Książka ta została wspomniana w "Światło na krańcach świata. Mały atlas latarni morskich". W sumie to nigdy o niej nie słyszałam, a przecież to Juliusz Verne, więc postanowiłam szybko nadrobić zaległości. Co nie co o lokalizacji latarni już wiedziałam z poprzedniej książki, ale Verne zdecydowanie lepiej to wszystko przedstawił. Jego opisy były powalające. Dosłownie czuło się tę pustkę, osamotnienie wyspy, odległość od innych zamieszkanych terenów. Sama historia też mi się podobała, odwieczna walka dobra ze złem, ale opisy odseparowania tego niegościnnego skrawka ziemi były rewelacyjne. I do tego ta wiara marynarzy, który wśród bezkresu wypatrują tego jednego jedynego światełka, które pomoże im dalej płynąć. Teraz wydaje się to dziwne bo mamy różną technologię, ale dawniej taka latarnia to na prawdę było coś, a latarnik był odważnym, niezłomnym człowiekiem.

Książka ta została wspomniana w "Światło na krańcach świata. Mały atlas latarni morskich". W sumie to nigdy o niej nie słyszałam, a przecież to Juliusz Verne, więc postanowiłam szybko nadrobić zaległości. Co nie co o lokalizacji latarni już wiedziałam z poprzedniej książki, ale Verne zdecydowanie lepiej to wszystko przedstawił. Jego opisy były powalające. Dosłownie czuło...

Jak podają źródła w 1884 roku na Wyspie Stanów, należącej do dziś do Argentyny, zbudowano latarnię zwaną "Latarnią na Końcu Świat" a to z racji odległości dzielącej ją od najbliższego lądu - tysiąc kilkaset kilometrów.

Na bazie tego doniosłego wydarzenia, a pamiętajmy o tym że w XIX wieku informacje na temat wielu obszarów morskich były bardzo skromne lub żadne, co skutkowało wielu tragicznymi w skutkach katastrofami statków, Julisz Verne napisał powieść o tym samym tytule "Latarnia na Końcu Świata".

3 osobowy zespół latarników rozpoczyna prace na Wyspie Stanów, gdzie dostają pod opiekę nowo powstałą latarnię morską. Czy podołają swoim obowiązkom i uda im się wywiązać ze swoich zadań ?

Tematyka bardzo ciekawa, pobudzająca wyobraźnię, natomiast fabuła trochę naiwna, trochę nudna. Średnia charakterystyka bohaterów. Przewidywalne, zwykłe zakończenie. Wątek poznawczy i "rozwojowy" jak to u Verne często bywa, tu jest taki sobie. Edukacyjnie nie za wiele można się dowiedzieć.

Ogólnie książka niezła, ale bez zachwytów 6 na 10.

Jak podają źródła w 1884 roku na Wyspie Stanów, należącej do dziś do Argentyny, zbudowano latarnię zwaną "Latarnią na Końcu Świat" a to z racji odległości dzielącej ją od najbliższego lądu - tysiąc kilkaset kilometrów.

Na bazie tego doniosłego wydarzenia, a pamiętajmy o tym że w XIX wieku informacje na temat wielu obszarów morskich były bardzo skromne lub żadne, co...

Ta latarnia istnieje naprawdę. Uruchomiona w 1884 r. (w powieści w 1859) latarnia morska San Juan de Salvamento na skraju Wyspy Stanów w archipelagu Ziemi Ognistej była najstarszą w Argentynie. W 1902 r. zastąpiła ją inna na pobliskiej wyspie Isla Observatorio. W 1998 roku fani książek Juliusza Verne’a odbudowali ją. Dziś jest oświetlana elektrycznie.
Trzy lata po zamknięciu, w 1905 r. zarówno latarnia, jak i wyspa oraz sposób pracy latarników stały się inspiracją do tej niewielkiej powieści. Książka ma spory wymiar poznawczy, bo wiele jest opisów żeglugi w zdradliwych zatokach owego końca świata, gdzie wody Atlantyku spotykają się z falami Pacyfiku, poznajemy typy statków, ich wyposażenie.... To prawda, dziś nie tak się pisze powieści przygodowe, choć reguły gatunku autor zastosował skrupulatnie. Tu złoczyńców zawsze się określa słowami o negatywnym zabarwieniu, a ci dobrzy są bez jednej skazy. W ogóle postacie są dość stereotypowe, nakreślone prostą i grubawą kreską. W moralitecie to normalka, trzeba przyjąć z dobrodziejstwem inwentarza.
Troszkę łopatologicznie autor wyłuszcza swój zamiar napisania opowiastki pozytywnej, mającej budować wizerunek świata sprawiedliwego. Mimo to, niewielką książeczkę czyta się nadal nieźle. Sprzyja temu znakomita sztuka obrazowania, dzięki której z łatwością przenosimy się na skaliste pustkowie.
Dodatkowym atutem egzemplarza, który znalazłam na book crossing są ilustracje – piękne drzeworyty Zbigniewa Rychlickiego. A że dość wcześnie się zorientowałam, jak się cała historia skończy? Wszak to książka dla młodego czytelnik, nie dla wyjadacza.
I może szkoda, że dzisiaj młody czytelnik czyta zupełnie inne opowiastki, a raczej ogląda je i to pobieżnie.

Ta latarnia istnieje naprawdę. Uruchomiona w 1884 r. (w powieści w 1859) latarnia morska San Juan de Salvamento na skraju Wyspy Stanów w archipelagu Ziemi Ognistej była najstarszą w Argentynie. W 1902 r. zastąpiła ją inna na pobliskiej wyspie Isla Observatorio. W 1998 roku fani książek Juliusza Verne’a odbudowali ją. Dziś jest oświetlana elektrycznie.
Trzy lata po...

Historia latarników na początku nie zbyt mnie zaciekawiła. Dosyć monotonne opisy i dialogi. Jednak z czasem historia zyskała na energii. Czasami do tego stopnia, że ciężko było się oderwać. Po przeczytaniu pierwszych stron nie wierzyłam, że później z ciekawością można czytać o latarnikach na wyspie wśród burzliwego morza. A jednak, miłe zaskoczenie.

Historia latarników na początku nie zbyt mnie zaciekawiła. Dosyć monotonne opisy i dialogi. Jednak z czasem historia zyskała na energii. Czasami do tego stopnia, że ciężko było się oderwać. Po przeczytaniu pierwszych stron nie wierzyłam, że później z ciekawością można czytać o latarnikach na wyspie wśród burzliwego morza. A jednak, miłe zaskoczenie.

I znalazłam, nie pamiętałam tytułu książki, myślałam że to była "Latarnia na krańcu świata". Drobna pomyłka, a nie mogłam znaleźć.

Teraz na temat: ta książka jest wspaniała. Tak naprawdę to mało się w niej dzieje, jak to na małej wyspie, ale jest cudownie napisana. To był żart.

Piraci contra latarnik i rozbitek- trochę jak w "Robinsonie Cruzoe". Jest to wciągająca, barwna historia, w której nie nudziły mnie nawet opisy(a to w moim przypadku absolutny cud).

Polecam!

I znalazłam, nie pamiętałam tytułu książki, myślałam że to była "Latarnia na krańcu świata". Drobna pomyłka, a nie mogłam znaleźć.

Teraz na temat: ta książka jest wspaniała. Tak naprawdę to mało się w niej dzieje, jak to na małej wyspie, ale jest cudownie napisana. To był żart.

Piraci contra latarnik i rozbitek- trochę jak w "Robinsonie Cruzoe". Jest to wciągająca,...