Przeczytać sobie można, ale porównywanie tego (na okładce) do Agaty Christie to przesada. Czytałem lepsze kryminały od "Kota...", np. autorstwa Anety Ponomarenko. Tu właściwie nie wiem, czy bardziej chodzi o śledztwo, czy o opis życia mieszkańców.
Dodam jeszcze, że w chwili pisania komentarza jest to jedyna część serii, jaką przeczytałem - trafiła mi się jako uwolniona książka.

Przeczytać sobie można, ale porównywanie tego (na okładce) do Agaty Christie to przesada. Czytałem lepsze kryminały od "Kota...", np. autorstwa Anety Ponomarenko. Tu właściwie nie wiem, czy bardziej chodzi o śledztwo, czy o opis życia mieszkańców.
Dodam jeszcze, że w chwili pisania komentarza jest to jedyna część serii, jaką przeczytałem - trafiła mi się jako uwolniona...

Ten tom jest wyjątkowo lekki, wakacyjny, bo u właśnie zaczyna się lato i u Qwilla również jest czerwiec. Qwill wyjechał na cały miesiąc do małego miasteczka nad jeziorem, niedaleko miejsca, gdzie mieszka na stałe. Nasz bohater wraz ze swoimi kotami zamieszkał w starym domku letniskowym, który odziedziczył po zmarłej przyjaciółce matki. I wiedzie szczęśliwe życie, którym potrafi się cieszyć.
Tajemnicza śmierć, która musi być, bo w końcu to kryminał, jest tym razem dość ciekawa, bo zaginął mężczyzna, płynący wraz z żoną łódką, ona był jakiś czas pod pokładem, a gdy wyszła męża już nie było. Qwill z kotami oczywiście ustali prawdę. Nie wszystko jest więc idylliczne, nie wiadomo, jak wdowa poradzi sobie z tragedią. A pomijając aspekt cierpienia, małżonkowie zainwestowali w biznes w postaci restauracji. Ktoś wówczas powiedział „Praca jest najlepszym lekarstwem na smutek. Derek nazwał ją pracoholiczką. Jeśli tak jest w istocie, na pewno się pozbiera.”
Cały ten cykl jest tak piękny, bo pokazuje życie nie tylko wtedy, gdy wszystko idzie rewelacyjnie, ale również i wówczas, gdy dzieje się źle. Autorka pokazuje jak funkcjonują ludzie, którzy nie wpadają w trwałą depresję, nie mają załamań nerwowych, jedynie raz na jaki czas przeżywają smutek czy nawet rozpacz. Ale zawsze zwycięża radość życia.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2022/06/lilian-jackson-braun-kot-ktory-patrzy-w.html

Ten tom jest wyjątkowo lekki, wakacyjny, bo u właśnie zaczyna się lato i u Qwilla również jest czerwiec. Qwill wyjechał na cały miesiąc do małego miasteczka nad jeziorem, niedaleko miejsca, gdzie mieszka na stałe. Nasz bohater wraz ze swoimi kotami zamieszkał w starym domku letniskowym, który odziedziczył po zmarłej przyjaciółce matki. I wiedzie szczęśliwe życie, którym...

tej zdecydowanie nie lubię

tej zdecydowanie nie lubię

Kolejna pozycja z serii - coraz słabiej niestety. Nudno, jakoś płytko, klimat nadal jest, ale czegoś brakuje.
Jeszcze kilka książek mi zostało do końca serii, mam nadzieję, że jednak jeszcze będzie lepiej...

Kolejna pozycja z serii - coraz słabiej niestety. Nudno, jakoś płytko, klimat nadal jest, ale czegoś brakuje.
Jeszcze kilka książek mi zostało do końca serii, mam nadzieję, że jednak jeszcze będzie lepiej...

Kolejny koci przerywnik między poważniejszymi pozycjami. Wolę Koko i Yum-yum od np. jakiegoś romansidła ze sztancy.

Kolejny koci przerywnik między poważniejszymi pozycjami. Wolę Koko i Yum-yum od np. jakiegoś romansidła ze sztancy.

Tę część uznaję za zdecydowanie najsłabszą z tych, które przeczytałam do tej pory. Rozwiązanie wszelkich tajemnic było albo głupie (jak w przypadku Pani Gramatyki) albo wręcz idiotyczne (sprawa ciała turysty z początkowych stronic; tu zresztą wyjaśnienia nie dostajemy tak po prawdzie a jedynie domniemania i lekkie sugestie). Reszta jest na stałym poziomie, ale te dwie rzeczy mi tam mocno zazgrzytały i po prostu nie pasowały do charakteru całego cyklu.

Tę część uznaję za zdecydowanie najsłabszą z tych, które przeczytałam do tej pory. Rozwiązanie wszelkich tajemnic było albo głupie (jak w przypadku Pani Gramatyki) albo wręcz idiotyczne (sprawa ciała turysty z początkowych stronic; tu zresztą wyjaśnienia nie dostajemy tak po prawdzie a jedynie domniemania i lekkie sugestie). Reszta jest na stałym poziomie, ale te dwie...

Fishport, Moose County. W skromnej rybackiej wiosce w pobliżu Moose County w tajemniczych okolicznościach ginie niedawno przybyły do okręgu turysta. Biały mężczyzna w wieku około dwudziestu lat założył obóz na terenie prywatnym w rejonie Fishport i nie powrócił. Wkrótce na okolicznym jeziorze tonie inny przybysz z Nizin, menadżer nowo otwartej w Mooseville restauracji, „Dom Owena”. Czy coś łączy obie te zagadkowe śmierci? Czy rzeczywiście jest to, jak wierzą miejscowi, zemsta Piaskowego Giganta, legendarnej postaci, która chroni Wielką Wydmę? A może to sprawka przybyszów z innej planety...? Qwill w asyście Koko i Yum Yum postanawia dowiedzieć się, co jest na rzeczy.
Kot, który patrzył w gwiazdy (1999) to dwudziesta pierwsza książka serii o perypetiach Qwillerana oraz dwójki jego kocich podopiecznych. Co ją wyróżnia od wcześniejszych tomów cyklu? Jest słabsza i zaskakująco króciutka. Intryga kryminalna schodzi w niej na dalszy plan. To, co interesuje Lilian Jackson Braun tym razem, to bardziej szczegółowe przedstawienie miejsc, które Qwill odwiedza każdego lata. Pisarka oprowadza nas po ulicach Mooseville, wzdłuż Wielkiej Wydmy, opowiadając legendę o Piaskowym Gigancie, który strzeże mieszkańców wioski czy o latających spodkach, które ponoć tłumnie odwiedzają kurort w środku nocy. Ufoludki, pomimo sceptycyzmu Qwilla oraz redaktora naczelnego „Moose County coś tam”, stają się ważną częścią ich wakacyjnej codzienności. Dywagacje mieszkańców Mooseville na temat UFO stanowią zabawny, acz na dłuższą metę nużący, wątek książki. Ciekawsze są dalsze perypetie znanych bohaterów: Polly, Mildread, Elizabeth czy Dereka, a także pojawienie się w mieście tajemniczej Pani Gramatyki. Szkoda, że pisarka bardziej nie wykorzystała wątku miejscowej purystki językowej.
Niestety, dają się zauważyć dalsze pomyłki autorki – Pickax City rozrasta się z trzech do trzydziestu tysięcy mieszkańców, niektórzy bohaterowie momentami cudownie zmartwychwstają. Tym niemniej, powieść czyta się naprawdę miło. Bushy poluje na koty, aby zrobić im wreszcie zdjęcie, Qwill rozpoczyna pisanie pamiętnika, zaś dzieciaki z Mooseville szykują się na obchody Dnia Niepodległości. Słowem, jest na tyle wesoło, że wszystkie niedoskonałości da się wybaczyć ;)

Fishport, Moose County. W skromnej rybackiej wiosce w pobliżu Moose County w tajemniczych okolicznościach ginie niedawno przybyły do okręgu turysta. Biały mężczyzna w wieku około dwudziestu lat założył obóz na terenie prywatnym w rejonie Fishport i nie powrócił. Wkrótce na okolicznym jeziorze tonie inny przybysz z Nizin, menadżer nowo otwartej w Mooseville restauracji, „Dom...

hm po "wielkiej serii" spodziewalam sie czegos lepszego, nie lubie zostawiac niedokonczonych ksiazek wiec przeczytalam do konca, przewidywalna az do bolu i w zasadzie w ogole nie wciaga, a na polce jeszcze mam 6 tomow tych"kryminalow" otrzymanych w prezencie....

hm po "wielkiej serii" spodziewalam sie czegos lepszego, nie lubie zostawiac niedokonczonych ksiazek wiec przeczytalam do konca, przewidywalna az do bolu i w zasadzie w ogole nie wciaga, a na polce jeszcze mam 6 tomow tych"kryminalow" otrzymanych w prezencie....