Hipotermia

Świetna! Wątki z przeszłości i teraźniejszości znakomicie się przeplatają, zwroty akcji zaskakujące, całość - majstersztyk.

Świetna! Wątki z przeszłości i teraźniejszości znakomicie się przeplatają, zwroty akcji zaskakujące, całość - majstersztyk.

Cztery gwiazdki, ale u mnie z opisem "przeciętna". Najsłabsza powieść z cyklu o Erlendurze Sveinssonie. O ile sama intryga "może być", to sposób jej poprowadzenia tak chaotyczny, a dialogi - kluczowe dla jej rozwikłania - tak drewniane, że czytanie było mordęgą. Jeśli ktoś jest ciekaw wątku Erlendura, to nie dzieje się w nim nic szczególnie istotnego dla kolejnych tomów. Można sobie darować i przejść do "Ciemnej rzeki".

Cztery gwiazdki, ale u mnie z opisem "przeciętna". Najsłabsza powieść z cyklu o Erlendurze Sveinssonie. O ile sama intryga "może być", to sposób jej poprowadzenia tak chaotyczny, a dialogi - kluczowe dla jej rozwikłania - tak drewniane, że czytanie było mordęgą. Jeśli ktoś jest ciekaw wątku Erlendura, to nie dzieje się w nim nic szczególnie istotnego dla kolejnych tomów....

Jestem ogromną fanką autora. Przeczytałam do tej pory niemal wszystkie tomy. Historia bardzo fajna i wątek w tle bardzo przejmujący. Dałabym ocenę 7, ale przez fatalną korektę, styl, błędy gramatyczne i stylistyczne komfort czytania był bardzo niski. Książka wygląda jakby nie przeszła redakcji.

Jestem ogromną fanką autora. Przeczytałam do tej pory niemal wszystkie tomy. Historia bardzo fajna i wątek w tle bardzo przejmujący. Dałabym ocenę 7, ale przez fatalną korektę, styl, błędy gramatyczne i stylistyczne komfort czytania był bardzo niski. Książka wygląda jakby nie przeszła redakcji.

Za tomu 5. przeskoczyłam do 8. bo do poprzednich nie miałam dostępu (Empik premium tylko kilka udostępnia a i nie wszystkie w ogóle tomy zostały wydane w Polsce i nie wszystkie w ebooku) - dużo słuchania, wiele wątków, mój ulubiony komisarz z jego skomplikowanym życiem osobistym - wszystko to, co lubię. Bardzo bym chciała móc przeczytać wszystkie części.

Za tomu 5. przeskoczyłam do 8. bo do poprzednich nie miałam dostępu (Empik premium tylko kilka udostępnia a i nie wszystkie w ogóle tomy zostały wydane w Polsce i nie wszystkie w ebooku) - dużo słuchania, wiele wątków, mój ulubiony komisarz z jego skomplikowanym życiem osobistym - wszystko to, co lubię. Bardzo bym chciała móc przeczytać wszystkie części.

Indridason to gwarancja dobrego kryminału. Tworzy intrygi i zagadki, które są mocno zakorzenione w przeszłości i ta właśnie przeszłość determinuje teraźniejszość. To chyba nic odkrywczego ale trzeba potrafić to zrobić a Arnaldur umie jak mało kto.

Indridason to gwarancja dobrego kryminału. Tworzy intrygi i zagadki, które są mocno zakorzenione w przeszłości i ta właśnie przeszłość determinuje teraźniejszość. To chyba nic odkrywczego ale trzeba potrafić to zrobić a Arnaldur umie jak mało kto.

To 3 książka tego autora, ale najsłabsza. Zbyt oczywista, zbyt prosta. Lubię to połączenie wątków obyczajowych i kryminalnych, ale tu przynudziło.

To 3 książka tego autora, ale najsłabsza. Zbyt oczywista, zbyt prosta. Lubię to połączenie wątków obyczajowych i kryminalnych, ale tu przynudziło.

To oczywiste samobójstwo. A jednak Komisarz Erlendur ma duże wątpliwości i zaczyna nieoficjalne śledztwo.
Na te książkę trafiłam przez przypadek, wiem ze przeczytam pozostałe tomy.
Książkę połączenia kryminału oraz obyczajówki, przypomina mi styl skandynawski.

To oczywiste samobójstwo. A jednak Komisarz Erlendur ma duże wątpliwości i zaczyna nieoficjalne śledztwo.
Na te książkę trafiłam przez przypadek, wiem ze przeczytam pozostałe tomy.
Książkę połączenia kryminału oraz obyczajówki, przypomina mi styl skandynawski.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Indridasona i raczej ostatnie. Duży wpływ na ocenę ma redakcja książki. Ogrom błędów w tekście i kiepskie tłumaczenie. Niektóre fragmenty napisane w sposób kompletnie niezrozumiały. Historia do bólu prosta i fatalnie rozpisane dialogi. Przeczytałam do końca w nadziei, że może finał mnie czymś zaskoczy. Nie zaskoczył.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Indridasona i raczej ostatnie. Duży wpływ na ocenę ma redakcja książki. Ogrom błędów w tekście i kiepskie tłumaczenie. Niektóre fragmenty napisane w sposób kompletnie niezrozumiały. Historia do bólu prosta i fatalnie rozpisane dialogi. Przeczytałam do końca w nadziei, że może finał mnie czymś zaskoczy. Nie zaskoczył.

Moje drugie spotkanie z Arlandurem Indridasonem mogę ponownie zaliczyć do udanych. Bardzo dobra książka, napisana w dobrym skandynawskim stylu, a także dobrze łącząca wątki kryminalne z obyczajowymi.

Moje drugie spotkanie z Arlandurem Indridasonem mogę ponownie zaliczyć do udanych. Bardzo dobra książka, napisana w dobrym skandynawskim stylu, a także dobrze łącząca wątki kryminalne z obyczajowymi.

Wydaje mi się, że detektyw był za mało dociekliwy. Np. Kiedy otrzymał nagranie rozmowy zmarłej z nieznaną osobą zamiast przesłuchać je to próbował oddać rodzinie, ponieważ nie chciał naruszyć prywatności denatki. Opamietał się dopiero kilka dni później i w końcu zabrał się do roboty.
Jak ja mam uwierzyć, że ten "super" detektyw doprowadzi rozwiązanie zagadki do końca jak robi takie byłędy? Bohater prowadził kilka spraw jednocześnie, dlatego trzeba było się wczytać czyjej sprawy dana rozmowa czy przesłuchanie dotyczy. Mogłoby być to napisane jaśniej lepiej by się czytało. Postacie występujące w książce wykreowane są na osoby mroczne, których życie niestety nie oszczędza.
Mimo powyższych uwag książkę czytało się bardzo dobrze. Każda historia zaginięcia jest przedstawiona w sposób tajemniczy i nie do końca jednoznaczny. A zakończenie jest emocjonujące i zaskakujące.

Wydaje mi się, że detektyw był za mało dociekliwy. Np. Kiedy otrzymał nagranie rozmowy zmarłej z nieznaną osobą zamiast przesłuchać je to próbował oddać rodzinie, ponieważ nie chciał naruszyć prywatności denatki. Opamietał się dopiero kilka dni później i w końcu zabrał się do roboty.
Jak ja mam uwierzyć, że ten "super" detektyw doprowadzi rozwiązanie zagadki do końca jak...