Jedenaście dni w Berlinie

Hakan Nesser nie spuszcza z tonu. To mój ulubiony autor skandynawskich kryminałów. Chłonę je wszystkie..... Uwielbiam

Hakan Nesser nie spuszcza z tonu. To mój ulubiony autor skandynawskich kryminałów. Chłonę je wszystkie..... Uwielbiam

Dawno nie czytałam tak urokliwej powieści. Potwierdza to moją teorię, że autor, który umie napisać dobry kryminał, bez problemu odnajdzie się w beletrystyce. Dodatkowo na plus dla autora - stworzenie niesamowitego klimatu jakby realizmu magicznego. Wszystko jest tu intrygujące.

Dawno nie czytałam tak urokliwej powieści. Potwierdza to moją teorię, że autor, który umie napisać dobry kryminał, bez problemu odnajdzie się w beletrystyce. Dodatkowo na plus dla autora - stworzenie niesamowitego klimatu jakby realizmu magicznego. Wszystko jest tu intrygujące.

Spotkanie, które nie mogło się zdarzyć, gdyby nie było sądzone. Iskierka magii rozjaśni mroki duszy i splątanego umysłu, postawi na nogi, a przede wszystkim niezawodnie wskaże drogę. Tą jedyną i do tej jedynej.

Spotkanie, które nie mogło się zdarzyć, gdyby nie było sądzone. Iskierka magii rozjaśni mroki duszy i splątanego umysłu, postawi na nogi, a przede wszystkim niezawodnie wskaże drogę. Tą jedyną i do tej jedynej.

Przepiękna, sympatyczna opowieść. Taka herbatka i kocyk dla dorosłej duszy spragnionej baśni. Trochę Forresta Gumpa, trochę Mężczyzny imieniem Ove i trochę Opowieści z Narni

Przepiękna, sympatyczna opowieść. Taka herbatka i kocyk dla dorosłej duszy spragnionej baśni. Trochę Forresta Gumpa, trochę Mężczyzny imieniem Ove i trochę Opowieści z Narni

Zupełnie inna książka od pozostałych napisanych przez H. Nessera. Nie jest to kryminał, z których najbardziej znany jest autor. Czasami nużąca, innym razem bardziej angażująca. Według mnie nie ma tutaj zakończenia, musimy sami"dopowiedzieć" sobie zakończenie o ile mamy taką potrzebę. Książka jest raczej lekka, niemniej nie sięgnę po nią raz jeszcze.

Zupełnie inna książka od pozostałych napisanych przez H. Nessera. Nie jest to kryminał, z których najbardziej znany jest autor. Czasami nużąca, innym razem bardziej angażująca. Według mnie nie ma tutaj zakończenia, musimy sami"dopowiedzieć" sobie zakończenie o ile mamy taką potrzebę. Książka jest raczej lekka, niemniej nie sięgnę po nią raz jeszcze.

Był niestety taki moment, że poczułam się nieco znudzona czytaniem o kolejnym dniu w Berlinie, bo zrobiło się zbyt jednostajnie. Poczekałam jednak trochę i okazało się, że szwedzki pisarz postanowił wprowadzić (co skojarzyło mi się z Murakamim) wątki, co do których nie ma się pewności czy są aby na pewno rzeczywiste, czy tylko dzieją się w wyobraźni bohaterów. Miałam wrażenie, że Håkan Nesser chciał w ten sposób pobawić się formą, nadać zwyczajnej historii nieco kolorytu i baśniowości. To udany eksperyment, a nawet jeżeli fabularnie nie były to jakieś szalenie niebanalne pomysły, to mnie zaintrygowało jak zmienna potrafi być twórczość autora. Trochę się nawet obawiam, że zderzenie z jego kryminałami będzie takie zwyczajne, ale mam nadzieję, że i w nich odnajdę to sprawne pióro, intrygujących bohaterów i przyjemność czytania. A „Jedenaście dni w Berlinie" polecam jeżeli lubicie nietypowe powieści, liczycie na dawkę humoru i macie ochotę oderwać się nieco od rzeczywistości. Może spędzicie w towarzystwie Arnego miło czas i polubicie go tak jak ja.

Pełna opinia na K-czyta.pl: http://www.k-czyta.pl/2017/01/hakan-nesser-jedenascie-dni-w-berlinie.html

Był niestety taki moment, że poczułam się nieco znudzona czytaniem o kolejnym dniu w Berlinie, bo zrobiło się zbyt jednostajnie. Poczekałam jednak trochę i okazało się, że szwedzki pisarz postanowił wprowadzić (co skojarzyło mi się z Murakamim) wątki, co do których nie ma się pewności czy są aby na pewno rzeczywiste, czy tylko dzieją się w wyobraźni bohaterów. Miałam...

Sympatyczne czytadełko.

Sympatyczne czytadełko.

Sporo już napisano o tej książce, więc dodam tylko dwie uwagi:
1. - sentymentalną: odwołania do "Braci Lwie Serce" Astrid Lindgren - opowieści o braterskiej miłości (skok, gołąb), bo przyjemnie śledzić tropy
2. - utylitarną: bohaterka wspomina radę, do której się zastosowała - przeczytać dziesięć książek w miesiącu i wypić sto kubków herbaty.

Podoba mi się ten sposób pisania.

Sporo już napisano o tej książce, więc dodam tylko dwie uwagi:
1. - sentymentalną: odwołania do "Braci Lwie Serce" Astrid Lindgren - opowieści o braterskiej miłości (skok, gołąb), bo przyjemnie śledzić tropy
2. - utylitarną: bohaterka wspomina radę, do której się zastosowała - przeczytać dziesięć książek w miesiącu i wypić sto kubków herbaty.

Podoba mi się ten sposób...

Być może Nesser napisał tę historię by złapać oddech po tych wszystkich kryminałach, które pisze. Przesympatyczna historia o ludziach, którzy są inni niż przeciętny obywatel. Ciepła i optymistyczna.

Być może Nesser napisał tę historię by złapać oddech po tych wszystkich kryminałach, które pisze. Przesympatyczna historia o ludziach, którzy są inni niż przeciętny obywatel. Ciepła i optymistyczna.

Nie daje mi spokoju zakończenie, tak naprawdę nic się nie wyjaśniło. Miało powiać tajemnicą, ale nie wyszło. Co najmniej dwie kwestie pozostały niespójne.

Nie daje mi spokoju zakończenie, tak naprawdę nic się nie wyjaśniło. Miało powiać tajemnicą, ale nie wyszło. Co najmniej dwie kwestie pozostały niespójne.