Inwit

Epickie bitwy kosmiczne, sztuczna inteligencja i charyzmatyczni bohaterowie. Tymi trzema elementami Michał Cholewa kupił mnie całkowicie w trzech pierwszych odsłonach cyklu Algorytmy Wojny. Czy czwarta odsłona pod tytułem Inwit podtrzyma dobrą passę autora?

Kierunek Liberty.
Marcin Wierzbowski wraz ze swoim oddziałem zostaje wcielony w szeregi cieszącego się „dobrą sławą” Dowództwa Operacji Specjalnych i wyrusza na kolejną misję — tym razem na planetę Liberty. Planetę, która wszystko na to wskazuje, poradziła sobie nadzwyczaj dobrze z buntem maszyn i obecnie dysponuje aż dwiema kopalniami caellium. Niestety leży ona w strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, a Brisbane w wojnie z tym przeciwnikiem postanawia zaufać Colette — hybrydzie człowieka z SI — ostatniej nieprzejętej przez wroga „osobie” z projektu Dedal.

Polityka i jeszcze raz polityka…
Epickie bitwy kosmiczne, które były bardzo mocną stroną „poprzednich odcinków”, niestety w tej odsłonie zmuszone są ustąpić miejsca szeroko rozumianej polityce. Ilość rozmów, negocjacji i jeszcze raz rozmów dała mi i akcji mocno popalić. Oczywiście nie da się odmówić autorowi tego, że całą intrygę poprowadził w sposób wyśmienity, a finał tej całej gmatwaniny to jedno wielkie WOW. Jednak dla mnie wręcz „przebijanie się” przez kolejne gierki i półsłówka było po prostu nużące.

Wierzbowski i inni.
Na szczęście sprawę ratują choć trochę bohaterowie, a szczególnie mój pupilek Wierzbowski. Podjął on bardzo ciężką i niewygodną z moralnego punktu decyzję, z którą teraz musi się zmierzyć. Na szczęście ma u swego boku zaufanych ludzi — Isaksson, Szczeniaka, Wunderwaffe i Thorne’a — choć tej najważniejszej osoby, która pojawiła się w jego życiu, nie udało mu się zatrzymać.

Do tego dowodzenie oddziałem i współpraca z Brisbane’em okazują się kolejnym ciężkim tematem do przegryzienia, a wzmocnienie w postaci starych wyjadaczy z szeregów OS-ów nadaje tylko sytuacji dodatkowych rumieńców. ;)

Podsumowując. Może Inwit nie skradł mojego serducha w takim stopniu jak Forta, ale bez wątpienia jest świetną i przemyślaną kontynuacją cyklu. Dlatego, jeżeli lubicie militarną fantastykę, to koniecznie musicie zapoznać się nie tylko z tą odsłoną, ale z całym cyklem.

http://unserious.pl/2019/11/inwit/

Epickie bitwy kosmiczne, sztuczna inteligencja i charyzmatyczni bohaterowie. Tymi trzema elementami Michał Cholewa kupił mnie całkowicie w trzech pierwszych odsłonach cyklu Algorytmy Wojny. Czy czwarta odsłona pod tytułem Inwit podtrzyma dobrą passę autora?

Kierunek Liberty.
Marcin Wierzbowski wraz ze swoim oddziałem zostaje wcielony w szeregi cieszącego się „dobrą sławą”...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna kontynuacja. Mimo że autor ma styl pełen mniej lub drażniących manieryzmów, świat, jego autentyzm, dbałość o detale i intryga z nadwyżką to rekompensują. Zdecydowany progres względem pierwszych dwóch książek cyklu.

Świetna kontynuacja. Mimo że autor ma styl pełen mniej lub drażniących manieryzmów, świat, jego autentyzm, dbałość o detale i intryga z nadwyżką to rekompensują. Zdecydowany progres względem pierwszych dwóch książek cyklu.

Pokaż mimo to

Najlepsza jak dotąd część "Algorytmów wojny". Mamy co prawda kilka dziur w logice - ale jak dla mnie "Licentia poetica" autora, tym bardziej, że wszystko się ładnie spójnie układa w całość. Wierzbowski, Colette - i dużo kosmosu.
Polecam

Najlepsza jak dotąd część "Algorytmów wojny". Mamy co prawda kilka dziur w logice - ale jak dla mnie "Licentia poetica" autora, tym bardziej, że wszystko się ładnie spójnie układa w całość. Wierzbowski, Colette - i dużo kosmosu.
Polecam

Pokaż mimo to

Pozkazanie 4-tej strony w międzygalaktyczniej wojnie naprawde służy historii. Nowe spojrzenie na konflikt, SI, OS'y i całą sytuację. Autor świetnie trzyma w napięciu, z każdą kolejną książką ilość warstw w każdej sytuacji sprawia, że nawet opis Wierzbowskiego jedzącego śniadanie każe się zastanowićczytelnikowi czy oby nie ma w tej kiełbasie technologii SI :) No i Kuerten ! :D

Pozkazanie 4-tej strony w międzygalaktyczniej wojnie naprawde służy historii. Nowe spojrzenie na konflikt, SI, OS'y i całą sytuację. Autor świetnie trzyma w napięciu, z każdą kolejną książką ilość warstw w każdej sytuacji sprawia, że nawet opis Wierzbowskiego jedzącego śniadanie każe się zastanowićczytelnikowi czy oby nie ma w tej kiełbasie technologii SI :) No i Kuerten ! :D

Pokaż mimo to

Porządna kontynuacja ale nadal brakuje tego czegoś.

Porządna kontynuacja ale nadal brakuje tego czegoś.

Pokaż mimo to

Nastał taki czas, że w ferworze codziennej walki zwanej życiem musiałem porzucić książki, które chcę przeczytać na rzecz materiałów, które muszę przeczytać. Mimo wszystko, po wielu trudach i znojach udało mi się ukończyć ostatnią napisaną część Logarytmu Wojny i mimo wszystko nie była to przeprawa nieprzyjemna.
Właściwie to trudno mi obiektywnie odnieść się do książki, bo po tak długiej przerwie od książek wpadłem w jej klimat niczym w pajęczą sieć. Mimo wszystko, bardzo wyraźnie odczułem wrażenie, że autor przez swoje ostatnie pozycje dopracował swój sposób prowadzenia historii. Tak jak poprzednie książki urzekły mnie swoją "autentycznością", to niejednokrotnie miałem poczucie znużenia przez, które musiałem wracać parę wersów wstecz. tutaj, w tej książce, napięcie było tak gęste, że momentami można było je ciąć maczetą. Nawet akcje batalistyczne, które w poprzednich częściach mnie odrzucały, tutaj przyciągały. Bohaterowie, którzy nie są najważniejszym punktem książki, także wydawali się jeszcze bardziej doszlifowani i wyindywidualizowani. No i zakończenie... znowu zostawia apetyt na dalszy ciąg! Dlatego czym prędzej zabieram się za "Echa" :)

Nastał taki czas, że w ferworze codziennej walki zwanej życiem musiałem porzucić książki, które chcę przeczytać na rzecz materiałów, które muszę przeczytać. Mimo wszystko, po wielu trudach i znojach udało mi się ukończyć ostatnią napisaną część Logarytmu Wojny i mimo wszystko nie była to przeprawa nieprzyjemna.
Właściwie to trudno mi obiektywnie odnieść się do książki, bo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mój opis zabrzmiałby tak - akcja, akcja i jeszcze więcej akcji :). Na całe szczęście z korzyścią dla fabuły. Oczywiście pojawiają się pomysły, które z lekka "trącą myszką" np podpalenie atmosfery - ale, skoro Amerykanie mogą mieć silniki wyjące w próżni, to my możemy chyba kilka atmosfer podpalić?.
Niby czwarty tom - a chyba lepszy od poprzedniej części. Bardzo mi się spodobał

Mój opis zabrzmiałby tak - akcja, akcja i jeszcze więcej akcji :). Na całe szczęście z korzyścią dla fabuły. Oczywiście pojawiają się pomysły, które z lekka "trącą myszką" np podpalenie atmosfery - ale, skoro Amerykanie mogą mieć silniki wyjące w próżni, to my możemy chyba kilka atmosfer podpalić?.
Niby czwarty tom - a chyba lepszy od poprzedniej części. Bardzo mi się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uh, oceniam w ramach całego cyklu.Przygody Wierzbowskiego i jego zbieraniny to cieżki kawałek przygody.Trochę bagna z początku, potem jest o wiele lepiej. Całość jednak nie porywa.Moge wymienić kilka innych epopei, które czyta się jednym tchem. Tutaj natomiast jest sporo sprzeczności, z fizyką coś nie gra, z technologia coś nie gra.Wyposażenie - marniutkie.Łańcuch dowodzenia, decyzyjność na statkach - bez sensu.Za dużo dialogów nie wnoszących nic, poza wzajemnym dogryzaniem.Ciekawy pomysł na bunt SI, ale niestety zepsuty i nie wykorzystany jakbym tego oczekiwał. Fajnie rozwijające się wątki - utopione na krótko po rozwinięciu.Jednak po wszystkim, wraca się myślami do ekipy sierżanta...także na plus.

Uh, oceniam w ramach całego cyklu.Przygody Wierzbowskiego i jego zbieraniny to cieżki kawałek przygody.Trochę bagna z początku, potem jest o wiele lepiej. Całość jednak nie porywa.Moge wymienić kilka innych epopei, które czyta się jednym tchem. Tutaj natomiast jest sporo sprzeczności, z fizyką coś nie gra, z technologia coś nie gra.Wyposażenie - marniutkie.Łańcuch...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Witam. Skoro to czytasz to pewnie interesuje Cie moja opinia... Nie jestem dobry w pisaniu ale napiszę co myślę. Cały cykl jest świetny, oczywiście ma wady, trochę zwalnia czasami...ale jest na prawdę świetny. Język bardzo przystępny, fabuła genialna, bohaterzy ok, intryga pierwsza klasa i SCI-FI jakie lubię, takie w które mogę uwierzyć ;)
Sam INWIT natomiast podobał mi się najbardziej, jak już dobrze się wczujesz w ten świat to historia jest bardzo wciągająca a na końcu zasysa i powala.

Polecam każdemu fanowi sci-fi, militarystyki, intryg, temu sceptycznemu i zarówno temu otwartemu.

Witam. Skoro to czytasz to pewnie interesuje Cie moja opinia... Nie jestem dobry w pisaniu ale napiszę co myślę. Cały cykl jest świetny, oczywiście ma wady, trochę zwalnia czasami...ale jest na prawdę świetny. Język bardzo przystępny, fabuła genialna, bohaterzy ok, intryga pierwsza klasa i SCI-FI jakie lubię, takie w które mogę uwierzyć ;)
Sam INWIT natomiast podobał mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To pierwsza książka Michała Cholewy, z która mam kontakt. Wydaje mi się bardzo nierówna. Wprowadzenie do świata i bieżących problemów trwa za długo i jest trochę "łapatologiczne". Może to wynika z tego, że nie czytałem wcześniejszych części cyklu, ale myślę, że wtedy mniej więcej połowa książki może trochę nużyć. Natomiast druga połowa to wartka akcja, ciekawe problemy, emocje i tajemnicza Colette. Czyli bardzo dobrze. Za druga połowę dałbym 7 lub 8 gwiazdek. Co ciekawe nie występują też w niej pewne słabości na poziomie literackim, obecne w pierwszej połowie. Chodzi mi np. o powtórzenia w wypowiedziach narratora pewnych zwrotów stylistycznych co drugi akapit - np. "Trzeba przyznać, że...". Ogólnie jednak 6 gwiazdek, świat mnie jednak wciągnął i postaram się uzupełnić pozostałe części cyklu.

To pierwsza książka Michała Cholewy, z która mam kontakt. Wydaje mi się bardzo nierówna. Wprowadzenie do świata i bieżących problemów trwa za długo i jest trochę "łapatologiczne". Może to wynika z tego, że nie czytałem wcześniejszych części cyklu, ale myślę, że wtedy mniej więcej połowa książki może trochę nużyć. Natomiast druga połowa to wartka akcja, ciekawe problemy, ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to