Młody paryski lekkoduch wyjeżdża do swojej babki w Viridis, w okolicy Bordeaux, aby spędzić tam czas rekonwalescencji po groźnej chorobie. Wieści o jego dotychczasowym trybie życia nie krążą jedynie w miejscu hulanek, docierają również do uszu, przed którymi Bob najbardziej chciałby je ukryć.

Mauriac pokazuje w „Losach” do czego mogą doprowadzić silne, niekontrolowane emocje i uzmysławia starą prawdę o dobrych chęciach. Charakterystyczny dla niego przekaz religijny nie jest tym razem jednoznaczny a walka między dobrem i złem klarowna. Występki Boba są wprawdzie niemoralne, jednak opisane jako atrakcyjne i pociągające. Z drugiej strony przestroga okazuje się być podszyta nikczemnością. Chociaż autor wskazuje czytelnikowi zło, nie poucza go, nie moralizuje. Nie tylko nie potępia definitywnie bohatera, ale zostawia miejsce na współczucie.

Gra kontrastów, jaka często występuje w prozie Mauriaca, jest zauważalna również w „Losach”. Widać ją nie tylko dzięki różnorodności postaci, ujawnia się szczególnie między zestrojeniem Boba i jego wybranki a dysonansem w relacji Elżbiety z synem Piotrem. Postać Elżbiety jest mocno związana z głównym bohaterem i dużo wnosi do opowieści o Bobie. Jednak to już zupełnie inna historia.

Młody paryski lekkoduch wyjeżdża do swojej babki w Viridis, w okolicy Bordeaux, aby spędzić tam czas rekonwalescencji po groźnej chorobie. Wieści o jego dotychczasowym trybie życia nie krążą jedynie w miejscu hulanek, docierają również do uszu, przed którymi Bob najbardziej chciałby je ukryć.

Mauriac pokazuje w „Losach” do czego mogą doprowadzić silne, niekontrolowane...