Ta powieść to taka literacka superprodukcja. Jak najbardziej warta zainwestowanego w nią czasu. Cykl czytam akurat od końca, a więc mająca opinię jeszcze ciekawszej pozycja ,,Na południe od Brazos" jeszcze przede mną, i już się cieszę na jej lekturę.
Od dziecka uwielbiałem westerny, tak kinowe jak i literackie, postacie grane przez Wayne'a, Clinta Eastwooda, książki Karola Maya. Toteż tematyka ,,Ulic Laredo" jest mi bliska i nic dziwnego, że wciągnęła mnie z kretesem.
Autor pisze z niezwykłą swadą i posiada dar kreowania postaci tak autentycznych, że ma się wrażenie obcowania z żywymi osobami. Wielbiciele westernowych klimatów znajdą tu wszystko, co na ten gatunek się składa.
Schodzący już z pełni życia Woodrow Call, obecnie tropiciel oczyszczający świat Dzikiego Zachodu z kryminalistów i paskudzących rzeczywistość wyrzutków, dostaje zlecenie wytropienia i pojmania niebezpiecznego bandziora, rodem z Meksyku. Ten ma na koncie rozliczne, bestialskie morderstwa i napady rabunkowe na pociągi. Do pomocy Call kompletuje ekipę złożoną z zastępcy szeryfa, niejakiego Ślepkiego, oraz księgowego. Wyruszają oni w pościg za groźnym kryminalistą, w pełną niebezpieczeństw drogę przez teksańskie pogranicze z Meksykiem, do Miasta Wron- siedliska okolicznego przestępczego światka.
Autor przedstawia bardzo obrazowo realia życia kobiet w tym zmaskulinizowanym świecie. To one są często opoką dla mężczyzn, nawet tych w typie macho. Moje serce bez reszty skradła Lorena, żona Ślepkiego.
Jest to opowieść nie tylko brutalna i krwawa, ale też miejscami tchnąca nostalgią, smutkiem, beznadzieją. Angażuje emocjonalnie czytelnika. Na pewno nie jest to banalna, miałka lektura, taka do przeczytania i zapomnienia.
Wydanie książki jest po prostu ,,wystrzałowe'.

Ta powieść to taka literacka superprodukcja. Jak najbardziej warta zainwestowanego w nią czasu. Cykl czytam akurat od końca, a więc mająca opinię jeszcze ciekawszej pozycja ,,Na południe od Brazos" jeszcze przede mną, i już się cieszę na jej lekturę.
Od dziecka uwielbiałem westerny, tak kinowe jak i literackie, postacie grane przez Wayne'a, Clinta Eastwooda, książki Karola...

Jestem fanką tej literatury.

Jestem fanką tej literatury.

Brakowalo mi mojego ulubionego bohatera przez co na początku brnęłam przez nią dosyć wolno, ale przez ostatnie 200 stron nie mogłam się oderwać. Tak jak napisał w posłowiu Michał Stanek, mamy do czynienia wręcz z antysequelem.

Brakowalo mi mojego ulubionego bohatera przez co na początku brnęłam przez nią dosyć wolno, ale przez ostatnie 200 stron nie mogłam się oderwać. Tak jak napisał w posłowiu Michał Stanek, mamy do czynienia wręcz z antysequelem.

„Na południe od Brazos” zachwyciło mnie wręcz bezgranicznie i okazało się jedną z największych literackich niespodzianek w życiu. Dlatego od razu rzuciłem się na kontynuację powieści czyli „Ulice Laredo”. I znowu autor trafił w sam środek tarczy.

Akcja dzieje się kilkanaście lat po wydarzeniach z „Na południe od Brazos” i już na początku powieści autor pozbawia czytelnika złudzeń – wielu bohaterów tomu pierwszego zmarło. Kilkoro z nich jest ledwie wspomniana. Na pierwszy plan wysuwają się Woodrow Call i Lorena, której przemiana zaskakuje najbardziej – w pierwszym tomie była prostytutką, w tomie drugim matką, żoną i szanowaną nauczycielką. McMurtry wprowadza też do fabuły kilkoro nowych bohaterów – niebanalnych i zaskakujących zaś cała fabuła opiera się na poszukiwaniu przez Calla młodego, meksykańskiego złodzieja i mordercy.

Zaczyna się jak zwykle spokojnie i nieśpiesznie. Coś tam się dzieje, toczą się rozmowy, autor przedstawia nowych bohaterów i nagle, niespodziewanie, nie wiadomo kiedy akcja przyśpiesza i zagęszcza się. Autor mnoży wątki, gmatwa i myli tropy, stosuje niesamowite i emocjonujące plot twisty lub w najbardziej emocjonującym momencie kończy wątek by przejść do innego. Akcja po raz kolejny wciąga od razu i prowadzona jest po mistrzowsku.

To co ciągle jest bardzo mocne u autora to postaci – pełnokrwiste, pełnowymiarowe, z krwi i kości, ale bardzo ludzcy, pełni wad i zalet. Ich rysy psychologiczne są naprawdę znakomite i zdecydowanie można się z każdym z nich utożsamiać. Poza tym w dalszym ciągu autor zachwyca stylem, który jest po prostu wspaniały. To urodzony gawędziarz, którego historie pochłania się wręcz zachłannie, z ogromną ciekawością i z niesamowitą przyjemnością.

To jest powieść z prawdziwego zdarzenia. Powieść przez naprawdę duże „P”. McMurtry tomem pierwszym szturmem i z łatwością podbił moje serce a „Ulice Laredo” udowodniły, że nie był to jednorazowy przypadek.

„Na południe od Brazos” zachwyciło mnie wręcz bezgranicznie i okazało się jedną z największych literackich niespodzianek w życiu. Dlatego od razu rzuciłem się na kontynuację powieści czyli „Ulice Laredo”. I znowu autor trafił w sam środek tarczy.

Akcja dzieje się kilkanaście lat po wydarzeniach z „Na południe od Brazos” i już na początku powieści autor pozbawia czytelnika...

Kontynuacja "Na południe od Brazos", ale utrzymana w odmiennej, przygnębiającej stylistyce. Tym razem trup ściele się gęsto, jest sporo scen przemocy, wręcz sadyzmu. Autor chciał oddać realizm życia na pograniczu Stanów i Meksyku, ale jako czytelnik nie czuję, że muszę raz po raz wdychać swąd palonych ciał. Poniekąd rozczarowała mnie fabuła - Kapelusznicy poszli w rozsypkę, z większością życie szorstko się obeszło. Czytając gubiłam rytm przez częste powtórki wątków.

Plus za posłowie, mapę, zdjęcia w epoki, co nie zmienia faktu, że moim zdaniem, książce daleko do opowieści z "Na południe od Brazos".

Kontynuacja "Na południe od Brazos", ale utrzymana w odmiennej, przygnębiającej stylistyce. Tym razem trup ściele się gęsto, jest sporo scen przemocy, wręcz sadyzmu. Autor chciał oddać realizm życia na pograniczu Stanów i Meksyku, ale jako czytelnik nie czuję, że muszę raz po raz wdychać swąd palonych ciał. Poniekąd rozczarowała mnie fabuła - Kapelusznicy poszli w rozsypkę,...

Ta część serii różni się od poprzedniczki bardziej wartką akcją i o wiele większymi pokładami smutku. Scen i opisów brutalności, nędzy, strachu czy beznadziei jest tu sporo, zwłaszcza w odniesieniu do życia kobiet w tamtym miejscu i czasie. Jeśli choć połowie realia były takie, jak autor opisuje, to już było o wiele za dużo. Mnie osobiście to wszystko mocno poruszyło. Kobiety w ogóle w tej powieści grają dużą, jeśli nie najważniejszą rolę. Historia matki, której syn został mordercą; żona poszukująca swego męża, znajdującego się w niebezpieczeństwie przez zastałe poczucie obowiązku; gromada kobiet pozbawionych wszelkiej nadziei. Smutek, rozpacz i rezygnacja biją z co drugiego rozdziału. Jak ktoś ma słabe nerwy lub nadmierną empatię, to chyba lepiej nie czytać.
Tak jak w "Na Południe od Brazos" mamy tu do czynienia z pełnokrwistymi postaciami i odczuwalnym klimatem. Na pierwszy plan, bardziej niż w pierwszej części, wybija się tu motyw przemian i radzenia sobie z nimi, co jest bardzo ciekawie pokazane w tym, co się dzieje i tym, co bohaterowie myślą oraz czują.
Jedynym mankamentem "technicznym" są częste powtórzenia - autor coś opisuje, po czym dwa akapity dalej mamy to samo. Wybijało to odrobinę z rytmu czytania.

Ta część serii różni się od poprzedniczki bardziej wartką akcją i o wiele większymi pokładami smutku. Scen i opisów brutalności, nędzy, strachu czy beznadziei jest tu sporo, zwłaszcza w odniesieniu do życia kobiet w tamtym miejscu i czasie. Jeśli choć połowie realia były takie, jak autor opisuje, to już było o wiele za dużo. Mnie osobiście to wszystko mocno poruszyło....

Zdecydowanie słabsza, moim zdaniem, od Na południe od Brazos. Miałem wrażenie, jakby była pisana trochę na siłę. Jest w niej może nawet więcej klimatu westernu, więcej brutalności, ale mniej życiowej mądrości, z której zapamiętałem Na południe od Brazos.

Zdecydowanie słabsza, moim zdaniem, od Na południe od Brazos. Miałem wrażenie, jakby była pisana trochę na siłę. Jest w niej może nawet więcej klimatu westernu, więcej brutalności, ale mniej życiowej mądrości, z której zapamiętałem Na południe od Brazos.

Antywestern. W 'Ulicach Laredo" historie bohaterów nie zmierzają do spodziewanych zakończeń. Autor potrafił stworzyć świat dzikiego zachodu który jest wiarygodny, w którym myśli i czyny bohaterów są wiarygodnie osadzone w realiach przedstawionego świata. To nie jest więcej i lepiej 'Na południe od Brazos', to brutalna kowbojska zima - dosłownie i w przenośni. Polecam.

Antywestern. W 'Ulicach Laredo" historie bohaterów nie zmierzają do spodziewanych zakończeń. Autor potrafił stworzyć świat dzikiego zachodu który jest wiarygodny, w którym myśli i czyny bohaterów są wiarygodnie osadzone w realiach przedstawionego świata. To nie jest więcej i lepiej 'Na południe od Brazos', to brutalna kowbojska zima - dosłownie i w przenośni. Polecam.

Jestem wdzięczny Wydawnictwu Vesper,za wydanie po polsku tego fantastycznego cyklu . No oczywiście,szkoda że nie po kolei ,ale to drobnostka po prostu. Ulice Laredo,to ostania z tego cyklu ,choć ukazuje się zaraz po Na południe od Brazos. Piękna powieść. Odchodzi w przeszłość Dziki Zachód i kowboje z krwi i kości. Idę razem z nimi po kartach tej opowieści i ...płacze za tym niesamowitym światem z jego historia...Wielka powieść!!

Jestem wdzięczny Wydawnictwu Vesper,za wydanie po polsku tego fantastycznego cyklu . No oczywiście,szkoda że nie po kolei ,ale to drobnostka po prostu. Ulice Laredo,to ostania z tego cyklu ,choć ukazuje się zaraz po Na południe od Brazos. Piękna powieść. Odchodzi w przeszłość Dziki Zachód i kowboje z krwi i kości. Idę razem z nimi po kartach tej opowieści i ...płacze za tym...

Bardziej mnie porwała niż Na południe od Brazos !

Bardziej mnie porwała niż Na południe od Brazos !