Dużo ciekawych wątków, które nie są powszechnie znane. Ciężko się ja czyta, męczy, a na pewno nie polecam osobą, które szybko poznać ciekawostki z życia Stalina

Dużo ciekawych wątków, które nie są powszechnie znane. Ciężko się ja czyta, męczy, a na pewno nie polecam osobą, które szybko poznać ciekawostki z życia Stalina

Polecam każdemu odpalić tę petardę. 🧨
Wybitnie wnikliwy obraz dzieciństwa i młodości Stalina (którego nie znajdziecie w żadnej innej biografii.)
Gangster czy rewolucjonista? Why not both...Co sprawiło, że Stalin zabijał? Zabić to jakby splunąć. Ot tak.

Polecam każdemu odpalić tę petardę. 🧨
Wybitnie wnikliwy obraz dzieciństwa i młodości Stalina (którego nie znajdziecie w żadnej innej biografii.)
Gangster czy rewolucjonista? Why not both...Co sprawiło, że Stalin zabijał? Zabić to jakby splunąć. Ot tak.

Jednym z najbardziej fascynujących aspektów książki jest zdolność Montefiore'a do ożywienia złożonej i często sprzecznej osobowości Stalina, ujawniając zarówno jego mocne strony, jak i wady. Autor przedstawia wieloaspektowy obraz Stalina, podważając uproszczone stereotypy i oferując nowy wgląd w jego motywacje i działania.

Jednym z najbardziej fascynujących aspektów książki jest zdolność Montefiore'a do ożywienia złożonej i często sprzecznej osobowości Stalina, ujawniając zarówno jego mocne strony, jak i wady. Autor przedstawia wieloaspektowy obraz Stalina, podważając uproszczone stereotypy i oferując nowy wgląd w jego motywacje i działania.

Bardzo dobra książka, pozycja obowiązkowa dla tych którzy interesują się historią polityki i przywódcami krwawego terroru.Obraz Stalina zakomicie odmalowany,despota jak żywy.Znakomita.

Bardzo dobra książka, pozycja obowiązkowa dla tych którzy interesują się historią polityki i przywódcami krwawego terroru.Obraz Stalina zakomicie odmalowany,despota jak żywy.Znakomita.

Dobra książka. Pomimo, że druga część ciekawsza, warto przeczytać.

Dobra książka. Pomimo, że druga część ciekawsza, warto przeczytać.

Dobra, bo ciekawa. Im dalej w las, tym lepsza. Napisana jednak językiem, który mnie zmęczył.

Dobra, bo ciekawa. Im dalej w las, tym lepsza. Napisana jednak językiem, który mnie zmęczył.

Stalin poetą czemu nie, Dżugaszwili śpiewakiem czemu nie, Stalin pobożny a jakże. Świetnie udokumentowana niemalże pionierska praca poświęcona jednemu z najokrutniejszych dyktatorów XX wieku. Książka kończy się na wydarzeniach rewolucji październikowej. Autor z niezwykłą precyzją i starannością sięga zwłaszcza po gruzińskie ślady życia Józefa Stalina. Plus znakomite dopiski. W pewnym momencie praca historyczna zamienia się w powieść historyczną i wtedy nie można się już od niej oderwać.

Stalin poetą czemu nie, Dżugaszwili śpiewakiem czemu nie, Stalin pobożny a jakże. Świetnie udokumentowana niemalże pionierska praca poświęcona jednemu z najokrutniejszych dyktatorów XX wieku. Książka kończy się na wydarzeniach rewolucji październikowej. Autor z niezwykłą precyzją i starannością sięga zwłaszcza po gruzińskie ślady życia Józefa Stalina. Plus znakomite...

Książka kupiona zupełnie przypadkowo na wyprzedaży, sięgnąłem po nią z czystej ciekawości, jednocześnie pełen byłem obaw, że owa lektura stanie się męcząca po bardzo dobrym i zachęcającym wstępie, tudzież kryła się także pewnego rodzaju obawa jedna z tych, że autor może trochę albo podkoloryzować postać bądź oczernić, krótko mówiąc ukazać głównego bohatera swojej biografii w zupełnie innym świetle niż jest. Obawy okazały się niesłuszne, książkę Montefiore czyta się wyśmienicie, dodatkowo pisarz ukazał postać Iosifa wissarionowicz dżugaszwili takim jakim on był w rzeczywistości. Człowiek mściwy, podły, inteligentny ,niewybaczający nigdy i nikomu, a jednocześnie człowiek pełen kompleksów / które wywodziły się w różnych powodów m.in trudnego dzieciństwa, biedy, wypadków podczas których został w takim czy innym stopniu kaleką , słowo niepełnosprawny wtedy zapewne nie istniało jeszcze niby nic ale już sama wymowa tego słowa nadaje inne znaczenie/ i tak nałożyło się to wszystko na siebie, tworząc postać największego zbrodniarza XX wieku którego to pomysły i legendy o nim krążą po dziś dzień, nadając nowy ład nie tylko w Europie, ale także na świecie. Oprócz niezwykle ciekawej, wyczerpującej charakterystyki samego Stalina od poczęcia aż do śmierci autor ukazuje jednocześnie charakter takich osobistości takich jak Lenin czy Trocki, ale nie tylko i chwała mu za to , dzięki tej książce masa przekłamań na temat tych postaci legła w gruzach. Wiele osób próbuje dzisiaj w jakiś sposób wybielać tych zwykłych bandytów jakimi byli Stalin, Lenin czy Trocki albo chociażby nasz rodak Dzierżyński w różnoraki sposób aby nadać historii nowy bieg. Komunizm wiecznie żywy . Lenin wiecznie żywy, a ze Stalina co niektórzy robią dobrego dziadka, ojca i przywódcę który to posłał miliony na śmierć. Tutaj nie ma koloryzacji, tutaj postacie są ukazane takie jakie są pełne swoich wad i zalet , opisani są w taki sposób, że ja jako czytelnik w łatwy sposób mogę sobie odpowiedzieć na wiele pytań dlaczego tak dzisiaj wygląda chociażby Polska czy Europa, Montefiore dał mi niezwykle głęboką studnię wiedzy z której łatwo i szybko się czerpie wiadomości, analizuje i za pomocą odpowiednich puzzli dopasowuje się całość . Całość czyli obraz postaci z początku XX wieku, wieku który był decydujący w wielu aspektach naszego życia, życia ludzi którzy żyli w tamtych czasach, urodzili się później , a także dzisiaj i taka a nie inna pełna biografia zasługuje na uznanie i szacunek. Jest tutaj ukazany pęd do władzy, bezlitosność, egoizm, siła, stal, a jednocześnie człowiek kruchy w środku, pełen kompleksów zbyt wrażliwy i zbyt biorący dosłownie wszystko do siebie. Ktoś może zaprzeczyć, co ? Stalin zbyt wrażliwy ? To jakaś kpina. Właśnie, że nie ! To realia. Ludzie zbyt wrażliwy potrafią zranieni ( nawet przez swoje wyobrażenia, imaginacje/ podpalić świat i przyglądać się temu wszystkiemu z dziką radością w oczach z uśmiechem małego dziecka. Tacy są nadwrażliwcy i o tym o ,,takim '' Stalinie mówi opowieść która jest o zsyłce na Syberię. Tam definitywnie wszystko zamarzło, a Stalin paradoksalnie miał do końca życia tą igłę z lodu w samym sercu, może nawet powiem więcej , tam nie było serca tylko bryła lodu, czasem przejawiał sentymenty, ale ludzie wrażliwi są sentymentalni i wspominają najpiękniejsze chwile w swoim życiu.
Majstersztyk ! Z całą pewnością sięgnę po kontynuację tej opowieści, biografii Stalina, a także nie omieszkam zapoznać się z innymi pozycjami tego ciekawego autora jakim jest Simon Sebag Montefiore.
Polecam !

Książka kupiona zupełnie przypadkowo na wyprzedaży, sięgnąłem po nią z czystej ciekawości, jednocześnie pełen byłem obaw, że owa lektura stanie się męcząca po bardzo dobrym i zachęcającym wstępie, tudzież kryła się także pewnego rodzaju obawa jedna z tych, że autor może trochę albo podkoloryzować postać bądź oczernić, krótko mówiąc ukazać głównego bohatera swojej biografii...

Keke nazywała go swoim cudownym dzieckiem i do szóstedo roku życia nie spuszczała go z oka. Po stracie dwóch synów, którzy nie dożyli nawet roku, Iosif - Soso był jej oczkiem w głowie. Na męża Beso, topiącego smutki w alkoholu, nie mogła liczyć. Zresztą po kilku latach picia i bicia porzucił ją i syna, i opuścił rodzinne Gori. Niewykształcona, ale inteligentna, ambitna, pracowita i piękna Keke sama musiała zadbać o siebie i synka. Nie było to wcale proste w patriarchalnym gruzińskim społeczeństwie końca XIX w.

Jej plany dotyczące przyszłości Soso nie kończyły się na zapewnieniu mu dachu nad głową i pełnego żołądka. Matka postanowiła, że jej syn nie tylko będzie się uczył, ale że zostanie biskupem. I tak, dzięki niespotykanemu wprost uporowi, pracowitości i wsparciu zaprzyjaźnionych z Dżugaszwilimi restauratora, oficera policji i popa (każdy jest wymieniany jako domniemany ojciec Stalina) dziesięcioletni chłopiec rozpoczął naukę w szkole cerkiewnej w Gori, a później w seminarium w Tyflisie.

Soso był wyjątkowy i bardzo inteligentny. Już jako dziecko odznaczał się szczególnym magnetyzmem. Mimo szorstkości intrygował rówieśników, z którymi wychowywał się na niebezpiecznych ulicach Gori. Potrafił się bić i niepostrzeżenie znikać. W szkole był najlepszym i najbardziej nieposłusznym uczniem. Jako najlepszy chórzysta mógł w przyszłości śpiewać zawodowo. Jego głód wiedzy był wprost niezaspokojony. Kochał poezję. W seminarium, jako siedemnastoletni kleryk pisał wiersze, które drukowane w gazecie "Iweria" cieszyły się sporą popularnością. Ogromnie dużo czytał. Im więcej czytał, tym bardziej chwiała się jego pobożność. Wątpił w boską sprawiedliwość i coraz bardziej pochłaniała go zakazana literatura socjalistyczna. Jako ateista, ku rozpaczy matki, nie ukończył seminarium.

Młody Stalin po opuszczeniu murów szkoły całkowicie oddał się działalności konspiracyjnej i został jednym z pierwszych zawodowych rewolucjonistów. Zafascynowany marksizmem i osobą Lenina stworzył Bolszewicką Grupę Bojową, która regularnie, dokonując ekspropriacji, finansowała działalność jego partii. Dowodzenie gangsterami, budowanie siatki wywiadowczej i kurierskiej, pisanie artykułów i agitowanie nowych zwolenników zabierały mu większość czasu. Podobał się kobietom i nie stronił od ich towarzystwa i zabaw. Mimo kilku związków, przelotnych romansów i dzieci z prawego i nieprawego łoża, życie rodzinne miało dla niego drugorzędne znaczenie. Wielokrotnie aresztowany, zsyłany na Syberię i uciekający z niej, nigdy nie stracił wiary w słuszność swoich przekonań i wartość rewolucji.

S. S. Montefiore oddał w ręce czytelnika bardzo interesującą i wciągającą biografię. Szczegółowo opisał w niej pierwsze czterdzieści lat, niezwykle intensywnego, życia Józefa Stalina. Opatrzył tekst mnóstwem wiele dopowiadających i wyjaśniających przypisów, mapami i zdjęciami najważniejszych dla jej bohatera osób. Zachował profesjonalny obiektywizm przy kreśleniu portretu przyszłego generalissimusa prowadząc jednocześnie wielce wciągającą narrację, która momentami przypomina literaturę przygodową czy awanturniczą. Szczególnie podobał mi się sposób nakreślenia tła społecznego Gruzji przełomu wieków oraz realiów życia buntowników w Imperium Rosyjskim za panowania ostatniego cara. Jedynie spora ilość literówek i braki pojedynczych słów w tekście mojego wydania odbierały mi nieco przyjemności z lektury.

Soso nie został biskupem. Stał się fanatycznym najwyższym kapłanem marksizmu. Keke zmarła w 1937r. Ukochany syn nie uczestniczył w pogrzebie, ale przysłał wieniec.

Keke nazywała go swoim cudownym dzieckiem i do szóstedo roku życia nie spuszczała go z oka. Po stracie dwóch synów, którzy nie dożyli nawet roku, Iosif - Soso był jej oczkiem w głowie. Na męża Beso, topiącego smutki w alkoholu, nie mogła liczyć. Zresztą po kilku latach picia i bicia porzucił ją i syna, i opuścił rodzinne Gori. Niewykształcona, ale inteligentna, ambitna,...

Jestem pod wrażeniem, bardzo ciekawa autobiografia.
Zawsze ciekawiła mnie postać Józefa Stalina.
Nie fascynowałem się zbrodniami, ale samym uporem w dążeniu do marzeń.
Zanim stał się krwawym dyktatorem, był taki sam jak my, młody romantyk,
który miał swoje sny o lepszej przyszłości.
Jestem pewien, że gdyby nie traumatyczna przeszłość, mógłby zapisać
się na kartach historii, jako pozytywna postać. Może nie jako dyktator, ale
jako ksiądz? Albo lokalny społecznik?
Historia lubi zaskakiwać, zdecydowanie o tym mówi ta książka. Szacunek i wielka
wdzięczność dla autora, że wydał tak ciekawe dzieło.

Bolszewicka walka do władzy dosłownie po trupach, dawni towarzysze zostali
wykończeni przez samego Stalina, a kiedyś byli jego przyjaciółmi.

Aż dziw, że taki paranoik, świr doszedł do władzy w największym imperium na świecie?
Fakt, faktem Rosja to stan umysłu...

Polecam.

Jestem pod wrażeniem, bardzo ciekawa autobiografia.
Zawsze ciekawiła mnie postać Józefa Stalina.
Nie fascynowałem się zbrodniami, ale samym uporem w dążeniu do marzeń.
Zanim stał się krwawym dyktatorem, był taki sam jak my, młody romantyk,
który miał swoje sny o lepszej przyszłości.
Jestem pewien, że gdyby nie traumatyczna przeszłość, mógłby zapisać
się na kartach historii,...