kolejna książka popularnonaukowa, z której można się wiele dowiedzieć. Jest bowiem napisana bardzo przystępnym językiem, a gdyby tego było mało, to zawiera wiele fragmentów wręcz humorystycznych. Autor swoją dziedzinę traktje z wielkim dystansem. Przedstawia nam móżg jako organ niezwykle skomplikowany, potrafiący zarządzać całym organizmem, pamięcią, wspomnieniami, wiedzą każdego człowieka. Pokazuje również jak to cudo potrafi być niekonsekwentne, pogubić się, jakie robić głupoty. Polecam bo książka pomaga w zrozumieniu samego siebie.

kolejna książka popularnonaukowa, z której można się wiele dowiedzieć. Jest bowiem napisana bardzo przystępnym językiem, a gdyby tego było mało, to zawiera wiele fragmentów wręcz humorystycznych. Autor swoją dziedzinę traktje z wielkim dystansem. Przedstawia nam móżg jako organ niezwykle skomplikowany, potrafiący zarządzać całym organizmem, pamięcią, wspomnieniami, wiedzą...

Książka podejmuje bardzo ciekawa tematykę i trudna, a napisana jest w bardzo przystępny sposób. Bardzo dużo dowiedziałam się na temat siebie i zaczęłam analizować co sprawia, że czuję się w określony sposób. Zrozumiałam m.in. czym są paraliże senne, ktore miewałam oraz ile czasu zajmuje pozbycie się kortyzolu z organizmu po ogromnym stresie.
Polecam!

Książka podejmuje bardzo ciekawa tematykę i trudna, a napisana jest w bardzo przystępny sposób. Bardzo dużo dowiedziałam się na temat siebie i zaczęłam analizować co sprawia, że czuję się w określony sposób. Zrozumiałam m.in. czym są paraliże senne, ktore miewałam oraz ile czasu zajmuje pozbycie się kortyzolu z organizmu po ogromnym stresie.
Polecam!

Mózg to nie komputer, tylko cudowny, skomplikowany, czasem nieprawdopodobnie gupi ;-) organ.

Mózg to nie komputer, tylko cudowny, skomplikowany, czasem nieprawdopodobnie gupi ;-) organ.

Nie wiem co tu za bardzo powiedzieć. Nie chcę jakoś krytykować tej książki, bo moim zdaniem jest pożyteczna, napisana w ciekawy nawet lekko humorystyczny sposób. Jednak o ile do połowy czytało mi się tę książkę naprawdę dobrze, to później było coraz gorzej. Znudziła mnie do tego stopnia że musiałem zrobić sobie 2 miesiące przerwy, teraz dopiero postanowiłem ją dokończyć, no i nie będę ukrywał było ciężko 😂 Nie czytałem innej książki tego typu więc nie mam porównania, ale to chyba po prostu nie mój kubek kawy.

Nie wiem co tu za bardzo powiedzieć. Nie chcę jakoś krytykować tej książki, bo moim zdaniem jest pożyteczna, napisana w ciekawy nawet lekko humorystyczny sposób. Jednak o ile do połowy czytało mi się tę książkę naprawdę dobrze, to później było coraz gorzej. Znudziła mnie do tego stopnia że musiałem zrobić sobie 2 miesiące przerwy, teraz dopiero postanowiłem ją dokończyć, no...

Ciekawa tematyka, podana w przystępny sposób a narracja z użyciem żartów tylko poprawiają odbiór samej książki i pokazują inteligencje autora. Warto przeczytać żeby zrozumieć geneze wielu naszych zachowań i skłonności w życiu codziennym oraz to co możemy ewentualnie z tym zrobić.

Ciekawa tematyka, podana w przystępny sposób a narracja z użyciem żartów tylko poprawiają odbiór samej książki i pokazują inteligencje autora. Warto przeczytać żeby zrozumieć geneze wielu naszych zachowań i skłonności w życiu codziennym oraz to co możemy ewentualnie z tym zrobić.

Arcyciekawa tematyka, ale podana w (dla mnie) niestrawnym sosie ciągłego śmieszkowania.

Arcyciekawa tematyka, ale podana w (dla mnie) niestrawnym sosie ciągłego śmieszkowania.

Książkę czytalo mi się bardzo ciężko. Temat wydaje się interesujący jednak napisane jest to w sposób jaki mnie nudził a nie ciekawił.

Książkę czytalo mi się bardzo ciężko. Temat wydaje się interesujący jednak napisane jest to w sposób jaki mnie nudził a nie ciekawił.

Sprawnie napisana ciekawa książka o mózgu, a właściwie o człowieku.
Bardzo przystępny język, zgrabne rozdziały czynią tę popularnonaukową pozycję wartą lektury.
Niektóre sformułowania dają do myślenia (temu w końcu służy mózg!):
„Wielu ludzi uważa, że to, co postrzegamy, stanowi stuprocentowo wierną reprezentację świata takiego, jaki jest, tak jakby oczy, uszy i cała reszta były tylko biernymi urządzeniami rejestrującymi informacje i przekazującymi je dalej do mózgu, który kategoryzuje je, porządkuje i przesyła gdzie trzeba, jak pilot sprawdzający odczyty urządzeń pomiarowych. Tymczasem sprawy mają się zupełnie inaczej. Biologia to nie technika”. (s.142)
"Zatem im bardziej uprzywilejowane i komfortowe jest czyjeś życie, tym trudniej jest mu zrozumieć potrzeby i problemy ludzi w gorszym położeniu. Jednak jeśli tylko nie zrobimy jakiejś głupoty typu postawienie najbardziej wychuchanych ludzi u steru władzy, powinno być dobrze". (s. 236 - po opisaniu eksperymentu dotyczącego empatii)

Moim zdaniem ktoś zrobił tej pozycji krzywdę i okładką, i tytułem. Dean Burnett potrafi przekazać poważne treści prosto, na szczęście nie prostacko.
I na koniec: doceńmy swój mózg, czytając. Na przykład taką właśnie książkę o mózgu.

Sprawnie napisana ciekawa książka o mózgu, a właściwie o człowieku.
Bardzo przystępny język, zgrabne rozdziały czynią tę popularnonaukową pozycję wartą lektury.
Niektóre sformułowania dają do myślenia (temu w końcu służy mózg!):
„Wielu ludzi uważa, że to, co postrzegamy, stanowi stuprocentowo wierną reprezentację świata takiego, jaki jest, tak jakby oczy, uszy i cała...

Nie wiem, czy to kwestia stylu autora, czy może maniera tłumacza, ale ciężko się to czytało, myśli ciągle gdzieś uciekały. Mam wrażenie, że ta książka zawiera mało konkretnej treści, a opakowana jest dużą ilością banałów i luźnych metafor w stylu "mózg jest jak miasto w trakcie koncertu, jest dużo koncertowiczów i policji". Nie dla mnie.

Nie wiem, czy to kwestia stylu autora, czy może maniera tłumacza, ale ciężko się to czytało, myśli ciągle gdzieś uciekały. Mam wrażenie, że ta książka zawiera mało konkretnej treści, a opakowana jest dużą ilością banałów i luźnych metafor w stylu "mózg jest jak miasto w trakcie koncertu, jest dużo koncertowiczów i policji". Nie dla mnie.

Patrząc na zdjęcie autora, można pomyśleć, że wygląda on na wioskowego głupka. Nic bardziej mylnego! To neurolog, wykładowca uniwersytecki, bloger i komik w jednej osobie - jego mózg musi być wielki! Autor w zrozumiały i przezabawny sposób tłumaczy zawiłości naukowe. Okazuje się, że nasze mózgownice są pełne sprzeczności - jednocześnie genialne i kompletnie durne. Zaś figle, które nam płata nasza głowa, wynikają głównie z ewolucji, schematyczności i uprzedzeń.
Bardzo ważny rozdział został poświęcony chorobom psychicznym i depresji. Pomaga zrozumieć i oswaja z tematem, którego większość z nas unika, jakby tym można było się zarazić jak grypą.
Miałam sama akurat dziś taką przyjemność jechania z wariatem, ponieważ na trasie mojego autobusu znajduje się szpital psychiatryczny. Było i śmiesznie i strasznie.
Posłowie mnie powaliło ;D
Polecam ja i mój mózg!

Patrząc na zdjęcie autora, można pomyśleć, że wygląda on na wioskowego głupka. Nic bardziej mylnego! To neurolog, wykładowca uniwersytecki, bloger i komik w jednej osobie - jego mózg musi być wielki! Autor w zrozumiały i przezabawny sposób tłumaczy zawiłości naukowe. Okazuje się, że nasze mózgownice są pełne sprzeczności - jednocześnie genialne i kompletnie durne. Zaś...