiła sprzedać czytelnikom pstryczek w nos.

Polecam!

Co może powstać z miksu fantazy i sci-fi? N.K. Jemisin w swojej Piątej porze roku, tomie, który otwiera trylogię Pękniętej Ziemi pokazuje nam, że z takiej mieszanki może wyjść bardzo dobra książka. Taka, którą bez wątpienia warto nagrodzić Hugo

Akcja powieści dzieje się zaraz przed końcem świata, i to dosłownie. Essun, jedna z głównych bohaterek, to zwykła kobieta, matka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

pomysł na książkę jest, ale jednak jakoś trudno się to czyta

pomysł na książkę jest, ale jednak jakoś trudno się to czyta

Pokaż mimo to

Dobra ale nie wybitna. Nagroda Hugo chyba tylko dlatego, że autorka jest czarnoskóra i zawarła wątek homoseksualny. Czyli poprawność polityczna jak na Oscarach. Powieść skierowana bardziej do dojrzałych czytelników.

Dobra ale nie wybitna. Nagroda Hugo chyba tylko dlatego, że autorka jest czarnoskóra i zawarła wątek homoseksualny. Czyli poprawność polityczna jak na Oscarach. Powieść skierowana bardziej do dojrzałych czytelników.

Pokaż mimo to

"Nasze dzieci są unieważnieniem nas samych". Czasami tak czuję. A może jednak nie?

Brakowało mi takiej wartościowej kobiecej fantastyki. Napisanej przez kobietę i z silną kobiecą bohaterką. Wielowymiarową bohaterką, która zmienia się i dojrzewa w trakcie pierwszego tomu. Autorka uwrażliwia na dyskryminację i "odczłowieczanie" ludzi o innych cechach. I niemal zawsze przy opisie postaci jest uwzględniony ich kolor skóry.

Wymyślony przez Jemisin świat jest takim trochę zwierciadłem naszego. Warto go ratować? Da się?

"Nasze dzieci są unieważnieniem nas samych". Czasami tak czuję. A może jednak nie?

Brakowało mi takiej wartościowej kobiecej fantastyki. Napisanej przez kobietę i z silną kobiecą bohaterką. Wielowymiarową bohaterką, która zmienia się i dojrzewa w trakcie pierwszego tomu. Autorka uwrażliwia na dyskryminację i "odczłowieczanie" ludzi o innych cechach. I niemal zawsze przy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zaintrygował mnie tytuł. 2 razy przesłuchałam youtubowych próbnych rozdziałów. Po prostu wiedziałam, że muszę mieć tę pozycję. Tylko trochę trwało dojrzewanie do lektury. I wreszcie jest ten moment, kiedy przyznaję, że było warto. Ta przemyślana kompozycja książki zrobiła na mnie największe wrażenie. Im bliżej końca, tym bardziej rósł mój szacunek dla autorki. Po prostu lubię, gdy autor traktuje czytelnika serio. Tu nie ma żadnych niepotrzebnych powtórzeń. Książka wymaga skupienia. Bo czasem, gdy się rozkojarzyłam, historia mnie pochłonęła i tak biegłam myślą gdzieś daleko... umykała mi niejasna wskazówka, ledwo zasugerowany wątek... A potem okazywało się, że ta mglista przesłanka tłumaczy absolutnie doskonale to, co się stało, zadziało, dlaczego miejsce miało to czy tamto, lub czemu tak, a nie inaczej reagują bohaterowie. Po prostu uwielbiam takie inteligentne gry. Misternie scala historię świata burz i niepokojów wątek bohaterek - bohaterki. To wciągająca historia. I absolutnie warta uwagi czytelnika. Bardzo gorąco polecam.

Zaintrygował mnie tytuł. 2 razy przesłuchałam youtubowych próbnych rozdziałów. Po prostu wiedziałam, że muszę mieć tę pozycję. Tylko trochę trwało dojrzewanie do lektury. I wreszcie jest ten moment, kiedy przyznaję, że było warto. Ta przemyślana kompozycja książki zrobiła na mnie największe wrażenie. Im bliżej końca, tym bardziej rósł mój szacunek dla autorki. Po prostu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to