Fatum i furia

Miałam chyba zbyt wysokie oczekiwania, a otrzymałam przerost formy nad treścią. O ile Mathilde jako bohaterka intryguje i jest wielowymiarowa, to czytanie o Lotto było absolutną drogą przez mękę. Naiwne dziecko w ciele dorosłego, tak bym go opisała.
Do tego ciężka do przełknięcia forma - pełna metafor, niedopowiedzeń, skoków w czasie, poetyckich zdań, które niczego nie wnosiły do fabuły - łapałam się na tym, że nie wiem, co czytam.
Inne tytuły autorki chyba sobie odpuszczę.

Miałam chyba zbyt wysokie oczekiwania, a otrzymałam przerost formy nad treścią. O ile Mathilde jako bohaterka intryguje i jest wielowymiarowa, to czytanie o Lotto było absolutną drogą przez mękę. Naiwne dziecko w ciele dorosłego, tak bym go opisała.
Do tego ciężka do przełknięcia forma - pełna metafor, niedopowiedzeń, skoków w czasie, poetyckich zdań, które niczego nie...

Jedna z moich ulubionych

Jedna z moich ulubionych

Książkę chciałam przeczytać już dawno kiedy polecał ją mój ulubiony redaktor Michał Nogaś w radiowej trójce w 2015 roku. Mamy 2024 a dziennikarz wraca po latach do tego radia.
"Fatum i furia" jest to historią o miłości dwóch zranionych osób. Znacznie bardziej podobała mi się druga część pisana z perspektywy żony Mathilde. Małżeństwo pełne sekretów, które aż chciałoby się żeby wyszły na światło dzienne. Czytało mi się bardzo dobrze choć nie jest to cukierkowa opowieść, raczej pełna smutku i bólu.

Książkę chciałam przeczytać już dawno kiedy polecał ją mój ulubiony redaktor Michał Nogaś w radiowej trójce w 2015 roku. Mamy 2024 a dziennikarz wraca po latach do tego radia.
"Fatum i furia" jest to historią o miłości dwóch zranionych osób. Znacznie bardziej podobała mi się druga część pisana z perspektywy żony Mathilde. Małżeństwo pełne sekretów, które aż chciałoby się...

Sięgnęłam po tę książkę po przeczytaniu "Wyspy kobiet" i nie mogę uwierzyć, że te dwie powieści napisała ta sama osoba. "Wyspa kobiet" zrobiła na mnie niesamowite wrażenie, a "Fatum i furia" była po prostu rozczarowaniem. Sama koncepcja przedstawienia historii małżeństwa z dwóch perspektyw, męża i żony, była obiecująca, chociaż, powiedzmy sobie szczerze, niezbyt oryginalna. Jednak druga część powieści jest po prostu wydumana i niewiarygodna, jakby była pisana przez nastolatkę. Dodawanie kolejnych wątków kryminalnych było zbędne i efekciarskie... Nie chcę oceniać bardzo nisko tej powieści, bo doceniam język autorki, ale mam poczucie, że zmarnowała bardzo dobry pomysł przez dodanie zbyt wielu grzybów do barszczu i bardzo powierzchowne przedstawienie bohaterów i ich motywacji.

Sięgnęłam po tę książkę po przeczytaniu "Wyspy kobiet" i nie mogę uwierzyć, że te dwie powieści napisała ta sama osoba. "Wyspa kobiet" zrobiła na mnie niesamowite wrażenie, a "Fatum i furia" była po prostu rozczarowaniem. Sama koncepcja przedstawienia historii małżeństwa z dwóch perspektyw, męża i żony, była obiecująca, chociaż, powiedzmy sobie szczerze, niezbyt oryginalna....

Rewelacyjna książka. Raczej dla dojrzałych (przynajmniej emocjonalnie) czytelników którzy zrozumieją piękno i złożoność historii opowiadanej w dwu głosie.

Rewelacyjna książka. Raczej dla dojrzałych (przynajmniej emocjonalnie) czytelników którzy zrozumieją piękno i złożoność historii opowiadanej w dwu głosie.

Bardzo dobra, świetnie napisana powieść. Zwykła rzecz – małżeństwo. Zgodne, szczęśliwe, wzbudzające zazdrość i podziw, bo lojalne i trwałe. Oni piękni, zakochani, twórczy, na początku biedni, ale szczęśliwi, ale w końcu przychodzi sukces i dostatek. Sielanka. A pod tą widzianą, wierzchnią warstwą kłębią się emocje, uczucia, zalegają ciemną warstwą tajemnice, niedopowiedzenia, ciężka i niepiękna przeszłość. Lauren Groff wędruje ze swoimi bohaterami w czasie, tak jak to się robi we wspomnieniach, czasami chaotycznie, często wracamy do tego samego punktu. Ten zabieg sprawia, że ani przez moment nie jest to czułostkowa opowieść o sile miłości, pokonywaniu życiowych zawirowań i walce o szczęście. Mrok czai się już od pierwszych stron, jakieś fatum, los, przeznaczenie. Cytaty z Szekspira i odniesienia do mitów greckich znakomicie to wrażenie podkreślają. Naprawdę warto.

Bardzo dobra, świetnie napisana powieść. Zwykła rzecz – małżeństwo. Zgodne, szczęśliwe, wzbudzające zazdrość i podziw, bo lojalne i trwałe. Oni piękni, zakochani, twórczy, na początku biedni, ale szczęśliwi, ale w końcu przychodzi sukces i dostatek. Sielanka. A pod tą widzianą, wierzchnią warstwą kłębią się emocje, uczucia, zalegają ciemną warstwą tajemnice,...

Co to w ogóle było.

Co to w ogóle było.

Świetna konstrukcja, chociaż druga część książki treściowo nie do końca mnie przekonała - postać żony wydała się zbyt papierowa po poznaniu jej historii, a niektóre wątki były zupełnie niepotrzebne. Dużo nawiązań do teatru i dramatów. Uwielbiam książki, w której bohaterowie coś tworzą i autorzy poświęcają temu sporo miejsca. Ciekawe studium relacji.

Świetna konstrukcja, chociaż druga część książki treściowo nie do końca mnie przekonała - postać żony wydała się zbyt papierowa po poznaniu jej historii, a niektóre wątki były zupełnie niepotrzebne. Dużo nawiązań do teatru i dramatów. Uwielbiam książki, w której bohaterowie coś tworzą i autorzy poświęcają temu sporo miejsca. Ciekawe studium relacji.

wciąga jak rzeka, pulsuje emocjami a jednocześnie jest doskonale chłodna, dwie historie o [niemal] tym samym fantastycznie się od siebie różnią i uzupełniają. idealna pozycja do czytania na plaży

wciąga jak rzeka, pulsuje emocjami a jednocześnie jest doskonale chłodna, dwie historie o [niemal] tym samym fantastycznie się od siebie różnią i uzupełniają. idealna pozycja do czytania na plaży

Dwie historie w cenie jednej :D

Dwie historie w cenie jednej :D