To jest drugi tom, ale treść książki dotyczy czasów Zefiryna i Pawła, czyli sprzed pierwszego tomu. Pojawiają się też bohaterowie z poprzedniej części, bo oczywiście byli związani z Zefirynem. Dzięki tej książce poznajemy czasy Zefiryna i jego rodziny. Takiego życia, jakie on miał, to raczej nikt by mu nie zazdrościł :P Pewnie dlatego później był jaki był. Z kolei Paweł nie poznał Zefiryna, ale coś tam w genach chyba po nim miał :P W każdym razie okropną miał matkę :P Ale w sumie chyba na to zasłużył, że go wygnała :P No, a później są już wspominani rodzice Beaty i Kuby, a także oni sami. A jak ktoś wcześniej czytał jedynkę, jak ja, to jeszcze raz ją sobie przypomni ;)

To jest drugi tom, ale treść książki dotyczy czasów Zefiryna i Pawła, czyli sprzed pierwszego tomu. Pojawiają się też bohaterowie z poprzedniej części, bo oczywiście byli związani z Zefirynem. Dzięki tej książce poznajemy czasy Zefiryna i jego rodziny. Takiego życia, jakie on miał, to raczej nikt by mu nie zazdrościł :P Pewnie dlatego później był jaki był. Z kolei Paweł nie...

Drugą część powieści dużo lepiej mi się czytało. Książka była dla mnie bardziej interesująca i tajemnicza. Historia przedstawiona tutaj jest z perspektywy Pawła Zarządcy.
Główny bohater jest nieślubnym dzieckiem i mieszka z matką w mieście. Chłopak dobrze się uczy i kreśli się przed nim świetlana przyszłość. Niestety Zarządca popada w nałóg narkotykowy. Ukrywa ten fakt przed wszystkimi ale powoli zaczyna się staczać. Gdy umiera jego dziewczyna Malwina z przedawkowania, jego matka wygania go z domu. Daje mu tylko na drogę 50 zł i akt notarialny. Od tej chwili Paweł staje się właścicielem ziemi i budynków we wsi Starszy Folwark. Przez 5 lat nie może jednak nic sprzedać.
Chłopakowi pomaga jego nowy sąsiad Tadeusz Cichy i jego żona. Ich syn Kuba załatwia mu pracę w magazynie. Paweł sumiennie pracuje. Obserwuje starego Cichego i uczy się od niego życia na wsi. Po roku postanawia zająć się uprawą kukurydzy.
Historia Zarządcy przeplata się z losami jego dziadka Zefira, który jako siedmioletni chłopiec dokonał świętokradzkiej kradzieży cudownego obrazu Matki Bożej Miedniewidzkiej. Od tej pory Zefira zaczynają dręczyć zjawy i upiory. Wyrasta na okrutnego i złego człowieka, którego boją się ludzie.
Niestety książka niezbyt mnie porwała. Ukazana tu historia jest dosyć ciekawa ale niezbyt dobrze napisana. Zawiłe losy bohaterów, błędy które popełniają, ciężki charakter a także pech, który wydaje się ich prześladować tworzą tajemniczą aurę w powieści. Czytając tę część myślałam, że tajemnica się rozwikła, ale niestety nie. Muszę przeczytać trzecią część sagi. Czy polecam? Sama w sobie książka nie jest zła, przedstawia ciekawą opowieść. Musicie sami zdecydować czy sięgniecie po tę pozycję.

Drugą część powieści dużo lepiej mi się czytało. Książka była dla mnie bardziej interesująca i tajemnicza. Historia przedstawiona tutaj jest z perspektywy Pawła Zarządcy.
Główny bohater jest nieślubnym dzieckiem i mieszka z matką w mieście. Chłopak dobrze się uczy i kreśli się przed nim świetlana przyszłość. Niestety Zarządca popada w nałóg narkotykowy. Ukrywa ten fakt...

Druga część Sagi z dziesiątej wsi jest świetna! Podobała mi się nawet bardziej niż pierwsza.

Dowiadujemy się trochę więcej o bohaterach poznanych w "Listach...", ale nie tylko tych obecnych. Przenosimy się także do czasów, w których żyli przodkowie rodzin Cichych i Zarządców. Powoli poznajemy łączące ich relacje. Książka wciąga w swój niesamowity klimat wsi, nie do końca sielskiej, gdzie życie ludzi dzieli się nie tylko na czas siewu i czas zbiorów, ale także na czas miłości i nienawiści...

Polecam!

Druga część Sagi z dziesiątej wsi jest świetna! Podobała mi się nawet bardziej niż pierwsza.

Dowiadujemy się trochę więcej o bohaterach poznanych w "Listach...", ale nie tylko tych obecnych. Przenosimy się także do czasów, w których żyli przodkowie rodzin Cichych i Zarządców. Powoli poznajemy łączące ich relacje. Książka wciąga w swój niesamowity klimat wsi, nie do końca...

+

+

Zaczęłam od tej części bo pani w bibliotece nie wiedziała ,która jest pierwsza.Czyta się dobrze,ale autorki nie ominęła przypadłość "domyśl się skąd to się wzięło".Czasem miałam wrażenie,że brakuje kilku kartek z wyjaśnieniem przebiegu akcji.
Pomysł niezły.Zobaczymy co będzie w pozostałych częściach- zaczynam "Miłość na dziesiątej wsi".

Zaczęłam od tej części bo pani w bibliotece nie wiedziała ,która jest pierwsza.Czyta się dobrze,ale autorki nie ominęła przypadłość "domyśl się skąd to się wzięło".Czasem miałam wrażenie,że brakuje kilku kartek z wyjaśnieniem przebiegu akcji.
Pomysł niezły.Zobaczymy co będzie w pozostałych częściach- zaczynam "Miłość na dziesiątej wsi".

Powiem tak, jeśli ktoś czytał pierwszą część to ta również powinien żeby uzupełnić historię z pierwszej części. Oby dobrze się czytała mimo, że spodziewałam się trochę innej fabuły. Teraz czekam na trzecią część by móc ocenić całość.

Powiem tak, jeśli ktoś czytał pierwszą część to ta również powinien żeby uzupełnić historię z pierwszej części. Oby dobrze się czytała mimo, że spodziewałam się trochę innej fabuły. Teraz czekam na trzecią część by móc ocenić całość.

Czytało się lepiej niż tom I Listy z dziesiątej wsi. Raczej luźne czytadło niż głębokie treści. Dla odreagowania po cięższej lekturze. Bez szału

Czytało się lepiej niż tom I Listy z dziesiątej wsi. Raczej luźne czytadło niż głębokie treści. Dla odreagowania po cięższej lekturze. Bez szału

Kontynuacja „ Listów z dziesiątej wsi „ jakoś mnie szczególnie nie porwała. Jest to raczej uzupełnienie tamtej historii , dopełnienie zakończenia, które było nieoczekiwane i pozostawiło niedosyt. Spodziewałam rozwiązania zagadki sprzed lat a zamiast tego autorka opisała te same zdarzenia co poprzednio z tą tylko różnicą , że są opisane z perspektywy Pawła. Nic nowego to do całej historii nie wniosło a wprost przeciwnie jego osobiste wynurzenia sprawiły, że główny bohater wydał mi się jeszcze mniej sympatyczny. Próżno szukać w powieści dynamicznej akcji a schemat jest podobny do poprzedniej części, jedynie nie ma sztucznego podziału . Tam Olszanowska przedstawiła historię babci i wnuczki tu natomiast skupiła się na mężczyznach Pawle i jego dziadku Zefirynie. Wydawało mi się, że lektura zapowiada się równie ciekawie , ale o ile tam smaczku dodały listy z przeszłości, których tu nie ma to powolne odkrywanie tajemnicy nie wywoływało we mnie emocji . O wiele bardziej interesowały mnie mroczne losy i analiza psychologiczna postępowania Zefiryna niż współczesne losy Pawła bo nie miałam ochoty na przeżywanie tej samej historii tylko z innego punktu widzenia. Nie mniej jednak w połączeniu z poprzednią częścią tworzy spójną całość, chociaż brakowało mi subtelności z pierwszej części. Do samej fabuły może nie miałabym większych zastrzeżeń, gdyż mnie wciągnęła, ale autorka niedbale prowadzi narrację co psuło mi przyjemność czytania. Natomiast bohaterowie są prawdziwymi ludźmi z krwi i kości z niezwykle zawikłanymi ścieżkami życiowymi , co nadaje mim zdaniem powieści realizmu.
Trzeba przeczytać, by poznać całą historię Barbary i Zefiryna oraz jak potoczyły się losy Pawła i Beaty. Polecam obydwie części , pomimo, że trochę pomarudziłam i moje rozważania mają negatywny wydźwięk, ale każdemu ma prawo podobać się coś innego niż mnie i na pewno znajdzie coś dla siebie.
Podsumowując nie jest to banalne czytadło jakich wiele, Olszanowska stworzyła mądrą życiową lekturę. Pokazuje, jak błędy przodków mają ogromny wpływ na losy współczesnych bohaterów, ale także wskazuje, że można walczyć o swoje życie, odcinając się od przeszłości. Zacząć wszystko od nowa nie powielając błędów swoich dziadków i ojców.

" Kochali się.Nawet bardzo.Po prostu za szybko się poddali .Nie potrafili zrozumieć ,że miłość jest też w szarej prozie życia .Tylko trzeba ją odnaleźć."

Kontynuacja „ Listów z dziesiątej wsi „ jakoś mnie szczególnie nie porwała. Jest to raczej uzupełnienie tamtej historii , dopełnienie zakończenia, które było nieoczekiwane i pozostawiło niedosyt. Spodziewałam rozwiązania zagadki sprzed lat a zamiast tego autorka opisała te same zdarzenia co poprzednio z tą tylko różnicą , że są opisane z perspektywy Pawła. Nic nowego to...

O ile lubię takie wiejskie klimaty.
To,tu oceniam na dobrą ocenę.
Dobrze,że był podany temat ateisty.
Dobrze,że opisywano te łany kukurydzy.
Dobrze,że kupiłem.

O ile lubię takie wiejskie klimaty.
To,tu oceniam na dobrą ocenę.
Dobrze,że był podany temat ateisty.
Dobrze,że opisywano te łany kukurydzy.
Dobrze,że kupiłem.

Podobnie jak pierwsza część cyklu - fabuła mnie wciągnęła, lecz warstwa językowa leży. Autorka słabo włada polszczyzną, trudno się to czyta, narracja prowadzona jest niedbale. Tak nie wolno pisać, to grafomania, dziwię się, że redaktor tak to puścił do druku. Nie polecam.

Podobnie jak pierwsza część cyklu - fabuła mnie wciągnęła, lecz warstwa językowa leży. Autorka słabo włada polszczyzną, trudno się to czyta, narracja prowadzona jest niedbale. Tak nie wolno pisać, to grafomania, dziwię się, że redaktor tak to puścił do druku. Nie polecam.