Przesłuchana. Dużo wątków. Na początku można się pogubić, ale im dalej, tym lepiej. Gdyby nie świetny lektor, to chyba bym jej nie ukończyła.

Przesłuchana. Dużo wątków. Na początku można się pogubić, ale im dalej, tym lepiej. Gdyby nie świetny lektor, to chyba bym jej nie ukończyła.

Rewelacyjny kryminał hojnie zasypany najróżniejszymi wątkami. Duży plus za dialogi pisane ze świetnym poczuciem humoru - męskim i sarkastycznym.

Rewelacyjny kryminał hojnie zasypany najróżniejszymi wątkami. Duży plus za dialogi pisane ze świetnym poczuciem humoru - męskim i sarkastycznym.

Fabuła ciekawa, akcja toczy się dość wartko... Bohaterowie jakoś nie utrwalili mi się w pamięci. Ogólnie czytało się przyjemnie, ale książka niczym mnie nie zaskoczyła, brakuje trochę tego "czegoś". Dam jednak Szubertowi i Szumanowi kolejną szansę :)

Fabuła ciekawa, akcja toczy się dość wartko... Bohaterowie jakoś nie utrwalili mi się w pamięci. Ogólnie czytało się przyjemnie, ale książka niczym mnie nie zaskoczyła, brakuje trochę tego "czegoś". Dam jednak Szubertowi i Szumanowi kolejną szansę :)

Historia kryminalna, w której dwóch głównych detektywów nosi nazwiska niemieckich muzyków epoki romantyzmu, Shuberta i Schumana, niech to jednak nikogo nie zmyli, bo panowie ci rozmawiają bardzo soczystym męskim językiem.
Jeden z detektywów jest może odrobinę romantyczny, a w tle kilku miłośników różnych odmian muzyki, ale przede wszystkim powikłana historia kryminalna, i stary arystokratyczny ród, wywodzący się według tradycji os samego Czyngis-Chana. Całość nieprzegadana, dowcipna narracja, luzacki humor i ułanska fantazja i tak mija kilka przyjemnych wieczorów z książką.

Historia kryminalna, w której dwóch głównych detektywów nosi nazwiska niemieckich muzyków epoki romantyzmu, Shuberta i Schumana, niech to jednak nikogo nie zmyli, bo panowie ci rozmawiają bardzo soczystym męskim językiem.
Jeden z detektywów jest może odrobinę romantyczny, a w tle kilku miłośników różnych odmian muzyki, ale przede wszystkim powikłana historia kryminalna, i...

hej,
jak dla mnie książka z początku nie bardzo wydawała się ciekawa ale opis sytuacji bieżących wyjaśniają nam kawałek po kawałku wydarzenia z przeszłości.
Wszystko jest na swoim miejscu, osoby realne jak i ich sytuacje.
I oczywiście najważniejsze zakończenia które robi wrażenie.
Polecam z całego sera bo naprawę książkę czyta się bardzo dobrze i jest bardzo ale to bardzo wciągająca

hej,
jak dla mnie książka z początku nie bardzo wydawała się ciekawa ale opis sytuacji bieżących wyjaśniają nam kawałek po kawałku wydarzenia z przeszłości.
Wszystko jest na swoim miejscu, osoby realne jak i ich sytuacje.
I oczywiście najważniejsze zakończenia które robi wrażenie.
Polecam z całego sera bo naprawę książkę czyta się bardzo dobrze i jest bardzo ale to bardzo...

„Bastarda” przeczytałem uszami przy pomocy Audioteki. Książkę w tej formie wydała Biblioteka Akustyczna w 2014 roku. Czas odsłuchu 14 godzin, czytał Leszek Filipowicz.

Zaczyna się rasowo, w nocnych warszawskich okolicznościach, kiedy młodo emerytowany inspektor Szubert jest zmuszony bronić honoru kobiety i pokazać swoje umiejętności wyniesione z treningów krav-magi. A potem okazuje się, że ktoś mu tu zgrabnie zagrał na nosie robiąc z niego marionetkę. Po takiej przygrywce, wygodniej usadowiłem się w fotelu (samochodu) i szerzej otworzyłem mą jaźń na wrażenia z lektury.
A było ich sporo. Na początku kształtowało się to wszystko w książkę sensacyjno-szpiegowską, przechodziło przez elementy historycznego romansu, w końcu uformowało się w kryminał, który sięgał głęboko w przeszłość, jak i szeroko poza granice naszego kraju.

To wielopoziomowa opowieść, która mieści w sobie wiele wątków, opowiadana jest z różnych perspektyw, ale ich punktem wspólnym jest po pierwsze, styl i charakteryzująca go dosadność, zwięzłość, męski punkt widzenia , brutalność, ale też niewymuszony, podany niemal od niechcenia dowcip.
Czytało się tę książkę bardzo przyjemnie. Przy okazji sensacji i kryminału opowiedziany został kawałek historii Polski; powojennej menelskiej Warszawy, wielokulturowych Kresów ze starymi rodami pochodzącymi od Czyngis-chana, związanych z Polską Żydów, itp. Wszystko to podane niby mimochodem, ale bardzo rzetelnie, otacza główną historię mocną podbudową i dodaje opowieści kolorów.

A sam kryminał ciekawie ujęty, bo nie tylko z perspektywy śledztwa i głównego bohatera, ale również z punktu widzenia mordercy, którego historia opowiedziana od wczesnego dzieciństwa łączy się później ze wszystkimi wątkami śledztwa. Bohaterowie, bo oprócz Szuberta jest tu ich sporo, są równie ważni dla opowieści, są różnorodni, z krwi i kości, uwikłani w przeróżne zależności, interesy i niełatwą przeszłość. A już typy ludzkie trzecioplanowe to przedpole piekła. Wystarczy poczytać fragment jak Szubert chodzi po menelskiej kamienicy w Warszawie szukając pewnej osoby, albo kiedy trafia na imprezę nazioli, albo to co się działo w niby elitarnej szkole w Anglii.
Śledztwo przemyślane i ciekawie podane, od maleńkiej pajęczej nici po grubą marynarską linę. Świetnie się to wszystko łączy i współgra. Bardzo dobra książka. Jest to pierwsza z dwóch części cyklu o inspektorze Szubercie. Druga – „Festiwal” z 2017 roku ponoć jeszcze lepsza.

Natomiast lektor do wymiany. Dlaczego? Zapraszam po więcej do Dzikiej Bandy:
http://dzikabanda.pl/teksty/felietony/pijac-ksiazki-czytajac-piwa-s03e09/

„Bastarda” przeczytałem uszami przy pomocy Audioteki. Książkę w tej formie wydała Biblioteka Akustyczna w 2014 roku. Czas odsłuchu 14 godzin, czytał Leszek Filipowicz.

Zaczyna się rasowo, w nocnych warszawskich okolicznościach, kiedy młodo emerytowany inspektor Szubert jest zmuszony bronić honoru kobiety i pokazać swoje umiejętności wyniesione z treningów krav-magi. A...

Nie znałam wcześniej książek Andrzeja Dziurawca. „Bastard” to dobry polski kryminał i pierwszy tom serii z duetem policyjnym: Szubert i Szuman. Ciekawy zabieg autora, żeby obu policjantom nadać nazwiska niemieckich kompozytorów.

W Warszawie dochodzi do tajemniczych morderstw. Ginie wokalistka jazzowa Nina Goldfarb, archiwista Wojtek Glinka, a w Fabryce Likierów i Wódek Gatunkowych zamordowano agenta Mosadu i terrorystę palestyńskiego. Co z tym wspólnego mają wywiad izraelski, neonaziści i książęcy ród Soltan-Puńskich ? Tą zagadkę mają rozwiązać - emerytowany inspektor policji Franz Szubert – lat 46 i jeden z najlepszych śledczych warszawskich – inspektor Robert Szuman. Co łączy jeszcze obu Panów – wspólna żona – Olga - eks Szuberta oraz obecna żona Szumana.

Akcja rozgrywa się w Warszawie, Szkocji i Izraelu. Dobry i niebanalny pomysł na zagadkę kryminalną, ciekawy duet śledczych, duża dawka dobrego humoru, a wszystko razem dobrze skomponowane. „Bastarda” przeczytałam z wielką przyjemnością i cieszy mnie, że mamy kolejnego dobrego polskiego autora kryminałów. Z radością sięgnę po drugi tom przygód Szuberta i Szumana – „Festiwal”. Polecam.

Nie znałam wcześniej książek Andrzeja Dziurawca. „Bastard” to dobry polski kryminał i pierwszy tom serii z duetem policyjnym: Szubert i Szuman. Ciekawy zabieg autora, żeby obu policjantom nadać nazwiska niemieckich kompozytorów.

W Warszawie dochodzi do tajemniczych morderstw. Ginie wokalistka jazzowa Nina Goldfarb, archiwista Wojtek Glinka, a w Fabryce Likierów i Wódek...

OMG!!!Co my tutaj dostajemy ?
Świetnie napisana wielowarstwowa historia z tradycyjnym kryminałem chandlerowskim, aspekt obyczajowo - społeczny, historyczne smaczki, i to wszystko okraszone skonstruowanymi obrazami scen i tak dopieszczonymi dialogami duetu Szubert - Szuman, z drugoplanowymi postaciami (Waiss, współpracownicy Szumana, była żona, córka, arystokrata Mateusz, dog Chan, młodociane studentki pracujące w najstarszym zawodzie itd...) , które dopełniają majstersztykiem całość.
Dwie linie Soltan-Puńskich dwupłaszczyznowej akcji stanowią treść historyczną i teraźniejszą. Poznajemy potomków Czyngis - chana, tajemniczą brzytwę, żydowskie klimaty, naziole...
Książkę czyta się jednym tchem i można się uśmiać do łez, przy okazji polecam audiobooka w doskonałej interpretacji z podziałem na role Leszka Filipowicza, który czyni perełkę...
Piękna polszczyzna przeplatana mową potoczna.

OMG!!!Co my tutaj dostajemy ?
Świetnie napisana wielowarstwowa historia z tradycyjnym kryminałem chandlerowskim, aspekt obyczajowo - społeczny, historyczne smaczki, i to wszystko okraszone skonstruowanymi obrazami scen i tak dopieszczonymi dialogami duetu Szubert - Szuman, z drugoplanowymi postaciami (Waiss, współpracownicy Szumana, była żona, córka, arystokrata Mateusz,...

Zacząłem od drugiej części, przeczytałem w końcu i pierwszą. Dobra pozycja, która nie zwala z nóg. Momenty lepsze, momenty gorsze. Można przeczytać, można polecić.

Zacząłem od drugiej części, przeczytałem w końcu i pierwszą. Dobra pozycja, która nie zwala z nóg. Momenty lepsze, momenty gorsze. Można przeczytać, można polecić.

Przyzwoity kryminał. Ciekawy wątek tatarski i żydowski.

Przyzwoity kryminał. Ciekawy wątek tatarski i żydowski.