O powieści "Głowa do pokochania" Pani Justyny Karolak, zostało napisane już tak wiele, że doszedłem do wniosku, iż moja recenzja mogłaby zburzyć tę delikatną symbiozę, jaką udało się stworzyć pomiędzy autorką (a właściwie Jej dziełem),a czytelnikiem. Dlatego tym razem postanowiłem skoncentrować się wyłącznie na moich subiektywnych odczuciach, a nie na atrybutach literackich.
"Głowa..." to powieść, która wprawiła mnie w pewnego rodzaju podziw pomieszany tak ściśle z konfuzją, że przez połowę lektury nie byłem w stanie zdecydować się czy padnę przed autorką na kolana i złożę trzykrotny pokłon w geście niewysłowionego dla Niej uwielbienia, czy raczej rzucę ją w kąt (książkę, nie autorkę),bo tak dalece irytowało mnie niezrozumienie dla sposobu, w jaki prowadzi intrygę. Moja irytacja brała się głównie stąd, że nie mogłem uwierzyć w tak "kafkowskie" perypetie, jakie stały się udziałem głównej (i w zasadzie niemal jedynej) bohaterki tego dramatu. Gdzie? Jak? Dzisiaj? Czy nikt tego nie widzi, nie weryfikuje? Niezgoda goniła niezgodę, a mój wewnętrzny konflikt tylko narastał i w miarę, jak pożerałem (na równi zafascynowany, co podrażniony) kolejne strony tekstu, zaczęło do mnie docierać, że to, co ja, jako czytelnik widzę, nie jest prawdą obiektywną, a jedynie wymodelowaną przez umysł bohaterki wypaczoną wizją rzeczywistości. Rzeczywistości ze wszech miar sugestywnej, życzeniowej, odrealnionej. Wspaniały zabieg literacki, który sprawił, że wewnątrz mnie wrzało niczym w ulu, a przecież w każdej dziedzinie sztuki ostatecznie wszystko sprowadza się do tego, by nie nazywać, nie katalogować, nie porównywać, tylko wzbudzać emocje. Tutaj owa sztuka udała się autorce pierwszorzędnie. Jedyne, do czego ja, jako facet lubiący mimo wszystko "jakąś akcję" w książkach, mógłbym mieć lekki żal, to do faktu, że oprócz mistrzowskiego uchwycenie psychiki, wraz ze wszystkimi niuansami charakterystycznymi dla osobowości granicznej, brakowało mi jednak jakiegoś żywszego pchnięcia akcji do przodu, takimi czy innymi zabiegami artystycznymi. Mnóstwo tu emocji, przemyśleń, mało niestety dynamiki sensu stricte, a to ostatecznie sprawiało, że gdzieś w głębi serca nie do końca potrafiłem kibicować bohaterce. Brakowało mi trochę bardziej zarysowanego konfliktu na płaszczyźnie umysł - otoczenie, bo całość działa się zbyt...łagodnie, zbyt poprawnie, jakby sprawy umysłu "zjadły" cały potencjał dramatyzmu i nie starczyło go już na rzeczywistość. Trochę mi smutno, że rzeczywistość została sprowadzona do roli tła, na którym rozgrywała się intryga "wewnętrza".
Niemniej, jestem pod ogromnym wrażeniem i dawno nie czytałem tak sprawnie napisanej literatury.

O powieści "Głowa do pokochania" Pani Justyny Karolak, zostało napisane już tak wiele, że doszedłem do wniosku, iż moja recenzja mogłaby zburzyć tę delikatną symbiozę, jaką udało się stworzyć pomiędzy autorką (a właściwie Jej dziełem),a czytelnikiem. Dlatego tym razem postanowiłem skoncentrować się wyłącznie na moich subiektywnych odczuciach, a nie na atrybutach...

Powieść absolutnie zasługująca na wysoką ocenę. Głęboka, miejscami bolesna wiwisekcja umysłu głównej bohaterki. Szczerze polecam. Więcej o "Głowie do pokochania" piszę tutaj: https://www.muzyczyszyn.pl/recenzje/glowa-do-pokochania-recenzja-ksiazki/

Powieść absolutnie zasługująca na wysoką ocenę. Głęboka, miejscami bolesna wiwisekcja umysłu głównej bohaterki. Szczerze polecam. Więcej o "Głowie do pokochania" piszę tutaj: https://www.muzyczyszyn.pl/recenzje/glowa-do-pokochania-recenzja-ksiazki/

Książka ma ciekawy temat, ale bardzo płytko do niego podchodzi. Właściwie jest to monolog, który w dodatku nie jest specjalnie ciekawy.

Książka ma ciekawy temat, ale bardzo płytko do niego podchodzi. Właściwie jest to monolog, który w dodatku nie jest specjalnie ciekawy.

Cudowna, poruszająca książka dla dojrzałego czytelnika :) zapraszam do recenzji:
http://recenzja-na-dzien-dobry.blogspot.com/2019/03/wiezienie-we-wasnych-myslach-recenzja.html?m=1

Cudowna, poruszająca książka dla dojrzałego czytelnika :) zapraszam do recenzji:
http://recenzja-na-dzien-dobry.blogspot.com/2019/03/wiezienie-we-wasnych-myslach-recenzja.html?m=1