Na przekór nocy

Moim zdaniem książka warta przeczytania. Na początku miałam problem z przyzwyczajeniem się do stylu pisania autorki. Książka mogłaby być dłuższa albo mieć drugą część, bo historia się urywa. Opis nie do końca pasuje do treści.

Moim zdaniem książka warta przeczytania. Na początku miałam problem z przyzwyczajeniem się do stylu pisania autorki. Książka mogłaby być dłuższa albo mieć drugą część, bo historia się urywa. Opis nie do końca pasuje do treści.

Dopiero zaczynam swoją przygodę ze książkami, więc nie mam za bardzo do czego porównać, ale mi osobiście książka nie przypadła do gustu. Pisarka ma specyficzny sposób pisania, który mi osobiście bardzo się spodobał, ale sama historia wcale nie jest taka ciekawa. Blurb mówi, że miłość "spada na nią jak grom z jasnego nieba", dlatego oczekujemy, że będzie ona nagła. Za to główna bohaterka od początku odczuwa coś do innego bohatera. Sama nie nazwałabym tego miłością, raczej głębokim zauroczeniem, ponieważ między parą jest bardzo mało interakcji i samej relacji. Zakończenie jest najgorszą częścią opowieści, bo jest nagłe i urywające się, jakby historia wcale się nie skończyła.

Dopiero zaczynam swoją przygodę ze książkami, więc nie mam za bardzo do czego porównać, ale mi osobiście książka nie przypadła do gustu. Pisarka ma specyficzny sposób pisania, który mi osobiście bardzo się spodobał, ale sama historia wcale nie jest taka ciekawa. Blurb mówi, że miłość "spada na nią jak grom z jasnego nieba", dlatego oczekujemy, że będzie ona nagła. Za to...

Jest to pozycja niezwykła ze względu na swoją poetycką formę. Przyznam, że było to moje drugie podejście do niej i tym razem udało mi się tę książkę skończyć. Porusza ona wiele ciężkich, ale życiowych tematów. Główna bohaterka z dnia na dzień zderzyła się z trudami zwykłej dorosłej codzienności, do której zupełnie nie była przygotowana. Opowieść ta pokazuje jak zaskakujące jest życie.

Jest to pozycja niezwykła ze względu na swoją poetycką formę. Przyznam, że było to moje drugie podejście do niej i tym razem udało mi się tę książkę skończyć. Porusza ona wiele ciężkich, ale życiowych tematów. Główna bohaterka z dnia na dzień zderzyła się z trudami zwykłej dorosłej codzienności, do której zupełnie nie była przygotowana. Opowieść ta pokazuje jak zaskakujące...

Autorka ma specyficzny sposób pisania, co na pewno nie każdemu przypadnie do gustu. Mi akurat podeszło.
Przyjemnie się czyta, szybko i bez skrzywień, bohaterowie całkiem przyzwoicie skonstruowanie. Jednak miałam wrażenie, że czytam taki bardzo wstępny zarys przyszłej książki. Trochę zabrakło odrobiny optymizmu, bo smutku i beznadziei to miałam w zapasie. Taka o młodzieżówka na wieczór, poruszająca istotny temat. Zakończenie takie potraktowane trochę po łebkach. Za szybkie jak dla mnie. Mimo to, przy braku innych ciekawszych, można sięgnąć.

Autorka ma specyficzny sposób pisania, co na pewno nie każdemu przypadnie do gustu. Mi akurat podeszło.
Przyjemnie się czyta, szybko i bez skrzywień, bohaterowie całkiem przyzwoicie skonstruowanie. Jednak miałam wrażenie, że czytam taki bardzo wstępny zarys przyszłej książki. Trochę zabrakło odrobiny optymizmu, bo smutku i beznadziei to miałam w zapasie. Taka o...

Bardzo przyjemna książka, niestety zakończenie jest nagłe i czytelnik ma wrażenie jakby historia została nagle ucięta. Mimo to spędziłam relaksujące dwa dni z lekturą

Bardzo przyjemna książka, niestety zakończenie jest nagłe i czytelnik ma wrażenie jakby historia została nagle ucięta. Mimo to spędziłam relaksujące dwa dni z lekturą

Książka opowiada o silnej dziewczynie. Jej ojciec zachorował psychicznie, a matka zniknęła. Ma na głowie młodszą siostrę, Wren, szkołę, rachunki, dom. Dziewczyna zakochuje się, ale czy to jest dobry moment na miłość? Wydaje się, że nie daje sobie rady. Ona jednak dzielnie walczy i się nie poddaje. Podoba mi się jak autorka pokazała bohaterkę.
Polecam.

Książka opowiada o silnej dziewczynie. Jej ojciec zachorował psychicznie, a matka zniknęła. Ma na głowie młodszą siostrę, Wren, szkołę, rachunki, dom. Dziewczyna zakochuje się, ale czy to jest dobry moment na miłość? Wydaje się, że nie daje sobie rady. Ona jednak dzielnie walczy i się nie poddaje. Podoba mi się jak autorka pokazała bohaterkę.
Polecam.

Rano napisałem kilka słów na jej temat, rano brakowało mi kilkunastu stron do końca, rano nie zdawałem sobie sprawy, jak to wszystko się zakończy.

Teraz wiem, że „Na przekór nocy” każdego z Was mile zaskoczy, wiem i czuję, że wystarczy kilka stron, abyście poczuli to samo, co ja i oddali się bez reszty lekturze. Lucille nie zdaje sobie sprawy, że wyjazd matki na wakacje przyniesie ze sobą trudne do przewidzenia konsekwencje. Gdy mijają dwa tygodnie i jej wciąż nie ma jeszcze nic wielkiego się nie dzieje, jednak, gdy miają dwa kolejne ma już świadomość, że została sama wraz z młodszą siostrą, ojcem, którego też nie ma i na którego nie może liczyć, górą rachunków do opłacenia i bliżej nieokreślonym planem na przyszłość. Na szczęście jest Eden, jej najlepsza przyjaciółka i są ludzie, na których może liczyć...

Zatem może wszystko się ułoży i może uda się przetrwać i Wren będzie bezpieczna... bez świadomości nalotu na dom opieki społecznej.

I pewien krótki cytat, który bardzo mnie ujął, „Jestem tak potwornie samotna, że ludzie w Chinach na pewno czują moją samotność przez podeszwy butów”.

Rano napisałem kilka słów na jej temat, rano brakowało mi kilkunastu stron do końca, rano nie zdawałem sobie sprawy, jak to wszystko się zakończy.

Teraz wiem, że „Na przekór nocy” każdego z Was mile zaskoczy, wiem i czuję, że wystarczy kilka stron, abyście poczuli to samo, co ja i oddali się bez reszty lekturze. Lucille nie zdaje sobie sprawy, że wyjazd matki na wakacje...

Ojciec zaatakował matkę na jej oczach, jak się okazało zachorował na chorobę psychiczną. Ich rodzina już nigdy nie powróci do stanu z przed tego incydentu. Na domiar złego matka porzuca ją i jej siostrę, prawdopodobnie nigdy nie wróci. Lucille musi sobie poradzić z opieką nad młodszą siostrą, opłacaniem rachunków i utrzymaniem pozorów normalności. Nikomu nie mówi prawdy dotyczącej sytuacji w jakiej się znalazła, wymyślając kolejne kłamstwa. Otrzymuje anonimowe wsparcie. Lucille zakochuje się w Digbym bracie swojej najlepszej przyjaciółki. Co wyniknie z tego uczucia i czy on je odwzajemnia? I do jakiego tragicznego wydarzenia dojdzie? Czy kłamstwa Lucille wyjdą na jaw?

Ojciec zaatakował matkę na jej oczach, jak się okazało zachorował na chorobę psychiczną. Ich rodzina już nigdy nie powróci do stanu z przed tego incydentu. Na domiar złego matka porzuca ją i jej siostrę, prawdopodobnie nigdy nie wróci. Lucille musi sobie poradzić z opieką nad młodszą siostrą, opłacaniem rachunków i utrzymaniem pozorów normalności. Nikomu nie mówi prawdy...

Obecnie większość literatury skierowanej do młodzieży skupia się na nastolatkach z poważnymi problemami – śmiercią któregoś z rodziców, śmiertelną chorobą, molestowaniem. Niektóre z tego typu książek stają się prawdziwymi fenomenami, jak np. ,,Hopeless” czy ,,Gwiazd naszych wina”, inne pozostają gdzieś w cieniu. Czy to jedynie kwestia reklamy i siły przebicia? Niekoniecznie.

Świat nastoletniej Lucille rozsypał się, gdy jej ojciec trafił do szpitala psychiatrycznego. Wkrótce matka, nie wytrzymując presji, wyjeżdża i zostawia dwie córki pozostawione same sobie. Lucille musi zająć się młodszą siostrą Wren. Znajduje pracę, uczy się oszczędzać, stara się utrzymać pozory normalności. Jednocześnie musi uważać, by prawda nie wyszła na jaw, nim sama nie skończy osiemnastu lat i nie będzie mogła zostać prawną opiekunką Wren. Do tego Lucille zakochuje się w Digbym, bracie swojej przyjaciółki Eden, który ma już dziewczynę.

Pomysł naprawdę mi się spodobał, zwłaszcza, że autorka zwróciła uwagę na praktyczne strony przedstawionego problemu. Lucille z dnia na dzień musiała zacząć płacić rachunku, planować zakupy i plan każdego dnia. Większość młodych ludzi w pewnym momencie musi zacząć zajmować się takimi sprawami, ale Lucille została zrzucona na głęboką wodę, bez przygotowania. Do tego musiała zajmować się jeszcze młodszą siostrą. Dziewczyna okazała się bardzo silna i odważna, umiała wziąć sprawy we własne ręce. Zdecydowanie jest wielkim plusem tej książki. Inne dobre postacie to Eden i Shane. W ogóle bardzo podobały mi się imiona bohaterów – oryginalne, dźwięczne.

Niestety, chociaż pomysł Estelle Laure miała naprawdę dobry, tak z wykonaniem jest już gorzej. Atutem są krótkie rozdziały i prosty, przyjemny styl, ale kilka razy, kiedy pisarka przeszła z właściwej akcji do wspomnień lub marzeń Lucille, odczułam chaos i zagubienie w powieści. Minusem jest też brak jakiejś ekspozycji, wstępu. Z miejsca zostajemy rzuceni w moment, gdy matki Lucille już nie ma i przynajmniej ja potrzebowałam trochę czasu, żeby do końca ogarnąć co tu się dzieje. Miałam też wrażenie, że jak na tak przykry temat trochę za mało tu emocji i momentów, gdy moglibyśmy przeżywać z bohaterami i martwić się o nich.

Oprócz wątku związanego z usamodzielnieniem się nastolatki, Estelle Laure wprowadziła również wątek miłosny. Opis zapowiadał, że będzie on emocjonujący, trudny, że taka miłość nie miała prawa się wydarzyć. Z wielką ciekawością zaczęłam czytać, zastanawiając się, jaka to miłość jest tak nieodpowiednia dla młodej dziewczyny. I srodze się rozczarowałam, bo jak dla mnie pisarka przesadziła. To, że obiekt westchnień ma już dziewczynę nie jest przyjemne, ale żyjemy przecież w XXI wieku! Nastoletnie ,,chodzenie” nie jest małżeństwem, większość związków w tym wieku nie jest na całe życie. Tymczasem wszyscy zachowywali się tak, jakby Lucille co najmniej odebrała Digby’ego żonie i dziecku. A fragment, kiedy Elaine(kolejne piękne imię) mówi, że oni planowali ślub w pierwszej czy drugiej klasie liceum mnie rozwalił. Kto normalny poważnie rozmyśla o ślubie w wieku szesnastu?

Nie jest to całkiem zła pozycja. Dla fanów tzw. Young Adoult będzie jak znalazł. Jednak nie nastawiajcie się na nic genialnego. Można przeczytać, ale bez szału.

,, Jaki sens ma życie, jeśli nie jesteś gotów walczyć o prawdę swego serca, nawet ryzykując zranieniem?”

Obecnie większość literatury skierowanej do młodzieży skupia się na nastolatkach z poważnymi problemami – śmiercią któregoś z rodziców, śmiertelną chorobą, molestowaniem. Niektóre z tego typu książek stają się prawdziwymi fenomenami, jak np. ,,Hopeless” czy ,,Gwiazd naszych wina”, inne pozostają gdzieś w cieniu. Czy to jedynie kwestia reklamy i siły przebicia?...

Okładka lepsza niż książka. Myślałam , ze będzie to coś konkretnego , ale przez cała książkę po prostu biadolenie.

Okładka lepsza niż książka. Myślałam , ze będzie to coś konkretnego , ale przez cała książkę po prostu biadolenie.