Świetna książka w nurcie fantastyki socjologicznej, którą warto przeczytać. Nawet jak się nie lubi tego gatunku literatury to tematyka wielkich społeczności i totalitaryzmów powinna być bliska osobom, które pamiętają poprzednią epokę, czyli PRL. Kawał dobrej literatury, która nie tylko trzyma w napięciu, ale i daje do myślenia jak trudno żyć bez wolności...

Świetna książka w nurcie fantastyki socjologicznej, którą warto przeczytać. Nawet jak się nie lubi tego gatunku literatury to tematyka wielkich społeczności i totalitaryzmów powinna być bliska osobom, które pamiętają poprzednią epokę, czyli PRL. Kawał dobrej literatury, która nie tylko trzyma w napięciu, ale i daje do myślenia jak trudno żyć bez wolności...

Apostezjon to trylogia, powiązana postaciami głównych bohaterów, przewijają się oni przez kolejne tomy, aż do wielkiego finału.

Pierwsza część jest słabym kryminałem, trochę w stylu Joe Alexa ;-) dosyć szybko domyślamy się, kto jest tajemniczym "sponsorem", i śledzimy trochę toporną fabułę, za to w jej trakcie zapoznajemy się z realiami Apostezjonu - bardziej miasta niż państwa, położonego na wyspie i otoczone bliżej nieznanym Drugim Światem, wiadomo że gorszym. Aluzje do dwubiegunowego świata Zimnej Wojny są jasne, ale Wnuk-Lipiński fajnie redukuje całą sytuację polityczną i nie zarzuca nas faktami, a właśnie stopniowo wprowadza nas w świat, gdzie wszyscy są szczęśliwi, wszystko jest nowoczesne, życie proste i bezstresowe, a dobro ogółu najważniejsze. Ludzie są szczęśliwi dzięki chemii i obozom "reedukacji" (aha, czyli jednak są jacyś nieszczęśliwi) ale poza tym mamy świat świat jak z amerykańskich filmów z lat 50-tych z cyklu "Jak widzę przyszłość?" Albo może radzieckich.

W drugiej części trylogii trafiamy do takiego obozu i widzimy sposoby "reedukacji", a także rysy, pojawiające się w monolicie, podobnie jak widzą je nasi młodzi, bardziej lub mniej entuzjastyczni protagoniści. W trzeciej jesteśmy świadkami kryzysu i tego jak niedemokratyczna władza sobie z nim radzi.

Dobry w książce jest umiar, autor nie zarzuca czytelnika super wynalazkami, nie epatuje zaawansowaną technologią, świat Apostezjonu, choć odległy od naszego o jakieś 400 lat, bardzo przypomina nasz. Kilkadziesiąt lat wcześniej zaszła w nim Wielka Zmiana, o szczegółach której też wiemy niewiele, ale wypleniono Zabobon (nazwa Apostezjon pochodzi pewnie od apostazji),a ludzie zrozumieli, że dobro społeczeństwa jest ważniejsze niż dobro jednostki. Apostezjon przypomina więc wiadomo-co, choć tym razem wszystko niby działa, nie ma przejściowych problemów z zaopatrzeniem...

Książka pisana pod koniec lat 80-tych jakoś już przeszła sito cenzury najlepszego z systemów, ale mam wrażenie że kto nie pamięta owych czasów, nie zrozumie pewnych zwrotów, wyrażeń, sytuacji, i tu książce niestety brakuje trochę uniwersalności. Bohaterowie też są w większości jednowymiarowi, zabrakło mi takiego, nie wiem, Jerzego Urbana, bo ani Nordman, ani nikt inny nie spełnia moich oczekiwań :-)

Trochę z wakacyjnego lenistwa nie pisałem recenzji pierwszej książki, i dobrze, myślę że na trylogię warto spojrzeć jak na całość i ocenić dopiero po przeczytaniu całości.

Apostezjon to trylogia, powiązana postaciami głównych bohaterów, przewijają się oni przez kolejne tomy, aż do wielkiego finału.

Pierwsza część jest słabym kryminałem, trochę w stylu Joe Alexa ;-) dosyć szybko domyślamy się, kto jest tajemniczym "sponsorem", i śledzimy trochę toporną fabułę, za to w jej trakcie zapoznajemy się z realiami Apostezjonu - bardziej miasta niż...

Prawdopodobnie jedno z najbardziej niedocenianych i zapomnianych dzieł socjologicznego science-fiction. Wspaniała wiwisekcja pewnych mechanizmów właściwych systemom totalitarnym, w każdym tomie z subtelnym przesunięciem na inny aspekt, tworząc jednak cały czas spójną historię w odpowiednio wykreowanym i wspaniale przedstawionym świecie. Klasa światowa.

Prawdopodobnie jedno z najbardziej niedocenianych i zapomnianych dzieł socjologicznego science-fiction. Wspaniała wiwisekcja pewnych mechanizmów właściwych systemom totalitarnym, w każdym tomie z subtelnym przesunięciem na inny aspekt, tworząc jednak cały czas spójną historię w odpowiednio wykreowanym i wspaniale przedstawionym świecie. Klasa światowa.

Przeczytałam po raz drugi i po raz drugi jestem zachwycona.

"Kiedy jest wolność, nie mówisz o niej szeptem"

"Zadaję sobie często pytanie, dlaczego utopie wprowadzone w życie obracają się w swoje przeciwieństwo? Tam gdzie miało być wyzwolenie - rośnie niewola, tam gdzie miała być sprawiedliwość - pleni się zbrodnia, odwaga zaś zamienia się w strach. Dlaczego? Nie znajduję na to pytanie odpowiedzi".

Przeczytałam po raz drugi i po raz drugi jestem zachwycona.

"Kiedy jest wolność, nie mówisz o niej szeptem"

"Zadaję sobie często pytanie, dlaczego utopie wprowadzone w życie obracają się w swoje przeciwieństwo? Tam gdzie miało być wyzwolenie - rośnie niewola, tam gdzie miała być sprawiedliwość - pleni się zbrodnia, odwaga zaś zamienia się w strach. Dlaczego? Nie...

Świetnie się czyta,inteligętna, emocje...uwielbiam

Świetnie się czyta,inteligętna, emocje...uwielbiam

Science fiction socjologiczne, a w zasadzie antyutopia z elementami kryminalnymi w wykonaniu Pana Profesora Edmunda Wnuka - Lipińskiego.
Bardzo dobra pozycja skłaniająca do przemyśleń do czego prowadzi totalitaryzm. Pomimo, że dosyć dawno napisane kolejne części (lata 80 - te) nic nie zestarzała się, a moim zdaniem jest coraz bardziej na czasie patrząc na "Prawdziwych Polaków" i na to co wyprawiają w naszym kraju.
To powinny być pozycje obowiązkowe dla członków ONR, Wszechpolaków i innych durniów.

Science fiction socjologiczne, a w zasadzie antyutopia z elementami kryminalnymi w wykonaniu Pana Profesora Edmunda Wnuka - Lipińskiego.
Bardzo dobra pozycja skłaniająca do przemyśleń do czego prowadzi totalitaryzm. Pomimo, że dosyć dawno napisane kolejne części (lata 80 - te) nic nie zestarzała się, a moim zdaniem jest coraz bardziej na czasie patrząc na "Prawdziwych...

Klasyka.

Klasyka.

Trzy (mini)powieści zebrane w jednym tomie. Akcja wszystkich rozgrywa się w jednym świecie, także niektórzy bohaterowie są wspólni. Druga z nich została swego czasu wyróżniona nagrodą Zajdla. Nic dziwnego — fantastyka socjologiczna, jak się patrzy. We wszystkich przypadkach.

Widać socjologiczne przygotowanie Autora (profesora socjologii, chociaż podczas pisania książki jeszcze tego tytułu nie posiadał). Sam niezachęcający świat Apostezjonu został doskonale przemyślany i dopracowany. Aż do dwóch grup wyrzutków społecznych, zwalczających się nawzajem, bo zajmujących wspólną niszę, włącznie. Do konstrukcji uniwersum trudno mieć zastrzeżenia.

Więcej szczegółów tutaj: http://finklaczyta.blogspot.com/2016/10/apostezjon-socjotrylogia.html

Trzy (mini)powieści zebrane w jednym tomie. Akcja wszystkich rozgrywa się w jednym świecie, także niektórzy bohaterowie są wspólni. Druga z nich została swego czasu wyróżniona nagrodą Zajdla. Nic dziwnego — fantastyka socjologiczna, jak się patrzy. We wszystkich przypadkach.

Widać socjologiczne przygotowanie Autora (profesora socjologii, chociaż podczas pisania książki...

Jestem absolutnie zakochana w tej pozycji. O kunszcie tego dzieła można napisać bardzo wiele - mnogość splatających się ze sobą wątków, bogactwo portretów charakterologicznych, zapierająca dech w piersiach akcja tu i ówdzie przeplatana doskonałej jakości refleksjami bohaterów czyni tę książkę najprawdziwszym cudem Polskiej Literatury. Z całego serca polecam każdemu, kto tylko ma ochotę na przyjemny melanż kryminału, antyutopii i powieści socjologicznej.

Jestem absolutnie zakochana w tej pozycji. O kunszcie tego dzieła można napisać bardzo wiele - mnogość splatających się ze sobą wątków, bogactwo portretów charakterologicznych, zapierająca dech w piersiach akcja tu i ówdzie przeplatana doskonałej jakości refleksjami bohaterów czyni tę książkę najprawdziwszym cudem Polskiej Literatury. Z całego serca polecam każdemu, kto...

No cóż, takie moje zdanie jest, że taką literaturę trzeba naprawdę lubić i tym samym to oznacza, że nie dla każdego ona "przemówi". Jednak bardziej mam tu na myśli tzw. "kółko wzajemnej adoracji" czyli krąg wielbicieli szeroko pojętej fantastyki. W przypadku tej trylogii mamy do czynienia z fantastyką społeczną, zwaną także socjologiczną, a jeszcze czasem i polityczną. By było jeszcze bardziej skomplikowanie to śp. Wnuk-Lipiński był Polakiem, a to oznacza, że owa fantastyka społeczna była czymś wyjątkowym, po prostu mająca inne cela aniżeli ta sama fantastyka, ale z Europy zachodniej czy z innego kontynentu na zachód od Polski.
Polska fantastyka socjologiczna (socjologia nie jest tu słowem przypadkowym, chodziło o to, jeszcze przed A. D. 1989 by nie stosować takiego słowa jak polityka) polegała na tym by poprzez różne metafory, przenośnie, porównania przekazać polskiemu czytelnikowi coś co by się nigdy nie dało zrobić w tzw. literaturze nurtu głównego. Przed A. D. 1989 istniała cenzura (piszę to, ponieważ dzięki najnowszym produktom zwanymi ministrami edukacji, tzw. "gimbaza" może nie mieć o tym pojęcia) i dzięki polskiej fantastyce socjologicznej przekaz tego co się dzieje wyprawiało w kraju było to możliwe. To tak ogólnie i tak na wstęp.
"Apostezjon" śp. Wnuka-Lipińskiego jest moim zdaniem świetną książką (co ważne wszystko zebrane w całość-trylogia) i dla tych wszystkich, którzy lubią się w historia alternatywnych z mocnym wątkiem politycznym to jest tzw. "jazda obowiązkowa". Innym poważnie może się to nie spodobać, jak w życiu.
Należy też zaznaczyć, że "Apostezjon" jest wydany już po A. D. 1989, chyba całkiem "świeżynka", ale dokładnie nie pamiętam. Polecam.

No cóż, takie moje zdanie jest, że taką literaturę trzeba naprawdę lubić i tym samym to oznacza, że nie dla każdego ona "przemówi". Jednak bardziej mam tu na myśli tzw. "kółko wzajemnej adoracji" czyli krąg wielbicieli szeroko pojętej fantastyki. W przypadku tej trylogii mamy do czynienia z fantastyką społeczną, zwaną także socjologiczną, a jeszcze czasem i polityczną. By...