Tytuł nie ma wiele wspólnego z treścią. Autorka opisuje wyjątkowe kobiety, którym wybrana przez siebie droga daje szczęście. Określiłabym te książkę bardziej jako historię o miłości. Kobieta, która marzy o odwiedzeniu luksusowej kawiarni, ale bez żalu w głosie stwierdza, że z uwagi na wielodzietność nie stać jej na to. Albo mężczyzna, który mówi do żony (naprawdę) zmęczonej opieką nad dziećmi: ' dzis to ja będę Twoją zmywarką'. Takich pięknych przykładów jest w tym reportażu więcej. Nie urzekła mnie za to historia matki jedynaka, nie znalazłam w niej nic wyjątkowego. Poza tym trochę źle się czyta przez nadmierne rozbudowane zdania. Historie rodzinne bohaterek są czasem pomieszane i mało zrozumiałe. Dla mnie: dobra treść, kiepska forma.

Tytuł nie ma wiele wspólnego z treścią. Autorka opisuje wyjątkowe kobiety, którym wybrana przez siebie droga daje szczęście. Określiłabym te książkę bardziej jako historię o miłości. Kobieta, która marzy o odwiedzeniu luksusowej kawiarni, ale bez żalu w głosie stwierdza, że z uwagi na wielodzietność nie stać jej na to. Albo mężczyzna, który mówi do żony (naprawdę) zmęczonej...

Książka niewiele mówi o macierzyństwie. Z opisu można wyczytać, ze jest to zbiór siedmiu niesamowitych historii o siedmiu niezwykłych kobietach - bynajmniej, raczej jest to zbiór mało ciekawych historii, zwykłych kobiet. Zapowiadało się tak dobrze, a wyszło tak nudno. Sporo tu o religii, polityce, trochę narzekania, użalania się nad sobą i samozachwytu. Określenie na okładce - "Historie kobiet, które z macierzyństwa uczyniły prawdziwa sztukę" jest nad wyraz przesadzone, według mnie to zwykły chwyt mający zachęcić, ale niestety treść książki raczej zniechęca. Nie polecam.

Książka niewiele mówi o macierzyństwie. Z opisu można wyczytać, ze jest to zbiór siedmiu niesamowitych historii o siedmiu niezwykłych kobietach - bynajmniej, raczej jest to zbiór mało ciekawych historii, zwykłych kobiet. Zapowiadało się tak dobrze, a wyszło tak nudno. Sporo tu o religii, polityce, trochę narzekania, użalania się nad sobą i samozachwytu. Określenie na...

Książka z misją. Dobra, świetny temat, ale efekt odpychający. Jak dla mnie nudno, bez polotu opowiedziane naprawdę świetne historie, miejscami ze zbędnym patosem. Kilka ciekawych fragmentów można znaleźć. Gdybym jednak poleciła książkę dziewczynie, która się boi być mamą i siedzieć w domu z dzieckiem albo zwyczajnie nie zgadza się na taką kolej rzeczy - na pewno nie przyczyniłoby się to do zmiany jej myślenia, a raczej do utwierdzenia w jej przekonaniach. Że nie warto.

Książka z misją. Dobra, świetny temat, ale efekt odpychający. Jak dla mnie nudno, bez polotu opowiedziane naprawdę świetne historie, miejscami ze zbędnym patosem. Kilka ciekawych fragmentów można znaleźć. Gdybym jednak poleciła książkę dziewczynie, która się boi być mamą i siedzieć w domu z dzieckiem albo zwyczajnie nie zgadza się na taką kolej rzeczy - na pewno nie...

Książka, którą chcę Państwa zainteresować, to niezwykłe historie o siedmiu niezwykłych kobietach - nie tylko wykształconych, lecz także popularnych, oprócz tego, że mają piątkę lub szóstkę dzieci świetnie realizują się zawodowo, mają ciekawe pasje i zainteresowania, a nade wszystko oprócz rodziny i rodzinnego ogniska ukochały Boga.

Autorka przedstawiła siedem niezwykłych historii kobiet-matek, które wsparcie mają w swoich rodzinach, mężach i przyjaciółkach. I choć każda historia jest inna, łączy je jeden wspólny cel-macierzyństwo, z którego każda z nich uczyniła prawdziwą sztukę.

Odwieczny dylemat małżeństwo, dzieci i praca, i ogromny problem – czym się zająć? Gdzie znaleźć swój dom? Lecz nie poddają się, bo wiara, modlitwa i pomoc Boża na stałe zagościła w ich sercach, rodzinach i domach.

I choć złośliwi mówią ”po co tyle dzieci, po co się tak męczyć, przecież to nie fabryka”-one są ponad tym. Ludzie mówią, bo są złośliwi, zazdrośni lub po prostu to egoiści, którzy widzą tylko koniec swojego nosa, a małżeństwa te są szczęśliwe, kochają się na całe życie.

Przytoczę tu może jedną z historii. Pani Urszula Bernaś i jej mąż Bartek-obecnie major oficer Wojska Polskiego, rodzice piątki dzieci (troje chodzi do szkoły, a dwójka to jeszcze maluszki). Ula jest chemikiem z zawodu, obecnie pisze pracę doktorską na temat „Nowe pochodne kwasu winowego”. Oprócz zajęć w pracy u nich zawsze coś się dzieje, np. w tym roku Bartek był odpowiedzialny za Organizację Orszaku Trzech Króli w Warszawie. Po pracy jest wspólny obiad, odrabianie lekcji i przygotowywanie się na następny dzień, a wieczorem zbierają się na wspólnej modlitwie: Ojcze nasz , Zdrowaś Mario, Aniele Boży , modlitwa do Św. Michała Archanioła i Chwała Ojcu.
Ataki przychodzą ze strony starszych kobiet: że nie trzeba mieć tylu dzieci, że „kura domowa”. Przecież każdy ma jakąś hierarchię wartości, nie można ludzi oceniać po tym ile mają dzieci. Ula jest po prostu szczęśliwa, że realizuje się jako żona, matka, a do pracy zawodowej i tak powróci jak tylko maluchy podrosną.

Książka pięknie wydana, wprost wymarzona dla każdej kobiety, ale nie tylko. Czyta się ją jednym tchem, ze łzami w oczach. Nie jest gruba, bo zawiera zaledwie 173 strony więc na jedno popołudnie. Historie są opisane zwięźle i przejrzyście.

Zachęcam więc do lektury, bo uważam, że ta książka to swego rodzaju hołd dla tych kobiet - kapłanek ogniska domowego.

Moja ocena10/10
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Książka, którą chcę Państwa zainteresować, to niezwykłe historie o siedmiu niezwykłych kobietach - nie tylko wykształconych, lecz także popularnych, oprócz tego, że mają piątkę lub szóstkę dzieci świetnie realizują się zawodowo, mają ciekawe pasje i zainteresowania, a nade wszystko oprócz rodziny i rodzinnego ogniska ukochały Boga.

Autorka przedstawiła siedem niezwykłych...